Ἡ ξηρανθεῖσα συκῆ
«Καὶ
ἐξηράνθη παραχρῆμα ἡ συκῆ» (Ματθ. 21,19)
Ἀπόψε,
ἀγαπητοί μου, τὰ γεγονότα ποὺ ἑορτάζουμε συγκλονίζουν τὶς εὐαίσθητες καρδιές.
Γιορτάζουμε τὰ σεπτὰ πάθη. Ὄχι τὰ πάθη τοῦ Σωκράτη ἢ κάποιου ἄλλου μεγάλου ἀνδρὸς
τῆς ἱστορίας ποὺ εἶχε τέλος τραγικό· πάσχει ὁ Πλάστης καὶ Δημιουργός μας.
Πάσχει γιὰ μένα τὸν ἁμαρτωλό, πάσχει γιὰ σᾶς, πάσχει γιὰ ὅλο τὸ ἀνθρώπινο
γένος. Καλούμεθα κ᾿ ἐμεῖς, νοερῶς, νὰ συνοδεύσουμε τὸν Κύριό μας ἀπὸ τὸ Μυστικὸ
Δεῖπνο μέχρι τὸ φρικτὸ Γολγοθᾶ, νὰ «συμπορευθῶμεν» μαζί του, ὅπως ἔψαλε τὸ ὡραῖο
τροπάριο, «κεκαθαρμέναις
διανοίαις» (αἶν. Μ. Δευτ.).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου