«ΦΑΓΩΜΕΝ ΚΑΙ ΠΙΩΜΕΝ»
Τοῦ κ. Ἠλία Δ. Μπάκου, Δρος Θεολογίας-Φιλολόγου
Ὅτι ὁ ἄνθρωπος σήμερα εἶναι ἐγκλωβισμένος στήν ὑλική εὐδαιμονία, στόν ὑλοζωϊσμό, στίς ὑλικές ἀπολαύσεις καί στήν ἡδονοθηρία οὐδείς ἀντιλέγει‧ ὅτι ἡ ὑλιστική εὐδαιμονία ἀντιστρατεύεται καί ἀπωθεῖ ὡς παρωχημένες τίς διαχρονικές ἠθικές ἀξίες τῆς ζωῆς καί πάλι εἶναι ἀναντίρρητο‧ ὅτι ἐπί τῶν ἡμερῶν μας προπαγανδίζεται ὁ ὑλικός εὐδαιμονισμός ὡς πανάκεια καί εἰς βάρος τῶν χαρακτηριστικῶν γνωρισμάτων τῆς ταυτότητος τῶν ἐθνικῶν λαῶν, ἤτοι: Ἱστορίας, Θρησκευτικῆς πίστεως, ἐθνικότητας, γλώσσας καί γενικώτερα τῶν ἀνθρωπιστικῶν ἰδεωδῶν και τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου εἰδικώτερον, εἶναι ἐπίσης ἀναμφισβήτητον. Ἡ τάση αὐτή ἀποτελεῖ σταθερό ἄξονα τῆς παγκοσμιοποιούμενης κοινωνίας.
Τά ψεύτικα ἰδεώδη τῆς ἐποχῆς μας ἑστιάζονται στην ἀρχαιοελληνική ρήση: «φάγωμεν καί πίωμεν αὔριον γάρ ἀποθνήσκομεν», ἡ ὁποία παραπέμπει στήν εἰδωλολατρική ἀντίληψη ὅτι ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου τελειώνει μέ τήν πλάκα τοῦ τάφου. Ἡ ρήση αὐτή χρησιμοποιεῖται ἀπό τόν ἀπόστολο Παῦλο, προκειμένου νά διαστείλει τήν ἀληθινή – χριστιανική ζωή ἀπό τήν κτηνώδη εἰδωλολατρική. Γιά τό λόγο αὐτό προτάσσει τό βαθύτερο νόημα τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, τό ὁποῖο θεμελειώνει στήν Ἀνάσταση τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ, ἡ ὁποία προαναγγέλλει βεβαιωτικά καί τή δική μας ἀνάσταση καί αἰωνιότητα. Καί τή βεβαιότητά του αὐτή τήν ἐκφράζει κατ᾽ ἀπόλυτον τρόπον στους Κορινθίους λέγοντας: «εἰ νεκροί οὐκ ἐγείρονται, φάγωμεν καί πίωμεν, αὔριον γάρ ἀποθνήσκομεν», δηλ. ἐάν οἱ νεκροί δέν ἀνασταίνονται τότε και ἡμεῖς ἄς ἐφαρμόσουμε ἐκεῖνο πού λέγουν οἱ εἰδωλολάτρες‧ἄς φᾶμε καί ἄς πιοῦμε, γιατί αὔριο πεθαίνουμε‧ ἐάν πρόκειται νά πεθάνουμε ὡς κτήνη, ὡς κτήνη λοιπόν καί ἄς ζοῦμε.
Στίς κραυγαλέες καί πολλάκις ἀσυνάρτητες φωνές τῶν ἡγετῶν–ἀρχόντων τοῦ κόσμου τούτου γιά προσήλωση ὅλων τῶν εὐγενῶν ἰδανικῶν καί τῶν διαχρονικῶν ἀξιῶν τῆς ζωῆς στό βωμό τοῦ ὑλικοῦ εὐδαιμονισμοῦ, καί ὁ ὁποῖος στήν πραγματικότητα εἶναι ἀνέφικτος για τούς πολλούς, μόνο λίγοι τον κατακτοῦν, ἠχεῖ (εἰρηνική και ἐλπιδοφόρα) ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ.
