Εορτή Μεταμορφώσεως Σωτήρος.

ΕΟΡΤΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΣΩΤΗΡΟΣ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Βλέποντας τήν φύση μας γυμνωμένη, ἀπό τήν θείαν ἔλλαμψιν καί λαμπρότητα, ἐξαιτίας τῆς παραβάσεως , ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ τήν συμπόνεσε γιά τήν ἀσχημοσύνη της καί ἀφοῦ τήν πῆρε ἐπάνω Του, ἀπό τήν μεγάλη Του εὐσπλαχνία, τήν ἔδειξε πάλι πάνω στό Θαβώρ, ντυμένη λαμπρότερα , στούς τρεῖς ἐκλεκτούς μαθητές Του.[1]

Παρουσίασε δηλαδή τί εἴμαστε κάποτε καί ποιοί θά εἴμαστε, δι’ Αὐτοῦ, στόν μέλλοντα αἰῶνα, ἄν προτιμήσουμε ἐδῶ νά ζήσουμε κατά τό θέλημά Του, ὅπως λέει καί γράφει καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Ἔφερε καί μάρτυρες τούς δύο προφῆτες, Μωϋσῆ καί Ἡλία. Ὁ πρῶτος ἔλαμπε τό πρόσωπό του στό ὄρος Σινᾶ, ὅταν παρέλαβε τίς πλάκες τῆς Διαθήκης, τόσο πού οἱ Ἐβραῖοι δέν ἠδύναντο νά ἀτενίσουν, ἀπό τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ πού τόν περιέλουσε ἐπί πολλές ἡμέρες. Ὁ δεύτερος μέ πυρίμορφο ὄχημα, ἀνέβηκε ὡς εἰς οὐρανόν καί εὑρίσκεται κάπου στό στερέωμα πλημμυρισμένος ἀπό ἄκτιστον φῶς καί χάριν ἕως ὅτου ἔλθει σέ μᾶς, πρίν τήν Δευτέραν Παρουσίαν, γιά νά καταγγείλει τήν ἀποστασία καί τήν σκληροκαρδία ἀνθρώπων καί νά ἐλέγξει τόν Ἀντίχριστον κατά πρόσωπον.

Σ’ αὐτήν τήν θείαν ἔλλαμψιν καί λαμπρότητα μετεῖχε καί ὁ Ἀδάμ πρίν ἀπό τήν παράβασιν, ὡς νά φοροῦσε πράγματι στολή δόξης. Καί ἔτσι δέν ἧταν γυμνός, ἀλλά ἧταν ἀσύγκριτα πιό στολισμένος κι ἀπό ἐκείνους πού τώρα φοροῦν τά στέμματα τά στολισμένα μέ πολύ χρυσό καί λαμπρά πετράδια ἤ φοροῦν γραβάτες.

Αὐτήν τήν θείαν ἔλλαμψιν καί χάριν σηματοδοτεῖ ἡ σημερινή ἑορτή, σεβαστή γερόντισσα. Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος, τήν ἀποκαλεῖ οὐράνια κατοικία μας, λέγοντας: «Γι’ αὐτό στενάζομε, ποθώντας νά ντυθοῦμε τήν οὐράνια κατοικία μας καί ἄν τήν φορέσομε, δέν θά βρεθοῦμε γυμνοί».[2]Καθώς ἐπίσης καί ὁ Ἀπόστολος Πέτρος εἶπε: «Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι».

Ἀς γίνει ἀφορμή ἀδελφοί μου, ἡ σημερινή ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πού εἶναι ὁ Κύριος καί τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης, μέ τήν φωνή τοῦ Πατρός καί τήν ἐπισκίαση τῆς Ἁγίας νεφέλης δηλαδή τοῦ Παρακλήτου, νά καθαρθοῦμε στόν ἔσω τῆς καρδίας ἄνθρωπον, ἔστω μέ μιά μικρή ἀκτίνα τοῦ Θαβωρίου φωτός καί νά ζήσουμε στήν ψυχή μας τίς ἀνέκφραστες σέ μέγεθος καί ἀναρίθμητες σέ πλῆθος, δωρεές καί καλοσύνες τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ μας. Χριστιανοί μου ὀρθόδοξοι, ὁ Κύριος εἶπε στούς μαθητές Του, ὅτι: « Ὑπάρχουν μερικοί ἀπό αὐτούς πού βρίσκονται ἐδῶ, οἱ ὁποῖοι δέν θά πεθάνουν, πρίν δοῦν νά ἔρχεται μέ δύναμη, ἡ Βασιλεία τοῦ θεοῦ ».[3]Καί ἔξι μέρες μετά, ἀφοῦ πῆρε μαζί Του τόν Πέτρο, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη, ἀνέβηκε στό ὄρος Θαβώρ καί ἐκεῖ ἔλλαμψε τό πρόσωπό Του, ὅπως ὁ ἥλιος καί τά ἱμάτιά Του ἔγιναν λευκά, ὅπως τό φῶς.[4]    

