Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ
Η
αιρετική Διαμαρτύρηση αποδέχεται μόνο τα 66 βιβλία από τα 76 που έχει η Αγία
Γραφή σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Οι Διαμαρτυρόμενοι συμφωνούν με τους
Ορθοδόξους στον αριθμό των βιβλίων της Καινής Διαθήκης (27) και διαφωνούν στον
αριθμό των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης. Η μεν Ορθόδοξη Εκκλησία δέχεται 49
βιβλία για την Παλαιά Διαθήκη, η δε Διαμαρτύρηση μόνο 39. Έτσι οι Ορθόδοξη
Βίβλος έχει 76 βιβλία ενώ η Προτεσταντική 66 !
Δηλαδή
η Διαμαρτύρηση δέχεται για την Παλαιά Διαθήκη όχι τα βιβλία που αποδέχονταν η αρχαία Εκκλησία αλλά τα
βιβλία που δέχεται η Αντιχριστιανική Εβραϊκή Συναγωγή !!!
Οι
θεομάχοι Εβραίοι που δεν πίστεψαν στον Ιησού Χριστό, έκαναν μια Ραββινική Σύνοδο
στην Ιάμνεια το 90 μΧ και καθόρισαν τα βιβλία του Ιουδαϊκού Κανόνα. Πρόκειται
για τα 39 βιβλία τα οποία δέχονται σήμερα οι Προτεστάντες για την Παλαιά
Διαθήκη ! Δηλαδή βρισκόμαστε ενώπιον του εξής παραδόξου Προτεσταντικού
φαινομένου : Οι αιρετικοί Προτεστάντες για την Παλαιά Διαθήκη δέχονται τον
αριθμό βιβλίων που καθόρισε το αντιχριστιανικό Ραββινικό συνέδριο της Ιάμνειας
(39 βιβλία) και αρνούνται τις Συνόδους της Αρχαίας Εκκλησίας οι οποίες
αναγνωρίζουν 49 βιβλία για την Παλαιά
Διαθήκη !!! Θεωρούν οι Διαμαρτυρόμενοι την Ραββινική Σύνοδο της Ιάμνειας
ανώτερη από τις Χριστιανικές Συνόδους !!! Και μετά έρχονται με περισσή
υποκρισία και μας λέγουν ότι ακολουθούν « ΜΟΝΟ την Γραφή» και όχι τις
«ανθρώπινες παραδόσεις» !!!
Βέβαια
επειδή η αντιχριστιανίκη Ραββινική Σύνοδος δεν ασχολήθηκε με την Καινή Διαθήκη
( διότι οι Ραββίνοι αρνούνται τον Ιησού και την Ανάστασή του και την Καινή
Διαθήκη), αναγκάζονται οι θλιβεροί συκοφάντες της Ορθοδοξίας = Προτεστάντες,
να αποτανθούν στις Εκκλησιαστικές Συνόδους και στους Πατέρες της
Εκκλησίας για να πληροφορηθούν και να αιτιολογήσουν τον Κανόνα των 27 βιβλίων
της Καινής Διαθήκης !!! Αυτό και αν είναι παράνοια ! Να θεωρεί κανείς αξιόπιστη
πηγή πληροφόρησης για την Καινή Διαθήκη, την ίδια πηγή που θεωρεί αναξιόπιστη
για την Παλαιά Διαθήκη !!!
Λοιπόν
Αιρετικοί Προτεστάντες……ΠΟΥ ΒΡΗΚΑΤΕ ΤΑ 27 ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ;;;;;;;
Ποίος σας είπε ότι η Καινή Διαθήκη ότι έχει 27 βιβλία και μάλιστα τα
συγκεκριμένα και όχι άλλα ;
Μάλιστα
οι Διαμαρτυρόμενοι όχι απλώς δέχονται για την Παλαιά Διαθήκη τα 39 βιβλία μόνο
τα οποία δέχονται οι Εβραίοι, αλλά δέχονται και το Μασοριτικό Εβραϊκό κείμενο
των βιβλίων αυτών, με βάση το οποίο
κάνουν τις μεταφράσεις τους αρνούμενοι το κείμενο των Εβδομήκοντα.
Τι
είναι όμως το Μασοριτικό Εβραϊκό κείμενο ; Το Μασοριτικό Εβραϊκό κείμενο είναι πολλούς αιώνες μεταγενέστερο της
Ελληνικής μετάφρασης της Παλαιάς Διαθήκης αλλά και των Εβραϊκών κειμένων της
Νεκράς Θάλασσας. Το Μασοριτικό κείμενο είναι το αποτέλεσμα της επεξεργασίας του
αρχαίου Εβραϊκού κειμένου από τους μη Χριστιανούς Εβραίους της μετά Χριστόν
εποχής. Η μετάφραση των Εβδομήκοντα είναι μία αρχαιότατη Ελληνική μετάφραση που
έγινε προ Χριστού από Εβραίους Ελληνομαθείς για λογαριασμό της Συναγωγής και με
την απουσία κινήτρου αντιπαράθεσης με τους Χριστιανούς που δεν είχαν εμφανιστεί
ακόμη.
Η
Καινή Διαθήκη οσάκις παραθέτει από την Παλαιά Διαθήκη, το κάνει κατά κύριο λόγο
από την μετάφραση των Εβδομήκοντα και σε ορισμένες περιπτώσεις από το Εβραϊκό
κείμενο. Πάντως το Μασοριτικό κείμενο ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ την Αποστολική εποχή !
Αργότερα εμφανίστηκαν οι Μασορίτες και επεξεργάστηκαν το Εβραϊκό κείμενο όπως
εκείνοι νόμιζαν. Με άλλα λόγια το Μασοριτικό κείμενο που προτιμούν οι
Προτεστάντες είναι μεταγενέστερο της Καινής Διαθήκης, μεταγενέστερο του
Εβραϊκού κειμένου από το οποίο παραθέτει η Καινή Διαθήκη σε ορισμένα χωρία,
μεταγενέστερο των Εβραϊκών χειρογράφων της Νεκράς Θάλασσας, μεταγενέστερο της
προχριστιανικής μετάφρασης των Εβδομήκοντα και φυσικά μεταγενέστερο του Αρχαίου
Εβραϊκού κειμένου το οποίο έχει χαθεί και δεν υπάρχει !
Τι
σημαίνουν όλα αυτά ; Όλα αυτά που αναφέραμε σημαίνουν τα εξής:
Την
εποχή του Ιησού υπήρχε ακόμη το αρχαίο Εβραϊκό κείμενο καθώς και η περισσότερο
διαδεδομένη μετάφρασή του στα Ελληνικά γνωστή και ως Μετάφραση των Εβδομήκοντα.
Η μετάφραση των Εβδομήκοντα διαβάζονταν και στις Συναγωγές. Αργότερα όταν η
Μετάφραση των Εβδομήκοντα απέκτησε την
θέση του επίσημου κειμένου της Χριστιανικής
Εκκλησίας για την Παλαιά Διαθήκη, οι άπιστοι Εβραίοι άρχισαν να την
πολεμούν, να την αρνούνται και να στρέφονται σε Εβραϊκά χειρόγραφα της Παλαιάς
Διαθήκης, υποκινούμενοι όχι μόνο από την τάση τους να διαφοροποιηθούν από την
Εκκλησία αλλά πιθανόν και από σωβινιστικό πνεύμα.Οι Ραββίνοι λοιπόν μετά την
Σύνοδο της Ιάμνειας στράφηκαν στα Εβραϊκά χειρόγραφα της Παλαιάς Διαθήκης τα οποία αιώνες αργότερα οι Μασορίτες
επεξεργάστηκαν και έτσι σήμερα έχουμε το Μασοριτικό Εβραϊκό κείμενο που
προτιμούν οι Προτεστάντες.
Οι αιρετικοί Προτεστάντες
προκειμένου να βρούν όπως νομίζουν Βιβλικό έρεισμα στην προτίμησή τους για το
Μασοριτικό κείμενο και τον αριθμό των βιβλίων που αυτό περιέχει επικαλούνται το
εξής εδάφιο : «Τί οὖν τὸ περισσὸν τοῦ ᾿Ιουδαίου, ἢ τίς ἡ ὠφέλεια τῆς περιτομῆς;
πολὺ κατὰ πάντα τρόπον. πρῶτον μὲν γὰρ ὅτι ἐπιστεύθησαν τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ»
Ρωμαίους 3:1-2.
Σύμφωνα
με το χωρίο αυτό ο Θεός στους Εβραίους εμπιστεύθηκε τον λόγο του. Αυτός ο λόγος
του Αποστόλου Παύλου κάνει τους Προτεστάντες να αποδέχονται ως θέσφατο το
Μασοριτικό κείμενο με τα 39 βιβλία που δέχεται η Εβραϊκή Συναγωγή ! Πλήρης
παρερμηνεία και ανοησία !
Ο
Θεός εμπιστεύτηκε πράγματι στην προ του Μεσσίου εποχή τον λόγο του στους
Εβραίους. Αλλά σε ποίους Εβραίους ; Στους άπιστους και ασεβείς ; Όχι ασφαλώς !
Στους ευσεβείς Εβραίους εμπιστεύθηκε ο Θεός τον λόγο του. Μετά τον ερχομό του
Μεσσία όμως και την ίδρυση της Χριστιανικής Εκκλησίας ο λόγος του Θεού είναι
στα χέρια του Νέου Ισραήλ – των Χριστιανών.
Ρωτάμε
τους Προτεστάντες : Η Καινή Διαθήκη δεν είναι λόγος του Θεού ; Αυτή σεποίον την
έχει εμπιστευθεί ο Θεός ; Διότι ως γνωστόν οι
Εβραίοι δεν δέχονται την Καινή Διαθήκη και την Ανάσταση του Ιησού !
Οι
αιρετικοί για να αιτιολογήσουν την ξαφνική τους εμφάνιση στην Ιστορία,
διαδίδουν την Μεγάλη Βλασφημία ότι δήθεν η αρχαία Χριστιανική Εκκλησία κάποια
στιγμή, (η οποία ποικίλει ανάλογα με την αιρετική ομάδα) ΑΠΟΣΤΑΤΗΣΕ από την
Αλήθεια !!! Έτσι αυτοπαρουσιάζονται ως η
εκ νέου σύσταση της αρχαίας Εκκλησίας! Αυτή όμως η διδασκαλία τους αποτελεί
ύψιστη προσβολή του Τριαδικού Θεού και της Αγίας Γραφής!
Τα παρακάτω εδάφια δείχνουν το άτοπο των
αιρετικών διδασκαλιών και το μέγεθος της Βλασφημίας τους. Η Εκκλησία ΔΕΝ μπορεί
να Αποστατήσει από την Αλήθεια διότι έχει Κεφαλή τον Ιησού Χριστό. Η Κεφαλή
οδηγεί το Σώμα. Αν αποστατήσει το σώμα θα αποστατήσει και η κεφαλή! (Άπαγε της
Βλασφημίας των Αιρετικών!)
Ο
Χριστός ο Ίδιος είπε ότι «και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής», δεν ηττάται η
Εκκλησία! Ο Χριστός ο Ίδιος είπε ότι θα είναι μαζί με τους Μαθητές (δηλαδή με
τα μέλη της Εκκλησίας) «έως της συντελείας του αιώνος.» . Άρα από την Πρώτη
Παρουσία του Χριστού στη γη μέχρι την συντέλεια του αιώνος θα υπάρχει Εκκλησία
με Κεφαλή τον Χριστό!
Ο Χριστός ο Ίδιος είπε ότι θα αποστείλει το
Άγιο Πνεύμα στην Εκκλησία «ίνα μένη μεθ'
υμών εις τον αιώνα» για να μένει στην Εκκλησία και να οδηγεί Αυτή «εις πάσαν
την αλήθειαν» - ΟΧΙ σε μέρος της Αλήθειας
αλλά σε ΟΛΗ την Αλήθεια! Η Εκκλησία δεν αληθεύει εν μέρει και εν μέρει
πλανάται! Αληθεύει ΠΛΗΡΩΣ ! Μεμονωμένα άτομα ή ομάδες ανθρώπων αποστατούν από
την Εκκλησία και την Αλήθεια που Αυτή εκφράζει αυθεντικά. Η Εκκλησία όμως
σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ως Σώμα Χριστού ΔΕΝ Αποστάτησε ούτε θα Αποστατήσει!
Ο
Χριστός ΔΕΝ Ψεύδεται, η Γραφή ΔΕΝ Ψεύδεται, Το Άγιο Πνεύμα ΔΕΝ Αποτυγχάνει στην
Αποστολή του να οδηγεί την Εκκλησία «εις πάσαν την αλήθειαν». Το Πονηρό Πνεύμα
είναι αυτό που Ψεύδεται μέσω των Αιρετικών τους οποίους πλανά οικτρά! Ας
προσευχηθούμε αδελφοί μου στον Παντοδύναμο Κύριο να μελετήσουν οι Αιρετικοί την
Αγία Γραφή και να σωθούν!
ΜΑΤΘΑΙΟΣ
16 : 18 : «καγώ δε σοι λέγω ότι συ ει Πέτρος, και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την εκκλησίαν, και πύλαι άδου ου
κατισχύσουσιν αυτής»
ΜΑΤΘΑΙΟΣ
28 : 20 : «και ιδού εγώ μεθ’ υμών
ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος»
ΙΩΑΝΝΗΣ
14 : 16 - 17 : «και εγώ ερωτήσω τον πατέρα και άλλον παράκλητον δώσει υμίν, ίνα μένη μεθ' υμών εις τον αιώνα, το
Πνεύμα της αληθείας»
ΙΩΑΝΝΗΣ
16 : 13 : «όταν δε έλθη εκείνος, το
Πνεύμα της αληθείας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν»
ΕΦΕΣΙΟΥΣ
1 : 22 - 23 : «και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού, και αυτόν έδωκε κεφαλήν υπέρ πάντα τη εκκλησία, ήτις εστί το σώμα αυτού, το πλήρωμα του
τα πάντα εν πάσι πληρουμένου»
ΕΦΕΣΙΟΥΣ
5 : 23 «ότι ο ανήρ εστι κεφαλή της γυναικός, ως και ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας, και αυτός εστι σωτήρ του
σώματος»
ΚΟΛΑΣΣΑΕΙΣ
1 : 18 : «και αυτός εστιν η κεφαλή
του σώματος, της εκκλησίας· ος εστιν αρχή, πρωτότοκος εκ των νεκρών,
ίνα γένηται εν πάσιν αυτός πρωτεύων ».
ΥΠΕΡΕΧΕΙ
ΤΟ ΜΑΣΟΡΙΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΒΡΑΪΚΗΣ ΣΥΝΑΓΩΓΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΕΒΔΟΜΗΚΟΝΤΑ ΤΗΣ
ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ;
Η
άποψη των Διαμαρτυρομένων ότι το Εβραϊκό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης όπως το
διατηρεί σήμερα η Συναγωγή είναι ανώτερο του επίσημου Εκκλησιαστικού κειμένου
δεν είναι ορθή. Οι λόγοι είναι οι εξής :
1)
Ο αυθεντικός ερμηνευτής της Αγίας Γραφής είναι η Εκκλησία που είναι ο στύλος
και το εδραίωμα της αληθείας – Α Τιμόθεον 3:15 και όχι η Συναγωγή.
2)
Το Μασοριτικό κείμενο είναι μεταποστολικό κείμενο και έχει υποστεί σε ορισμένα
σημεία αλλοιώσεις από τους Ραββίνους για να αντιφάσκει στο επίσημο κείμενο της
Εκκλησίας και να αποκρύβει Μεσσιακές προφητείες που εκπληρώθηκαν στον Ιησού
Χριστό !
3)
Η ίδια η Καινή Διαθήκη παραθέτει στα περισσότερα εδάφια από την μετάφραση των
Εβδομήκοντα και όχι από το Μασοριτικό. Αν οι Εβραίοι Μασορίτες είχαν διασώσει
με μεγαλύτερη ακρίβεια από τους επίσης Εβραίους Εβδομήκοντα την Παλαιά Διαθήκη
οι παραπομπές της Καινής Διαθήκης θα το έδειχναν αυτό. Θα είχαμε δηλαδή
περισσότερες παραπομπές από το Εβραϊκό κείμενο και λιγότερες από τους
Εβδομήκοντα, ενώ τώρα συμβαίνει το αντίστροφο ! Με άλλα λόγια το Μασοριτικό
κείμενο δεν θα διαφωνούσε σε πολλές παραπομπές της Καινής Διαθήκης στην Παλαιά
Διαθήκη.
«
καὶ εἰ ὁ δίκαιος μόλις σῴζεται ὁ ἀσεβὴς
καὶ ἁμαρτωλὸς ποῦ φανεῖται;» Α Πέτρου 4:18
«εἰ ὁ μὲν δίκαιος μόλις σώζεται, ὁ ἀσεβὴς
καὶ ἁμαρτωλὸς ποὺ φανεῖται;» Παροιμίες 11:31 (Εβδομήκοντα).
«Αν ο δίκαιος παιδεύηται επί της γης,
πολλώ μάλλον ο ασεβής και ο αμαρτωλός» Παροιμίες 11:31 (Μασοριτικό).
«
Διὸ εἰσερχόμενος εἰς τὸν κόσμον λέγει· θυσίαν καὶ προσφορὰν οὐκ ἠθέλησας, σῶμα δὲ κατηρτίσω μοι» Εβραίους
10:5
«
θυσίαν καὶ προσφορὰν οὐκ ἠθέλησας, σῶμα
δὲ κατηρτίσω μοι· ὁλοκαυτώματα καὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ ἐζήτησας. τότε εἶπον· ἰδοὺ ἥκω, ἐν κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται
περὶ ἐμοῦ» Ψαλμός 39(40) : 7-8 (6-7) (Εβδομήκοντα)
«Θυσίαν και προσφοράν δεν ηθέλησας· διήνοιξας εν εμοί ώτα·
ολοκαύτωμα και προσφοράν περί αμαρτίας δεν εζήτησας. Τότε είπα, Ιδού, έρχομαι·
εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον περί εμού» Ψαλμός 40: 6-7(Μασοριτικό).
«
Πίστει ᾿Ιακὼβ ἀποθνήσκων ἕκαστον τῶν υἱῶν ᾿Ιωσὴφ εὐλόγησε, καὶ προσεκύνησεν ἐπὶ
τὸ ἄκρον τῆς ράβδου αὐτοῦ»
Εβραίους 11:21
«
εἶπε δέ· ὄμοσόν μοι. καὶ ὤμοσεν αὐτῷ. καὶ προσεκύνησεν ᾿Ισραὴλ ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆς ράβδου αὐτοῦ» Γένεση 47:31 (Εβδομήκοντα).
«Ο
δε είπεν, Ομοσόν μοι και ώμοσεν εις αυτόν. Και προσεκύνησεν ο Ισραήλ επί το
άκρον της κλίνης αυτού»Γένεση
47:31 (Μασοριτικό).
«
κάλαμον συντετριμμένον οὐ κατεάξει καὶ λίνον τυφόμενον οὐ σβέσει, ἕως ἂν ἐκβάλῃ
εἰς νῖκος τὴν κρίσιν καὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ
ἔθνη ἐλπιοῦσι» Ματθαίος 12:20-21
«κάλαμον
τεθλασμένον οὐ συντρίψει καὶ λίνον καπνιζόμενον οὐ σβέσει, ἀλλὰ εἰς ἀλήθειαν ἐξοίσει
κρίσιν. ἀναλάμψει καὶ οὐ θραυσθήσεται, ἕως ἄνθῇ ἐπὶ τῆς γῆς κρίσιν· καὶ ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσιν»
Ησαϊας 42:3- 4 (Εβδομήκοντα).
« Κάλαμον συντεθλασμένον δεν θέλει
συντρίψει και λινάριον καπνίζον δεν θέλει σβύσει· θέλει εκφέρει κρίσιν εν
αληθεία. Δεν θέλει εκλίπει ουδέ θέλει
μικροψυχήσει, εωσού βάλη κρίσιν εν τη γή· και
αι νήσοι θέλουσι προσμένει τον νόμον αυτού» Ησαϊας 42:3- 4 (Μασοριτικό).
«
ἀποστείλας δὲ ᾿Ιωσὴφ μετεκαλέσατο τὸν πατέρα αὐτοῦ ᾿Ιακὼβ καὶ πᾶσαν τὴν συγγένειαν
αὐτοῦ ἐν ψυχαῖς ἑβδομήκοντα πέντε»
Πράξεις 7:14
«
υἱοὶ δὲ ᾿Ιωσὴφ οἱ γενόμενοι αὐτῷ ἐν γῇ Αἰγύπτῳ ψυχαὶ ἐννέα. πᾶσαι ψυχαὶ οἴκου ᾿Ιακὼβ
αἱ εἰσελθοῦσαι μετὰ ᾿Ιακὼβ εἰς Αἴγυπτον ψυχαὶ
ἑβδομηκονταπέντε» Γένεση 46:27 (Εβδομήκοντα).
«Και οι υιοί του Ιωσήφ, οι
γεννηθέντες εις αυτόν εν Αιγύπτω, ήσαν ψυχαί δύο· πάσαι αι ψυχαί του οίκου του Ιακώβ, αι εισελθούσαι εις Αίγυπτον, ήσαν εβδομήκοντα» Γένεση 46:27
(Μασοριτικό).
«
τοῦ Σερούχ, τοῦ ῾Ραγαῦ, τοῦ Φάλεκ, τοῦ ῎Εβερ, τοῦ Σαλᾶ, τοῦ Καϊνάν, τοῦ ᾿Αρφαξάδ,
τοῦ Σήμ, τοῦ Νῶε, τοῦ Λάμεχ» Λουκάς 3:35-36
« καὶ ἔζησε Σὴμ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν
τὸν ᾿Αρφαξὰδ ἔτη πεντακόσια καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. Καὶ
ἔζησεν ᾿Αρφαξὰδ ἑκατὸν τριάκοντα πέντε ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Καϊνᾶν.
