Tο βράδυ του περασμένου Σαββάτου ο Καλαματιανός με τη μανιάτικη ρίζα πάτησε τη σκανδάλη τρεις φορές, «πήρε» με μία σφαίρα τη ζωή του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και σήκωσε ολόκληρη την Ελλάδα από τον καναπέ... Αυτή ήταν η πρώτη και μοναδική φορά στη ζωή του που έγινε πρωταγωνιστής. Έστω και αρνητικός... «Ζητάω χίλια συγγνώμη για τον γιο μου» αρκέστηκε να ψελίσει στους δημοσιογράφους η μητέρα του 37χρονου ειδικού φρουρού. Βέβαια, στην υπηρεσία του θεωρούνταν απότ ους σκληρούς και σε πολλές περιπτώσεις αντιδρούσε υπερβολικά, γι’ αυτό και από το 2003 έφυγε από τη φύλαξη στόχων και έγινε οδηγός σε περιπολικό. Στη γειτονιά του, στην Αγία Παρασκευή Καλαμάτας, ο Νώντας πέρναγε απαρατήρητος. Μεγαλωμένος σε μια βαθιά θρησκευόμενη παλαιοημερολογίτικη οικογένεια, έψαχνε τρόπο να φύγει από τη σκιά του πατέρα του και να δείξει ότι κάτι είναι. Γι’ αυτό και πήγε στις Ειδικές Δυνάμεις του Στρατού, τέλειωσε μια ιδιωτική σχολή, παντρεύτηκε δύο φορές και... κατέληξε στην Αθήνα.
Ομως δεν ξέφυγε ποτέ από τους εφιάλτες της παιδικής του ηλικίας, τους οποίους φρόντιζε να κρατά καλά κρυμμένους μέσα του. Μπορεί φαινομενικά να μεγάλωσε σε μια κλασική ελληνική οικογένεια, όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Τα όσα βίωνε πίσω από τις κλειστές πόρτες της διώροφης κατοικίας στη φτωχογειτονιά της Καλαμάτας, σε απόσταση μιας ανάσας από το νεκροταφείο, δεν ξεχνιούνται εύκολα. Ο πατέρας Πανάρετος είναι, σύμφωνα με γνωστούς και φίλους, ένας πολύ καλός άνθρωπος, αλλά με τρομερή αφοσίωση στη θρησκεία ως παλαιοημερολογίτης.
Ήταν καλοκαίρι του 1999. Ο Ηλίας, ο μοναδικός ίσως φίλος του Επαμεινώνδα Κορκονέα, τον συναντά στο ξυλουργείο του πατέρα του στην Καλαμάτα. Κρατά στα χέρια του την προκήρυξη για τις προσλήψεις ειδικών φρουρών και του λέει να κάνει τα χαρτιά του για να μπει στο νέο Σώμα της Αστυνομίας. Άλλωστε, είχε περάσει από τις Ειδικές Δυνάμεις του Στρατού και αυτό ήταν ίσως και το κλειδί που θα τον έβαζε στην ΕΛ.ΑΣ. Πράγματι, λίγους μήνες αργότερα ο Νώντας από τη φτωχογειτονιά της Καλαμάτας βρίσκεται να κάνει περιπολίες στο «ανεξάρτητο κράτος των Εξαρχείων». Η μητέρα Όλγα, μια δυναμική επαρχιώτισσα εργάτρια σε εργοστάσιο, συνήθιζε να κυκλοφορεί οδηγώντας το αυτοκίνητο-κλούβα και άφηνε για τον άνδρα της το παλιό ποδήλατο. Οι δύο αδερφές του γεννήθηκαν με σύνδρομο σοβαρής νοητικής στέρησης και κατέληξαν από την τρυφερή τους ηλικία σε άσυλο ανιάτων. Σε αυτό το ασφυκτικό περιβάλλον ο 37χρονος ειδικός φρουρός έμαθε να ακούει, να μη μιλάει και να εκτελεί. Να τα κρατά όλα μέσα του... «Ο Νώντας δεν κυκλοφορούσε πολύ στη γειτονιά. Οι φίλοι του ήταν ελάχιστοι και αυτός από μικρή ηλικία δούλευε και δεν είχε ελεύθερο χρόνο», λένε γείτονες στο «ΘΕΜΑ» και προσθέτουν: «Ολη η οικογένεια ζούσε ένα δράμα...». Ο άνθρωπος που για ασήμαντη αφορμή σκότωσε τον 15χρονο μαθητή δεν προσπάθησε ποτέ να ξεχωρίσει. Μέτριος έως κακός μαθητής, δεν είχε μεγάλα όνειρα για σπουδές, πανεπιστήμια και καριέρα. Για να περνά τις ώρες του συνήθιζε να γυμνάζεται, βγάζοντας έτσι προς τα έξω την ενέργεια που έκρυβε. Θλιβερές εικόνες και απωθημένα...