Ἐντούτοις καί ἐμεῖς σήμερα, ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας, οἱ ὀρθόδοξοι πιστοί, ἔχουμε ἐν Χριστῷ τήν δύναμη, νά ἀτενίσουμε αὐτήν τήν λάμψη, αὐτήν τήν λαμπρότητα, στό κατ’ εἰκόνα. Τήν ψυχή, τόν νοῦν, τόν λόγο. Δυνάμεθα, σύμφωνα μέ τήν ὑπόσχεση τοῦ Σωτῆρα,Ἰησοῦ, νά γευθοῦμε σήμερα, ἀλλά καί πάντοτε, τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, τό θεϊκό ἐκεῖνο  καί ἀνέκφραστο φῶς, τό ὁποῖο οἱ μεγάλοι Πατέρες μας, Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καί Βασίλειος ὁ Μέγας ὀνομάζουν Θεότητα, λέγοντας: «Φῶς ἧταν ἡ Θεότητα πού φάνηκε στούς μαθητές πάνω στό ὄρος Θαβώρ» καί « κάλλος τοῦ ἀληθινά δυνατοῦ εἶναι ἡ Θεότητα Του πού μπορεῖ νά νοηθεῖ καί νά θεωρηθεῖ».

Ἐμπρός ἀδελφοί ὀρθόδοξοι, ἀς μήν ὀλιγωρήσουμε. Εἶπεν ὁ Κύριος: «Ἐγώ εἶπα Θεοί ἐστε καί υἱοί Ὑψίστου πάντες. Μήπως μείνουμε ἄνθρωποι καί ἀποθάνομε». Γιατί λέει ἐπιπλέον ὁ Ἅγιος Βασίλειος: «Εἴδαν τό κάλλος Του ὁ Πέτρος καί οἱ υἱοί τῆς βροντῆς στό ὄρος, νά λάμπει περισσότερο ἀπό τήν λαμπρότητα τοῦ ἥλιου, πού μπορεῖ νά θεωρηθεῖ ἀπό τούς Ἁγίους, μέ τήν δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἀξιώθηκαν ἔτσι νά δοῦν μέ τά μάτια τους τά προοίμια τῆς Παρουσίας Του».

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης, ὑπερτονίζοντας ὅτι καί ἐμεῖς ὅλοι μποροῦμε μέ τήν Χάριν νά λάβουμε τήν ἐμπειρία τοῦ ἀκτίστου φωτός, ἐφ’ὅσον τηροῦμε τίς ἅγιες ἐντολές τοῦ Χριστοῦ μας καί προσπαθοῦμε διά βίου νά ζοῦμε μέ καθαρότητα, πραότητα, ταπείνωση καί ἀγάπη πολλή στόν Σωτῆρα, Ἰησοῦ. Συμφωνοῦν λοιπόν ὅλοι οἱ Ἅγιοι, διαχρονικά(Consensus Patrum) καί μέ τούς θείους ὕμνους πού ἀκούσαμε σήμερα, καί μέ τά ἅγια χαριτόβρυτα συγγράμματά τους ὅτι: «Ἡ σάρκα τοῦ Χριστοῦ δοξάστηκε ἀπό τή στιγμή πού Αὐτός τήν προσέλαβε καί ἡ δόξα τῆς θεότητος, ἔγινε δόξα τοῦ σώματος. Ἀλλά ἡ δόξα ἧταν ἀφανής στό φαινόμενο σῶμα γιά ἐκείνους πού δέν χωροῦν αὐτά».

Μεταμορφώνεται λοιπόν σήμερα, ὄχι παίρνοντας κάτι πού δέν ἦταν, ἀλλά φανερώνοντας στούς μαθητές, ἐκεῖνο πού πράγματι ἦταν, ἀνοίγοντας τά μάτια τους καί ἀπό τυφλούς, κάνοντάς τους νά βλέπουν. Μακάρι κανείς μή στερηθεῖ τοῦ καλοῦ ἀγῶνος, μηδείς οὖν ἔξω ἀδελφοί, τῆς ὀρθοδόξου ἡμῶν παραδόσεως· Μήτις θηρευθήτω, ὑπό τοῦ μανιώδους δράκοντος, πονηρός γάρ ἐστιν. Κύριε Ἰησοῦ, φώτισον μου τό σκότος, ἀλλά καί ὅλων τῶν ἀνθρώπων εἰ δυνατόν. Κάνε δέ γλυκύτατε Ἰησοῦ, ὅλοι νά σέ γνωρίσουμε, ὥστε νά πάρει ἄλλο νόημα ἡ ζωή μας.

Σεβαστή γερόντισσα, εἶναι ἀμυδρή αὐτή ἡ εἰκόνα πού ἀναλύσαμε, σῦν Θεῷ.Ἀλλά εἶναι ἀδύνατο νά εἰκονίζεται δίχως ἔλλειψη, τό Ἄκτιστο μέσα στήν κτίση. Συγχωρέστε με, σᾶς παρακαλῶ.

Στόν Ἠγαπημένο Ἰησοῦ Χριστό, ἡ Δόξα καί ἡ Βασιλεία, εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.

---

[1] (Ματθ. 17, 1-2)

[2] (Β’ Κοριν. 5, 2-3)

[3] (Μάρκ. 9,1)

[4] (Ματθ. 17, 1-2)