καὶ ἔζησεν ᾿Αρφαξὰδ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Καϊνᾶν ἔτη τετρακόσια καὶ ἐγέννησεν
υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. Καὶ ἔζησε
Καϊνᾶν ἑκατὸν καὶ τριάκοντα ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Σαλά. καὶ ἔζησε Καϊνᾶν μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν
τόν Σαλὰ ἔτη τριακόσια τριάκοντα καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε Καὶ ἔζησε Σαλὰ ἑκατὸν τριάκοντα ἔτη καὶ ἐγέννησε
τὸν ῞Εβερ» Γένεση 11:11-14 (Εβδομήκοντα).
« και έζησεν ο Σημ, αφού εγέννησε τον
Αρφαξάδ, πεντακόσια έτη, και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας.Και ο Αρφαξάδ έζησε τριάκοντα πέντε έτη, και εγέννησε τον Σαλά·και
έζησεν ο Αρφαξάδ, αφού εγέννησε τον Σαλά, τετρακόσια τρία έτη, και εγέννησεν
υιούς και θυγατέρας. Και ο Σαλά έζησε τριάκοντα έτη, και εγέννησε τον Εβερ»Γένεση
11:11-14 (Μασοριτικό).
Τα παραπάνω εκτεθέντα χωρία αποδεικνύουν ότι η Καινή
Διαθήκη ως επί το πλείστον παραθέτει από το κείμενο των Εβδομήκοντα και όχι από
το Εβραϊκό.
Τώρα θα παραθέσουμε και ένα παράδειγμα στο οποίο η
Καινή Διαθήκη παραθέτει από το Εβραϊκό κείμενο και όχι από τους Εβδομήκοντα :
Μασοριτικό:
Ζαχαρίας 12:10 «και θέλουσιν επιβλέψει προς εμέ, τον οποίον ΕΞΕΚΕΝΤΗΣΑΝ»
Εβδομήκοντα: Ζαχαρίας 12:10 «καὶ ἐπιβλέψονται πρός με ἀνθ᾿
ὧν κατωρχήσαντο»
Το Μασοριτικό κείμενο διασώζει στο παρόν εδάφιο την
ακρίβεια του πρωτοτύπου Εβραϊκού κειμένου όπως αποδεικνύει η θεόπνευστη Καινή
Διαθήκη:
Ιωάννης 19:32-37 « ἦλθον οὖν οἱ στρατιῶται, καὶ τοῦ μὲν
πρώτου κατέαξαν τὰ σκέλη καὶ τοῦ ἄλλου τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ· ἐπὶ δὲ τὸν ᾿Ιησοῦν
ἐλθόντες ὡς εἶδον αὐτὸν ἤδη τεθνηκότα, οὐ κατέαξαν αὐτοῦ τὰ σκέλη, ἀλλ' εἷς τῶν
στρατιωτῶν λόγχῃ αὐτοῦ τὴν πλευρὰν ἔνυξε, καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ. καὶ
ὁ ἑωρακὼς μεμαρτύρηκε, καὶ ἀληθινὴ αὐτοῦ ἐστιν ἡ μαρτυρία, κἀκεῖνος οἶδεν ὅτι ἀληθῆ
λέγει, ἵνα καὶ ὑμεῖς πιστεύσητε. ἐγένετο γὰρ ταῦτα, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ, ὀστοῦν
οὐ συντριβήσεται αὐτοῦ. καὶ πάλιν ἑτέρα γραφὴ λέγει· ὄψονται εἰς ὃν ΕΞΕΚΕΝΤΗΣΑΝ».
Ο Ιωάννης παραθέτει την εν λόγω προφητεία από το
Εβραϊκό κείμενο και όχι από τους Εβδομήκοντα.
Γενικώς η Καινή Διαθήκη παραθέτει τις περισσότερες
φορές από τους Εβδομήκοντα και τις λιγότερες από το Εβραϊκό.
Στην εποχή μας εκτός από το Μασοριτικό κείμενο και το
κείμενο των Εβδομήκοντα έχουμε και τα κείμενα της Νεκράς θάλασσας.
Οι θεολόγοι χρησιμοποιούν στην μελέτη τους τόσο το
κείμενο των Εβδομήκοντα όσο και το Μασοριτικό κείμενο. Παράδειγμα τέτοιου
θεολόγου ήταν ο γνωστός αγωνιστής Θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος.
Μάλιστα ο κύριος Σωτηρόπουλος έχει αναλύσει και
ορισμένα εδάφια του Μασοριτικού κειμένου τα οποία στρέφονται ενάντια στην
αντιτριαδική πίστη των Εβραίων !
Τοῦ
Ἁγίου Ἀθανασίου, Ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας, ἐκ τῆς λθ' ἑορταστικῆς ἐπιστολῆς,
περὶ κεκανονισμένων ἱερῶν βιβλίων
«Ἀλλ' ἐπειδὴ περὶ μὲν τῶν αἱρετικῶν ἐμνήσθημεν ὡς νεκρῶν,
περὶ δὲ ἡμῶν ὡς ἐχόντων πρὸς σωτηρίαν τὰς θείας Γραφάς, καὶ φοβοῦμαι μήπως, ὡς ἕγραψε
Κορινθίοις Παῦλος, τινὲς τῶν ἀκεραίων ἀπὸ τῆς ἁπλότητος καὶ τῆς ἁγνότητος
πλανηθῶσιν ἀπὸ τῆς πανουρίας τῶν ἀνθρώπων καὶ λοιπὸν ἐντυγχάνειν ἑτέροις ἄρξωνται,
τοῖς λεγομένοις Ἀποκρύφοις, ἀπατώμενοι τῆ ὁμωνυμίᾳ τῶν ἀληθῶν βιβλίων, παρακαλῶ
ἀνέχεσθαι, εἰ περὶ ὧν ἐπίστασθε, περὶ τούτων κἀγὼ μνημονεύων γράφω, διά τε τὴν ἀνάγκην
καὶ τὸ χρήσιμον τῆς Ἐκκλησίας. Μέλλων δὲ τούτων μνημονεύειν, χρήσομαι πρὸς
σύστασιν τῆς ἑμαυτοῦ τόλμης τῷ τύπῳ τοῦ εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ, λέγων καὶ αὐτὸς· ἐπειδή
περ τινὲς ἐπεχείρησαν ἀνατάξασθαι ἑαυτοῖς τὰ λεγόμενα ἀπόκρυφα καὶ ἐπιμίξαι ταῦτα
τῇ θεοπνεύστῳ Γραφῇ, περὶ ἧς ἐπληροφορήθη μεν καθὼς παρέδοσαν τοῖς Πατράσιν οἱ ἀπ'
ἀρχῆς αὐτόπται καὶ ὑπηρέται γενόμενοι τοῦ λόγου, ἔδοξε κἀμοί, προτραπέντι παρὰ
γνησίων ἀδελφῶν καὶ μαθόντι ἄνωθεν, ἑξῆς ἐκθέσθαι τὰ κανονιζόμενα καὶ
παραδοθέντα, πιστευθέντα τε θεῖα εἶναι βιβλία, ἵνα ἕκαστος, εἰ μὲν ἠπατήθη,
καταγνῷ τῶν πλανησάντων, ὁ δὲ καθαρὸς διαμείνας χαίρῃ πάλιν ὑπομιμνησκόμενος.Ἔστι
τοίνυν τῆς μὲν Παλαιᾶς Διαθήκης βιβλία τῷ ἀριθμῷ τὰ πάντα εἰκοσιδύο, τοσαῦτα
γάρ, ὡς ἤκουσα, καὶ τὰ στοιχεῖα τὰ παρ’ Ἑβραίοις εἶναι παραδέδοται, τῇ δὲ τάξει
καὶ τὸ ὀνόματι ἔστιν ἕκαστον οὕτω· Πρώτη Γένεσις· εἶτα Ἔξοδος· εἶτα Λευϊτικόν·
καὶ μετὰ τοῦτο Ἀριθμοί· καὶ λοιπόν, τὸ Δευτερονόμιον· ἑξῆς δὲ τούτοις ἐστίν Ἰησοῦς
ὁ τοῦ Ναυῆ· καὶ Κριταί· καὶ μετὰ τοῦτο ἡ Ῥούθ· καὶ αὖθις ἑξῆς, Βασιλειῶν βιβλία
τέσσερα· καὶ τούτων τὸ μὲν πρῶτον καὶ δεύτερον εἰς ἓν βιβλίον ἀριθμεῖται· τὸ δὲ
τρίτον καὶ τέταρτον ὁμοίως εἰς ἐν· μετὰ δὲ ταῦτα, Παραλειπομένων πρῶτον καὶ
δεύτερον, ὁμοίως εἰς ἓν βιβλίον πάλιν ἀριθμούμενα· εἶτα Ἔσδρα πρῶτον καὶ
δεύτερον, ὁμοίως εἰς ἕν· μετὰ δὲ ταῦτα βίβλος Ψαλμῶν, καὶ ἑξῆς Παροιμίαι· εἶτα Ἐκκλησιαστής,
καὶ ᾎσμα ᾀσμάτων· πρὸς τούτοις ἔστι καὶ Ἰώβ· καὶ λοιπὸν Προφῆται, οἱ μὲν δώδεκα
εἰς ἓν βιβλίον ἀριθμούμενοι· εἶτα Ἡσαΐας Ἱερεμίας, καὶ σὺν αὐτῷ Βαρούχ· Θρῆνοι,
καὶ Ἐπιστολή, καὶ μετ᾽ αὐτοὺς Ἰεζεκιήλ, καὶ Δανιήλ. Ἄχρι τούτων τὰ τῆς Παλαιᾶς
Διαθήκης ἵστανται. Τὰ δὲ τῆς Καινῆς πάλιν οὐκ ὀκνητέον εἰπεῖν∙ ἔστι δὲ ταῦτα∙ Εὐαγγέλια
τέσσερα, κατὰ Ματθαῖον, κατὰ Μάρκον, κατὰ Λουκᾶν καὶ κατὰ Ἰωάννην. Εἶτα μετὰ ταῦτα
Πράξεις Ἀποστόλων, καὶ Ἐπιστολαὶ καθολικαὶ καλούμεναι τῶν Ἀποστόλων ἑπτά, οὕτως·
Ἰακώβου μὲν μία, Πέτρου δὲ δύο, εἶτα Ἰωάννου τρεῖς, καὶ μετὰ ταύτας Ἰούδα μία.
Πρὸς τούτοις Παύλου Ἀποστόλου εἰσὶν Ἐπιστολαὶ δεκατέσσαρες, τῇ τάξει γραφόμεναι
οὕτω· Πρώτη πρὸς Ῥωμαίους, εἶτα πρὸς Κορινθίους δύο, καὶ μετὰ ταύτας πρὸς
Γαλάτας, καὶ ἑξῆς πρὸς Ἐφεσίους, εἶτα πρὸς Φιλιππησίους, καὶ πρὸς Κολοσσαεῖς,
καὶ πρὸς Θεσσαλονικεῖς δύο, καὶ ἡ πρὸς Ἑβραίους· καὶ ἑξῆς πρὸς μὲν Τιμόθεον
δύο, πρὸς δὲ Τίτον μία, καὶ τελευταία ἡ πρὸς Φιλήμονα μία· καὶ πάλιν ᾽Ιωάννου Ἀποκάλυψις.
Ταῦτα πηγαὶ τοῦ σωτηρίου, ὥστε τὸν διψῶντα ἐμφορεῖσθαι τῶν ἐν τούτοις λογίων. Ἐν
τούτοις μόνοις τὸ τῆς εὐσεβείας διδασκαλεῖον εὐαγγελίζεται. Μηδεὶς τούτοις ἐπιβαλλέτω,
μηδὲ τούτων ἀφαιρείσθω τι. Περὶ δὲ τούτων ὁ Κύριος Σαδδουκαίους ἐδυσώπει,
λέγων· πλανᾶσθε μὴ εἰδότες τὰς Γραφάς, μηδὲ τὰς δυνάμεις αὐτῶν, τοῖς δὲ Ἰουδαίους
παρῄνει· ἐρευνᾶτε τὰς Γραφάς, ὅτι αὗταί εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ. Ἀλλ' ἕνεκά
γε πλείονος ἀκριβείας προστίθημι καὶ τοῦτο γράφων ἀναγκαίως, ὡς ἔστι καὶ ἕτερα
βιβλία τούτων ἐξωθεν, οὐ κανονιζόμενα μέν, τετυπωμένα δὲ παρὰ τῶν Πατέρων ἀναγινώσκεσθαι
τοῖς ἄρτι προσερχομένοις καὶ βουλομένοις κατηχεῖσθαι τὸν τῆς εὐσεβείας λόγον·
Σοφία Σολομῶντος, Σοφία Σειράχ, καὶ Ἐσθήρ, καὶἸουδήθ, καὶ Τωβίας, καὶ διδαχὴ ἀγαπητοί,
κἀκείνων κανονιζομένων, καὶ τούτων ἀναγινωσκομένων, οὐδαμοῦ τῶν ἀποκρύφων
μνήμη, ἀλλ' αἱρετικῶν ἐστιν ἐπίνοια, γραφόντων μὲν ὅτε θέλουσιν αὐτά,
χαριζομένων δὲ καὶ προστιθέντων αὐτοῖς χρόνους, ἵνα, ὡς παλαιὰ προσφέροντες,
πρόφασιν ἔχωσιν ἀπατᾷν ἐκ τούτων τοὺς ἀκεραίους».
Περὶ τοῦ τίνα χρὴ ἀναγινώσκεσθαι βιβλία ἐκ τῆς Παλαιᾶς
καὶ Νέας Διαθήκης:
«Ὄφρα δὲ μὴ ξείνῃσι νόον κλέπτοιο βίβλοισι,
πολλαὶ γὰρ τελέθουσι παρέγγραπτοι κακότητες,
δέχνυσο τοῦτον ἐμοῖο τὸν ἔγκριτον, ὦ φίλ' ἀριθμόν.
Ἱστορικαὶ μὲν ἔασι βίβλοι δυοκαίδεκα πᾶσαι)
τῆς ἀρχαιοτέρας ἑβραϊκῆς σοφίης.
Πρωτίστη Γένεσις· εἶτα Ἔξοδος, Λευϊτικόν τε·
ἔπειτ' Ἀριθμοί· εἶτα Δεύτερος νόμος·
ἔπειτ' Ἰησοῦς, καὶ Κριταί· ῾Ρούθ, ὀγδόη·
Ἡ δ' ἐνάτη δεκάτη τε βίβλοι, πράξεις Βασιλήων,
καὶ Παραλειπόμεναι· ἔσχατον Ἔσδραν ἔχεις.
