Η’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Ἡ φιλοσοφία τοῦ Ἀντιχρίστου εἶναι ἐκείνη πού δέν ἀναγνωρίζει καί δέν ὁμολογεῖ τόν Σαρκωθέντα Υἱόν καί Λόγο τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἀναρίθμητοι οἱ πρόδρομοι καί ὁμολογητές καί οἱ πιστοί τοῦ Ἀντιχρίστου, στόν ἀνθρώπινο κόσμο ἀνά τούς αἰῶνες. Ζητοῦν τήν ἐρήμωση τῶν καρδιῶν ἀπό τίς ἀρετές καί τήν ἐρήμωση τοῦ τόπου· δηλαδή ἐρήμωση κάθε γωνιᾶς τῆς γῆς καί τοῦ οὐρανοῦ ἀπό τήν ὅποια ἀναγνώριση, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Θεός καί Σωτῆρας, ὁ Ἐνσαρκωθείς Θεάνθρωπος.
Φρονοῦμε, ἁγία γερόντισσα, ὅτι «κάθε ἄνθρωπος, κάθε ἰδέα στόν κόσμο πού ἀρνεῖται τόν Θεάνθρωπο Χριστό καί τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Του εἶναι ἐκ τοῦ Ἀντιχρίστου». Σήμερα ἀκούσαμε στό Εὐαγγέλιο τούς Ἁγίους Ἀποστόλους νά ἀπευθύνονται στόν Χριστό, λέγοντας ὅτι εἶναι ἔρημος ὁ τόπος, προτρέποντάς Τον νά ἀπολύσει τούς ὄχλους γιά νά ἀγοράσουν τροφές.
Κοσμική θά λέγαμε νοοτροπία πού ἠρνεῖτο στήν πραγματικότητα ὅτι ὁ Διδάσκαλος εἶναι ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν Θεός· ὁ συνέχων, τρέφων καί συντηρῶν τά σύμπαντα.
Ἐν τούτοις, ὁ φιλάνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς πάλιν καί πολλάκις μέ θεϊκή ἡρεμία καί βεβαιότητα τούς ὑπενθυμίζει τήν ἀλήθεια ὅτι δηλαδή ὅπου εὑρίσκεται Αὐτός, οὔτε ἐρημία ὑπάρχει, οὔτε τόπος ἄνευ τῆς προνοίας Του. Τούς προτρέπει: «· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν». Γι’ αὐτό σᾶς ἐκάλεσα, ἐπισημαίνει, νά μέ ἀκολουθήσετε ὥστε νά καταστεῖτε συνεργοί μου, συνεργάτες μου στόν ἀμπελῶνα τοῦ Πατέρα μου, νά χορτάσετε τά πλήθη τῶν ἀνθρώπων μέ πνευματική καί ὑλική τροφή· παντοῦ καί πάντοτε διδάσκοντας ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ χορτασμός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων, τό Φῶς τοῦ κόσμου καί ἡ πληρότητα τῶν ἀναγκῶν ἑνός ἑκάστου πού ζητάει, κρούει, αἰτεῖται· ὁ ἁγιασμός ὅλης τῆς πλάσης καί ὅλης τῆς δημιουργίας. Συνεπῶς, τούς τονίζει, ὅταν ὁ ἄνθρωπος διά τῶν ἁγίων μυστηρίων καί τῶν ἁγίων ἀρετῶν ζεῖ ἐν Χριστῷ, γεννᾶ ἀδιάκοπα «καρπόν πολύν», ἅγια καί ἀθάνατα ἔργα.
-Ἔχετε πέντε ἄρτους καί ὀλίγα ἰχθύδια καί στέκονται ἐνώπιόν σας πέντε χιλιάδες ἄνδρες παρ’ ἐκτός γυναικῶν καί παιδιῶν; Καλῶς!!! Ἀναβλέψατε εἰς τόν οὐρανόν· προσευχηθεῖτε· καί θά χορτάσουν οἱ πάντες καί θά περισσέψουν δώδεκα κοφίνοι πλήρεις τροφῶν καί ἄρτων γιά νά πάρετε μαζί σας στόν ὦμο, ὥστε ποτέ νά μήν ξεχάσετε τό φοβερόν αὐτό σημεῖο.
Σᾶς λέγω, ἐπίσης, ὅτι μέ τήν Ἄκτιστον Χάριν, ὅλα τά ὑπερφυσικά, γίνονται φυσικά. Κάθε θεῖο, γίνεται ἀνθρώπινο. Κάθε τί πού ἀνήκει στόν Χριστόν, ἀνήκει καί στόν χριστιανό, στούς μαθητές Του, στήν Ἐκκλησία Του. Τό θεμέλιο ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητος καί ἡ προοπτική της γιά τήν ὑπαρξιακή ὁλοκλήρωση ἑκάστου προσώπου, βρίσκεται στόν Τριαδικό Θεό καί ὅν ἀπέστειλε Σωτῆρα Χριστόν.
Σ’ αὐτό τό γεγονός ὀφείλεται ἡ ὕπαρξη μιᾶς ἐσωτερικῆς δυνάμεως στό εἶναι τοῦ ἀνθρώπου πού τόν ἕλκει ἕως τόν οὐρανό, πρός τόν ἐπέκεινα κόσμο καί πρός τόν Τριαδικό Θεό καί πρός κάθε τί τό θεῖο- στήν ἁγιότητα.
Θεωροῦμε λοιπόν ἀδελφοί, ὅτι ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἰησοῦ πρός τούς μαθητάς Του: «δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν», ἀποσκοποῦσε σέ αὐτό ἀκριβῶς· ἀρκεῖ νά εἶχαν τήν εὐαισθησία νά ἀναβλέψουν στόν οὐρανό πρός τόν Παντοδύναμο Πατέρα, τόν παρέχοντα στόν κόσμο, ὑπέρ ἐκ περισσοῦ, πνευματικές καί ὑλικές τροφές.
Γνωρίζουμε, ἁγία γερόντισσα, ὅτι ἡ ἐμπειρία εἶναι ἐκ φύσεως πιό σίγουρη ἀπό τήν ἀπόδειξη, μολονότι κάθε Τέχνη καί Ἐπιστήμη, ἀπ’ αὐτήν ἔχει τίς ἀρχές. Ἐκεῖνος λοιπόν πού θέλει νά περιγράψει μέ τόν λόγο στούς ἄγευστους, αἴσθηση καί ἐνέργεια τῆς ἐλλάμψεως τοῦ Θεοῦ, εἶναι ὅμοιος μέ ἐκεῖνον πού θέλει νά διδάσκει μέ λόγια τήν γλυκύτητα τοῦ μελιοῦ, σ’ ἐκείνους πού δέν τό δοκίμασαν.
Συνεπῶς καί ὁ χορτασμός τῶν πεντακισχιλίων καί τά περισσεύματα «δώδεκα κοφίνους πλήρεις», στήν ἐμπειρία ἀποσκοποῦσαν. Ὁ Εὐαγγελιστής μετά τήν διάδοση τῶν ἄρτων καί τῶν ἰχθύων καί τόν χορτασμό πάντων, καθώς καί τοῦ περισσεύματος, σαφῶς θέλει νά φανερώσει καί νά διδάξει ὅτι ὅπου Χριστός, ὅπου Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἐκεῖ εὑρίσκεται καί τό πλήρωμα τῆς ζωῆς, ἡ κατάργησις τοῦ θανάτου.
Εἶναι ἀλήθεια παρών ὁ γλυκύτατος Ἰησοῦς ἀδελφοί γιά τάς ἀναγκαίας χρείας καί στόν καθένα χωριστά καί σέ ὅλη τήν δημιουργία· εἶναι μαζί μας ὅλο τόν καιρό, μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος[1].Ἑπομένως, ὀφείλουμε νά Τόν λατρεύουμε κάθε ἡμέρα ὡς νά εἶναι παρών καί νά πράττουμε τά ἀρεστά σ’ Αὐτόν. Πρόσεξε ἀδελφέ τρόπον τώρα τῆς προσευχῆς, τοῦ νοός καί τῆς διάνοιας. Ἡ συνομιλία μέ τόν Χριστό, ἀφανίζει τούς ἐμπαθεῖς λογισμούς. Ἡ ἀνάταση στόν Θεό φυγαδεύει τίς ἔννοιες τοῦ κόσμου: «ἀναβλέψας εἰς τόν οὐρανόν, εὐλόγησε». Ἰδού τό θαῦμα!!
Ἡ κατάνυξη τῆς ψυχῆς, ἀπομακρύνει τήν φιλία τῆς σάρκας· «καί εὐθέως ἀνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τούς μαθητάς Αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τό πλοῖον ἕως οὗ ἀπολῦσαι τούς ὄχλους».Φανερώνεται ἔτσι ἐνώπιον πάντων ἡ δύναμις καί ἡ ἀξία τῆς ἡσυχίας, τῆς προσευχῆς. Ἀπό τήν ἀσίγητη ἀπαγγελία τοῦ θείου ὀνόματος ἕως καί τούς ἀλαλήτους στεναγμούς τῆς καρδιᾶς, σέ συμφωνία καί ἕνωση τοῦ νοῦ, τοῦ λόγου, τοῦ πνεύματος, τριμερές τῆς ψυχῆς, δηλαδή, τήν γνώση τοῦ κατ’ εἰκόνα καί τῆς ἀξίας αὐτοῦ, ὅπου διά τῆς Χάριτος, ἀτελείωτα τελειώνει στήν δόξα τοῦ καθ’ ὁμοίωσιν, ἤτοι τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἀληθείας,τῆς ἁγιότητος.
Ὁ Κύριος προφανῶς γνωρίζει τούς δικούς Του[2] ἐφ’ ὅσον ἔχουν καί κρατοῦν μέσα τους καθαρή, ἁγνή καί παρθενική τήν ἁγία εἰκόνα Του. Γνωρίζονται δέ, ἀπό τόν Σωτῆρα λόγῳ καί μέσῳ τῶν ἀρετῶν.
Στόν Θεάνθρωπον Χριστόν ἡ γνῶσις, ἡ σοφία, ἡ δόξα, εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
[1](Ματθ. 28, 20)
[2] (Β’ Τιμ. 2, 19),
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου