8 Ιουλ 2016

Ὁ ὅρος Ἐκκλησία (Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου)

Ὁ ὅρος Ἐκκλησία
Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου
(Κατατέθηκε στά Πρακτικά τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας)
Στά κείμενα τά ὁποῖα ἔχουμε ὑπ' ὄψιν μας καί ἐπί τῶν ὁποίων θά γίνη συζήτηση κεντρικό σημεῖο εἶναι ὁ ὅρος Ἐκκλησία πού συνδέεται μέ τό τί εἶναι Ἐκκλησία καί ποιοί προσδιορίζονται ὡς μέλη της.

1. Ἡ διάκριση τῶν ὅρων
Ὁ ὅρος Ἐκκλησία εἶναι πολυσήμαντος. Προέρχεται ἀπό τό ρῆμα ἐκκαλέω-ῶ, πού δηλώνει τήν συνάθροιση ἀνθρώπων.
Στἀ κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί διαφόρων κοινωνιολόγων συναντᾶνται πολλές φορές ὁ ὅρος Ἐκκλησία. Θά δοῦμε μερικές τέτοιες περιπτώσεις.
Ἀπό πλευρᾶς κοινωνιολογικῆς Ἐκκλησία εἶναι ἡ συνάθροιση ἀνθρώπων γιά νά συζητήσουν θέματα πού ἀπασχολοῦν τήν κοινωνία. Γνωστή εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Δήμου στήν ἀρχαία Ἀθήνα. Μέ τήν ἄποψη αὐτή ὑπάρχει καί ἡ ἔκφραση «ἐκκλησία πονηρευομένων» (Ψαλμ. 25).  
Ἀπό πλευρᾶς θρησκευτικῆς, Ἐκκλησία εἶναι ἡ συνάντηση ἀνθρώπων γιά νά ὑμνήσουν καί νά δοξάσουν τόν Θεό ἤ νά ἐκδηλώσουν τό θρησκευτικό τους συναίσθημα. Μέ αὐτήν τήν ἔννοια γίνεται λόγος γιά Ἐκκλησία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, γιά Ἐκκλησία αἱρετικῶν, ἀκόμη καί γιά συνάθροιση ἀνθρώπων γιά νά ὑμνήσουν τόν διάβολο, καί ἔτσι ὀνομάζεται σατανική ἐκκλησία.
Ἀπό πλευρᾶς θεολογικῆς Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖο προσέλαβε ὁ Χριστός ἀπό τήν Παναγία καί τό θέωσε. Σέ αὐτό τό Σῶμα ἐντάχθηκαν οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ μετέπειτα Χριστιανοί, μετά τήν Πεντηκοστή.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει: «Ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος, στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» (Α΄ Τιμ. γ΄ 15). Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ καί αὐτή εἶναι ὁ στύλος καί τό ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας.
2. Ἡ Ἐκκλησία μέ ἀκρίβεια καί οἰκονομία
Σέ ἐκκλησιαστικά κείμενα μπορεῖ κανείς νά συναντήση τόν ὅρο Ἐκκλησία καί μέ ἀκρίβεια καί μέ οἰκονομία.
Μέ ἀκρίβεια ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ Χριστός εἶναι ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, οἱ βεβαπτισμένοι καί οἱ βεβαιόπιστοι εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας καί ταυτόχρονα μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Συγχρόνως ἡ Ἐκκλησία χαρακτηρίζεται ἀπό τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ καί «κοινωνία θεώσεως», πού σημαίνει ὅτι ὅσοι μετέχουν τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ καί εἶναι μέλη τῆς Ἐkκλησίας, μετέχουν κατά διαφόρους βαθμούς τῆς θεώσεως.
Μέ τήν προοπτική αὐτή ἡ Σύνοδος τῆς Καρχηδόνος στήν ὁποία προήδρευσε ὁ ἅγιος Κυπριανός, γράφει ὅτι στούς αἱρετικούς δέν ὑπάρχει Ἐκκλησία: «Παρά δέ τοῖς αἱρετικοῖς, ὅπου Ἐκκλησία οὐκ ἔστιν...». Ἐπίσης, μέ αὐτήν τήν προοπτική συντάσσονται οἱ Κανόνες 7ος τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί 95ος τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὅπου γίνεται λόγος γιά Ἀρειανούς, Μακεδονιανούς, Ναυατιανούς, Νεστοριανούς, Εὐτυχιανούς, Σεβηριανούς, τούς ὁποίους ὀνομάζουν μέ αὐτό τό ἰδιαίτερο ὄνομα καί δέν κάνουν λόγο γιά Ἐκκλησία τῶν Ἀρειανῶν, τῶν Μακεδονιανῶν κλπ.
Μέ αὐτό τό νόημα πρέπει νά δῆ κανείς τήν διδασκαλία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου στόν 1ο Κανόνα: «Οἱ δέ τῆς Ἐκκλησίας ἀποστάντες, οὐκ ἔτι ἔσχον τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφ' ἑαυτούς• ἐπέλιπε γάρ ἡ μετάδοσις τό διακοπῆναι τήν ἀκολουθίαν». Καί ἐπίσης ἔτσι ἑρμηνεύεται καί ὁ λόγος τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ: «Οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσι καί οἱ μή τῆς ἀληθείας ὄντες, οὐδέ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας ἐστίν».
Ἐπίσης πρέπει νά ὑπενθυμίσω ὅτι ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς σέ ἐπιστολή του πρός τόν Διονύσιο Μοναχό, κάνει λόγο γιά τά τρία γένη ἀθεΐας. Ὡς δεύτερο γένος ἀθεΐας ἐννοεῖται «ἡ πολυσχεδής δή καί πολύμορφος ἀπάτη τῶν αἱρετικῶν». Αὐτό πρέπει νά τό δοῦμε μέσα στήν προοπτική τῶν ἱερῶν Κανόνων, οἱ ὁποῖοι προσδιορίζουν ἐκείνους πού ἔχουν διαφορετική ἄποψη ἀπό τήν δογματική ἀλήθεια τῆς Ἐκλησίας καί τούς χαρακτηρίζουν ὡς αἱρετικούς.