Αἱ δὲ στιχηραὶ πέντε, ὧν πρῶτός γ' Ἰώβ·
ἔπειτα Δαυίδ, εἶτα τρεῖς Σολομώντειαι,
Ἐκκλησιαστής, ᾎσμα, καὶ Παροιμίαι·
καὶ πένθ' ὁμοίως Πνεύματος προφητικοῦ.
Μίαν μέν εἰσίν ἐς γραφήν οἱ δώδεκα,
Ὠσηέ, κ' Ἀμώς, καὶ Μιχαίας ὁ τρίτος·
ἔπειτ' Ἰωήλ, εἶτ' Ἰωνᾶς, Ἀβδίας,
Ναούμ τε, Ἀββακούμ τε καὶ Σοφονίας,
Ἀγγαῖος, εἶτᾳ Ζαχαρίας, καὶ Μαλαχίας.
Μία μὲν οἵδε· δευτέρα δ' Ἡσαΐας
Ἔπειθ' ὁ κληθεὶς Ἱερεμίας ἐκ βρέφους·
εἶτ' Ἰεζεκιήλ, καὶ Δανιήλου χάρις.
Ἀρχαίας μὲν ἔθηκα δύω καὶ εἴκοσι βίβλους,
τοῖς τῶν Ἑβραίων γράμμασιν ἀντιθέτους.
Ἤδη δ' ἀρίθμει καὶ νέου μυστηρίου·
Ματθαῖος μὲν ἔγραψεν Ἑβραίοις θαύματα Χριστοῦ
Μᾶρκος· δ' ᾽Ιταλίῃ, Λουκᾶς Ἀχαϊάδι·
πᾶσι δ' Ἰωάννης κήρυξ μέγας, οὐρανοφοίτης·
ἔπειτα Πράξεις τῶν σοφῶν Ἀποστόλων.
Δέκα δὲ Παύλου τέσσαρές τ' ἐπιστολαί·
ἑπτὰ δὲ καθολικαί, ὧν, Ἰακώβου μία,
δύω δὲ Πέτρου, τρεῖς δ' Ἰωάννου πάλιν·
Ἰούδα δ' ἐστὶν ἑβδόμη· πάσας ἔχεις.
Ἐν δὲ τούτων ἐκτός, οὐκ ἐν γνησίαις».
Περὶ τοῦ τίνα χρὴ ἀναγινώσκεσθαι βιβλία ἐκ τῆς Παλαιᾶς
καὶ Νέας Διαθήκης:
«Πλὴν ἀλλ' ἐκεῖνο προσμαθεῖν μάλιστά σοι
προσῆκον. Οὐχ ἅπασα βίβλος ἀσφαλής,
Ἡ σεμνὸν ὄνομα τῆς Γραφῆς κεκτημένη.
Εἰσί γάρ εἰσιν ἔσθ' ὅτε ψευδώνυμοι
Βίβλοι, τινὲς μὲν ἔμμεσοι καὶ γείτονες,
Ὡς ἄν τις εἴποι, τῶν ἀληθείας λόγων∙
Αἱ δ' ἄρα νόθοι τε καὶ λίαν ἐπισφαλεῖς,
Ὥσπερ παράσημα καὶ νόθα νομίσματα,
Ἅ βασιλέως μὲν τὴν ἐπιγραφὴν ἔχει,
Κίβδηλα δ' ἐστί, ταῖς ὕλαις δολούμενα.
Τούτου χάριν σοι τῶν θεοπνεύστων ἐρῶ
Βίβλον ἑκάστην. Ὡς δ᾽ ἂν εὐκρινῶς μάθῃς,
Τὰς τῆς Παλαιᾶς πρῶτα Διαθήκης ἐρῶ.
Ἡ Πεντάτευχος τὴν κτίσιν, εἶτ΄ Ἔξοδον,
Λευϊτικόν τε τὴν μέσην ἔχει βίβλον·
μεθ' ἣν Ἀριθμούς, εἶτα Δευτερονόμιον.
Τούτοις Ἰησοῦν προστίθει καὶ τοὺς Κριτάς·
Ἔπειτα τὴν Ρούθ, Βασιλειῶν τε τέσσαρας
Βίβλους· Παραλειπομένων δέ γε δύω Βίβλοι·
Ἔσδρας ἐπ᾽ αὐταῖς πρῶτος, εἶθ' ὁ δεύτερος.
Ἑξῆς στιχηρὰς πέντε σοι Βίβλους ἐρῶ·
Στεφθέντα τ' ἄθλοις ποικίλων παθῶν Ἰώβ,
Ψαλμῶν τε βίβλον, ἐμμελες ψυχῶν ἄκος·
Τρεῖς δ' αὖ Σολομῶντος τοῦ Σοφοῦ· Παροιμίαι,
Ἐκκλησιαστής, ᾎσμα τ' αὖ τῶν ᾀσμάτων.
Ταύταις Προφήτες προστίθει τοὺς δώδεκα·
Ὠσηὲ πρῶτον, εἶτ' Ἀμὼς τὸν δεύτερον,
Μιχαίαν, ᾽Ιωήλ, Ἀβδίαν, καὶ τὸν τύπον
Ἰωνᾶν αὐτοῦ τοῦ τριημέρου πάθους,
Ναοὺμ μετ' αὐτούς, Ἀββακοὺμ εἶτ' ἔνατον,
Σοφονίαν, Ἀγγαῖόν τε, καὶ Ζαχαρίαν,
Διώνυμόν τε ἄγγελον Μαλαχίαν.
Μεθ' οὓς Προφήτας μάνθανε τοὺς τέσσαρας,
Παρρησιαστὴν τὸν μέγαν Ἡσαΐαν,
Ἱερεμίαν τε συμπαθῆ, καὶ μυστικὸν
Ἰεζεκιήλ, ἔσχατον δὲ Δανιήλ,
Τὸν αὐτὸν ἔργοις καὶ λόγοις σοφώτατον·
Τούτοις προσεγκρίνουσι τὴν Ἐσθὴρ τινές.
Καινῆς Διαθήκης ὅρα μοι βίβλους λέγειν·
Εὐαγγελιστὰς τέσσαρας δέχου μόνους,
Ματθαῖον, εἶτα Μάρκον, οἷς Λουκᾶν τρίτον
Προσθείς, ἀρίθμει τὸν Ἰωάννην χρόνῳ
Τέταρτον, ἀλλὰ πρῶτον ὕψη δογμάτων,
Βροντῆς γὰρ υἱὸν εἰκότως τοῦτον καλῶ,
Μέγιστον ἠχήσαντα τῷ Θεοῦ λόγῳ.
Δέχου δὲ βίβλον Λουκᾶ καὶ τὴν δευτέραν,
Τὴν τῶν καθολικῶν Πράξεων Ἀποστόλων·
Τὸ σκεῦος ἑξῆς προστίθει τῆς ἐκλογῆς,
Τὸν τῶν ἐθνῶν κήρυκα, τὸν Ἀπόστολον
Παῦλον, σοφῶς γράψαντα ταῖς ἐκκλησίαις
Ἐπιστολὰς δὶς ἑπτά· Ῥωμαίοις μίαν,
ᾗ χρὴ συνάπτειν πρὸς Κορινθίους δύο,
Τὴν πρὸς Γαλάτας, τήν τε πρὸς Ἐφεσίους,
Μεθ' ἣν τὴν ἐν Φιλίπποις, εἶτα τὴν γεγραμμένην
Κολοσσαεῦσι, Θεσσαλονικεῦσι δύο,
Δύο Τιμοθέῳ, Τίτῳ δὲ καὶ Φιλήμονι,
Μίαν ἑκάστῳ, καὶ πρὸς Ἑβραίους μίαν.
