Κυριακή Δ΄ Λουκά - Των αγίων Πατέρων της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου – Συνεργάτες στη σπορά του θείου λόγου.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Των Πατέρων : Τίτ. γ´ 8-15

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Της Κυριακής: Λουκ. η´ 5-15

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΣΤΗ ΣΠΟΡΑ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ

1. Λόγος θεϊκός

Ή σημερινή Κυριακή, ή οποία είναι αφιερωμένη στούς άγίους Πατέρες πού συγκρότησαν τήν Ζ' Οικουμενική Σύνοδο, ονομάζεται καί «Κυριακή του Σπορέως» λόγω τής σχετικής Παραβολής πού άναγινώσκεται στό ιερό Εύαγγέλιο καί ή όποία άναφέρεται στή σπορά του θείου λόγου.

Στό άντίστοιχο άποστολικό άνάγνωσμα ό άπό­στολος Παύλος άπευθύνεται στό μαθητή του Τίτο, καί τόν βεβαιώνει ότι τά πνευματικά καί ούράνια πράγματα πού του είχε γράψει γιά τή δικαίωση καί τήν κληρονομιά τής αιωνίου ζωής άποτελοϋν λόγο άξιόπιστο καί άληθινό: «Πιστός ό λόγος». Δέν είναι λόγια έπιπόλαια καί σκέψεις φανταστικές. Είναι άλήθειες πού άποκαλύπτει τό Άγιο Πνεύμα. Λόγια θεόπνευστα πού δέν προέρχονται άπό τή γή άλλά άπό τόν Ούρανό.

Μέσα άπό τήν Αγία Γραφή μάς όμιλεί ό ϊδιος ό Κύριος: «Τάδε λέγει Κύριος» (Ζαχ. η' 2, Ίερ. δ' 3). Γι' αύτό τόν λόγο οφείλουμε νά μελετούμε τά ιερά κείμενα τής Γραφής καί νά άκούμε τόν θείο λόγο μέ ισχυρή ένταση προσοχής, μέ έτοιμότητα νά άφουγκρασθούμε τό θείο θέλημα καί νά ύποταχθούμε σ' αύτό όπως οί προφήτες, πού έλεγαν: «άκούσομαι τί λαλήσει έν έμοί Κύριος ό Θεός» (Ψαλ. πδ' [84] 9).

2.  Στην πρώτη γραμμή!

Ή Κυριακή του Σπορέως έχει καθοριστεί άπό τήν άγια μας Εκκλησία ώς ή έπίσημη ήμέρα τής ένάρξης έργου. Άπό σήμερα ξεκινούν πιο συστη­ματικά, γιά τή νέα έκκλησιαστική χρονιά, πλήθος πνευματικές εύκαιρίες γιά μικρούς και μεγάλους, καθώς έπίσης και ποικίλες έκδηλώσεις μέ παιδαγωγικό, φιλανθρω­πικό και κοινωνικό χαρακτήρα. Όλα αύτά, πού «οργανώνονται μέ τή μέριμνα τής 'Εκ­κλησίας, χρειάζονται άνθρώπους πού θά τά ύλοποιήσουν.

Ποιός θά άναλάβει αύτά τά έργα; Μά, φυσικά, όσοι είναι πιστά και ζωντανά μέλη τής 'Εκκλησίας, «οί πεπιστευκότες τω Θεώ», οί όποιοι οφείλουν, σύμφωνα μέ τόν θεόπνευστο Απόστολο, νά πρωτοστατούν στά καλά έργα- «καλών έργων προΐστασθαι».

Είναι φανερό ότι οί άνάγκες είναι πολ­λές. Τά παιδιά χρειάζονται συστηματική κατήχηση, οί νέοι θέλουν γερά στηρίγμα­τα γιά νά μήν κλονιστούν άπό τούς πει­ρασμούς τοϋ κόσμου, οί γέροντες έχουν άνάγκη άπό στοργή και άγάπη γιά νά μή βυθιστούν στή μοναξιά και τήν άπελπισία.

Άνθρωποι φτωχοί και άνεργοι ζητούν ύλική και ήθική στήριξη. Και πόσα άλλα προβλήματα!... Μπροστά σέ όλες αύτές τις άνάγκες δέν μπορούμε νά μείνουμε άδρανείς και «άκαρποι». Άν ε'ιμαστε ζων­τανά μέλη τής 'Εκκλησίας, δέν δικαιούμα­στε νά διαμαρτυρόμαστε λέγοντας: «'Επι­τέλους, τί κάνει ή Εκκλησία γιά όλα αύτά;». Η Εκκλησία δέν είναι κάποιος ξένος οργα­νισμός πού μισθώνει ύπαλλήλους. Είναι τό σπίτι μας. Είναι τό Σώμα τού Χριστού, τοϋ Οποίου μέλη είμαστε όλοι οί βαπτισμένοι και συνειδητοί χριστιανοί.

Συνεπώς, όλοι οφείλουμε νά έργαστοϋμε και νά προσφέ­ρουμε ό,τι μπορούμε. Άς μήν περιμένου­με νά μάς παρακαλέσουν οί άλλοι. Πρώτοι νά σπεύσουμε νά θέσουμε τόν έαυτό μας στήν ύπηρεσία τής 'Εκκλησίας. Μέ προ­θυμία και ζήλο άς έπιζητοϋμε και άς δημι­ουργούμε εύκαιρίες, ώστε νά προσφέρου­με τό χάρισμά μας, και τότε αύτό θά άπο- δώσει πλούσια καρποφορία.

3. Τιμή στους «συνεργούς του Θεού»

Κλείνοντας τήν'Επιστολή πρός τόν έκλεκτό μαθητή του Τίτο, ό άπόστολος Παύλος τόν προτρέπει νά περιποιηθεί ιδιαιτέρως τούς συνεργάτες του: «Ζηνάν τόν νομικόν και Άπολλώ σπουδαίως πρόπεμψον, ίνα μηδέν αύτοίς λείπη». Ό νομοδιδάσκαλος Ζηνάς και ό άριστος γνώστης τών Γραφών Άπολλώς ήταν στενοί συνεργάτες τοϋ άγι­ου Αποστόλου.

Καθώς λοιπόν θά έφευγαν γιά νά συνε­χίσουν τήν περιοδεία τους, ό άπόστολος Παϋλος συνιστά στόν Τίτο νά τούς κατευοδώσει μέ τιμή και άγάπη και νά φροντί­σει ώστε τίποτε νά μήν τούς λείπει στό τα­ξίδι τους.

'Οπωσδήποτε είναι δείγμα εύγένειας και πολιτισμοϋ τό νά ένδιαφερόμαστε γιά τούς φιλοξενουμένους μας. Πολύ περισσότερο όμως οφείλουμε σεβασμό και τιμή στά πρόσωπα έκεΐνα πού διακονούν στό κή­ρυγμα τοϋ Εύαγγελίου ή σέ άλλα έργα τής 'Εκκλησίας. Ό Κύριος είπε ότι «ό δεχόμε­νος προφήτην εις όνομα προφήτου μισθόν προφήτου λήψεται» (Ματθ. Γ 41). Πραγματικά έκπληκτικό! 'Εκείνος πού ύποδέχεται, ύποστηρίζει και βοηθεί έναν προφήτη, έπειδή είναι άπεσταλμένος τοϋ Θεοϋ, θά πάρει τήν ίδια άνταμοιβή πού θά πάρει και ό προφήτης! Άρα λοιπόν ό φι­λάνθρωπος Κύριος άνταμείβει όχι μόνο αύτούς πού έχουν χάρισμα διδασκαλίας ή κάποια άλλη ξεχωριστή διακονία μέσα στήν 'Εκκλησία, άλλά και καθέναν πού δι­ευκολύνει αύτούς τούς δούλους Του στό έργο τους και τούς συμπαραστέκεται μέ κάθε τρόπο.

Άς προσπαθούμε λοιπόν κι έμείς νά ύποστηρίζουμε τούς «συνεργούς Θεού» στή διακονία τους, διότι αύτό πού τούς προσφέρουμε, ούσιαστικά τό προσφέρου­με στό όνομα του Κυρίου, ό Όποιος και τε­λικά θά μάς άνταμείψει πολύ περισσότερο άπό όσο μπορούμε νά φανταστούμε.

Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”