«Μὰ τί ὠφέλιμοι ἐχθροὶ εἶστε ἐσεῖς! Τί φιλάνθρωποι κατήγοροι!»

«Μὰ τί ὠφέλιμοι ἐχθροὶ εἶστε ἐσεῖς! Τί φιλάνθρωποι κατήγοροι!»

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου, Κλασσικὸς φιλόλογος, Ἱστορικός

Τὰ Χριστούγεννα στέκονται πιὰ μπροστὰ ἀπὸ τὴν πόρτα μας, ἡ νηστεία πλησιάζει στὸ τέλος της, οἱ προετοιμασίες γιὰ τὴν μεγάλη γιορτὴ ἄρχισαν. Καὶ ὅμως αὐτὰ τὰ Χριστούγεννα θὰ εἶναι διαφορετικά, θὰ ἔχουν μία διαφορετικὴ συναισθηματικὴ φόρτιση. 

Ὁ λόγος εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός, ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία -ἔτσι ἐπέτρεψε ὁ Θεός- ἀπειλεῖ πιὰ συνοδικῶς τὴν Ἐκκλησία, γιὰ τὴν ὁποία ὁ Λυτρωτής μας γεννήθηκε ταπεινὰ σὲ ἕνα σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ. Μέσα σὲ λαμπροστόλιστες ἐκκλησιές θὰ εἶναι ἀντιληπτή -ἀπὸ τοὺς θλιβομένους γιὰ τὴν ἐπέκταση τῆς αἱρέσεως πιστούς- μιὰ διάχυτη πνευματικὴ δυσσωδία ἀναμεμειγμένηδυσάρεστα μὲ τὴν θεάρεστη εὐωδία τοὺ θυμιάματος, καὶ ἀναδυόμενη παράλληλα μὲ τὴν ἔκπλαγη ὡραιότητα τῶν Χριστουγεννιάτικων ὕμνων· τὴν δυσοσμία ἀπὸ «τάφους κεκονιαμένους» ἐνδεδυμένους στολὲς λαμπρὲς ποὺ μέσα τους κρύβουν λύκους ἅρπαγες, ποὺ χρησιμοποιοῦν βέβηλα καὶ δόλια τὰ λόγια τοῦ ὑπέρτατου Μυστηρίου γιορτάζοντας τὸ γενέθλιο τοῦ ἑνὸς Σωτήρος, τὸν ὁποῖον ὅμως ἀρνοῦνται, ἀφοῦ ἀκολουθοῦν φανερὰ ἢ σιωπηλὰ τὸν Οἰκουμενισμό.

Τα Χριστούγεννα αὐτὰ θὰ βροῦν τοὺς αἱρετικοὺς νὰ διώκουν καὶ τοὺς ὁμολογητὲς πιστούς, ἱερεῖς, μοναχοὺς καὶ λαϊκούς, νὰ διώκονται, νὰ εἶναι ἀπομονωμένοι, πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς μάλιστα χωρὶς τὴν δυνατότητα ἐκκλησιασμοῦ, μιᾶς καὶ οἱ διῶκτες τοῦ Χριστοῦ αἱρετικοὶ Οἰκουμενιστές κρατοῦν τὶς ἐκκλησίες ὑπὸ τὴν κατοχὴ τους. «Αὐτοὶ ἔχουν τοὺς οἴκους, ἐμεῖς τὸν ἔνοικο» εἶχε πεῖ ὁ ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὅταν καὶ στὴν ἐποχή του ἐπικρατοῦσε ἡ ἴδια κατάσταση, μόνο ποὺ τότε οἱ αἱρετικοὶ λεγόντουσαν Ἀρειανοί.

Μέσα σὲ αὐτὴν τὴν λύπη, ἐμφανίζεται καὶ μία χαρά. Διότι ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, αὐτὴ ἡ ἔσχατη καὶ ὕψιστη βλασφημία κατὰ τοῦ Θεοῦ διώκει, ὑβρίζει, ὑποτάσσει ἀλλὰ καὶ πράττει, κατὰ παραχώρηση Θεοῦ, καὶ ἕνα μεγάλο καλό: Ἀφύπνισε τὸ ποίμνιο. Οἱ Οἰκουμενιστὲς ἄθελά τους μᾶς ξύπνησαν ἀπὸ τὸν λήθαργο τῆς κατανάλωσης, μᾶς ἀπεξάρτησαν ἀπὸ τὸ ναρκωτικὸ τῆς ἐκκοσμικευμένης καὶ ἐπιφανειακῆς εὐσέβειας, μᾶς σήκωσαν ἀπὸ τὴν πίστη τοῦ καναπὲ καὶ τῆς καλοπέρασης. Μᾶς ἔφεραν ἄθελά τους ζωντανοὺς μπροστά μας τοὺς ἀγῶνες  καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων. Μὲ τὶς κατηγορίες τους καὶ τοὺς διωγμούς τους μᾶς δίνουν οὐράνιο μισθό. Μᾶς ἔδωσαν νὰ καταλάβουμε τί σημαίνει «οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν διωχθήσονται»· «Ἂν ὁ κόσμος σᾶς μισεῖ, ἂς γνωρίζετε ὅτι ἐμένα πρῶτα ἀπὸ ἐσᾶςἔχει μισήσει»· «Μὴ φοβοῦ ὅμως τὸ μικρὸ ποίμνιο, ὅτι εὐδόκησεν ὁ Πατὴρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τὴν βασιλείαν».

Γιὰ αὐτὴν τὴν καλωσύνη ποὺ ποὺ ἄθελά τουςμᾶς ἔκαναν δῶρο οἱ Οἰκουμενιστές, ἂς ἀφήσουμε τὸν ἅγ. Ἰωάννη τὸν Χρυστόστομο νὰ τοὺς εὐχαριστήσει μὲ ἕνα ἀπόσπασμα τοῦ λόγου του «Εἰς τὸ γενέθλιον τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» σὲ ελεύθερη νεοελληνικὴ ἀπόδοση ἀπὸ τὴν σειρὰ «Φωνὴ τῶν Πατέρων»:

«Μὰ τί ὠφέλιμοι ἐχθροὶ εἶστε ἐσεῖς! Τί φιλάνθρωποι κατήγοροι! Ἐσεῖς κατὰ λάθος δείξατε, πὼς τὸ νεογέννητο τῆς Βηθλεὲμ εἶναι Θεός. Ἐσεῖς Τὸν κηρύξατε χωρὶς νὰ τὸ θέλετε. Ἐσεῖς Τὸν φανερώσατε (σσ. σὲ ἐμᾶς τοὺς κοιμισμένους πιστοὺς) πασχίζοντας νὰ Τὸν κρύψετε. Ἐσεὶς Τὸν εὐεργετήσατε, ἐπιθυμώντας νὰ Τὸν βλάψετε. Τί ἀστοιχείωτοι δάσκαλοι εἶστε, ἀλήθεια; Ἐσεῖς πεινᾶτε καὶ τρέφετε ἄλλους. Ἐσεῖς διψᾶτε καὶ ποτίζετε ἄλλους. Πάμπτωχοι εἶστε καὶ πλουτίζετε ἄλλους».

Μιμούμενοι λοιπὸν τὸν ἅγιο Χρυσόστομο, διότι τιμὴ Ἁγίων εἶναι μίμηση Ἁγίων, νὰ ποῦμε στοὺς Χριστοδιῶκτες Οἰκουμενιστές, ὅτι χάρη τοὺς χρωστᾶμε, διότι χάριν σὲ αὐτούς, μποροῦμε καὶ ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί, ὅπως καὶ τόσοι Χριστιανοὶ πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς, νὰ Τὸν ὁμολογήσουμε μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους, ὥστε νὰ μᾶς ὁμολογήσει καὶ Αὐτὸς μπροστὰ στὸν Πατέρα Του. Μᾶς τὸ ὑποσχέθηκε, καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μοναδικός, ποὺ δὲν παίρνει τὴν ὑπόσχεσή του πίσω.

Καὶ συνεχίζει ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος κατατροπώνοντας τοὺς ἀρνητές Του:

« Ἐλᾶτε νὰ γιορτάσουμε, ἐλᾶτε νὰ πανηγυρίσουμε!

Ὁ διάβολος καταντροπιάστηκε.

Οἱ δαίμονες δραπέτευσαν.

Ὁ θάνατος καταργήθηκε.

Ὁ παράδεισος ἀνοίχθηκε.

Ἡ κατάρα ἐξαφανίσθηκε.

Ἡ ἁμαρτία διώχθηκε.

Ἡ πλάνη ἀπομακρύνθηκε.

Ἡ ἀλήθεια ἀποκαλύφθηκε.

Καλὰ Χριστούγεννα!