Το Εκκλησιολογικό ήθος του Γέροντος Παϊσίου, στο ομολογιακό του φρόνημα

ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΗΘΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ, ΣΤΟ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ ΤΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑ

«Ει τις σχίσματι ακολουθεί, βασιλείαν Θεού ου κληρονομεί» Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

 «Ει τις σχίσματι ακολουθεί, βασιλείαν Θεού ου κληρονομεί»   (Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος - Εις την Προς Φιλαδελφείς 3,3 επιστολή του).   Αυτά τα λόγια του Αγίου Ιγνατίου  του Θεοφόρου, καθόριζαν το Εκκλησιολογικό ήθος του Γέροντος Παϊσίου, στον ομολογιακό του αγώνα.  Χαρακτηριστική είναι και η επιστολή του που απέστειλε προς τον Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο Βασιλόπουλο.  Στην επιστολή του αυτή από τη μια, Ορθοδόξως ομολογεί την Πίστη του, εκφράζοντας αγωνία και πόνο για τις οικουμενιστικές φιλενωτικές ενέργειες του Πατριάρχη Αθηναγόρα και από την άλλη δεν παραλείπει να υποδείξει με το Ορθόδοξο Εκκλησιολογικό του ήθος, το απαράδεκτο των αποσχιστικών ενεργειών από αδόκιμο ζήλο.

Ελέγχει με παρρησία τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα,  εκφράζοντας την αγωνία του για τα τεκταινόμενα, γράφοντας «Αλλά επειδή έφθασαν μέχρι το ερημητήριό μου θλιβερές ειδήσεις δια την Αγίαν Ορθοδοξίαν μας, επόνεσα πολύ και εθεώρησα καλό να τα γράψω αυτά που ένιωθα» αναφέρει στην επιστολή του προς τον Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο Βασιλόπουλο ο Γέροντας Παΐσιος.

Η υπόδειξη του Γέροντος Παϊσίου είναι σαφέστατη, «Εάν δια τη α ή β λοξοδρόμηση των κατά καιρούς Πατριαρχών χωριζόμεθα και κάνομε δικές μας Εκκλησίες – Θεός φυλάξει !  θα ξεπεράσομε και τους Προτεστάντες ακόμη».   Ακολούθως με σοβαρότητα προσθέτει «Εύκολα χωρίζει κανείς και δύσκολα επιστρέφει…».  Συνεπώς είναι μέγα ατόπημα να χωριστεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο από την Εκκλησία.

Αγωνία εκφράζει τόσο για τις φιλενωτικές ενέργειες, όσο και για τις αποσχιστικές τάσεις «Εάν οι φιλενωτικοί δίνουν το πρώτο πλήγμα στην Εκκλησία, αυτοί οι ανωτέρω δίνουν το δεύτερο», αναφέρει χαρακτηριστικά. 

Γνωρίζοντας το του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου «Ουδέν ούτω παροξύνει τον Θεόν, ως το Εκκλησίαν διαιρεθήναι», αναφέρει με  πόνο «Εις τους καιρούς μας βλέπομεν ότι πολλά πιστά τέκνα της Εκκλησίας μας μοναχοί και λαϊκοί, έχουν δυστυχώς αποσχιστεί από αυτήν, εξ αιτίας των φιλενωτικών.  Έχω την γνώμην ότι δεν είναι καθόλου καλόν να αποχωριζόμεθα  από την Εκκλησίαν κάθε φοράν που θα πταίει ο Πατριάρχης».

Επιστρατεύει την οδυνηρή εμπειρία τέτοιων ενεργειών στο Άγιο  Όρος, που η παραεκκλησιαστική αδιακρισία κάποιων, δημιούργησε δυσάρεστες καταστάσεις «Δυστυχώς, έχουμε πολλές ‘’εκκλησίες’’ στην εποχή μας», γράφει «Δημιουργήθηκαν είτε από μεγάλες ομάδες ή από κάποιο άτομο ακόμη.  Επειδή συνέβη στο καλύβι των (ομιλώ για τα εν Αγίω Όρει συμβαίνοντα) να υπάρχει και ναός, ενόμισαν ότι μπορούν να κάνουν και δική τους ανεξάρτητη Εκκλησία».

Το επιλογικό κληροδότημα της επιστολής του, είναι ενδεικτικό του εκκλησιολογικού του ήθους «Αλλά από μέσα, κοντά στην Μητέρα Εκκλησία έχει καθήκον και υποχρέωση ο καθένας ν’ αγωνίζεται με τον τρόπον του.  Το να διακόψει το μνημόσυνον του Πατριάρχου, να αποσχισθεί και να δημιουργήσει ιδικήν του Εκκλησίαν και να εξακολουθεί να ομιλεί υβρίζοντας τον Πατριάρχην, αυτό νομίζω είναι παράλογον».

Η διάπυρος ευχή του «Ας  ευχηθούμε όλοι να δώσει ο Θεός την Χάριν του και ο καθένας μας ας βοηθήσει με τον τρόπον του δια την δόξαν της Εκκλησίας μας», ας γίνει ευχή όλων μας.