Κυριακή των Βαΐων – «Μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών, ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου»

Απόστολος: Φιλιπ. δ΄ 4 – 9

Ευαγγέλιον: Ιωαν. ιβ΄ 1 – 18

«Μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών, ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου»

Στὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ περιγράφεται ἡ θριαμβευτικὴ εἴσοδος στὰ Ἱεροσόλυμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ποὺ βαδίζει πρὸς τὸ ἑκούσιον καὶ σωτήριον Πάθος. Πλήθη λαοῦ μὲ κλαδιὰ φοινίκων στὰ χέρια μὲ μεγάλο ἐνθουσιασμὸ ἐπευφημοῦν τὸν εἰσερχόμενο στὰ Ἱεροσόλυμα Βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ, κραυγάζοντες: "Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου", ἀσφαλῶς πιστεύοντες ὅτι ὁ Χριστὸς ἐξεπλήρωνε τοὺς πόθους τους γιὰ ἕνα ἐθνικὸ Μεσσία, ἕνα ἐγκόσμιο βασιλέα, ποὺ θὰ ἐγκαθίδρυε μία ἐπίγειο ἐθνικὴ βασιλεία.

Πράγματι, ὁ Χριστὸς εἰσέρχεται στὰ Ἱεροσόλυμα ὡς ὁ Βασιλεὺς τῆς βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, ὁ ὄντως "βασιλεὺς βασιλέων" (Ἀποκ. ιθ´ 16), μὲ τὴν διαφορὰ ὅτι ἡ εἴσοδος τοῦ βασιλέως Χριστοῦ γίνεται μὲ βαθύτατη ταπείνωση καὶ εἰς ἐκπλήρωσιν τῶν προφητειῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὶς θριαμβευτικὲς καὶ μεγαλοπρεπεῖς εἰσόδους βασιλέων ἐν δυνάμει καὶ δόξῃ πολλῇ, ἡ εἴσοδος τοῦ Χριστοῦ σηματοδοτεῖ μία ἄλλη βασιλεία πνευματικὴ, ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ ἀγάπη καὶ ταπείνωση. Ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ "οὐκ ἔστι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου" (Ἰω. ιη´ 36), ἀλλὰ "ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστὶν" (Λκ. Ιζ´ 21). Ὁ Κύριος θέλει νὰ βασιλεύσει στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων.

Γι᾽ αὐτὸ ἔρχεται πρᾶος καὶ ταπεινός, καθήμενος ἐπὶ πώλου ὄνου, ὅπως προεφήτευσε ὁ Προφήτης Ζαχαρίας (Ζαχ. θ´ 9-10). Εἰσέρχεται ἐπὶ πώλου ὄνου, γιὰ νὰ δηλώσει τὸν εἰρηνικὸ χαρακτήρα τῆς βασι- λείας Του, "πολλὴν τὴν ἡμερότητα καὶ ἐπιείκειαν ἐπιδεικνύμενος" (Ζιγαβηνός). Τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Χριστὸς εἰσέρχεται καθήμενος ἐπὶ πώλου ὄνου, ἔχει διπλὸ συμβολισμὸ τῆς οἰκουμενικότητος τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἡ ὄνος συμβολίζει τὴν συναγωγὴ τῶν Ἰουδαίων καὶ ὁ πῶλος τὴν ἐξ ἐθνῶν Ἐκκλησίαν, τὸν νέον Ἰσραὴλ τῆς χάριτος, πρὸς τὸν ὁποῖον θὰ ἀνοιχθεῖ τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου (Ζιγαβηνός). Οἱ μαθητὲς τοῦ Κυρίου, οἱ Ἀπόστολοι, ὅταν ἀποστέλλονται νὰ λύσουν τὸν πῶλο, δεικνύουν ἔτσι ὅτι ἡ ἔλευση τοῦ βασιλέως Χριστοῦ σηματοδοτεῖ τὴν λύση τῆς ἀνθρωπότητος ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας (Μέγας Ἀθανάσιος).

Τὰ πλήθη ὑποδέχονται τὸν Ἰησοῦ μὲ τὸν ψαλμικὸ στίχο τοῦ Δαυίδ: "ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου" (Ψαλμ. ριη´ 25), κρατοῦντες τὰ τῆς νίκης σύμβολα ἐπὶ τοῦ θανάτου, ὅπως σὲ μία ἀνάλογη θριαμβευτικὴ εἰκόνα οἱ ἅγιοι τοῦ Θεοῦ φέρουν φοίνικες στὰ χέρια τους (Ἀποκ. ζ´ 9). Ὡστόσο, παρὰ τὶς ἐνθουσιώδεις ἐκδηλώσεις ὑποδοχῆς ἐκ μέρους τοῦ πλήθους, ἡ καρδιά τους δὲν ἔχει παραδοθεῖ στὸν Χριστό. Καὶ αὐτὸ θὰ ἀποδειχθεῖ μὲ τὴν εὐμετάβλητη συμπεριφορά τους, ὅταν θὰ ἀναφωνήσουν "ἄρον ἄρον σταύρωσον αὐτόν".

Ἡ σχέση τους μὲ τὸν Χριστὸ εἶναι ἐπιφανειακή, χωρὶς βάθος καὶ διάρκεια, ὅπως συμβαίνει μὲ πολλοὺς κατ' ὄνομα χριστιανούς, τῶν ὁποίων ἡ σύνδεση μὲ τὸν Χριστὸ εἶναι χαλαρή, ὑποκείμενη στὶς ξαφνικὲς μεταβολὲς ἀναλόγως τῆς διαθέσεως τῆς στιγμῆς, ποὺ κυμαίνονται ἀπὸ μεγάλο ἐνθουσιασμὸ ἕως ἀδιαφορία πνευματική. Δὲν ἀρκοῦν οἱ ἐξωτερικὲς διαβεβαιώσεις ἀφοσιώσεως στὸν Χριστό, ὅσο ἐντυπωσιακὲς καὶ ἐνθουσιώδεις καὶ ἂν εἶναι, ἐὰν δὲν ἔχει προηγηθεῖ βαθιὰ πνευματικὴ προεργασία στὸν χῶρο τῆς καρδιᾶς κάθε ἀνθρώπου, ἐκεῖ ὅπου καλεῖται νὰ βασιλεύσει ὁ Χριστός. Μόνον μία ταπεινὴ καρδιὰ μπορεῖ νὰ καταστεῖ ὁ κατάλληλος χῶρος, γιὰ νὰ αὐξηθεῖ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Μόνον ἕνας νοῦς κεκαθαρμένος ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας δύναται νὰ ἀποδεχθεῖ πλήρως καὶ μὲ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη τὸν βασιλέα Χριστό.

Ἔτσι καὶ ἐμεῖς, εἰσερχόμενοι στὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα, ἂς προετοιμασθοῦμε πνευματικῶς καὶ νοητῶς μὲ καθαρὰ καρδία καὶ κεκαθαρμένας τὰς διανοίας νὰ βιώσουμε τὸ Πάθος τοῦ Κυρίου καὶ νὰ ἑορτάσουμε τὴν ἔνδοξον Αὐτοῦ Ἀνάστασιν.

Ορθόδοξος Τύπος, 04/04/2014