Θέλουμε να μας καθοδηγούν Ορθόδοξοι Ποιμένες!

Ανοιχτή επιστολή στον ορθόδοξο ελληνικό λαό για την στάση μας απέναντι στους Επισκόπους που διακινούν την αίρεση του Οικουμενισμού

Θέλουμε να μας καθοδηγούν Ορθόδοξοι Ποιμένες!

Αδαμάντιος Τσακίρογλου

Ου γαρ οι ακροαταί του νόμου δίκαιοι παρά τω Θεώ, αλλ’ οι ποιηταί του νόμου δικαιωθήσονται (Ρωμ. β΄ 10-16 ο Απόστολος της σημερινής Κυριακής)

Αγαπητοί αδελφοί εν Χριστώ ορθόδοξοι έλληνες,

Οι πρώτοι Χριστιανοί μιλούσαν μεταξύ τους και μοιράζονταν τα πάντα βιώνοντας την πραγματική ενότητα της Εκκλησίας. Έτσι και εγώ θέλω με αυτήν την επιστολή να αναφερθώ στο τεράστιο πρόβλημα της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού που ταλανίζει δεκαετίες την ζωή της Εκκλησίας μας και να μοιραστώ μαζί σας τους λόγους που με οδήγησαν να πάρω τις αποφάσεις, που πήρα και οι οποίες έγιναν γνωστές μέσω των κειμένων μου στο διαδίκτυο.

Ούτε ζηλωτής ούτε τέλειος είμαι αδελφοί μου, ούτε έχω να επιδείξω καμία ιδιαίτερη αρετή. Ίσα ίσα άνθρωπος αδύναμος είμαι και για αυτόν τον λόγο παλεύω να κερδίσωτην σωτηρία από τον Θεό. Επειδή όμως βλέπω την μακροθυμία Του και τις αμέτρητες ευκαιρίες που μου δίνει, παρόλο που είμαι ανάξιος, υποσχέθηκα στον εαυτό μου, ένα να μην γίνω:Προδότης και Αρνητής του Θεού. Και τι άλλο από προδοσία και άρνηση του Θεού είναι, όταν υπακούω και συμπορεύομαι με αυτούς, που ενώετάχθησαν να μας ποιμαίνουν, να μας κατηχούν και να υπερασπίζουν την Πίστη μας κάθε άλλο κάνουν παρά αυτό. Από την μία λένε  σε μας τους λαϊκούς να ασχοληθούμε μόνο με την σωτηρία της ψυχής μας, το οποίο αυτό καθεαυτό δεν είναι λάθος. Όμως η σωτηρία της ψυχής δεν επιτυγχάνεται ποτέ χωρίς την υπεράσπιση των Δογμάτων και της Μίας Αλήθειας, γιατί και ο Ωριγένης ήταν κατά γενική ομολογία ο μεγαλύτερος πατέρας της εποχής του και όμως έπεσε, γιατί τόλμησε να αλλάξει την διδασκαλία της Εκκλησίας. Από την άλλη όμως (μας λένε)ποίμανση και κατήχηση δεν γίνεται,διοίκηση και αγιότητα;δεν συμπορεύονται!

Κανείς – ιδίως Επίσκοπος –  δεν έρχεται, ως άλλος Νικόλαος να μας χτυπήσει την πόρτα, όταν αγωνιούμε· κανείς δεν γυρνάει τις πόλεις, ως άλλος Κοσμάς ο Αιτωλός, για να μας τονώσει το ορθόδοξο φρόνημα και να πατάξει τα λάθη μας· κανείς δεν υψώνει την φωνή του ως ρομφαία, όπως άλλος Χρυσόστομος, για να συνετίσει τους εξουσιαστές Ποιμένες και πολιτικούς και να προφυλάξει το μικρό κτήμα της χήρας· κανείς δεν υψώνει το αναστημά του, ως άλλος Αθανάσιος, αψηφώντας εξορίες, βασανιστήρια, ακόμα και την ίδια του την ζωή, για να προφυλάξει την Εκκλησία και το ποίμνιο που του εμπιστεύθηκε ο Θεός· κανείς δεν φροντοφωνάζει ως άλλος Χρύσανθος, αρχιεπίσκοπος Αθηνών, ο οποίος, όταν ήρθαν οι Ναζί δήλωσε όχι μόνον τον θρόνον μου αλλά και την ζωήν μου είμαι έτοιμος να θυσιάσω δια το καθήκον μου...έργον του Αρχιεπισκόπου είναι όχι να υποδουλώνη αλλά να ελευθερώνη.

Ο καθένας είναι αναπαυμένος και ευλογεί τα γένεια του.

Θα ρωτήσει κάποιος: Εμείς το κάναμε; Οι πιο πολλοί, για να είμαστε ειλικρινείς όχι,δεν μιμηθήκαμε τους Αγίους, και πρώτος εγώ. Δυστυχώς δεν είμαστε γενιά αντάξια των προγόνων μας. Δεν δώσαμε αίμα για να πάρουμε πνεύμα, και να εισπράξουμε μισθό εκατονταπλάσιο. Επηρεαστήκαμε ουκ ολίγες φορές από τον ορθολογισμό, ω τον ορθολογισμό, που τόσο άλλαξε τον ρωμαίικο τρόπο σκέψης και πράξης. Ανταλλάξαμε τα όσια και ιερά με παρακατιανά προϊόντα εφήμερης και τυφλωτικής διάρκειας. Είπαμε, πρώτος εγώ, πολλές φορές·και τι έγινε; Εγώ να είμαι καλά ή,μη φοβάσθαι,έχει ο Θεός. Ναί, έχει ο Θεός, αλλά ο Θεός θέλει και την σύμπραξη μας. Θέλει να δει, ότι αξίζουμε αυτά που του δίνουμε. Ότι γινόμαστε βιαστές για να κερδίσουμε την βασιλεία των ουρανών. Σήμερα ο βιαστής του Ευαγγελίου, ονομάζεται απ’ αυτούς τους ίδιους τους Ποιμένες(!) φουνταμελιστής, εγωκεντρικός.

 Όμως ο Πανάγαθος στο απέραντο έλεός Του αμείβει και τον εργάτη της τελευταίας ώρας. Για αυτόν τον λόγο παρακαλάω τον Θεό να με αξιώσει να είμαι ένας εργάτης της τελευταίας ώρας. Τι θα πω στον Χριστό μου αδελφοί, όταν πεθάνω; Ότι έκανα υπακοή, όταν έβλεπα να υβρίζονται οι άγιοι και να ονομάζονται θύματα του αρχέκακου όφεως; Όταν βλέπω ιερείς να βάζουν τα παιδιά μου, τα παιδιά σας, όπως εδώ στην Γερμανία, να γεμίζουν με άμμο ένα σύμβολο που σχηματίζει από τον ιερό σταυρό, την μουσουλμανική ημισέληνο και το εβραϊκό αστέρι έναν άγγελο - τον λεγόμενο άγγελο των πολιτισμών- και να τους περνάω το μήνυμα, δεν έχει μόνο η Εκκλησία αγγέλους, έχουν και άλλοι; Όταν βλέπω να ονομάζεται ο Πάπας αγιώτατος και αδελφός, ξεχνώντας πόσοι λαοί υπέφεραν και υποφέρουν από τον Παπισμό, τον αντίχρiστο του Ντοστογιέφσκυ και των αγίων;Να ονομάζω αδελφούς Χριστιανούς τους αιρετικούς;Ε, τότε, γιατί είμαι ορθόδοξος και δεν γίνομαι, ό,τι είναιαυτοί; Αφού, ό,τι και να γίνω θα λέγομαι - κατά την σύνοδο της Κρήτης - Εκκλησία ή Ομολογία και θα είμαι σε διάλογο αγάπης στο Π.Σ.Ε. και όλα μέλι και γάλα. Αυτά δηλαδή που βλέπουμε στην πολιτική, από τους ανθρώπους που άλλα έλεγαν και γι ҆ αυτό εκλέχθηκαν, και άλλα κάνουν, θα επιτρέψω να γίνουν και στην Εκκλησία, το μόνο υψηλό, άμεμπτο και πανάγιο, το υπέρτατο αγαθό, που έχει απομείνει στην πανάθλια ζωή μας;Αν εγώ σαν λαϊκός έκανα τέτοια πράγματα θα μου επέτρεπαν να κοινωνήσω; Σίγουρα και πολύ σωστά όχι! Θα μου έλεγαν αμαρτάνεις παιδί μου, και αν δεν αλλάξεις, εγώ σου βάζω κανόνα και δεν σου επιτρέπω να κοινωνήσεις.

Τι θα πούμε αδελφοί στα παιδιά μας; Αυτό που λένε πολλοί,πιστεύω αλλά δεν αντέχω τους παπάδες; Εγώ το αντίθετο θέλω. Θέλω τους ιερείς αλλά με ράσο που να μυρίζει Ορθοδοξία, να πέφτω μπροστά του και να κλαίω τις αμαρτίες μου και μετά να σηκώνομαι απελευθερωμένος, καθαρός και να μπορώ να πω στον Θεό νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα κατά το ρήμα σου εν ειρήνη. Θέλω να λέω στα παιδιά μου, πήγαινε στον παππούλη και φίλα του το χέρι. Μάθε παιδί μου, ότι αυτόν επέλεξε ο Χριστός, για να σε βοηθήσει να ελευθερωθείς εσύ από την αμαρτία. Να τον σέβεσαι και να τον τιμάς. Γιατί αυτός θα υποφέρει για σένα. Δεν θα κοιμηθεί για σένα, γιατί έτσι του πρόσταξε ο Θεός:Θα αφήσει τα ενενήνταεννέα πρόβατα για να σώσει το ένα. Δυστυχώς όμως εγώ δεν βλέπω κανέναν να τρέχει για το ένα πρόβατο, Αντιθέτως τρέχουν στους διαλόγους, τρέχουν στις εκάστοτε εορτές και στις δημόσιες εκδηλώσεις και αυτό το ένα πρόβατο, μόλις τολμήσει να πει κάτι, ακόμα και αν είναι λάθος, δεν το αγκαλιάζουν ως πατέρες, δεν το βοηθούν να σηκωθεί από τα βάρη της κοιλάδας του κλαυθμώνος παρά του κουνούν το δάκτυλο, το υβρίζουν ως εγωκεντρικό, φανατικό, ανυπάκουο, πλανεμένο, φθονερό, απάνθρωπο.

Μιλούν για αγάπη αλλά άλλαξαν και αυτήν την αγάπη. Γιατί αγάπη σημαίνει να λες την αλήθεια. Στον εξομολόγο και στον πνευματικό δεν πάμε για να μας δείξουν κατανόηση για τις αμαρτίες μας αλλά για να μας συνεφέρουν με την σωτηριακή δύναμη της Μίας Αλήθειας. Αν αγαπάμε τους αιρετικούς, λένε οι πατέρες, πρέπει να τους τονίσουμε τα λάθη τους και,όταν ακούσουν, να τους υποδεχθούμε με χαρά, γιατί ο ουρανός χαίρεται με την μετάνοια του κάθε αμαρτωλού. Όλοι μας έχουμε γνωρίσει ανθρώπους που έγιναν Ορθόδοξοι. Ε αυτοί μιλούν με τα χειρότερα λόγια για το παραλθόν τους. Δεν μιλούν για αδελφοσύνες αλλά για σκοτάδι και πλάνη.Όταν όμως οι αιρετικοί δεν ακούν και δεν μετανονούν επί δεκαετίες τότε, λένε οι πατέρες, πρέπει να φεύγουμε, γιατί θα γίνουμε και εμείς το ίδιο. Αυτό μας έλεγαν και οι γονείς μας, όταν κάναμε κακές παρέες. Κακαί συναναστροφαί φθείρουσι ήθη χρηστά.

Αδελφοί, έλληνες Ορθόδοξοι,σε κάθε Θεία Λειτουργεία προσευχόμαστε για καλήν απολογίαν επι του φοβερού βήματος του Θεού. Πώς θα απολογηθούμε λέγοντες και μη πράττοντες; Τι θα Του πούμε; Αυτός είναι ο φόβος μου. Γι҆ αυτό ας με ονομάσουν όπως θέλουν. Ένα μόνο μην πιστέψετε σας εκλιπαρώ θερμά. Εγώ δεν φεύγω από την Εκκλησία του Θεού. Δεν φεύγω από την Εκκλησία των Αγίων. Δεν το νοεί ο νους μου να ζω χωρίς Εκκλησία και αυτό είναι το μεγαλύτερο μαρτύριο που ζω εγώ και η οικογενειά μου αυτή την στιγμή. Δεν θα ακολουθήσω όμως ποιμένες που λένε άλλα από αυτά που είπε ο Χριστός και οι Άγιοι του. Μακάρι να δώσει ο Θεός να αναδείξουν οι ποιμένες το πνευματικό τους ανάστημα και να μας στηρίξουν στον αγώνα εναντίον της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού. Το μόνο που θέλω μέσα στην βρώμικη πια πολιτική, κοινωνία, ζωή είναι μία καθαρή πίστη. Το σίγουρο λιμάνι που θα βρω κουράγιο να προστατευθώ από τις φουρτούνες που μαστίζουν την ύπαρξη μου.

Δεν επιζητώ να σας πείσω αλλά σας μίλησα ως αδελφός, ως Έλλην, ως Ορθόδοξος ελεύθερος άνθρωπος. Σας παρακαλώ να με συγχωρέσετε, αν σας σκανδάλισα και να προσεὐχεσθε για μένα και την οικογένεια μου. Είθε ο Θεός να στηρίξει την Εκκλησία Του και τους Χριστιανούς Ορθοδόξους.

«Τοῦτο ἐστί τὸ καύχημα ἡμῶν, ἡ πίστις ἡμῶν, ἡ καλὴ κληρονομία τῶν Πατέρων ἡμῶν. Μετὰ ταύτης Θεῷ παραστῆναι ἐλπίζομεν καὶ τῶν ἡμαρτημένων λαβεῖν τὴν ἄφεσιν. Ταύτης δὲ ἄνευ οὐκ οἶδα ποία δικαιοσύνη τῆς αἰωνίου κολάσεως ἡμᾶς λυτρώσεται». Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός

Το κείμενο είναι στο μονοτονικό για καλύτερη κατανόηση

Αδαμάντιος Τσακίρογλου