20 Ιαν 2017

Τo κοσμικό φρόνημα eπικρατεῖ στo Φανάρι



Τό κοσμικό φρόνημα ἐπικρατεῖ στό Φανάρι
Ὁ Πατριάρχης λειτουργώντας ὡς «κακιά μητριά» ἀπειλεῖ μέ καθαιρέσεις καί ἐπιτίμια ὅλους αὐτούς πού τόν κατακρίνουν
-Ὁμοιότητες τῆς προδοσίας τοῦ Ἰούδα καί τῆς προδοσίας τοῦ Βαρθολομαίου
Τί συμβαίνει στό Φανάρι; Γιατί ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐγκαταλείπει τίς ἀλήθειες τῆς Ὀρθόδοξης πίστης καί ὑπεραμύνεται τῆς αἵρεσης τοῦ οἰκουμενισμοῦ; Τί εἶναι αὐτό πού κάνει τό Φανάρι νά κινεῖται στόν κύκλο τοῦ παραλόγου; Γιατί προκαλεῖ διχαστικές ἔριδες στό ὀρθόδοξο χριστεπώνυμο ποίμνιο καί λειτουργεῖ ὁ νῦν Πατριάρχης ὡς Πάπας τῆς Ἀνατολῆς; Λέτε νά ἀγνοεῖ ὡς ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος τά δόγματα καί τίς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί νά γράφει στά παλαιά ὑποδήματα του τίς Παραδόσεις τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας;

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ συμπεριφορά τῆς «κακιᾶς μητριᾶς» πού ἐκδηλώνει τά τελευταῖα χρόνια τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο ἔχει ἀρχίσει νά προβληματίζει τό σύνολο τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Καί μιλᾶμε γιά συμπεριφορά πού στηρίζεται ἀμιγῶς στή συνειδητή ἀσέβεια πρός τούς ἄλλους καί στή γνωστή φράση τοῦ «ἀποφασίζομεν καί διατάζομεν»  μέσα ἀπό ἕνα κατακριτέο συναίσθημα μίας δῆθεν ὑπεροχῆς καί τῆς ἀντιλήψεως τοῦ «ἐμεῖς κι οἱ ἄλλοι». Μάταια ἕνας καλοπροαίρετος παρατηρητής θά μποροῦσε νά ἑρμηνεύσει τίς ὁλοφάνερα ἐπιζήμιες γιά τήν Ὀρθοδοξία πράξεις καί ἀποφάσεις, ὅπως λ.χ. αὐτές πού ἐλήφθησαν στό Κολυμπάρι τῆς Κρήτης μέσα στό πλαίσιο τῆς ἄσκησης ἐκκλησιαστικῆς διοίκησης. Οὔτε οἱ πράξεις αὐτές δύνανται νά δικαιολογηθοῦν μέ τήν ἐπιστράτευση τῆς παρουσίας τοῦ Πατριαρχείου σέ μία μουσουλμανική χώρα καί τίς πιέσεις πού εὐλόγως δέχεται.
Σύγχρονοι ἅγιοι τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ὅπως ὁ Ὅσιος γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος εἶχαν προβλέψει τήν ἐκλογή τοῦ νῦν Πατριάρχη καί εἶχαν μιλήσει μέ κολακευτικά λόγια γιά τό πρόσωπό του. Φαίνεται ὡστόσο, πώς αὐτό τό ἔπραξαν προκειμένου νά ἐνισχύσουν τό ὀρθόδοξο φρόνημα τοῦ ἀνδρός καί νά τόν παρακινήσουν πώς πιό σημαντική εἶναι ἡ ἁγιότητα γιά τό Θεό καί ὄχι ἡ σπουδαιότητα γιά τόν κόσμο!  Ὡστόσο, τά σοφά λόγια τους δέν κατάφεραν νά ἀποτρέψουν τόν Πατριάρχη ἀπό τήν προσκύνηση τοῦ Ἀντιχρίστου, τοῦ θηρίου τῆς εὐσεβείας κατά τόν Ἅγιο Ἀναστάσιο τόν Γόρδιο, τόν θεομίσητο Πάπα τῆς Ρώμης. Πιθανόν στό βάθος τῆς καρδιᾶς του νά ἔτρεφε καί νά τρέφει ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος τήν πεποίθηση ὅτι θά ἐπαναφέρει τόν αἱρεσιάρχη στό σωστό δρόμο. Πεποίθηση πού ἴσως τοῦ καλλιεργήθηκε κατά τή φοίτησή του στά σχολεῖα τοῦ Βατικανοῦ καί στίς ἐκεῖ φιλίες πού ἀνέπτυξε μέ συμμαθητές του πού ἀργότερα ἀνῆλθαν σέ ὑψηλά ἀξιώματα τοῦ Παπισμοῦ. Ἀλλά ὅπως προσφάτως εἶπε ὁ σοφός ἅγιος γέροντας ἀσκητής π. Γαβριήλ ἀπό τίς Καρυές τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἶναι «πιό εὔκολο νά βαπτίσεις τό Σατανᾶ ἀπό τό νά συνετίσεις τόν Πάπα»! Βέβαια ἡ μύχια αὐτή πεποίθηση τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου ὑποκρύπτει τά ἴδια ἀκριβῶς ἐγωιστικά πάθη πού ἐπέδειξε ὁ μαθητής τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης, ὅταν ἀποφάσισε νά Τόν προδώσει ἔναντι τριάκοντα ἀργυρίων. Κι ἐκεῖνος ἔφθασε στήν προδοσία γιατί ἔθεσε ὡς προτεραιότητα τήν σπουδαιότητα πού θά ἀποκτοῦσε ἄν ἐξανάγκαζε τόν Κύριό μας νά ἀναλάβει ὡς κοσμικός ἄρχων καί Μεσσίας μέ τή δύναμη τῆς θεότητας του τήν ἐξουσία τοῦ Ἰσραήλ. Ἀκριβῶς στό ἴδιο πλαίσιο μ’ αὐτό τοῦ Ἰούδα τοῦ Ἰσκαριώτη, δηλαδή τῆς προδοσίας τῶν ἱερῶν καί τῶν ὁσίων τῆς ὀρθόδοξης πίστης, ἔναντι πιθανόν περισσότερων χρηματικῶν ποσῶν ἀπό τριάκοντα ἀργυρίων κινεῖται καί ἡ ἐκκλησιαστική πολιτική τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Μία πολιτική στήν ὁποία προπορεύεται ἡ κοσμική «ἀξία τοῦ προσώπου» μέσα ἀπό τήν ἀνάπτυξη μίας διπλωματίας, πού χαϊδεύει τόν ἐχθρό ἀνοίγοντας του διάπλατα τίς πόρτες καί ταυτόχρονα ἀναδεικνύει τόν κατά Χριστόν πλησίον καί φίλο, ὡς ἐχθρό. Μέσα στό πλαίσιο αὐτό ὁ νῦν Πατριάρχης Βαρθολομαῖος κατάφερε νά τραυματίσει μία διαχρονική παράδοση πού ἤθελε κάθε ὀρθόδοξο χριστιανό νά βλέπει τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο ὡς Μητέρα καί τροφό τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας. Αὐτά εἶναι τά ἀποτελέσματα τῆς συνεχοῦς ἐπικοινωνίας μέ τόν Ἀντίχριστο καί τά ταγκαλάκια πού ἀπό τό παπισμό ἐκπορεύονται. Καί γιά νά καταλάβετε τήν παθογένεια αὐτῆς τῆς διαβρωτικῆς-ἰσοπεδωτικῆς πολιτικῆς θά ἀναφερθῶ στό πῶς συμπεριφέρθηκε ὁ Ὅσιος Ἰάκωβος Τσαλίκης, ὅταν τό μοναστήρι τοῦ Ὁσίου Δαυίδ πού μόναζε  ἐπισκέφθηκε ἕνας ρασοφόρος τοῦ Παπισμοῦ. Ὁ σοφός γέροντας μέ μεγάλη εὐγένεια τόν ξενάγησε, δείχνοντας τούς θησαυρούς τῆς ὀρθόδοξης πίστης, τά κειμήλια καί τά ἱερά λείψανα, τοῦ μίλησε γιά τή ζωντανή παρουσία τῶν ἁγίων μας. Καί ὅταν ἔφθασε ἡ ὥρα τοῦ φαγητοῦ, παρουσία τοῦ παπικοῦ ρασοφόρου ἀπέφυγε νά κάνει προσευχή-συμπροσευχή καί ἀρκέστηκε νά κάνει μόνο τό σταυρό του, πρός ἔκπληξη ὅλων. Ἀντιθέτως ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, μέ ἀποῦσα παντελῶς τήν ἀρετή τῆς διάκρισης δέν ἀρκεῖται στήν ξενάγηση ἀλλά ἔφθασε στό τραγικό σημεῖο παραφροσύνης καί ἐπέτρεψε στόν Πάπα καί τούς Καρδιναλίους του νά μπαινοβγαίνουν ἀπό τήν Ὡραία Πύλη, νά συμπροσεύχονται καί νά συμμετέχουν στήν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας!!! Καί τό παράφρον τοῦ συγκεκριμένου ἀνδρός κατέληξε στήν ἀναγνώριση τῆς αἵρεσης τοῦ παπισμοῦ καί ὄχι μόνο, ὡς «ἑτερόδοξη Ἐκκλησία»! Προκειμένου δέ νά δώσει περαιτέρω κύρος στήν ἀπαράδεκτη αὐτή πράξη του πίεσε, ἀπείλησε, ἐκβίασε μέσω τῶν ὀργάνων του καί τῶν ὀπαδῶν του στήν ὁδό τῆς θεολογικῆς κατρακύλας πού τραβᾶ καί πολλούς ἄλλους Προκαθημένους τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἐκτός τεσσάρων νά συνυπογράψουν τήν μεγάλη αὐτή προδοσία.
Καί τώρα πού ὁλοένα καί περισσότεροι Χριστιανοί ἀντιλαμβάνονται τήν προδοσία αὐτή ἀπειλεῖ μέ καθαιρέσεις καί ἐπιτίμια ἐνισχύοντας τό διχασμό καί τά σχίσματα στό χριστεπώνυμο ποίμνιο. Κατόπιν αὐτῶν εἶναι προφανές ὅτι τό  Σεπτό Κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας ἄν καί κατά κόσμον ἔχει ἡγέτη τόν νῦν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, αὐτόν δηλαδή πού ἀρέσκεται νά τόν ἀποκαλοῦν οἱ φίλοι του στά ἄνομα κέντρα τῆς Οὐάσιγκτον καί τῶν Βρυξελλῶν ὡς πράσινο Πατριάρχη καί μ’ ἄλλες ἀπαράδεκτες ἐκκοσμικευμένες φιλοφρονήσεις, κατά Θεόν παραμένει ἐδῶ καί πολλά χρόνια ἀκέφαλο λόγω τῆς ἀπουσίας τῆς ἁγιότητας...
Καί ὅπως ὁ κοινός νοῦς ἀντιλαμβάνεται γιά νά εἶσαι ἰσχυρός κατά κόσμον χρειάζεσαι νά συμπορεύεσαι μέ τό χρῆμα καί τή δόξα. Κι αὐτό ἀκριβῶς πράττει ἡ διοίκηση τοῦ Φαναρίου. Ἐπιζητᾶ τήν κοσμική ἀναγνώριση καί τήν οἰκονομική ἰσχύ, παντί τῷ τρόπω, κάτι πού διαφαίνεται ἀπό σειρά ἀποφάσεων καί πράξεων πού δέν εἶναι τοῦ παρόντος νά ἀναλύσουμε.
Βέβαια ὁ νῦν Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἔκλινε γόνυ καί προσκύνησε καί τό ἕτερον θηρίο τῆς Ἀποκάλυψης αὐτό τῆς ἀσεβείας, τό ὁποῖο ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Γόρδιος ταυτίζει μέ τόν Μωάμεθ. Πῶς θά μέ ρωτήσετε; Μέ πολλούς τρόπους πού δικαιολογεῖ μέ τήν ἐπιστράτευση τῆς δῆθεν ἐκκλησιαστικῆς διπλωματίας. Θά ἀναφερθοῦμε μόνο στό ὅτι τίμησε τόν μουσουλμάνο  πρόεδρο τῆς «κόκα-κόλας» τοῦ ἀναψυκτικοῦ τῆς Ν. Τάξης Πραγμάτων πού λειτουργεῖ ὡς ἀργός θάνατος γιά τόν ἄνθρωπο μέ τό νά τοῦ ἐπιδώσει τό Κοράνιον ὡς δῶρο καί ταυτόχρονα νά τόν εὐχαριστήσει γιά τό γεγονός ὅτι ἔκανε γνωστό τόν Ἅγιο Βασίλειο, αὐτόν πού φέρει τήν καταγωγή του ἐκ τῆς Λαπωνίας καί ὄχι ἐκ τῆς Καισάρειας τῆς Καππαδοκίας παγκοσμίως!!! Καί δέν εἶναι τό μοναδικό ἀτόπημά του...
Μόνο ὁ καλός Θεός μπορεῖ νά γλυτώσει ἀπό τήν θεολογική κατρακύλα αὐτό τό ἁγνό παιδί τῆς Ἴμβρου πού ἀξιώθηκε νά φθάσει σέ ὑψηλά ἀξιώματα , ἀπό τά ὁποῖα τελικῶς , ὅπως διαπιστώνεται στήν πράξη παρασύρθηκε καί τώρα κινδυνεύει νά χάσει τή σωτηρία του. Εἴθε ὁ Θεός νά βάλει τό χέρι Του... 
Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ, Θεολόγος, Δημοσιογράφος 
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (ΤΕΥΧ. 184) ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2016  - orthodoxia.gr

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν πρόκειται για Φανάρι αλλά για σκοτάδι, βαθύ και ερεβώδες.
Δεν εκπέμπεται από το Βόσπορο το ανέσπερο φως της Ορθοδοξίας αλλά κυριαρχεί η βαθεία και ασέληνος νυξ της οικουμενιστικής κακοδοξίας και της εκκοσμικεύσεως.
Πόσο δικαιώνεται ο μακαριστός Νικόλαος Ψαρουδάκης που αναφερόμενος το πατριαρχείο της Πόλης τόνισε τα εξής βαρυσήμαντα:
"1)"Αλλού θα έπρεπε να στραφεί το Φανάρι και να καθαρίσει πρώτα την κόπρο του Αυγείου που με τη δυσοσμία των αιρετικών δοξασιών(Χαρκιανάκη-Ζηζιούλα) και τον οικουμενισμό στους κόλπους του, μολύνει και κατασκανδαλίζει τον ιερό χώρο της Ορθοδοξίας". 2)"Για τη σημερινή κατάσταση της Εκκλησίας το πιο μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει το Οικουμενικό Πατριαρχείο με την τυχοδιωκτική του πολιτική,τις ερωτοτροπίες του με την παναίρεση του οικουμενισμού, και το χειρότερο με τις μασσωνικές του διασυνδέσεις".
Τα χαρκιανάκεια και ζηζιούλεια αιρεσιολογήματα συναγωνίζονται τα βαρθολομαιικά και τα "ελπιδοφόρα".
Αλλά σήμερα δεν υπάρχουν Καντιώτηδες και Αμβρόσιοι Ελευθερουπόλεως να διακόψουν τα μνημόσυνα των ενόχων και να υποβάλλουν μηνύσεις.
Σήμερα υποδέχονται μετά τιμών τους μεγάλους ενόχους και συλλειτουργούν μαζί τους!
Λ.Ν.

Ανώνυμος είπε...


Ο αρνοὺμενος τον λόγον και την εντολὴ του Κυρίου ημὼν Ιησού Χριστού, επί του χωρισμού των πειθομένων εις τον Χριστόν, (των καθαρών εκ της αποδοχής και τηρήσεως του λόγου του Χριστού) εκ των ακαθάρτων εκεὶνων των μη θελὸντων την υπακοή εις τον Χριστὸν,αρνείται αυτόν τον ίδιον τον Χριστόν.

Η εντολή του Κυρίου και Θεού, όπως εκ δευτέρου εθεολογήθει υπό του Αποστόλου Παύλου, έχει ως εξής:

"ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ" Β’ Κορ. Στ’, 17

Η παρακοή της εντολὴς αυτής, απογεννά την απώλεια σωτηρίου υιοθεσίας, την απώλεια της κοινωνίας της αιωνὶου ζωής.

Η ακόλουθος παράγραφος εκ κειμένου διδακτορικής διατριβής, αρνείται ευθέως την εντολή του Κυρίου και Θεού, και τον λόγο του Αποστόλου Παύλου.

«Ὁμοίως δέν δύνανται νά ἐφαρμοσθοῦν σήμερον καί πρέπει νά τροποποιηθοῦν αἱ διατάξεις αἱ κανονίζουσαι τάς σχέσεις τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν πρός τούς ἑτεροδόξους καί ἑτεροθρήσκους. Δέν δύναται ἡ Ἐκκλησία νά ἔχῃ διατάξεις ἀπαγορευούσας τήν εἴσοδον εἰς τούς ναούς τῶν ἑτεροδόξων καί τήν μετ’ αὐτῶν συμπροσευχήν, καθ’ ἥν στιγμήν αὕτη διά τῶν ἐκπροσώπων αὐτῆς προσεύχεται ἀπό κοινοῦ μετ’ αὐτῶν διά την τελικήν ἕνωσιν ἐν τῇ πίστει, τῇ ἀγάπῃ καὶ τῇ ἐλπίδι. Περισσοτέρα ἀγάπη πρέπει νά “ἀρδεύσει” πολλάς κανονικάς διατάξεις “πρός ζωογονίαν”. Ἐπιβάλλεται τροποποίησις ὁρισμένων διατάξεων ἐπί τό φιλανθρωπότερον καί ρεαλιστικώτερον. Ἡ Ἐκκλησία δέν δύναται καί δέν πρέπει νά ζῇ ἐκτός τόπου καί χρόνου» Ἀρχιμ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΑΡΧΟΝΤΩΝΗ, Περί τήν κωδικοποίησιν τῶν Ἱ. Κανόνων καίτῶν κανονικῶν διατάξεων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ, Ἀνάλεκτα Βλατάδων τόμος 6,Θεσσαλονίκη 1970,σελ. 73

Οι όποιες απειλές κατεναντίον των πειθομένων εις τον Χριστόν, λαμβὰνουν απάντησιν εκ του αγίου Ταρασίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, και της ζ' αγίας και οικουμενικής συνόδου.

"Ὁ ἁγιώτατος πατριάρχης Ταράσιος εἶπεν, εἰ ἐπήνεγκεν ἐπίσκοπος οἱασδήποτε πληγὰς καὶ βασάνους ἀνδράσι φοβούμενους τὸν κύριον, τοῖς τότε διωκομένοις, οὐκ ἔστιν ἄξιος ἐπισκοπῆς. Ἡ ἁγία σύνοδος εἶπεν. οὐκ ἔστιν ἄξιος." Πρακτικά των ἁγίων καὶ οἰκουμενικῶν Συνόδων,Ἔκδοσις Ἱερᾶς Καλύβης Τίμιου Προδρόμου,Ἱερᾶς Σκήτης ἀγίας Ἄννης, Ἅγιον Ὅρος. Τόμος γ΄ σελ. 258

Η σύνοδος του Κολυμπαρίου, ως περιθάλπτουσα τους εκείνους ακαθάρτους θεομαχούντας αιρετικούς της οικουμένης, ως αρνουμένη την, εκ του ενανθρωπίσαντος Θεού Λόγου, εντολὴ του χωρισμού εκ των ακαθάρτων αιρετικών, φέρει αυτούσια την ευθύνην αυτής της αρνησιχρὶστου παρακοής.

Η μὸνη διέξοδος ενέκειται επί της μετανοίας, τόσον ημών των θελόντων σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν, όσον και επί των εξ ορθοδοξίας οικουμενιστών.

Η ὸποια ευλογημένη αλλά άκριτος και ασύντακτος αποτείχισις εκ του συγγραφέως του ανωτέρου κειμένου, φέρει ενδελεχώς τον κίνδυνον της εξαλαγής εις επάρατο σχίσμα.

Η ευλογημένη αποτείχιση είναι εκείνη η οποία δεν κατασχίζει τον χιτώνα του Κυρίου, και ασκείται υπό την απλανή κατανόηση του μυστηρίου της ευσεβείας, όπως αυτή προσφέρεται υπό της Εκκλησίας και των Πατέρων αυτής.

Το πώς αυτό θα βιωθεί, είναι πρωτίστως θέμα νηπτικής πνευματικής ζωής όπως αυτή εδιδάχθει υπό των Κολλυβάδων Πατέρων.

Υπακοή λοιπόν σε Κολλυβάδες επισκόπους και πνευματικούς και εάν η Εκκλησία το θελήσει, υπο το κράτος της ευσεβούς και ευλαβούς πνευματικής πατρότητος ας πραγματωθεί Ορθοδόξως αποτείχισις με τον σκοπό της εμπράκτου προσκλήσεως εις μετάνοια.

Εάν φτάσουμε σε σχίσμα με τους Οικουμενιστές, τότε θα χάσουμε την δυνατότητα προσκλήσεως σε μετάνοια των ενόχων, και αυτό θα πλήξει και τους Ορθοδόξους...

Μετά πρώτης και δευτέρας το ειπέ τη Εκκλησία... και μετά η μάχαιρα του Λόγου η ορθοτομούσα το σαπρόν.

Βασίλειος Γληνός.

Ανώνυμος είπε...

http://aktines.blogspot.gr/2014/06/blog-post_23.html
Νικόλαος Σωτηρόπουλος για το μεγαλύτερο εχθρό της Ορθοδοξίας

Ανώνυμος είπε...

Η ευθύνη των αντιοικουμενιστών επισκόπων που ανέχονται τα αίσχη του Βαρθολομαίου είναι πολύ μεγάλη.
Μερικοί απ αυτούς τα δικαιολογούν και από πάνω.

Ανώνυμος είπε...

Ο Σαρδεων κ,Μαξιμος διατυπωσε το 1972 με σαφηνεια μερικα ζητηματα πως ο Οικουμενικος Πατριαρχης Δεν υπολαμβανει τα προνομια αυτου ως εχοντα θειαν προελευσιν,Δεν εχει ποσως την αξιωσην,οτι ειναι εις''παγκοσμιος επισκοπος''Δεν διεκδικει δογματικο αλαθητο,ουτε αμεσον και απολυτον δικαιοδοσιαν εφ'ολων των πιστων,Δεν ειναι υπερανω της Οικουμενικης Συνοδου και πασης εκκλησιαστικης κρισεως,Δεν εχει κοσμικη εξουσια ουτε απολυτον κυριαρχικον χαρακτηρα κ.αΔεν ενεργει σαν να ειναι ο κοσμος σουλτανικη χωρα..!!!!!

Ανώνυμος είπε...

ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΣΥΝΕΛΘΕΤΕ ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ.<< ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΟΥ.ΟΤΙ ΟΝΟΜΑ ΕΧΕΙΣ,ΠΩΣ ΤΑΧΑ ΕΙΣΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ,ΕΝΩ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΣΑΙ ΗΔΗ...ΝΕΚΡΟΣ>> ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΕΦ. Γ' 1-2. ΣΗΜΕΡΑ Ο ΤΙΤΛΟΣ "ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ" ΙΣΟΔΥΝΑΜΕΙ ΜΕ ΤΙ ΤΙΠΟΤΑ.Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ.

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com