Νομίζω ὅτι κανένας Ὀρθόδοξος Κληρικός, καί μάλιστα εὑρισκόμενος σέ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο, προκειμένου νά συντονισθῆ μέ τήν ὅλη Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας δέν μπορεῖ νά παραθεωρήση τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία πού διατυπώθηκε ἀπό πολλούς Πατέρες καί ἀπό Συνόδους ὅτι τό Filioque, δηλαδή ἡ ἐκπόρευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ ὅπως καί τό actus purus εἶναι αἱρέσεις πού διαλύουν ὅλο τό ὀρθόδοξο οἰκοδόμημα. Ὅταν γιά παράδειγμα στήν δυτική θεολογία γίνεται λόγος γιά τό ὅτι ὁ Θεός ἐπικοινωνεῖ μέ τήν κτίση καί τόν ἄνθρωπο μέ κτιστές ἐνέργειες, τότε ἀμφισβητεῖται τελείως τό ἔγκυρο καί τό ὑποστατό τῶν Μυστηρίων
Μέ οἰκονομία ὁ ὅρος Ἐκκλησία ἀνευρίσκεται σέ μερικά κείμενα Πατέρων καί συγγραφέων καί ἔτσι χαρακτηρίζονται οἱ αἱρετικοί. Σέ πολλές τέτοιες περιπτώσεις, ἄν κανείς προσέξη, θά δῆ ὅτι μέ τόν ὅρο Ἐκκλησία ἐννοοῦνται οἱ συναθροίσεις ἤ καί οἱ Ναοί στούς ὁποίους γίνονται οἱ συναθροίσεις.
Γιά παράδειγμα, ὁ ἅγιος Νεκτάριος κάνει λόγο γιά «δυτική Ἐκκλησία». Αὐτό ὅμως πρέπει νά τό δοῦμε ἀφ' ἑνός ὅτι ἔτσι πού εἶχε ἐπικρατήσει τήν ἐποχή ἐκείνη πού ἔγραφε ὁ ἅγιος Νεκτάριος νά λέγωνται οἱ Ρωμαιοκαθολικοί, ἀφ' ἑτέρου δέ ὅτι αὐτό πρέπει νά ἐνταχθῆ μέσα στήν ὅλη διδασκαλία τοῦ ἁγίου Νεκταρίου.
Συγκεκριμένα, ὁ ἅγιος Νεκτάριος, ὅπως φαίνεται στά κείμενά του, εἶχε σαφῆ ἀντίληψη ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική, Ἀποστολική Ἐκκλησία, καί ὁμιλοῦσε γιά «ἑτεροδόξους Ἐκκλησίας». Ἡ λέξη ἑτερόδοξος φανερώνει τήν αἵρεση καί ἑπομένως αὐτό ἔχει ἰδιαίτερη βαρύτητα ἀπό πλευρᾶς θεολογίας. Ὅμως, δέν πρέπει κανείς νά παραβλέπη ὅτι ὁ ἅγιος Νεκτάριος, ἰδιαιτέρως στό βιβλίο του «Μελέτη ἱστορική περί τῶν αἰτίων τοῦ Σχίσματος» θεωρεῖ τούς Πάπες ὡς τούς «κακούς δαίμονες» τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας.
Συγκεκριμένα γράφει: 
«Τί πρός ταῦτα νά εἴπῃ τις;  Νά κλαύσῃ ἤ νά μυκτηρίσῃ τάς τοιαύτας τῶν Παπῶν τῆς δύσεως ἀξιώσεις; Φρονῶ ὅτι δέον νά κλαύσῃ, διότι πολλά τό ἑλληνικόν ἔθνος ἔχυσε δάκρυα διά τούς τοιούτους Πάπας, οἵτινες ἐγένοντο οἱ κακοί δαίμονες τῆς ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους». Ἐπίσης, δέν πρέπει νά παραβλέψη κανείς ὅτι ὁ ἅγιος Νεκτάριος κάνει λόγο γιά τίς αἱρέσεις τοῦ δυτικοῦ Χριστιανισμοῦ, καθώς ἐπίσης ὀνομάζει τήν Σύνοδο ἐπί Μεγάλου Φωτίου ὡς Η΄ Οἰκουμενική Σύνοδο.
Ἑπομένως, ὅποιος ἐπικαλεῖται τήν ἄποψη τοῦ ἁγίου Νεκταρίου γιά τόν ὅρο «ἑτερόδοξες Ἐκκλησίες» δέν πρέπει νά παραβλέπη τήν ὅλη διδασκαλία τοῦ ἁγίου Νεκταρίου γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τήν αἵρεση.
Ἔχοντες ὑπ' ὄψιν τόν κατ' ἀκρίβειαν καί κατ' οἰκονομίαν ὅρο Ἐκκλησία, πρέπει νά γίνη κατανοητό ὅτι ὑφίσταται διαφορά μεταξύ καθημερινῶν συζητήσεων ἤ γραπτῶν κειμένων καί ἐπιστολῶν μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί τῶν λοιπῶν Χριστιανῶν, καί τῶν ἀποφάσεων τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου. Δηλαδή, μπορεῖ στήν καθημερινή γλώσσα καί τήν ἐπικοινωνία πού ἔχουμε μέ ἄλλους Χριστιανούς νά χρησιμοποιῆται ὁ ὅρος Ἐκκλησία κατ' οἰκονομίαν γιά τούς ἑτεροδόξους, ὅμως ὅταν πρόκειται νά ἐκδοθῆ Συνοδική Πρᾶξις μέ βαρύτατο θεολογικό περιεχόμενο, τότε πρέπει νά χρησιμοποιῆται ἡ ἀκρίβεια. Δέν εἶναι κατανοητό σέ δογματικά κείμενα νά ὑπάρχη ἔκπτωση ἀπό τήν ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία.
Αὐτό πρέπει νά γίνη καί στό κείμενο τό ὁποῖο ἐπεξεργαζόμαστε μέ τίτλο «Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί ὁ λοιπός Χριστιανικός κόσμος». Ἤδη ὁ τίτλος αὐτός εἶναι ἀκριβέστατος θεολογικά καί δογματικά, ὁπότε καί τό περιεχόμενό του πρέπει νά εἶναι ἀκριβέστατο, δηλαδή δέν μπορεῖ νά ὑπάρχη ἀναντιστοιχία μεταξύ τίτλου καί περιεχομένου ἑνός κειμένου.
Ἐπίσης, μέ τόν ὅρο «λοιπός Χριστιανικός κόσμος» δέν ἐννοοῦνται μόνον οἱ δυτικοί Χριστιανοί, ἀλλά καί οἱ ἀνατολικοί Χριστιανοί, ὅπως οἱ Προχαλκηδόνιοι, οἱ Νεστοριανοί, καί οἱ Μονοθελῆτες.
Ἑπομένως, θά πρέπει νά γίνη ἀποδεκτή ἡ πρόταση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νά γίνη λόγος ἀφ' ἑνός μέν γιά Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀφ' ἑτέρου δέ γιά Χριστιανικές Ὁμολογίες καί Κοινότητες.

Ἱερὰ Μητρόπολις Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πράγματι, ὅπως στό ἐπίπεδο τῆς Ἁγίας Τριάδος ἡ ἀρχή τῆς ἑνότητας δέν εἶναι ἡ θεία οὐσία, ἀλλά τό πρόσωπο τοῦ Πατρός (ἡ «μοναρχία» τοῦ Πατρός), ἔτσι καί στό ἐκκλησιολογικό ἐπίπεδο, στήν τοπική ἐκκλησία, τό σημεῖο τῆς ἑνότητας δέν εἶναι τό πρεσβυτέριο ἤ ἡ κοινή λατρεία τῶν χριστιανῶν, ἀλλά τό πρόσωπο τοῦ Ἐπισκόπου. Ἑπομένως, ἐπί πανορθοδόξου ἐπιπέδου ἡ ἀρχή τῆς ἑνότητας δέν μπορεῖ νά στηρίζεται ἐπί μιᾶς ἰδέας ἤ ἑνός θεσμοῦ, ἀλλά πρέπει νά εἶναι κάποιο πρόσωπο, ἄν βέβαια θέλουμε νά παραμείνουμε συνεπεῖς στή θεολογία μας» Προυσης Ελπιδοφορος Ἐπίσκεψις 698 [31-03-2009]
Η Εκκλησία είναι άναρχη, ατελεύτητη, αιώνια, όπως ο ιδρυτής της, ο Τριαδικός Θεός, είναι άναρχος, ατελεύτητος, αιώνιος. Η Εκκλησία είναι άκτιστη, όπως και ο Θεός είναι άκτιστος. Υπήρχε προ των αιώνων, προ των αγγέλων, προ της δημιουργίας του κόσμου. Είναι θείο καθίδρυμα και σ’ αυτήν «κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος». Είναι το μυστήριο των μυστηρίων. Υπήρξε αφανέρωτο και εφανερώθη «επ’ εσχάτων των χρόνων». Η Εκκλησία παραμένει απαρασάλευτη, γιατί είναι ριζωμένη στην αγάπη και στη σοφή πρόνοια του Θεού. Την αιώνια Εκκλησία αποτελούν τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος… ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ, σελ. 193. Έκδοση 6η

«Η ενότης της Εκκλησίας ουχί εν ενιαίω προσώπω ενός των Αποστόλων θεμελιούται και εδράζεται, αλλ' εν τω προσώπω του Σωτήρος ημών Ιησου Χριστου, ος εστιν η κεφαλή Εκκλησίας, εν ενί πνεύματι, εν τη μια πίστει, ελπίδι, αγάπη και λατρεία.
Η Οικουμενικη Εκκλησια ουτως ενοησε την εν τη Εκκλησια ενοτητα και ταυτην επεδιωξε· μαρτυρια τρανα οι πρωτοι δεκα αιωνες.
Εκ της Οικουμενικής Εκκλησίας μόνη η Ρωμαϊκή Εκκλησία άλλως αντελάβετο το πνεύμα της ενότητος και δι' άλλων επεζήτησε και επεδίωξε ταύτην μέσων.
Η διάφορος αυτή αντίληψις του τρόπου της ενότητος προυεκάλεσε το σχίσμα, όπερ λαβόν την αρχήν από των πρώτων αιώνων ηυξάνετο συν τω χρόνω και προέβαινε κατά το μέτρον της εφαρμογής των αρχών της Ρωμαϊκής Εκκλησίας, μέχρις ου αφίκετο εις την τελείαν απόσχισιν, ένεκα της απαιτήσεως των Παπών της υποταγης της Οικουμενικης Εκκλησιας, της μιας καθολικης και αποστολικης Εκκλησιας, τη επισκοπη της Ρωμη,
Εν τούτω δε κείται ο λόγος του σχίσματος, όστις αληθώς είναι μέγιστος, διότι ανατρέπει το πνεύμα του Ευαγγελίου, και ο σπουδαιότατος δογματικός λόγος, διότι είναι άρνησις των αρχών του Ευαγγελίου. Οι λοιποί δογματικοί λόγοι, καίτοι σπουδαιότατοι, δύνανται να θεωρηθώσιν ως δευτερεύοντες και απόρροια του πρώτου τούτου λόγου. Ιδωμεν ηδη τινς αι αρχαι και πως διετηρειτο η ενοτης εν τη μια καθολικιη και αποστολικη Εκκλησια.
Ενοτης της εκκλησιας κατά τας αγιας Γραφας είναι ο μυστικος ιερος συνδεσμος των εις τον Χριστον πιστευοντων δια της κοινης ομολογιας της πιστεως, της ελπιδος, της αγαπης, προς τον νυμφιον Χριστον και δια της αυτης λατρειας.
Τον χαρακτηρα της ενοτητος ταυτης ευρισκομεν εν ταις αγιαις Γραφαις. Εν τη προσευχη του Σωτηρος ημων προς τον Ουρτανιον αυου πατερα καταδεικνυεται η ενοτης της Εκκλησιας. […]
Η ενοτης αρα της Εκκλησιας εν τη μετα του Κυριου ενωσει των μελων αυτης. Παντες οι εις Χριστον πιστευσαντες δια των αγιων Αποστολων ηνωθησαν μετα του Ιησου και ηγιασθησαν εν τη αληθεια του Θεου και Πατρος.» » αγιου Νεκταριου Πενταπολεως (Μελέτη ιστορική περί των αιτίων του σχίσματος, τόμ. 1ος, Αθήναι 1911, σελ. 69).
Νικολαος Peterson

Δημήτριος Ἰ. Κάτσουρας είπε...

Χρειάζεται μεγάλη προσοχή ὅταν ἀναφερόμεθα σέ Θεολογικά καί δογματικά θέματα. Τό πρῶτο σχόλιο (11.30 μ.μ. 8/7/2016) τί ὑποστηρίζει; Δημιουργεῖται σύγχυση μέ τήν παράθεση λόγων χωρίς ἐπεξηγήσεις. Τό θέμα Ἐκκλησία θεολογικῶς εἶναι πολύ λεπτό. Ὁ Ναυπάκτου ἐν προκειμένω, παρότι ἀπεδείχθη ἡ δυσκολία του νά ὑπερασπισθῆ πρακτικῶς μέ τήν ἔννοια τῆς ἀποτελεσματικότητος τίς ὀρθόδοξες θέσεις στή σύναξη τῶν Προκαθημένων μετά τῶν συνοδειῶν των τῆς Κρήτης, τά λέει καλά στό δημοσιευόμενο κείμενό του ἁπλά,καθαρά καί τεκμηριωμένα. Γιά παράδειγμα τά τοῦ κ. Ἐλπιδοφόρου θέλουν προσοχή καί διευκρινίσεις, ἀλλά καί τά τοῦ Γέροντος Πορφυρίου, μέ ὅλο τό σεβασμό, θεολογικῶς ἔχουν προβλήματα Ὅσον ἀφορᾶ στήν ταύτιση καί τόν συσχετισμό τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν Ἁγία Τριάδα. Τό πλέον ἀσφαλές εἶναι τό τοῦ Ἀπ. Παύλου περί Ἐκκλησίας ὡς Σώματος μέ Κεφαλή τόν Χριστόν.

Ξένος είπε...

Τό πρώτο σχόλιο είναι ταυτόσημο με τήν Θεωρία τού αιρεσιάρχου Ζηζιούλα. Κανείς άγιος της Εκκλησίας μας δέν έκανε συσχέτιση τού υπέρτατου μυστηρίου της Αγίας Τριάδος με τήν Εκκλησία. Βέβαια καί η Εκκλησία είναι ένα μυστήριο, αλλά οι Πατέρες γιά να μάς προφυλάξουν από ψυχοφθόρες υπερβάσεις, όπως διαλαμβάνει το ανωτέρω σχόλιο, χρησιμοποίησαν διάφορες εξεικονίσεις, όπως Σώμα Χριστού παρατεινόμενον είς τούς αιώνας, Αμπελώνας Κυρίου κ.ά.

Βασίλειος Παπασπυρόπουλος είπε...

Προς Δημήτριο Ι. Κάτσουρα. Παρακαλώ να διορθώσετε το Γέροντας Πορφυρίου και να το κάνετε Άγιος Πορφύριος. Και αφήστε τα αυτά τα "με όλο το σεβασμό" γιατί μας κοροϊδεύετε !
Και αν δεν δέχεστε την Αγιότητα του Πορφυρίου, είστε εκτός της Ορόδοξης Εκκλησίας, η μήπως είστε σχισματικός "γ.ο.χ"! Αν είστε "γ.ο.χ" αφήστε τα Θεολογικά κυρήγματα γιατί έρχονται απο "άλλο πνεύμα" επικίνδυνο !

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ κε Κάτσουρα,
ο μόνος που θα μπορούσε να διαφωνήσει με τον άγιο Πορφύριο στο θέμα της Εκκληαίας, είναι ο Περγάμου Ιωάννης, ο δογματικός δάσκαλος του Προύσης Ελπιδοφόρου και των οικουμενιστών.

Ο άγιος Πορφύριος θεολογεί την Εκκλησία άναρχο και ιδρυθείσα εξ ανάρχου Αγίας Τριάδος , της ενομένης επί της θείας ουσίας.

Ο Περγάμου και ο Προύσης
συνομολογούν μη άναρχο εκκλησία, αιτιατή εκ μη ανάρχου πατρός, της ενομένης επί του προσώπου του πατρός, του ιεραρχικώς πρώτου της τριάδος.

Οπως ακολούθως θεολογεί ο άγιος Νεκτάριος, η λατινοφρονούσα θέσις των Περγάμου και Προύσης, εκφέρεται εξ ετέρου ευαγγελίου.

κε Κάτσουρα, η γνώμη σας συνάδει της γνώμης εκείνης των αγεύστων της Ορθοδόξου θεολογίας οικουμενιστών, των ληστευόντων την σωτηρία των πιστών, καθώς η επίγνωσις της Αληθείας συνιστα κρητήριο σωτηρίας.

Γρηγόριος Βασιλείου

Βασίλειος Παπασπυρόπουλος είπε...

Έυχομαι κε Κάτσουρα απο την καρδιά μου να πάθετε απο τον Άγιο Πορφύριο ότι έπαθα εγώ πριν 20 χρόνια απο τον Άγιο Φανούριο, που ντρέπομαι που θα το πω, αμφισβήτησα τότε ο Άθλιος. Αλλα Δόξα Τω Θεώ με "κανόνισε" καλά ο Άγιος. Ευτυχώς για μας, που τους αμαρτωλούς ελεών!

Ανώνυμος είπε...

Κ. Κατσουρα, κρύβετε ότι είστε παλαιοημερολογίτης, αρνειστε την αγιοκαταταξη των Γερόντων Πορφυρίου και Παϊσίου, γράφετε στον Ορθοδοξο Τύπο ως νεοημερολογίτης. Είναι νομίζω έντιμο να μας πείτε τελικά τι πιστεύετε και τι επιδιώκετε;
Ν.

Ανώνυμος είπε...

Και που να παθει οτι μου χαρισε ο αγιος Δημητριος επι δογματικής αστοχιας μου.
Κε Κατσουρα σας ευχωμαι ολοψυχα την γευση της συγνωμης του αγιου ενωριτερα των 30 ετων,οπως μου συναιβει. Τοτε θα κατανοησεται το πως θεολογουν οι φανατικοι φονταμενταλιστες.

Ανώνυμος είπε...

Πάντως ο Δημήτρης Κάτσουρας λέει πολλές αλήθειες που άλλοι δεν την λένε.

Ο προηγούμενος σχολιαστής

Ανώνυμος είπε...

Μόλις τώρα βλέπω ὁρισμένα παλαιά σχόλια τά ὁποῖα ἀγνοοῦσα καί τά ὁποῖα ἀφοροῦν στό πρόσωπό μου. Θά ἤθελα νά διευκρινίσω, πρός ἀποφυγή παρεξηγήσεων, ἀλλά καί ἀδικαιολογήτων ἐπικρίσεων καί κατακρίσεων, τά ἑξῆς: Μέ ἐκπλήσσει ἡ παρρησία γιά νά μή πῶ ἡ ἀγένεια ὁρισμένων σχολιαστῶν πού ἐπιλέγουν νά ἐπιτίθενται, νά κατηγοροῦν καί νά ἐκλαμβάνουν τίς θεωρίες των ὡς δεδομένα, ὅσον άφορᾶ σέ πρόσωπα ἄγνωστα σέ αὐτούς μόνον καί μόνον ἐπειδή αὐτά διατυπώνουν τή γνώμη των ἤ διαφωνοῦν μέ τήν ἄποψή αὐτῶν. Ποτέ δέν ἀπέκρυψα τίποτε, οὔτε ὀφείλω νά κάνω δηλώσεις γιά τόν καθένα αὐτοαναγορευόμενο κριτή τῶν συνανθρώπων του. Τό τί πιστεύω καί τό τί ἐπιδιώκω διακρίνεται σαφῶς στά γραφόμενά μου. Κανείς δέν ὑποχρεοῦται οὔτε νά τά διαβάζει, οὔτε νά συμφωνεῖ μέ αὐτά, δικαιοῦται δέ νά τά κρίνει στό πεδίο καί γιά τά θέματα πού πραγματεύονται. Ὡς θεολόγος δικαιοῦμαι νά ἐκφράζω τή γνώμη μου σέ σχετικά θέματα καί θεωρῶ ἐσφαλμένη τήν ἀντίληψη ὅσων, γιά ὁποιοδήποτε λόγο, ἀρνοῦνται τό δικαίωμα σέ ὁποιονδήποτε νά ἐκφράζει τίς ἀπόψεις του, καθώς καί τήν ἐκ προοιμίου ἀπόρριψή των, ὄχι διότι εἶναι ἐσφαλμένες ἀλλά διότι ὁ ἐκφράζων ταύτας εἶναι νεοημερολογίτης ἤ παλαιοημερολογίτης, φιλοοικουμενιστής ἤ ἀντιοικουμενιστής. Τό ζητούμενο εἶναι νά εἴμεθα ὀρθόδοξοι στό φρόνημα, νά τεκμηριώνωμε τίς θέσεις μας καί νά μάθωμε ἐπιτέλους νά συζητοῦμε μέ νηφαλιότητα καί ὄχι μέ κακολογίες. Εὐχαριστῶ. Δημήτριος Ἰ. Κάτσουρας.

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com