Κυριακή ΙΓ΄Λουκά –«Και επηρώτησέ τις αυτόν… λέγων• διδάσκαλε…»

Απόστολος: Γαλ. στ΄11-18

Ευαγγέλιο: Λουκ. ιη΄18-27

«Και επηρώτησέ τις αυτόν… λέγων· διδάσκαλε…»

 Ανύποπτος, ήταν, αγαπητοί αδελφοί, για το βάθος και το πλάτος της λέξεως, με την οποία προσφώνησε τον Χριστό, ο σημερινός ερωτητής του. Διδάσκαλε, του είπε, τι πρέπει να κάμω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;

Διδασκάλους προσφωνούσαν τότε όλους όσους εξηγούσαν τον νόμο και τους προφήτες, όλους όσοι εντρυφούσαν στον λόγο του Θεού και τον ερμήνευαν  στον λαό. Αλλά ο Χριστός δεν ήταν ένας διδάσκαλος σαν αυτούς. Όπως ο ίδιος είπε κάποια άλλη φορά στους μαθητές του και στον λαό, κανείς δεν ήταν σωστό να δέχεται για τον εαυτό του τον τίτλο του διδασκάλου. Γιατί είναι ένας τίτλος που αρμόζει αποκλειστικά και μόνο στον Υιό και Λόγο του Θεού. «Υμείς δε μη κληθήτε ραββί· εις γαρ υμών έστιν ο διδάσκαλος, ο Χριστός· πάντες δε υμείς αδελφοί έστε… Μηδέ κληθήτε καθηγηταί· εις γαρ υμών έστιν ο καθηγητής, ο Χριστός». Κι εσείς, που με ακούτε και ποτίζεστε με τον Πνεύμα μου, μη παρασυρθήτε ποτέ κι’ ονομαστείτε διδάσκαλοι. Γιατί ένας είναι ο διδάσκαλος σας, ο Χριστός, κι όλοι εσείς είστε αδελφοί… Ούτε να λέγεστε καθηγητές, δωρητές γνώσεως κι’ οδηγοί, γιατί ένας είναι η πηγή της γνώσεως κι ο μοναδικός χορηγός της, ο Χριστός.

Ο διδάσκαλος που κατέχει την αλήθεια και μπορεί να τη μεταδώσει στους ανθρώπους – όχι βέβαια την αλήθεια των φυσικών γνώσεων, αλλά τη ζωοποιό αλήθεια του Πνεύματος – δεν είναι παρά ένας, ο Υιός και Λόγος του Θεού. Κι είναι ο διδάσκαλος της, γιατί δεν ξεχωρίζει καθόλου από τν αλήθεια, καθώς ο ίδιος το δήλωσε: «Εγώ ειμί η αλήθεια».

Οι προφήτες, οι απόστολοι, οι πατέρες της Εκκλησίας, οι ποιμένες και οι κήρυκες του Ευαγγελίου δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να σκορπίζουν τη διδαχή του Χριστού, που είναι μια, να γίνονται αυλάκια, που ξεκινώντας από τη μια εκείνη πηγή διοχετεύουν τα ζωοποιά της νάματα στους αγρούς των ψυχών. Διδάσκαλος της αλήθειας είναι, λοιπόν, μόνος ο Χριστός. Αυτός είναι ο ιδιοκτήτης της, εκείνος στον οποίο ανήκει ολόκληρη, εκείνος που την αποκαλύπτει και τη δωροδοτεί στους ανθρώπους. Όσοι την κηρύττουν, όσοι τη διανέμουν στις ψυχές, από τους αποστόλους ως τον πιο ταπεινό κήρυκα της, δεν είναι παρά απλοί ταμίες της, χέρια από τα οποία περνά αυτός ο ανεκτίμητος θησαυρός για να χαρίζεται σε όλους.

Ποια είναι η μυστηριώδης τράπεζα, απ’ όπου παίρνουμε το μερίδιο μας από τον θησαυρό του Χριστού; Είναι η Αγία Γραφή, ο Λόγος του Θεού, απ’ όπου αντλούμε την άνωθεν σοφία, την αληθινή γνώση, το φως της ζωής. Γι’ αυτό κι ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει πολύ πετυχημένα, ότι είναι αδύνατο να σωθεί όποιος δεν κοινωνεί τη Γραφή. Γι’ αυτό κι ο ψαλμωδός λέγει: «Ηγάπησα τας εντολάς σου υπέρ χρυσίον και τοπάζιον… Γενέσθω η χειρ σου του σώσαι με, ότι τας εντολάς σου ηρετισάμην». (Αγάπησα τις εντολές σου πιο πολύ απ’ ότι το χρυσάφι ή το τοπάζι… Ας με σώσει το χέρι σου, γιατί διάλεξα τις εντολές σου).

Πρέπει, λοιπόν, να μελετάμε τακτικά, με προσοχή και κατάνυξη τον Λόγο του Θεού, να είμαστε διαρκώς μαθητές σ’ αυτό το μοναδικό σχολείο της αλήθειας και της σωτηρίας, όπου ένας μιλεί, ένας φωτίζει, ένας σώζει: ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο μόνος διδάσκαλος και καθηγητής μας, ο Χριστός.

Αλλά δεν αρκεί η μελέτη, ούτε είναι ο μόνος τρόπος για να δεχόμαστε τη διδαχή του Χριστού. Η Εκκλησία, μέσα στην οποία ζούμε ως τέκνα και μέλη της, είναι το μεγάλο ηχείο του Πνεύματος, η μυριότροπη διανεμήτρια του θείου Λόγου. Μέσα στην ίδια την Αγία Γραφή παίζει το μέρος της. Αυτή με τους προφήτες προτυπώνει την αλήθεια του Χριστού, αυτή με τους αποστόλους την υπομνηματίζει, την εμβαθύνει, την κάνει πιο προσιτή. Αυτή κατόπιν με τους αγίους πατέρες την αναλύει, την εξερευνά, την κάνει εύπεπτη για κάθε ψυχή. Αυτή με την υμνωδία, τις άγιες εικόνες, με το τακτικό κήρυγμα εξακολουθεί να φυτεύει τη διδαχή του Χριστού από παντού στα τέκνα της, με τον λόγο, με το μέλος, με τα χρώματα. Κι’ έτσι εμείς οι Χριστιανοί, τα τέκνα της Εκκλησίας, ζούμε διαρκώς μέσα στην Αγία Γραφή, παλλόμαστε από τον Λόγο του Θεού, πλημμυριζόμαστε απ’ αυτόν, με κάθε τρόπο κι απ’ όλες τις κατευθύνσεις.

Ας προσπαθούμε, λοιπόν, αδελφοί, να κρατάμε διαρκώς ανοικτά τα μάτια και τ’ αυτιά της ψυχής, ώστε η διδαχή του Χριστού να εισρέει μέσα μας, χωρίς φραγμούς απ’ αυτή, να είμαστε πάντα μαθητές του διδασκάλου και καθηγητού μας Χριστού.

Γιώργος Σαββίδης –Μητρόπολη Πάφου