Ψήφισμα της Συνάξεως των κληρικών της Ι. Μ. Βεροίας περί της αποχωρήσεως του Αρχιμ. Παύλου Δημητρακόπουλου

ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΠΑΥΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΒΕΡΟΙΑΣ, ΝΑΟΥΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΜΠΑΝΙΑΣ

Ψήφισμα τῆς Συνάξεως τῶν κληρικῶν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Βέροια, 29 Ὀκτωβρίου 2010

Ἐσχάτως, πληροφορηθήκαμε ὅτι ἔχει ἀναρτηθεῖ σέ πολλές ἱστοσελίδες τοῦ Διαδυκτίου ἕνα κείμενο πού παρουσιάζει ἀναληθῆ γεγονότα καί τό ὑπογράφει ἕνας πρώην κληρικός τῆς Μητροπόλεώς μας, ὁ Ἀρχιμανδρίτης Παῦλος Δημητρακόπουλος. Ἐπειδή, τό ἐν λόγῳ ἄρθρο καί περισσότερο ἡ κίνηση τοῦ π. Παύλου μᾶς λύπησε ἰδιαιτέρως, γι’ αὐτό μέ τό παρόν κείμενο θά θέλαμε νά ἀποκαταστήσουμε τήν ἀλήθεια καί νά πληροφορήσουμε κάθε ἐνδιαφερόμενο σχετικά μέ τό ποιμαντικό ἔργο πού ἐπιτελεῖται στή Μητρόπολή μας καί μέ τά ὅσα λυπηρά διημοίφθησαν στήν Ἱερατική Σύναξη τοῦ Μαΐου κατά τήν ὁποία ὁ π. Παῦλος ἀποχώρησε ἀπό τήν δύναμη τῆς Μητροπόλεως Βεροίας.

1. Ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας ἔχει νά ἐπιδείξει ἕνα πλούσιο πνευματικό, ποιμαντικό, κοινωνικό, φιλανθρωπικό καί πολιτισμικό ἔργο τό ὁποῖο ἐμπνέεται ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ.κ. Παντελεήμονα καί διακονεῖται ἀπό ὅλους ἐμᾶς. Χάριτι Θεοῦ στήν Ἱερά Μητρόπολή μας δέν δραστηριοποιοῦνται ἔντονα αἱρετικές μειονότητες, παρόλ’ αὐτά τό ἀντιαιρετικό γραφεῖο καί ὅλοι οἱ θεολόγοι κληρικοί καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες νά καταπολεμήσουν τά κατά καιρούς ἀναφυόμενα δείγματα αἱρετικῆς προπαγάνδας καί νά ἐνημερώσουν ἔγκυρα καί ἔγκαιρα τό ποίμνιο γιά τίς κακοδοξίες τῶν ποικιλονύμων αἱρέσεων.

Σχετικά μέ τό θρυλούμενο θέμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐμεῖς σάν κληρικοί οὐδέποτε διαπιστώσαμε στή Μητρόπολή μας κάποια οἰκουμενιστική κίνηση ἤ συγκρητιστική συμπροσευχή. Ἀπεναντίας τό σύνολο κλίμα πού ἐπικρατεῖ εἶναι ἰδιαίτερα παραδοσιακό (πατερικές ὁμιλίες, στενές ἐπαφές μέ τό Ἅγιον Ὄρος - ὁμιλίες ἁγιορειτῶν πατέρων, πρωτοβουλίες γιά τήν τέλεση ἀγρυπνιῶν καί προσκυνημάτων, ἄνθηση τοῦ ἐπιχώριου μοναχισμοῦ κ.α.).

Ἡ κατηγορία τοῦ π. Παύλου εἶναι κατ’ οὐσίαν ὅτι ὁ Ἐπίσκοπός μας δέν ἀναλάμβανε τήν πρωτοβουλία γιά ἀντιοικουμενιστικό ἀγώνα μέσα στά ὅρια τῆς Μητρόπολης. Ὅλοι μας καί πολύ περισσότερο ὁ ποιμενάρχης μας συμμεριζόμαστε τήν ἀγωνία τοῦ π. Παύλου γιά τήν διαφύλαξη τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό κάθε αἱρετική διδασκαλία καί πρακτική ἀλλά δέν μποροῦμε νά δεχθοῦμε τόν παράλογο φανατισμό του καί τήν ἐπιμονή του νά ἐγκαταλείψουμε κάθε ἄλλο ποιμαντικό ἔργο πρός χάριν ἑνός μονομεροῦς ἀντιαιρετικοῦ ἀγῶνα, τή στιγμή μάλιστα πού τό ποίμνιο μας δέν ἀντιμετωπίζει τέτοιου εἴδους προβλήματα.

Εἶναι τουλάχιστον ἀντιδεοντολογικό νά πιστεύει ἕνας κληρικός ὅτι μπορεῖ νά κατευθύνει τό ποιμαντικό ἔργο μιᾶς ὁλοκληρης Μητρόπολης, ἐπιβάλλοντας στόν οἰκεῖο ἱεράρχη τίς ἀπόψεις του καί ἀγνοῶντας τίς πραγματικές ἀνάγκες τοῦ ποιμνίου.

Κάθε κληρικός στήν ἐνορία του καί πολύ περισσότερο ὁ Ἐπίσκοπος στήν ἐπαρχία του εἶναι ὑπέυθυνος γιά τό ἔργο πού ἐπιτελεῖ ἀφοῦ σάν γνήσιος ποιμένας γνωρίζει καλύτερα ἀπό τόν καθένα τίς ἀνάγκες τοῦ ποιμνίου. Ἄλλωστε ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ξεκάθαρα ὅτι ὁ ποιμήν ὁ καλός γινώσκει τά πρόβατα καί γινώσκεται ὑπό τῶν προβάτων, «ὁ μισθωτός δέ, καί οὐκ ὤν ποιμήν... ἀφίησι τά πρόβατα καί φεύγει...ὅτι μισθωτός ἐστι καί οὐ μέλλει αὐτῷ περί τῶν προβάτων» ὅπως ἔκανε καί στή συγκεκριμένη περίπτωση ὁ π. Παῦλος.

2. Δυστυχῶς, ἡ διακονία τοῦ ἐν λόγῳ κληρικοῦ στή Μητρόπολή μας ἀποδείχθηκε προβληματική.

Πρῶτον, ἐπέδειξε χαρακτηριστική ἀχαριστία καί ἔλλειψη σεβασμοῦ πρός τόν Ἐπίσκοπο, γεγονός πού μαρτυρεῖται ἄλλωστε καί ἀπό τό ἄηθες κείμενό του. Ὁ Σεβασμιώτατος ἐξαρχῆς τόν περιέβαλλε μέ ἰδιαίτερη πατρική ἀγάπη ἐπιτρέποντάς του νά σπουδάσει ἐπί διετία στό ἐξωτερικό καί νά διακονήσει ἀκόμη δύο ἔτη σέ ἄλλες ἐπαρχίες καταβάλλοντάς του, χωρίς νά παράγει ἔργο στήν ἐπαρχία μας, τούς μισθούς του. Ἀντ’ αὐτῶν ὁ π. Παῦλος ἐπέδειξε ἀγνώμονα καί ἀπρεπέστατη στάση πρός τόν Ποιμενάρχη του.

Δεύτερον, ἡ διακονία του ὡς ἱεροκήρυκος καί οἱ ὑπόλοιπες δραστηριότητες που ἀνέλαβε (Σχολή Γονέων, Ἀκαδημαϊκοί Διάλογοι κ.α.) δημιούργησαν ἔντονα προβλήματα τόσο σ’ ἐμᾶς, τοῦς συνεφημερίους του κληρικούς, ὅσο καί στό ποίμνιο. Οἱ ἐπισκέψεις του στούς Ναούς συνοδεύονταν συνήθως ἀπό κάποια ταραχή ἤ παρεξήγηση. Συχνά, μέ ἀδιάκριτο τρόπο καί πάνω ἀπ’ ὅλα ἄκαιρα παρατηροῦσε τούς ἐφημερίους τῶν Ναῶν γιά θέματα πού δέν ἅπτονταν τῆς κηρυκτικῆς του διακονίας, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀνταλάσσονται λόγοι πικροί καί νά δημιουργοῦνται, χωρίς λόγο, ἐντάσεις.

Κάτι παρόμοιο συνέβαινε καί μέ τούς πιστούς. Παρατηρήσεις, ἐμμονές σέ ἐπουσιώδεις λεπτομέρειες, μεσαιωνικές ἀπειλές γιά τήν καταδίκη στήν αἰώνια κόλαση καί τήν ἀπώλεια τοῦ οὐρανίου στεφάνου σ’ αὐτούς πού δέν συμφωνοῦσαν μέ τίς ἀπόψεις του καί ἡ κατάχρηση τοῦ Βήματος τῆς Μητροπόλεως γιά τήν ἐκφορά προσωπικῶν του ἀπόψεων εἶχαν σάν ἀποτέλεσμα νά γίνεται συχνά ἡ Μητρόπολή δέκτης παραπόνων ἀπό πολλούς πιστούς πού σκανδαλίστηκαν ἀπό τήν ἀνάρμοστη σέ ἱερέα στάση του καθώς καί ἀπό τούς προσκεκλημένους καθηγητές στίς σειρές διαλέξεων πού εἴχε ἀναλάβει, ἀφού μέ μετά ἀπό κάθε ὁμιλία κατέβαζε τόν ὁμιλητή καί χρησιμοποιοῦσε τό Βῆμα γιά νά διατυπώσει τίς γνωστές ἀπόψεις του.

3. Τέλος, σχετικά μέ τήν Σύναξη πού διεκτραγωδεῖ στό κείμενό του ὁ π. Παῦλος, ἐμεῖς σάν μάρτυρες τῶν γεγονότων μποροῦμε νά πιστοποιήσουμε ὅτι τά πράγματα δέν ἔγιναν ὅπως τά περιγράφει.

Μετά τήν καθιερωμένη εἰσήγηση τῆς Συνάξεως ὁ π.Παῦλος κατέλαβε γι΄ ἀκόμη μία φορά τό βῆμα. Ὅλοι μας ἀγανακτήσαμε καί ζητήσαμε ἐπίμονα ἀπό τόν Σεβασμιώτατο νά τόν κατεβάσει. Πρός ἔκπληξή μας ὅμως ὁ Μητροπολίτης τοῦ παραχώρησε τό λόγο, προτρέποντας μας νά τόν ἀκούσουμε.

Σκοπός του ἦταν νά καταγγείλει τόν Ἐπίσκοπο γιά παράλειψη καθήκοντος (γιά τό γεγονός δηλαδή ὅτι ὁ ἐπίσκοπος δέν ἔκανε αὐτά πού τοῦ ὑποδείκνυε ὁ π.Παῦλος). Φυσικό ἐπακόλουθο ἦταν νά ξεσηκωθεῖ ὅλο τό σῶμα τῶν κληρικῶν καί νά τόν ἀποδοκιμάσει φωνάζοντάς του νά καθίσει κάτω. Ἡ ἀπάντηση του ἦταν : «Εἶστε ὅλοι φανατικοί!».

Τά ὅσα κωμικοτραγικά ἀναφέρει γιά κάποιους ἱερεῖς πού δῆθεν ἄσκησαν πάνω του σωματική βία ἦταν οἱ μετριοπαθεῖς προσπάθειες κάποιων πατέρων νά τόν καθησυχάσουν γιατί εἶχε ἐκτραπεῖ ἀπό τήν εὐπρεπῆ συμπεριφορά. Τό χειρότερο ὅμως ἀπό ὅλα εἶναι ὅτι βρισκόμενος ἐν ἐξάλλῳ καταστάσει ἐκστόμισε λόγια ἰδιαιτέρως προσβλητικά καί ἀνόσια γιά τόν Ἐπίσκοπο.

Τό ἀποτέλεσμα ὅλων αὐτῶν ἦταν νά τοῦ ὑποδειχθεῖ ὅτι πλέον, μετά ἀπό τήν ἔντονη ἀποδοκιμασία ὅλου τῶν παρόντων κληρικῶν, ἀποτελεῖ ἕνα ξένο σῶμα στήν ἐπαρχία μας. Τήν ἴδια μέρα ὑπέβαλε παραίτηση στήν Μητρόπολη Βεροίας καί αἴτηση γιά ἐγγραφή σέ ἄλλη Μητρόπολη πού ἔγινε αὐθημερόν δεκτή, γεγονός πού μᾶς προβλημάτισε ἰδιαίτερα γιά τό κατά πόσο εἴχε μεθοδεύσει τά πράγματα πρός αὐτήν τήν κατεύθυνση, ἄσχετα πού στό κείμενό του ὑποστηρίζει ὅτι ἐκδιώχθηκε ἀπό τήν Μητρόπολή μας.

Ἐμεῖς, σάν ἀδελφοί του συμπρεσβύτεροι πονοῦμε γιά ὅ,τι ἔγινε, ἀλλά θεωροῦμε καί ὑποχρέωσή μας μέ αὐτό τό κείμενο νά καταθέσουμε τήν προσωπική μας ἔμπειρία γιά ἕναν πνευματικά ἀσθενή ἀδελφό μας πού μετά τά ὅσα ἄτοπα δημιούργησε στήν τοπική μας Ἐκκλησία θέλησε μέ ἀντιχριστιανικό τρόπο νά διασύρει μέσω τοῦ Διαδυκτίου τή Μητρόπολη καί ὅλους ἐμᾶς.

Ἡ Σύναξις τῶν Κληρικῶν

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας

-Αρχ. Παύλος Δημητρακόπουλος, «Ειπέ τη Εκκλησία» (Ματθ.18,17)

-Αρχ. Παύλος Δημητρακόπουλος, «Έτοιμοι προς απολογίαν παντί τω αιτούντι» (Α΄Πετρ.3,15). Απαντήσεις σε επικρίσεις.