Κυριακή ΙΖ΄ Λουκά (Ασώτου Υιού)- Η φυγή που σώζει

Η ΦΥΓΗ ΠΟΥ ΣΩΖΕΙ

«Φεύγετε την πορνείαν».

Γενική είναι ή διαπίστωση σήμερα, ότι η ατμόσφαιρα πού αναπνέουμε είναι ατμόσφαιρα αποσυνθέσεως. Σε όλα τα στρώματα της σημερινής κοινωνίας τα ήθη έχουν πάρει δρόμο κατηφορικό. Και ό μεγάλος αναμορφωτής του κόσμου ό απόστολος Παύλος στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα αναφέρει τους λόγους για τους όποιους πρέπει να είναι μισητή ή ανηθικότητα στον Χριστιανό. Ας τον παρακολουθήσουμε:

ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΘΑ ΑΝΑΣΤΗΘΗ

Από τότε πού ό αρχηγός της πίστεως μας, ό Ιησούς Χριστός, αναστήθηκε, από τότε, το σώμα μας δεν εξαφανίζεται, άλλα γίνεται άφθαρτο. Άς διαλύεται ή σάρκα μας μέσα στον τάφο, ας διασκορπίζονται τα μέλη μας μέσα στα πελάγη και τούς ωκεανούς ή τις κορυφές των βουνών και τα πεδία των μαχών. Θα αναστηθεί και πάλι και θα ενωθεί με την ψυχή. Εκείνο πού καταργεί ό πολυεύσπλαχνος Κύριος είναι, όπως ανα­φέρει ό θείος Παύλος, ή «κοιλία». Ή επιθυμία δηλαδή των φαγητών και των ποτών δεν θα υπάρχει την ήμερα της Δευτέρας Παρουσίας, γιατί ό Θεός «και ταύτην και ταύτα καταργήσει». Το σώμα μας λοιπόν πρέπει να παρουσιαστεί ενώπιον τού Θεού, ελεύθερο από κάθε δεσμό και υποδούλωση. Ό Χριστός ήλθε και ελευθέρωσε τον όλο, τον «ένιαιον άνθρωπον». Πώς λοιπόν να υποκύψουμε στην ακαθαρσία και στα δεσμά πού μας εξευτελίζουν; Δεν είναι ντροπή να φορέσουμε χειροπέδες; Και αν είναι αιχμαλωσία ή κοιλιοδουλία, μπορεί να αντιληφθεί ό καθένας μας, τί εξευτελισμός είναι ή παράδοση του στα δεσμά της άνηθικότητος, τα όποια δένουν και την ψυχή.

Το σώμα έχει πλασθεί, όχι για να ζει άσώτως, όχι για να είναι σπήλαιο παθών, όργανο ικανοποι­ήσεως κατωτέρων επιθυμιών, αλλά για να είναι ναός τού Θεού.

ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ

Ή αλήθεια αυτή δημιουργεί μια διπλή υποχρέωση. Αφ' ενός μεν οφείλουμε να φροντίζουμε και περιποιούμαστε το σώμα μας, όπως φροντίζουμε κάθε ναό τού Κυρίου και αφ' ετέρου να μην λησμονούμε, ότι δεν μας ανήκει το σώμα μας, αλλά είναι κτήμα τού Ιησού Χριστού. Από την ημέρα πού βαπτιστήκαμε στην αγία Κολυμβήθρα, από τότε πού γίναμε Χριστιανοί και λυτρωθήκαμε από την αμαρτία, από τότε είμαστε κτήμα τού Σωτήρα μας. Μας εξαγόρασε ό Ιησούς «εκ της κατάρας τον νόμου τω τιμίω τον αίματι». Γι^΄αυτό και λέει σήμερα ό απόστολος Παύλος «ουκ έστέ εαυτών. Ήγοράσθητε γαρ τιμής».

Δεν είμαστε λοιπόν μέλη τού εαυτού μας. Είμαστε μέλη τού Ιησού Χριστού. Και βγάζει ό Απόστολος τού Κυρίου το τρομερό συμπέρασμα: Θα προτιμήσω λοιπόν, εγώ ό Χριστιανός το σώμα μου να γίνει δούλο της ακαθαρσίας και να μην είναι μέλος τού Χριστού; Θα περιφρονήσω Εκείνον που τόσο με τίμησε, ώστε να χύσει το αίμα του για μένα και να κάνη το σώμα μου άφθαρτο, για να παραδοθώ στην αγκαλιά της αμαρτίας; Μη γένοιτο ποτέ να το κάνω αυτό. Και όμως αυτό κάνουν όσοι ζουν άσώτως. Τρομάζουν όταν τους πεις: Να πάρε αύτη την εικόνα τού Χριστού και πέταξε τη στον βόρβορο. Πώς να το κάνω αυτό; σας λένε έκπληκτοι. Άπιστος δεν είμαι.

Και όμως κάτι τέτοιο κάνουν όταν τον εαυτό τους, πού είναι ζωντανή εικόνα τού Θεού, τον μολύνουν και τον εξαχρειώνουν. Οι άγιοι τού Θεού, οι πραγματικοί Χριστιανοί, ξέρουν ότι το σώμα τους είναι εκκλησία, ναός, μέλος τού Χριστού, γι^’ αυτό προσέχουν πού θα πάνε και πού θα σταθούν, όπως θα πρόσεχαν πού θα τοποθετούσαν ένα άγιο δισκοπότηρο, μια άγια εικόνα ή κάτι παρόμοιο.

Τα αμαρτήματα της άνηθικότητος ήταν και είναι πληγή της κοινωνίας, ανατίναξη εθνών, διάλυση οικογενειών, αποχωρισμός της ψυχής από τον Θεό, δηλαδή με μια λέξη, θάνατος πολύπλευρος και αιώνιος. Γι^’ αυτό ή προτροπή τού Αποστόλου: «Φεύγετε την πορνείαν» είναι ανάγκη να προσεχθεί πολύ. Σήμερα πού υπάρχουν τόσες παγίδες με επιδεξιότητα στημένες, το «φεύγετε» τού Παύλου σημαίνει «μετά σπονδής ποιείσθε την άπαλλαγήν του κακού» (Χρυσόστομος). Ή αμαρτία έχει θέλγητρα, γι’ αυτό αγρυπνείτε. Ή φυγή εδώ σώζει

«ΖΩΗ»10/02/2011