Φέρνει τό σωτήριο μήνυμα ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων ὁ προφήτηςἩσαΐας: «παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, ...καί καλεῖται τό ὄνομα αὐτοῦ, μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστός σύμβουλος,θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος» (Ἡσ. Θ/9).Ἀκριβέστερον, πρόκειται για θεία ἀποκάλυψη ὅτι ἀπό τή Βηθλεέμ θά προέλθει ὁ ἀληθινός ἡγέτης τοῦ Κόσμου, «ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τόν λαόν» τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 2,6), «ἡγούμενος ὡς ὁ διακονῶν» (Λουκ. 22,26). Αὐτόν τόν ἡγέτην, τον θεάνθρωπο Ἰησοῦ προτρέπει νά ἀκολουθήσουμε ὁ Ρωμανός ὁ Μελωδός: «ξένον τόκον ἰδόντες, ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου τούτου». (Ἀκάθιστος ὕμνος, οἶκος ξ´). Αὐτός ὁ ἡγέτης προτάσσεται: χθές, σήμερον και εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων, γιά νά ἀντιμετωπίσουμε τή λαίλαπα τοῦ ὑλικοῦ εὐδαιμονισμοῦ, τῆς ἀθεΐας καί τοῦ μηδενισμοῦ τῆς ἀληθινῆς ζωῆς.
Ὁ θεάνθρωπος Ἰησοῦς καλεῖ ὅλους μας αὐτοπροσώπως: «δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες, καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. 11,28). Ἡ πρόσκληση αὐτή εἶναι καί θεία καί μοναδική‧ προέρχεται ἀπό τόν ἐξουσιαστή ὅλου τοῦ κόσμου.
Στήν ἐποχή μας ἔχει ἰδιαίτερη σημασία, ἀφοῦ ἡ ἀποστασία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό Θεό και τίς ἀξίες τῆς ζωῆς εἶναι ὁρατή, τό πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου ἀπαξιώνεται καί ἡ κοινωνία τῶν ἀνθρώπων ὑποβαθμίζεται. Ὁ δημόσιος βίος ἀπαξιώνεται γιατί κατά τήν ἔκφραση , μέ διαχρονική σημασία, τοῦ Δημ.Μπαλάνου (1878–1959), ὑπάρχει κρίση ἡγεσίας τῶν λαῶν: ἔχουμε ἡγέτες κατώτερους τῶν λαῶν, πού κυβερνοῦν, δασκάλους ὑπολειπόμενους τῶν μαθητῶν τους, καί ποιμένες κατώτερους τοῦ ποιμνίου τους!
Στήν ὑλομανῆ ἐποχή μας και στούς ἡγέτες της ὁ χριστιανισμός ἀπαντᾶ διά τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: « οὔτε γάρ ἐάν φάγωμεν περισσεύομεν, οὔτε ἐάν μή φάγωμεν ὑστερούμεθα» (Α/ Κορ. 8,8). Μέ μοναδικό ἡγέτη καί ἀρχηγό τῆς ζωῆς τον Θεάνθρωπο Ἰησοῦ ἄς ἀναλάβουμε νά σηκώσουμε τόν μαρτυρικό Του σταυρό μέ προθυμία καί ἐλπίδα, διότι ἡ Ἀνάστασή Του εἶναι καί δική μας ἀνάσταση. Ὁ ὑλοζωϊσμός τῆς ἐποχῆς μας εἶναι σύμφυτος με τό μαρτύριο ζωῆς καί συνειδήσεως. Γι᾽ αὐτό ἀπαιτεῖται προετοιμασία νηστείας καί προσευχῆς, γιά ἱεράρχηση τῶν ὑλικῶν ἀναγκῶν καί ἠθικῶν ἀξιῶν τῆς ζωῆς ἀφ᾽ ἑνός, και γιά ὁμολογία Ὀρθοδόξου χριστιανικῆς πίστεως ἀφ᾽ ἑτέρου.
«Ορθόδοξος Τύπος»5/08/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου