Όταν καταργούνται οι διαχωριστικές γραμμές.

Το παρακάτω κείμενο είναι η ομιλία του π. Ρωμανού Κανιτάκη, εκπροσώπου του Σεβασμ. Μητροπολίτη Κερκύρας και Παξών κ.Νεκταρίου κατά την λιτανεία της Αγίας Δωρεάς των Ρωμαιοκαθολικών στην Κέρκυρα.

Ο Ιησούς προσεύχεται για τους μέλλοντας μαθητάς.

Δεν σε παρακαλώ μόνον για αυτούς τους ένδεκα, αλλά και για κείνους που θα πιστεύσουν δια του κηρύγματος των εις εμένα. Να είναι όλοι ένα δια της αγάπης και της ομοφροσύνης που θα κυριαρχεί μεταξύ τους. Ο Κύριος ενδιαφέρεται κατά τη μεσιτεία του προς τον Πατέρα μόνον περί εκείνων που πιστεύουν ή θα πιστεύσουν σ’ Αυτόν.
Και γι’ αυτούς που είδαν και επίστευσαν και για τους μη ιδότας και πιστεύσαντας. Για όλους αυτούς προσεύχεται ο Κύριος. Όχι μόνο για τους μεγάλους και τους διακεκριμένους μεταξύ των πιστών, αλλά και για τους πλέον άσημους και ασθενέστερους, ακόμη και για εκείνους που ο κόσμος περιφρονεί με αδιαφορία και με βλέμμα υποτιμητικό.
Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας λέγει, ότι ο Κύριος απαιτεί σύνδεσμον αγάπης, ομόνοιας και ειρήνης. Έτσι μόνο μαζεύονται σε ενότητα οι πιστεύοντες. Πρόκειται όχι περί ενότητος ουσίας αλλά αγάπης. Πρόκειται περί της ενότητας του πνεύματος, η οποία ενότητα θα προέρχεται από του ότι θα είναι «ένα σώμα και ένα πνεύμα, έχοντες έναν Κύριον, μία πίστη, ένα βάπτισμα, έναν Πατέρα. Ο Χριστός πέθανε για να μαζεύσει όλους σε ένα». Η ένωσις με τον Πατέρα και τον Υιό που ομιλεί, πετυχαίνεται και διατηρείται μόνο δια του Αγίου Πνεύματος. «Ο κολλώμενος του Κυρίου εν πνεύμα εστί» (Α’ Κορ. 6,17).
Πρέπει να μας τυπωθεί σε όλους μας η ίδια εκείνη εικόνα και επιγραφή και ας διευθύνονται όλοι από την ίδια δύναμη. Έτσι όλοι θα έχουν τα ίδια φρονήματα, τις ίδιες διαθέσεις και κλίσεις, τα ίδια ιδανικά, τους ίδιους σκοπούς, πόθους, τις ίδιες επιδιώξεις και με την αγάπη και τη στοργή θα είναι όλοι «ΈΝΑ».
Δεν γίνεται λόγος περί της ενώσεως μετ’ αλλήλων των Χριστιανών, αλλά προπάντων περί της ενώσεως του σώματος των πιστευόντων μετά του Χριστού και δι’ αυτού μετά του Θεού. Λέγει πάλιν ο Άγιος Κύριλλος: «Λέμε ότι είμαστε εικόνα και τύπος της αδιάσπαστης φιλίας και ομόνοιας και ενότητος εν ομοψυχία, δηλαδή μία ψυχή και τρόπον τινά θέλει ο Χριστός να ευφραινόμεθα όλοι μαζί με ουσιώδη ενότητα. Και επειδή πλασθήκαμε από γη δεν μπορούμε να είμαστε όπως ο Πατήρ και ο Υιός, αλλά εμείς θέσει και χάριτι υιοποιούμεθα δι’ αυτού. Εμείς κάποιον τύπον παίρνουμε και εις εκείνον βλέποντες γενόμεθα έν προς αλλήλους» με ομοψυχία και τη του πνεύματος ενότητι. Μη διαφωνούμε, το αυτό φρονούμε.
Με την ενοίκησιν του Αγίου Πνεύματος, οι πιστοί γίνονται κοινωνοί του Πατρός και του Υιού. Η ενότητα μας είναι πραγματικά θεία, στενή και αδιάσπαστος. Ενούμεθα μεταξύ μας δια θείας φύσεως δια της δυνάμεως της θείας χάριτος προς επιδιώξιν των θείων βουλών.
Δεν είναι σώμα πολιτικόν προς κοσμικούς σκοπούς, είναι προς Αγίους σκοπούς. Τέλος είναι ένωσις τελεία και πλήρης. Ο πατήρ, ο Υιός και οι πιστοί γίνονται ένα. Ο Βατικανός κώδικας γράφει: «για να πιστεύη συνέχεια ο κόσμος, ο διηρημένος και διχασμένος που θα βλέπει το καταπληκτικό θαύμα της ενότητος δι’ εμού του Χριστού. Εμοί μαθηταί έστε και αγαπάτε αλλήλους και πως εντεύθεν πιστεύειν έμελλον; Ότι της ειρήνης ει Θεός, φησί» Χρυσόστομος.
Ο Χριστός διακηρύττει ότι υπάρχουν στοιχεία που σαν μαγνήτης θα τραβήξει, από ξένον προς του Θεού κόσμον. Η έλλειψις ενότητας στην Εκκλησία είναι η μεγαλύτερη πέτρα σκανδάλου. Όταν ο χριστιανισμός, αντί να προκαλεί διαιρέσεις συντελεί στην κατάπαυσή τους, έρχεται η ενότις, η ευλογία, η ειρήνη, η αγάπη, ο Χριστός. «Ίνα πάντες εν ώσι, καθώς σύ Πάτερ, εν εμοί καγώ εν σοί, και αυτοί εν ημίν, εν ώσιν», Αμήν.