Τινὲς δέ φασι τὴν πρὸς Ἑβραίους νόθον
Οὐκ εὖ λέγοντες· γνησία γὰρ ἡ χάρις
Εἶεν. Τί λοιπόν; Καθολικὰς ἐπιστολὰς
Τινὲς μὲν ἑπτά φασιν, οἱ δὲ τρεῖς μόνας
Χρῆναι δέχεσθαι, τὴν ᾽Ιακώβου μίαν,
Μίαν τε Πέτρου, τοῦ τ' Ἰωάννου μίαν.
Τινὲς δὲ τὰς τρεῖς, καὶ πρὸς αὐταῖς τὰς δύο
Πέτρου δέχονται, τὴν Ἱούδα δ' ἑβδόμην·
Τὴν δ' Ἀποκάλυψιν τοῦ Ἰωάννου πάλιν,
Τινὲς μὲν ἐγκρίνουσιν, οἱ πλείους δέ γε
Νόθον λέγουσιν. Οὗτος ἀψευδέστατος
Κανὼν ἄν εἴη τῶν θεοπνεύστων Γραφῶν».
«Ὁμοίως ἤρεσεν, ἵνα ἐκτὸς τῶν κανονικῶν Γραφῶν, μηδὲν ἐν
τῇ ἐκκλησίᾳ ἀναγινώσκηται ἐπ' ὀνόματι θείων Γραφῶν. Εἰσὶ δὲ αἱ κανονικαὶ Γραφαὶ
αὗται· Γένεσις, ῎Εξοδος, Λευϊτικόν, ᾽Αριθμοί, Δευτερονόμιον, ᾽Ιησοῦς ὁ τοῦ Ναυῆ,
Κριταί, Ρούθ, τῶν Βασιλειῶν βίβλοι τέσσαρες, τῶν Παραλειπομένων βίβλοι δύο, ᾽Ιώβ,
Ψαλτήριον, Σολομῶντος βίβλοι πέντε, τῶν Προφητῶν βίβλοι δώδεκα, ῾Ησαΐας, Ἱερεμίας,
Ἰεζεκιήλ, Δανιήλ, Τωβίας, Ἰουδήθ, Ἐσθήρ, Ἒσδρα βίβλοι δύο. Τῆς Νέας Διαθήκης· Εὐαγγέλια
τέσσαρα, Πράξεων τῶν Ἀποστόλων βίβλος μία, ἐπιστολαί Παύλου δεκατέσσαρες,
Πέτρου Ἀποστόλου δύο, Ἰωάννου Ἀποστόλου τρεῖς, Ἰακώβου Ἀποστόλου μία, Ἰούδα Ἀποστόλου
μία, Ἀποκαλύψεως Ἰωάννου βίβλος μία. Τοῦτο δὲ τῷ ἀδελφῷ καὶ συλλειτουργῷ ἡμῶν
Βονιφατίῳ καὶ τοῖς ἄλλοις τῶν αὐτῶν μερῶν ἐπισκόποις πρὸς βεβαίωσιν τοῦ
προκειμένου κανόνος γνωρισθῇ, ἐπειδὴ παρὰ τῶν Πατέρων ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ταῦτα ἀναγνωστέα
παρελάβομεν».
«Ἔστω ὑμῖν πᾶσι κληρικοῖς καὶ λαϊκοῖς βιβλία σεβάσμια
καὶ ἅγια, τῆς μὲν Παλαιᾶς Διαθήκης, Μωϋσέως, πέντε· Γένεσις, Ἔξοδος, Λευϊτικόν,
Ἀριθμοί, Δευτερονόμιον· Ἰησοῦ Ναυῆ ἕν˙ Κριτῶν ἕν· Βασιλειῶν τέσσαρα·
Παραλειπομένων, τῆς βίβλου τῶν ἡμερῶν, δύο· Ἒσδρα δύο· Ἐσθὴρ ἕν· Μακκαβαίων
τρία· Ἰὼβ ἕν· Ψαλτηρίου ἕν· Σολομῶντος τρία· Παροιμίαι, Ἐκκλησιαστής, ᾄσμα ᾀσμάτων·
Προφητῶν δώδεκα· Ἠσαΐου ἕν· Ἱερεμίου ἕν· Ἰεζεκιὴλ ἕν· Δανιὴλ ἕν· Ἔξωθεν δὲ ὑμῖν
προσιστορείσθω μανθάνειν ὑμῶν τοὺς νέους τὴν Σοφίαν τοῦ πολυμαθοῦς Σειράχ. Ἡμέτερα
δέ, (τουτέστι τῆς Καινῆς Διαθήκης), Εὐαγγέλια τέσσαρα· Ματθαίου, Μάρκου, Λουκᾶ
καὶ Ἰωάννου· Παύλου ἐπιστολαὶ δεκατέσσαρες· Πέτρου ἐπιστολαὶ δύο· Ἰωάννου τρεῖς·
Ἰακώβου μία· Ἰούδα μία· Κλήμεντος ἐπιστολαὶ δύο· καὶ αἱ Διαταγαὶ ὑμῖν τοῖς ἐπισκόποις
δι' ἑμοῦ Κλήμεντος ἐν ὀκτὼ βιβλίοις προσπεφωνημέναι· δὶς οὐ χρή δημοσιεύειν ἐπὶ
πάντων διὰ τὰ ἐν αὐταῖς μυστικά· καὶ αἱ Πράξεις ἡμῶν τῶν Ἀποστόλων».
«Ὅσα δεῖ βιβλία ἀναγινώσκεσθαι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης·
α΄ Γένεσις κόσμου· β΄ Ἔξοδος ἐξ Αἰγύπτου· γ΄ Λευϊτικόν· δ΄ Ἀριθμοί· ε΄
Δευτερονόμιον· στ΄ ᾽Ιησοῦς τοῦ Ναυῆ· ζ΄ Κριταί, Ρούθ· η΄ Ἐσθήρ· θ΄ Βασιλειῶν
πρώτη καὶ δευτέρα· ι΄ Βασιλειῶν τρίτη καὶ τετάρτη· ια΄ Παραλειπομένων πρῶτον καὶ
δεύτερον· ιβ΄ Ἔσδρας πρῶτον καὶ δεύτερον· ιγ΄ Βίβλος Ψαλμῶν ρν ΄ ιδ΄ Παροιμίαι
Σολομῶντος· ιε΄ Ἐκκλησιαστής· ιστ΄ Ἆσμα ἀσμάτων· ιζ΄ Ἰώβ· ιη΄ Δωδεκαπρόφητον·
ιθ΄ Ἡσαΐας, Ἱερεμίας καὶ Βαρούχ, Θρῆνοι καὶ Ἐπιστολαί· κα' Ἰεζεκιήλ· κβ'
Δανιήλ. Τὰ δὲ τῆς Καινῆς Διαθήκης ταῦτα· Εὐαγγέλια τέσσερα, κατὰ Ματθαῖον, κατὰ
Μᾶρκον, κατὰ Λουκᾶν, κατὰ Ἰωάννην· Πράξεις, Ἀποστόλων· Ἐπιστολαὶ καθολικαὶ ἑπτά,
Ἰακώβου μία, Πέτρου δύο, Ἰωάννου τρεῖς, Ἰούδα μία· Ἐπιστολαὶ Παύλου
δεκατέσσαρες· πρὸς Ρωμαίους μία, πρὸς Κορινθίους δύο, πρὸς Γαλάτας μία, πρὸς Ἐφεσίους
μία, πρὸς Φιλιππησίους μία, πρὸς Κολοσσαεῖς μία, πρὸς Θεσσαλονικεῖς δύο, πρὸς Ἑβραίους
μία, πρὸς Τιμόθεον δύο, πρὸς Τίτον μία, καὶ πρὸς Φιλήμονα μία».
«Ἔδοξε δὲ καὶ τοῦτο τῇ ἁγίᾳ ταύτῃ συνόδῳ κάλλιστά τε
καὶ σπουδαιότατα, ὥστε μένειν καὶ ἀπὸ τοῦ νῦν βεβαίους καὶ ἀσφαλεῖς, πρὸς ψυχῶν
θεραπείαν καὶ ἰατρείαν παθῶν, τοὺς ὑπὸ τῶν πρὸ ἡμῶν ἁγίων καὶ μακαρίων Πατέρων
δεχθέντας καὶ κυρωθέντας, ἀλλὰ μὴν καὶ παραδοθέντας ἡμῖν ὀνόματι τῶν ἁγίων καὶ ἐνδόξων Ἀποστόλων ὀγδοήκοντα
πέντε κανόνας. Ἐπειδὴ δ' ἐν τούτοις
τοῖς κανόσιν ἐντέταλται δέχεσθαι ἡμᾶς τάς τῶν αὐτῶν ἁγίων Ἀποστόλων διὰ
Κλήμεντος Διατάξεις, αἷς τισι πάλαι ὑπὸ τῶν ἑτεροδόξων ἐπὶ λύμῃ τῆς ἐκκλησίας
νόθα τινὰ καὶ ξένα τῆς εὐσεβείας παρενετέθησαν, τὸ εὐπρεπὲς κάλλος τῶν θείων
δογμάτων ἡμῖν ἀμαυρώσαντα· τὴν τῶν τοιούτων Διατάξεων προσφόρως ἀποβολὴν
πεποιήμεθα πρὸς τήν τοῦ χριστιανικωτάτου ποιμνίου οἰκοδομὴν καὶ ἀσφάλειαν, οὐδαμῶς
ἐγκρίνοντες τὰ τῆς αἱρετικῆς ψευδολογίας κυήματα, καὶ τῇ γνησίᾳ τῶν Ἀποστόλων
καὶ ὁλοκλήρῳ διδαχῇ παρενείροντες. Ἐπισφραγίζομεν δὲ καὶ τοὺς λοιποὺς πάντας ἱεροὺς
κανόνας, τοὺς ὑπὸ τῶν ἁγίων καὶ μακαρίων Πατέρων ἡμῶν ἐκτεθέντας, τοὐτέστι τῶν
τε ἐν Νικαίᾳ συναθροισθέντων τριακοσίων δεκαοκτὼ ἁγίων Πατέρων, καὶ τῶν ἐν Ἀγκύρᾳ·
ἔτι μὴν καὶ τῶν ἐν Νεοκαισαρείᾳ, ὡσαύτως καὶ τῶν ἐν Γάγγραις· πρὸς τούτοις δὲ
καὶ τῶν ἐν Ἀντιοχείᾳ τῆς Συρίας· ἀλλὰ μὴν καὶ τῶν ἐν Λαοδικείᾳ τῆς Φρυγίας· προσέτι καὶ τῶν ἑκατὸν πεντήκοντα, τῶν
ἐν ταύτῃ τῇ θεοφυλάκτῳ καὶ βασιλίδι συνελθόντων πόλει, καὶ τῶν διακοσίων, τῶν ἐν
τῇ Ἐφεσίων μητροπόλει τὸ πρότερον συναγηγερμένων· καὶ τῶν ἐν Χαλκηδόνι, τῶν ἑξακοσίων
τριάκοντα ἁγίων καὶ μακαρίων Πατέρων· ὡσαύτως καὶ τῶν ἐν Σαρδικῇ· ἔτι μὴν καὶ τῶν ἐν Καρθαγένῃ· προσέτι γε μὴν καὶ
τῶν ἐν αὖθις ἐν ταύτῃ τῇ θεοφυλάκτῳ καὶ βασιλίδι πόλει συνελθόντων ἐπὶ Νεκταρίου
τοῦ τῆς βασιλίδος ταύτης πόλεως προέδρου, καὶ Θεοφίλου, τοῦ γενομένου Ἀλεξανδρείας
ἀρχιεπισκόπου· ἀλλὰ μὴν καὶ Διονυσίου ἀρχιεπισκόπου γενομένου Ἀλεξανδρείας
μεγαλοπόλεως, καὶ Πέτρου γενομένου Ἀλεξανδρείας, καὶ μάρτυρος, καὶ Γρηγορίου ἐπισκόπου
γενομένου Νεοκαισαρείας, τοῦ θαυματουργοῦ, Ἀθανασίου
ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας, Βασιλείου ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας,
Γρηγορίου ἐπισκόπου Νύσσης, Γρηγορίου τοῦ
Θεολόγου, Ἀμφιλοχίου τοῦ Ἰκονίου,
Τιμοθέου ἀρχιεπισκόπου γενομένου Ἀλεξανδρείας τὸ πρότερον, Θεοφίλου ἀρχιεπισκόπου
τῆς αὐτῆς Ἀλεξανδρέων μεγαλοπόλεως, Κυρίλλου ἀρχιεπισκόπου τῆς Ἀλεξανδρείας, καὶ
Γενναδίου Πατριάρχου γενομένου τῆς θεοφυλάκτου ταύτης καὶ βασιλίδος πόλεως· ἔτι
μὴν καὶ τὸν ὑπὸ Κυπριανοῦ, τοῦ γενομένου ἀρχιεπισκόπου τῆς Ἄφρων χώρας καὶ
μάρτυρος, καὶ τῆς κατ' αὐτὸν συνόδου ἐκτεθέντα κανόνα, ὃς ἐν τοῖς τῶν
προειρημένων προέδρων τόποις, καὶ μόνον, κατὰ τὸ παραδοθὲν αὐτοῖς ἔθος, ἐκράτησε·
καὶ μηδενὶ ἐξεῖναι τοὺς προδηλωθέντας παραχαράττειν κανόνας, ἤ ἀθετεῖν, ἤ ἑτέρους
παρὰ τοὺς προκειμένους παραδέχεσθαι κανόνας, ψευδεπιγράφως ὑπό τινων
συντεθέντας, τῶν τὴν ἀλήθειαν καπηλεύειν ἐπιχειρησάντων. Εἰ δέ τις ἁλῷ κανόνα
τινὰ τῶν εἰρήμενων καινοτομῶν, ἤ ἀνατρέπειν ἐπιχειρῶν, ὑπεύθυνος ἔσται κατὰ τὸν
τοιοῦτον κανόνα, ὡς αὐτὸς διαγορεύει, τὴν ἐπιτιμίαν ἐδεχόμενος, καὶ δι’ αὐτοῦ ἐν
ᾧ ὤπερ πταίει θεραπευόμενος».
Βλέπουμε λοιπόν ότι οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας
μαζί με τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης αναγνωρίζουν 49 βιβλία για την Παλαιά
Διαθήκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου