Ὁ ἀπόηχος τῆς πολεμικῆς τοῦ τρόπου τῆς Θείας Μεταλήψεως

Ὁ ἀπόηχος τῆς πολεμικῆς τοῦ τρόπου τῆς Θείας Μεταλήψεως

Τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ πολεμικὴ τοῦ διὰ λαβίδος τρόπου Θείας Μεταλήψεως, ἔχει ἐπηρεάσει ἀρκετοὺς πιστούς. Ἂν καὶ ὁ “ἐπιδημιολογικὸς” τρόμος ποὺ προκάλεσε τὴ δυσπιστία γιὰ τὴ Θεία Κοινωνία, θεωροῦν πολλοὶ ὅτι ἔχει “παρέλθει”, ὡστόσο δὲν εἶναι λίγοι οἱ χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι διστάζουν νὰ κοινωνήσουν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.

Τὰ ἕωλα θεολογικὰ ἐπιχειρήματα ὅσων Κληρικῶν πρότειναν τὴ χρήση πολλῶν λαβίδων, εἶχαν ὡς ἐπακόλουθο τέτοιο ἀπαράδεκτο δισταγμό.

Ἂν καὶ ἡ ἄποψη τῶν Κληρικῶν αὐτῶν ἀντιβαίνει σὲ αὐτὸ ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας πιστεύει, θεωρήθηκε ἀπὸ κάποιους ὡς “ἐπιδημιολογικῶς καλὴ” ἐπιχειρηματολογία. Κι ὅμως οὔτε καὶ ἔτσι εὐσταθεῖ.

Λησμόνησαν πῶς κοινωνοῦν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων οἱ Κληρικοί; Ἀπὸ τὸ κοινὸ Ἅγιο Ποτήριο δὲν κοινωνοῦν; Δὲν θὰ’πρεπε νὰ κάνουν ἐπακόλουθα παρόμοιο “συλλογισμὸ” καὶ γιὰ τὸν τρόπο πού μεταλαμβάνουν οἱ Κληρικοί; Περὶ αὐτοῦ κανένας λόγος δὲν ἔχει γίνει.

Ὅταν ἔχουμε Συλλείτουργο καὶ μάλιστα πολυαρχιερατικὸ Συλλείτουργο τί γίνεται; Τί ἔχουν νὰ ἀπαντήσουν οἱ Κληρικοὶ αὐτοί, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν ἕωλη θεολογικὰ ἄποψή τους σκανδάλισαν τόσους πιστούς, γιὰ τό θέμα τοῦτο;

Παρέλειψαν μὲ βάση τὸν ἕωλο θεολογικὰ “συλλογισμό” τους, νὰ ἐξηγήσουν, γιατί ἀφοῦ πρῶτος κοινωνεῖ ἀπὸ τὸ Ἅγιο Ποτήριο ὁ Ἱερέας, μετὰ νὰ ἀκολουθοῦν οἱ πιστοί. Ποιὰ ἄποψη ἔχουν γι’ αὐτό;

Ὅταν γιὰ παράδειγμα ὁ Προκαθήμενος μίας Τοπικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας συλλειτουργεῖ μὲ Ἀρχιερεῖς καὶ Ἱερεῖς, ποιὸς τρόπος Θείας Μεταλήψεως σύμφωνα μὲ τὸ σκεπτικὸ αὐτό, πρέπει νὰ ἀκολουθηθεῖ;

Ἂς τολμήσουν πρῶτα μία ἀπάντηση γι’ αὐτὸ τὸ θέμα κι ὕστερα ἂς διαμορφώσουν ἄποψη γιὰ τὸν τρόπο ποὺ μεταλαμβάνει ὁ πιστὸς λαός.

Δὲν τὰ σκέφτηκαν μᾶλλον αὐτὰ καὶ ὡς ἐκ τούτου ἡ σιωπή, μετὰ τὰ ἕωλα “θεολογικὰ” ἐπιχειρήματά τους, εἶναι ἡ μόνη τους καταφυγή. Κι ὅμως γιὰ τὴ ζημιὰ ποὺ προκάλεσαν οἱ Κληρικοὶ αὐτοί, δὲν ἀρκεῖ ἡ σιωπή, ἀλλὰ ἐπιβάλλεται ἡ ἀνασκευή.

Ὁ Κύριος λέγει ὅτι, “ὁ ἄρτος ὅν ἐγὼ δώσω, ἡ σάρξ μού ἐστιν” (Ἰω. 6,54). “Ἡ γὰρ σάρξ μου ἀληθῶς ἐστι βρῶσις, καὶ τὸ αἷμα μου ἀληθῶς ἐστι πόσις” (Ἰω. 6,55) λέγει ὁ Κύριος.

Αὐτὰ ποὺ εἶπε ὁ Κύριος διδάσκων στὴ συναγωγὴ τῆς Καπερναοὺμ καὶ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς μαθητὲς του εἶχαν σκανδαλισθεῖ λέγοντας ὅτι, “σκληρὸς ἐστιν οὗτος ὁ λόγος· τὶς δύναται αὐτοῦ ἀκούειν;” (Ἰω. 6,60), ἐπαναλαμβάνεται στὶς μέρες μας, ἐξ ἀφορμῆς τέτοιων ἕωλων θεολογικὰ ἐπιχειρημάτων.

Δὲν ἀντιλαμβάνονται οἱ Κληρικοὶ αὐτοὶ ὅτι, τέτοιες ἀπόψεις ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ αὐτὸ ποὺ φρονεῖ ἡ Ἐκκλησία μας;

Ἡ Ἐκκλησία μας ἀκραδάντως πιστεύει ὅτι ἡ Θεία Κοινωνία, εἶναι κοινωνία τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ καὶ δὲν μπορεῖ νὰ γίνει δι’ αὐτῆς μετάδοση μικροβίων καὶ ἀσθενειῶν.