«Είναι δυνατό παιδί, ψηλός και γεροδεμένος. Ποτέ δεν έδωσε δικαίωμα και σε όλους έδινε την εικόνα του καλού παιδιού», λέει ο κ. Τάκης. Κάτι που σημάδεψε τη ζωή του ήταν ένα περίεργο συμβάν με πρωταγωνίστρια την αδερφή του. Ηταν τότε που κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες το κορίτσι με τα σοβαρά προβλήματα βούτηξε στο κενό από το μπαλκόνι του σπιτιού τους. Οι ημέρες περνούσαν με τον μικρό της οικογένειας Κορκονέα να δουλεύει στο ξυλουργείο του πατέρα του και στα λιγοστά κτήματα που είχε η φαμίλια στην περιοχή της Καλαμάτας και να γυμνάζεται, χωρίς όμως να έχει πολλά-πολλά με τα παιδιά της γειτονιάς. «Μη σας φαίνεται περίεργο, αλλά πολλοί γείτονες δεν γνώριζαν ότι ο Πανάρετος έχει γιο. Γνωρίζουν την ιστορία με τα δύο κορίτσια, αλλά για τον Νώντα γνωρίζουν λίγα έως ελάχιστα», λέει ο κ. Παναγιώτης και συμπληρώνει: «Τόσο αθόρυβο παιδί ήταν...».
Η Εκκλησία για την οικογένεια Κορκονέα ήταν το πρώτο και σημαντικότερο πράγμα στη ζωή τους. Ο πατέρας, συνταξιούχος πλέον, άνθρωπος βαθιά θρησκευόμενος, φρόντισε να βάλει από μικρό τον γιο του στους κόλπους της Εκκλησίας. Κάθε Κυριακή παρακολουθούσαν τη Θεία Λειτουργία, ενώ οι επισκέψεις στα μοναστήρια ολόκληρης της χώρας ήταν πολύ συχνές. «Για να καταλάβετε τι σήμαινε για την οικογένεια η Εκκλησία, κάποτε θελήσαμε να βάψουμε ένα οικογενειακό εκκλησάκι που βρίσκεται ανάμεσα στην Καλαμάτα και τη Σπάρτη και ψάχναμε εργάτες.
Η μητέρα τού Νώντα, μόλις το έμαθε, ήρθε και μας έπιασε και ανέλαβε να το βάψει μόνη της αφιλοκερδώς. Πλήρωσε ακόμη και τα χρώματα με δικά της χρήματα» περιγράφει ο κ. Γιώργος, ενώ η κυρία Μαρία συμπληρώνει: «Στον τάφο της κόρης του, που πέθανε πριν από τρία χρόνια, όλοι αφήναμε λευκά κεράκια. Ομως ο Πανάρετος άφησε μόνο ένα χοντρό κομμάτι κεριού, όπως προστάζει το παλαιό ημερολόγιο...». Μέσα σε αυτό το βαθιά θρησκευόμενο οικογενειακό κλίμα, ο Νώντας τελειώνοντας το σχολείο φεύγει για πρώτη φορά από το σπίτι.
Έρχεται στην Αθήνα και προσπαθεί να τελειώσει μια ιδιωτική σχολή. Όμως δεν οδηγείται πουθενά επαγγελματικά και έτσι αποφασίζει το 1992 να καταταγεί στον Στρατό. Γεροδεμένο παιδί, μεγαλωμένο με στρατιωτική πειθαρχία, επιλέγει τις Ειδικές Δυνάμεις και ειδικότερα τη Σχολή Αλεξιπτωτιστών. «Ηταν κομάντο. Πέρασε και από τη Σχολή Πολέμου. Σκληρό καρύδι...» αναφέρει ο κ. Μιχάλης και συνεχίζει: «Εκεί, εκπαιδεύτηκε και στα όπλα».
Από το «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ».Πηγή :http://troktiko.blogspot.com/2008/12/blog-post_9073.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου