Κυριακή ΣΤ΄ Ματθαίου-«Και ιδών ο Ιησούς την πίστιν αυτών είπε τω παραλυτικώ• θάρσει τέκνον• αφέωνται σοι αι αμαρτίαι σου».

Απόστολος: Ρωμ. Ιβ΄ 6-14

Ευαγγέλιο: Ματθ. θ΄ 1-8

«Και ιδών ο Ιησούς την πίστιν αυτών είπε τω παραλυτικώ· θάρσει τέκνον· αφέωνται σοι αι αμαρτίαι σου». (Ματθ. θ΄2).

Σύντομο μεν, αλλά ιδιαίτερα σημαντικό το σημερινό ευαγγέλιο λόγω των πολλών μηνυμάτων όπως: 1) Η δύναμη της πίστεως, η οποία μάλιστα ξεπερνά τα όρια του ατόμου και επεκτείνεται στο κοινωνικό σύνολο. 2) Η επιβεβαίωση ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του θεού και ότι ως «ο Υιός του Ανθρώπου» έχει την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες πάνω στη γη» 3) Στέλνει μήνυμα θάρρους και ελπίδας προς κάθε αμαρτωλό άνθρωπο που θέλει να τον πλησιάσει και μάλιστα με πίστη 4) Η αγάπη με την οποία αγκαλιάζει τον αμαρτωλό άνθρωπο, όπως φανερώνεται από τη λέξη «τέκνον» παιδί μου. 5) Ότι για να ξεπεράσει ο άνθρωπος τις διάφορες δυσκολίες και ιδιαίτερα για να απελευθερωθεί από την αμαρτία χρειάζεται, εκτός από την πίστη και πάρα πολύ θάρρος. Και τέλος η πίστη πρέπει να είναι ειλικρινής και όχι υποκριτική. Ιδιαίτερα δε να είναι η «πίστις δι’ αγάπης ενεργούμενη» (Γαλ. ε΄ 6).

Μεγάλα, λοιπόν, τα της πίστεως κατορθώματα όπως τα περιγράφουν με περισσότερη λεπτομέρεια οι ευαγγελιστές Μάρκος και Λουκάς. Η πίστη είναι η απόλυτη βεβαιότητα ότι υπάρχει ο Θεός και ότι ο Θεός μπορεί να τον βοηθήσει και να τον ανταμείψει για την πίστη του, όπως έγινε σήμερα με τον παράλυτο καθώς και με τους τέσσερις που τον μετέφεραν.

Η πίστη πρέπει να είναι πραγματική, ουσιαστική και ειλικρινής και να μην είναι τυπική ή φαινομενική. Η πίστη πρέπει να επιβεβαιώνεται μέσα από πράξεις και όχι με λόγια. Τη σπουδαιότητα της «ενεργούμενης» αγάπης υπογραμμίζει ο Απόστολος Ιάκωβος λέγοντας: «Ποιο είναι το όφελος, αδελφοί μου, αν κάποιος λέει ότι έχει πίστη, δεν την αποδεικνύει όμως με έργα. Μήπως μπορεί μόνη της η πίστη να τον σώσει. Ας πάρουμε την περίπτωση που κάποιος αδελφός ή κάποια αδελφή δεν έχουν ρούχα να ντυθούν και στερούνται και το καθημερινό τους φαγητό. Αν κάποιος από σας τους πει: «Ο Θεός μαζί Σας! Εύχομαι να βρείτε ρούχα και να χορτάσετε φαγητό», ποιο το όφελος, αν δεν τους δώσει τα απαραίτητα που χρειάζονται για το σώμα. Έτσι και η πίστη, αν δεν εκδηλώνεται με έργα είναι νεκρή. Αλλά θα πει κάποιος: «Εσύ έχεις πίστη κι εγώ έχω έργα». Του απαντώ: «Δείξε μου την πίστη σου από τα έργα σου. Εγώ μπορώ να σου αποδείξω την πίστη μου από τα έργα μου». Εσύ πιστεύεις ότι ένας είναι ο Θεός. Καλά κάνεις. Και τα δαιμόνια το πιστεύουν αυτό και τρέμουν… Όπως, λοιπόν, το σώμα είναι νεκρό χωρίς την ψυχή, έτσι και η πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή.» (Ιάκ. Β΄ 14-26).

Η πίστη, λοιπόν, εκφράζεται και επιβεβαιώνεται μέσα από τα έργα της αγάπης. Λέει ο Απόστολος Παύλος: «Και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όροι μεθιστάνειν αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί» (Α΄ Κορ. ιγ΄2). «Κι αν έχω ακόμα όλη την πίστη έτσι που να μετακινώ βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, είμαι ένα τίποτα». Οι τέσσερις που μεταφέρουν σήμερα τον παράλυτο, επιβεβαιώνουν με τα έργα τους ότι η πίστη τους δεν είναι τυπική αλλά έμπρακτη και ουσιαστική. Η πίστη τους ξεπέρασε τα όρια του εαυτού τους και επεκτάθηκε μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Έτσι ο καθένας από άτομο μετατράπηκε σε πρόσωπο και αυτό το πρόσωπο έρχεται να συναντήσει με αγάπη, το άλλο πρόσωπο, ανεξάρτητα αν αυτό είναι υγιές ή και αμαρτωλό, όπως έκαναν σήμερα οι τέσσερις που μετέφεραν τον παράλυτο. Με τον τρόπο αυτό η πίστη τους συνέβαλε όχι μόνο στη δική τους σωτηρία, αλλά και στη σωτηρία του πονεμένου συνανθρώπου τους.

Αυτή την πίστη διέκρινε σήμερα ο Ιησούς. Για τούτο και προχώρησε αμέσως στην επιβράβευση της με τη θεραπεία του παράλυτου.

Η αληθινή πίστη κάνει τον άνθρωπο να απεγκλωβιστεί από τον εαυτό του, να δει τις ανάγκες του συνανθρώπου του και ξεπερνώντας τα διάφορα εμπόδια να βρει λύση σ’ αυτά. Όταν ο άνθρωπος γίνεται κοινωνός των προβλημάτων του συνανθρώπου του, τότε, μέσα από την πίστη του και την «ενεργούμενη αγάπη», γίνεται και πηγή σωτηρίας για τον συνάνθρωπο. Το «θάρσει τέκνον· αφέωνται σοι αι αμαρτίαι σου», που απευθύνει σήμερα ο Ιησούς, αποτελεί από τη μια επιβράβευση αυτής της πιστης και από την άλλη ενθαρρυντικό μήνυμα προς τον άνθρωπο, ότι, πάρα το κακό που υπάρχει μέσα του και γύρω του, ο ίδιος ως νικητής του κακού θα βρίσκεται δίπλα του για να τον ελευθερώνει από το κακό και την αμαρτία.

Όμως, ενώ ο Ιησούς επαινεί και επιβραβεύει την πίστη που εκδηλώνεται με έργα αγάπης, την ίδια στιγμή επικρίνει την πίστη που περιορίζεται στους τύπους και στερείται της αγάπης. Παράλληλα τονίζει ότι ο κλονισμός της πίστης στην παντοδυναμία, την χρηστότητα» και την πρόνοια του Θεού ζημιώνουν από τη μια και από την άλλη αποθαρρύνουν τον άνθρωπο. Για τούτο ο Ιησούς είναι επικριτικός σήμερα προς τους Γραμματείς και εξουδετερώνει τα αρνητικά συναισθήματα τους προτού αυτά εκδηλωθούν με έργα. Πίστη που σπείρει το σπόρο της αμφιβολίας γύρω από τη Θεότητα του είναι όχι μόνο ανώφελη, αλλά και επικίνδυνη. Η πίστη πρέπει να έχει σαν αφετηρία και σαν θεμέλιο τη Θεότητα και την αγαθότητα του Ιησού. Κατά τον Απόστολο Παύλο «θεμέλιον γαρ άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον, ος εστίν Ιησούς χριστός». Γιατί κανένας δεν μπορεί να βάλει άλλο θεμέλιο εκτός από αυτό που υπάρχει κα που είναι ο Ιησούς Χριστός. Τώρα, αν κάποιοι χτίζουν πάνω σ’ αυτό το θεμέλιο με χρυσάφι ή ασήμι ή πολύτιμα πετράδια, με ξυλεία, χορτάρι ή άχυρο, η δουλειά του καθενός θα φανεί. Θα τη φέρει στο φως η ημέρα της κρίσεως» (Α΄ Κορ. γ΄11-13).

Αδελφοί μου, βρισκόμαστε σε μια εποχή που το κακό κυριαρχεί στο χώρο της κοινωνίας, ακόμα και μέσα μας, με αποτέλεσμα να εξασθενεί η πίστη και μέσα από το σπόρο της αμφιβολίας και της απογοήτευσης να δημιουργείται η εντύπωση ότι μας έχει εγκαταλείψει ο Θεός. Κατά συνέπεια, «μάταια» ελπίζουμε σ’ Αυτόν! Μπροστά σ’ αυτό το ενδεχόμενο και αυτό τον κίνδυνο καλούμαστε να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας. Καλούμαστε να γκρεμίσουμε τη στέγη της αμφιβολίας για να μπορέσουμε να αντικρύσουμε τον ουρανό και να διακρίνουμε την αγάπη του Θεού προς τον κόσμο και σε μας. Σε μια εποχή, λοιπόν, που κλονίζεται η πίστη, εξαιτίας δικών μας παθών και λαθών καθώς και παραλείψεων, τόσο δικών μας, όσο και εκπροσώπων της θρησκείας και που δίνουν τροφή σε όσους αμφισβητούν την πίστη, σήμερα περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη εποχή, καλούμαστε να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας. Είναι καιρός να δώσουμε στην πίστη μας την απαραίτητη σαφήνεια και βεβαιότητα. Είναι καιρός να παραμερίσουμε κάθε αμφιβολία που τυχόν να υπάρχει μέσα μας, για να μπορέσουμε να διακρίνουμε τη συγκατάβαση και την αγάπη του Θεού σ’ εμάς. Στη δύσκολη αυτή προσπάθεια ας μην ξεχνούμε τους γεμάτους θάρρος λόγους του Ιησού: «Θάρσει τέκνον». Αμήν.

Θεόδωρος Αντωνιάδης