Η Ελλάδα υπό πολιορκία

Η Ελλάδα υπό πολιορκία

Τα λάθη που έγιναν με την Αλβανία δεν πρέπει να επαναληφθούν με τα Σκόπια

Από τον Σάββα Καλεντερίδη

Τη δεκαετία του 1990 η διαλυμένη Αλβανία μάς πρότεινε να επισκευάσουμε το λιμάνι του Αυλώνα, το οποίο ήταν η μοναδική ναυτική βάση του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Αδριατική από το 1950 και έως το 1961, που ο Ενβέρ Χότζα αποφάσισε να αποχωρήσει από την εν λόγω συμμαχία. Φυσικά, μετά την επισκευή η Ελλάδα θα είχε το δικαίωμα να το χρησιμοποιεί ως ναυτική βάση.

Η Ελλάδα δεν αποδέχτηκε την πρόταση της Αλβανίας, κάτι που έκανε όμως η Τουρκία, η οποία επισκεύασε τη βάση, ξοδεύοντας 10.000.000 δολάρια και αποκτώντας ταυτόχρονα το δικαίωμα χρήσης, άγνωστο για πόσο χρόνο. Η επισκευή της βάσης έγινε την περίοδο που η Ελλάδα ζούσε την ευωχία του Χρηματιστηρίου και τα εγκαίνια στις 13 Ιανουαρίου του 2000, τότε που οι Ελληνες ξύπνησαν από το «όνειρο» του εύκολου πλουτισμού και μετρούσαν τα δισεκατομμύρια που είχαν χαθεί από τις τσέπες τους αλλά και από την ελληνική οικονομία.

Στην εν λόγω ναυτική βάση σταθμεύει μόνιμα ένα τμήμα του τουρκικού πολεμικού ναυτικού 250 ανδρών και ναυτικές μονάδες αναλόγως των σχεδιασμών του τουρκικού επιτελείου. Εν τω μεταξύ, πέραν της συνεργασίας σε άλλους τομείς της άμυνας της Αλβανίας, η Τουρκία διαθέτει στρατιωτική δύναμη στο Κοσσυφοπέδιο και στη Βοσνία, ενώ παρέχει στρατιωτική υποστήριξη και στα Σκόπια.

Η στρατιωτική συνεργασία της Αλβανίας με την Τουρκία έχει ενισχυθεί με την είσοδο της πρώτης στο ΝΑΤΟ, ενώ το ίδιο αναμένεται να γίνει και με τα Σκόπια, μετά την είσοδό τους στην Ατλαντική Συμμαχία.

Η Ελλάδα την τελευταία δεκαετία του 20ού και την πρώτη του 21ου αιώνα είχε δώσει βαρύτητα στην οικονομική δραστηριοποίηση στις χώρες της ΝΑ Ευρώπης, γεγονός που κατέστησε τη χώρα μας κυρίαρχη δύναμη σε νευραλγικούς τομείς της οικονομίας των χωρών της, όπως ο τραπεζικός, ο τηλεπικοινωνιακός και ο τομέας της ενέργειας-ηλεκτρισμού. Νιώθωντας παντοδύναμη, δεν έδωσε τη σημασία που έπρεπε στον τομέα της στρατιωτικής συνεργασίας, εν αντιθέσει με την Τουρκία, η οποία -πέραν της μεγαλόπνοης στρατηγικής- διαθέτει και αξιόλογη αμυντική βιομηχανία, με την οποία την υποστηρίζει.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, η Ελλάδα μετά την κρίση είδε τις τράπεζές της στις χώρες της ΝΑ Ευρώπης να χάνονται μέσα από τα χέρια της, τις εταιρίες τηλεπικοινωνιών που είχε εξαγοράσει να περνούν στα χέρια των Γερμανών, λόγω της πώλησης της μητρικής εταιρίας που είχε προηγηθεί, και τις άλλες μείζονες επενδύσεις να αποδυναμώνονται λόγω της τραγικής κατάστασης της ελληνικής οικονομίας.

Ετσι, παρότι οι Ελληνες επενδυτές κατέχουν δεσπόζουσα θέση, η Ελλάδα έχασε την ισχύ και την οικονομική επιρροή που ασκούσε στα Βαλκάνια, την περίοδο που η Τουρκία ενισχύει τη θέση της και σε οικονομικό και σε στρατιωτικό επίπεδο στην ίδια περιοχή.

Ενώ, λοιπόν, η κατάσταση είναι όπως περιληπτικά περιγράψαμε παραπάνω, η Δύση έχει αποφασίσει να κινηθεί σε δύο άξονες για να αυξήσει τη στρατηγική επιρροή της στην περιοχή και να κλείσει, όσο είναι δυνατόν, τις πόρτες στη Μόσχα. Ο ένας είναι η διεύρυνση της Ε.Ε. στα δυτικά Βαλκάνια, που σημαίνει εκτός των άλλων Αλβανία και Σκόπια, και ο άλλος η είσοδος των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα έχει δικαίωμα βέτο και για τις δυο περιπτώσεις. Και το δικαίωμα αυτό υπάρχει για να προστατεύονται τα συμφέροντα των χωρών-μελών.

Η Ελλάδα δέχτηκε την είσοδο της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ, χωρίς να απαιτήσει να λυθούν εκκρεμή ζητήματα, όπως η οριστική οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών και τα δικαιώματα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου.

Σήμερα το πληρώνουμε ακριβά αυτό, αφενός γιατί γινόμαστε μάρτυρες κλοπής της περιουσίας των Ελλήνων της Χειμάρρας και της περιοχής των Δρυμάδων και αφετέρου γιατί η Αλβανία εγείρει διεκδικήσεις μέσω του λεγόμενου «Τσάμικου».

Τα ίδια και χειρότερα λάθη ετοιμαζόμαστε να κάνουμε με το θέμα των Σκοπίων. Αντί να απαιτήσουμε να διευθετηθούν ζητήματα, που μπορεί να οδηγήσουν σε εθνική τραγωδία, εμείς οι ίδιοι προτείνουμε όνομα που θα αποτελέσει αστείρευτη πηγή επεκτατισμού.

«Δίνεις όνομα, δίνεις έδαφος» είπε ο Κώστας Ζουράρις και όλοι ξέρουμε ότι έχει δίκιο.

Βρισκόμαστε σε ένα στρατηγικό αδιέξοδο και μπροστά στο φάσμα της γεωπολιτικής περικύκλωσης από την Τουρκία και από Βορρά, η οποία μάλιστα δήλωσε ότι θα ασκήσει βέτο, αν τα Σκόπια δεν μπουν στο ΝΑΤΟ με το όνομα «Μακεδονία».

Κλείνοντας, να σημειώσουμε το εξής: Θα μείνουμε στη διπλωματική ιστορία ως η μοναδική χώρα που, ενώ έπρεπε να κερδίσει κάτι, για να άρει το βέτο, οδηγήθηκε σε μια τεραστίων διαστάσεων εθνική ήττα.

Εκτός και αν...

dimokratianews,12.02.2018