Η παρερμηνεία του «ίνα πάντες εν ώσι», της Αρχιερατικής προσευχής του Χριστού από τους οικουμενιστές.

Η ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ «ΙΝΑ ΠΑΝΤΕΣ ΕΝ ΩΣΙ», ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Τον τελευταίο καιρό με λύπη παρατηρούμε να παρερμηνεύεται ευρέως από τους οικουμενιστές, η Αρχιερατική προσευχή του Χριστού «ίνα πάντες εν ώσι».  Επεξηγείται ως υπονοούσα η φράση  «ίνα πάντες εν ώσι», την ένωση των «εκκλησιών» διαφόρων δογμάτων.  Αυτό είναι εννοιολογική στρέβλωση  της Αρχιερατικής προσευχής του Χριστού. Η Αρχιερατική προσευχή του Χριστού «ίνα πάντες εν ώσι», τιτλοφορεί δυστυχώς παρερμηνευόμενη και θεολογικά κείμενα ακόμα.

Ο Χριστός λέγει «ους δέδωκας μοι» Ιω.17,16  και σε αυτούς αναφέρεται όταν λέγει «ίνα πάντες εν ώσι».  Είναι εκείνοι οι οποίοι «τον λόγον αυτού τετηρήκασι».  «Εγώ περί αυτών ερωτώ· ου περί του κόσμου ερωτώ, αλλά περί ων δέδωκάς μοι» Ιω. 17,9.  Το «περί ων δέδωκάς μοι» καταδεινκνύει επακριβώς ποιους εννοεί.

Ο λόγος τούτος αφορά την  ενότητα ‘’εν τη Εκκλησία’’.   Που είδαν οι οικουμενιστές την  ένωση των ‘’εκκλησιών’’ στη φράση «ίνα πάντες εν ώσι» και μάλιστα με τα βαβέλεια οικουμενιστικά πρότυπα του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών;

Επακόλουθο λοιπόν της έννοιολογικής στρέβλωσης της Αρχιερατικής προσευχής του Χριστού, «ίνα πάντες εν ώσι», είναι το γεγονός ότι αποδίδουν  τον λόγο τούτο στην  ένωση των «εκκλησιών» κάθε δόγματος σε μία εκκλησία. Οι οικουμενιστές παρερμηνεύουν την Αρχιερατική προσευχή του Χριστού.   Με το «ίνα πάντες εν ώσι» εννοούν, την ένωση των «εκκλησιών» διαφόρων δογμάτων, παρερμηνεία η οποία αφορμάται από την ανθρωπάρεσκη αγάπη. 

Είναι το «εμπαθές νόημα», κατά τον λόγο του Αγίου Νείλου του ασκητή, γιατί όντως πρόκειται περί εμπαθούς εννοίας της «αγάπης», η οποία διαστρέφει  την αγάπη προς τον Θεό και την αγάπη προς τον άνθρωπο.  Το κάλλος της εν Χριστώ αγάπης, «εν αληθεία» νοείται και συνεπώς είναι θεάρεστο να επιζητείται Ορθοδόξως η επιστροφή πάντων των ανθρώπων στην Μία Αγία  Εκκλησία.  Ο Χριστός  στην Αρχιερατική προσευχή λέγει «Ου περί τούτων δε ερωτώ μόνον, αλλά και περί των πιστευόντων δια του λόγου αυτών εις εμέ» Ιω. 17,20.   Την αναφορά του Χριστού «αλλά και περί των πιστευόντων δια του λόγου αυτών εις εμέ», οι οικουμενιστές πως την ερμηνεύουν;

Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή να πούμε ότι τούτο το κείμενο, στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο που διασώζει την Αρχιερατική προσευχή, διασώζει και το κάλλος της «εν Χριστώ» ενότητας.  Την ενότητα τούτη εκκλησιολογικώς τη διεφύλαξε  η Συνοδικότητα.  Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει «Μέγα  αγαθό Σύνοδος· αύτη γαρ αυτήν (την αγάπην δηλαδή) θερμοτέραν εργάζεται και εξ αυτής πάντα τίκτεται τα  αγαθά» (Ομιλία  Προς Εβραίους 19,1-2). Η Συνοδικότητα της Εκκλησίας την Εκκλησιαστική ενότητα διεφύλαξε, καθώς και το κάλλος της εν Χριστώ αγάπης.  «Μεγάλη η δύναμις της Συνόδου, ήγουν των Εκκλησιών» λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (Ομιλία  Εις Β΄Κορινθίους 18,3 ).   Η Συνοδικότητα διεφύλαξε και την οικουμενικότητα της Εκκλησίας γιατί στο τέλος με την παρερμηνεία της φράσης «ίνα πάντες εν ώσι», εξυπονοούν οι οικουμενιστές σαφέστατα το ελλιπές στην οικουμενικότητά της.

Οι οικουμενιστές αλλιώς εννοούν την ενότητα, με την παραγνώριση της «εν αληθεία» ενότητας.  Δίνουν λανθασμένη ερμηνεία στο «πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματί σου ω δέδωκάς μοι, ίνα ώσι εν καθώς ημείς» Ιω. 17,11.  Λησμονούν την ενότητα ‘’εν τη αληθεία‘’.   Ο Χριστός  στην Αρχιερατική προσευχή λέγει «αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου· ο λόγος ο σος αλήθεια εστι» Ιω. 17,17.  Αυτήν την αλήθεια οι αληθινοί μαθητές του Χριστού τη μεταλαμπαδεύουν και στους εκτός Εκκλησίας.  Καταληκτικά θα επαναλάβω την ερώτηση : Την αναφορά του Χριστού «αλλά και περί των πιστευόντων δια του λόγου αυτών εις εμέ», οι οικουμενιστές πως την ερμηνεύουν;