hoto foto: Esa Alexander/Sunday Times -

COVID-19: -Κάρτα υγείας; - Όχι, ευχαριστώ!

του Finn Andreen* Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος

Οι φήμες για την καθιέρωση ενός δελτίου υγείας για το Covid-19 γίνονται όλο και πιο συγκεκριμένες. Υπάρχουν πολλά σημάδια που καθιστούν πιθανό να εισαχθούν στη Γαλλία και αλλού . Θα είναι ένα είδος κάρτας που θα επιτρέπει μόνο στους κατόχους της να έχουν πρόσβαση σε μέρη όπως εστιατόρια, καφετέριες, μουσεία, εκθέσεις κ.λπ.

Η πρώτη κριτική για ένα δελτίο υγείας πρέπει να γίνει σε πρακτικό επίπεδο. Για να λειτουργήσει, πρέπει να διασφαλίζει ότι ένα άτομο δεν μπορεί να μολύνει άλλους. Αλλά αν ένας εμβολιασμός είναι αρκετός για ν’ αποκτήσετε δελτίο υγείας, τι γίνεται με το ένα άτομο στα δέκα για το οποίο το εμβόλιο είναι αναποτελεσματικό; Τι γίνεται με την πιθανότητα τα εμβολιασμένα άτομα να συνεχίσουν να μεταδίδουν την ασθένεια;

Εάν ένα αρνητικό τεστ PCR καθιστά επίσης δυνατή την απόκτηση κάρτας υγείας, τότε πόσο συχνά θα είναι απαραίτητο να παίρνουν επίχρισμα από τη μύτη για να συνεχίσουμε να δικαιούμαστε να πάμε στο εστιατόριο; Τέτοιες ερωτήσεις, και πολλές άλλες, υποδηλώνουν τις δυσκολίες να γίνει η κάρτα αυτή αποτελεσματικό εμπόδιο στην εξάπλωση του ιού.

Και τι γίνεται με όλους αυτούς τους νέους που θα είναι οι τελευταίοι που θα εμβολιαστούν ή που απλώς θα το αρνηθούν; Βλέπουμε ξεκάθαρα ότι ένα υποχρεωτικό δελτίο υγείας θα μπορούσε να οδηγήσει σε άνιση μεταχείριση και σε έλλειψη σεβασμού της ιδιωτικής ζωής (ιατρικά δεδομένα).

Επιπλέον, η αναποτελεσματικότητα και η ανικανότητα με την οποία η γαλλική κυβέρνηση αντιμετώπισε την πανδημία ήταν απλώς εξωφρενική. Επομένως, δεν θα ήταν αδιανόητο να μην προχωρήσει επίσης την εισαγωγή αυτού του «πάσου», μιας πρωτοβουλίας που είναι τόσο πολύπλοκη λογιστικά όσο και ηθικά αμφιλεγόμενη. Αλλά η αλαζονεία της πολιτικής εξουσίας δεν γνωρίζει όρια, οπότε οι προηγούμενες αποτυχίες δεν θα αποτρέψουν μελλοντικές αποτυχίες.

Εκτός από αυτά τα πρακτικά εμπόδια, δεν πρέπει να υποτιμούμε την παραβίαση της προσωπικής ελευθερίας που θα αποτελούσε ένα τέτοιο δελτίο υγείας.

Ωστόσο, θα ήταν λάθος να βλέπουμε μια κάρτα υγείας ως ένα πρωτοφανές μέτρο που θα καταστρέψει την ελευθερία σε μια κατά τα άλλα ελεύθερη κοινωνία. Αντίθετα, αυτό το μέτρο θα ήταν μόνο ένα μικρό βήμα στον μακρύ δρόμο της κρατικής επέκτασης που ξεκίνησε με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Όπως υπενθυμίζει ο Στέφαν Τσβάιχ, πριν το 1914 στην Ευρώπη οι άνθρωποι ταξίδευαν συνήθως χωρίς διαβατήριο. Υποτίθεται ότι ήταν απαραίτητο να γενικευθεί (προσωρινά, φυσικά) η χρήση διαβατηρίων, προκειμένου να ελεγχθεί η ταυτότητα των ταξιδιωτών στον πόλεμο. Όπως όλοι γνωρίζουν, τα διαβατήρια δεν καταργήθηκαν ποτέ. Αυτή η ιστορική υπενθύμιση ταιριάζει στο σημερινό πλαίσιο, επειδή τώρα προτείνουν ένα διαβατήριο υγείας με βάση βιομετρικά δεδομένα.

Σε γενικές γραμμές, οι περίοδοι κρίσης προσφέρουν πάντα στο κράτος πρόσθετες ευκαιρίες παρέμβασης, είτε πρόκειται για πολέμους , κατάθλιψη, πανδημίες ή άλλα είδη κρίσης. Ενώ τις τελευταίες δεκαετίες σημειώθηκαν απελευθερώσεις σε διάφορους τομείς της οικονομίας, την ίδια στιγμή, αυτή την περίοδος επίσης είδαμε την ανάπτυξη του κράτους πρόνοιας.

Αυτό δικαιολόγησε περιορισμούς στην ατομική ελευθερία, με τη μορφή σταθερά αυξανόμενης φορολογίας, αυξημένης εξάρτησης από το κράτος και μειωμένης επιλογής σε βασικούς τομείς, όπως η υγεία και η εκπαίδευση.

Οι συζητήσεις σχετικά με ένα δελτίο υγείας εγγράφονται απόλυτα σε αυτές τις δύο τάσεις: μια κρίση υγείας από τη μια πλευρά και ένα πανταχού παρόν κράτος πρόνοιας από την άλλη.

Δυστυχώς, αυτή η αργή κρατική εξέλιξη δεν είναι προφανής εάν δεν ενδιαφέρεται κανείς για αυτήν. Η διάκριση μεταξύ του ρόλου του κράτους και του ρόλου του ιδιώτη είναι ξεκάθαρη θεωρητικά, αλλά παραμένει ασαφής στην πράξη. Το δικαίωμα του ιδιοκτήτη να αποφασίζει ποιος μπορεί να έχει πρόσβαση στην περιουσία του αναγνωρίζεται γενικά ως θεμελιώδης ατομική ελευθερία.

Νταβοκρατία…

Ωστόσο, αντιδρούμε ελάχιστα στους αμέτρητους κανονισμούς που παρεμποδίζουν καθημερινά τους εστιάτορες, παράδειγμα, και τους εμποδίζουν να κάνουν διακρίσεις εις βάρος των πελατών τους. Τώρα, με την εισαγωγή ενός δελτίου υγείας, το κράτος θα μπορεί επίσης να παρεμβαίνει για το ποιος μπορεί να είναι μέρος αυτής της πελατείας.

Οι λόγοι για την πιθανή καθιέρωση κάρτας υγείας σίγουρα δεν σχετίζονται με την υγεία. Θυμηθείτε ότι η μέση ηλικία των νεκρών από το Covid-19 είναι 82 χρόνια, με τη διάμεση ηλικία να είναι 85. Η υπερθνησιμότητα λόγω Covid-19 είναι αμελητέα για άτομα κάτω των 65 ετών.

Από την αρχή της πανδημίας, οι στοχευμένες και όχι οι γενικές συστάσεις θα έπρεπε να ήταν η μόνη προσέγγιση των κυβερνήσεων, όχι μόνο από φιλελεύθερη αλλά και από υγειονομική άποψη.

Η εισαγωγή μιας παγκόσμιας ψηφιακής ταυτότητας συζητήθηκε στις υψηλότερες σφαίρες επιρροής, πολύ πριν από την τρέχουσα πανδημία. Αυτό είναι μέρος της Μεγάλης Επανεκκίνησης, ενός προγράμματος που σήμερα προωθείται από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ που συνεδριάζει κάθε χρόνο στο Νταβός. Ο δηλωμένος στόχος είναι "η δυνατότητα να διεκδικήσουμε με ασφάλεια ποιοι είμαστε ", σαν να ήταν ένα αίτημα του πληθυσμού... Η πανδημική κρίση πρόσφερε στα κράτη μια εξαιρετική ευκαιρία να ωθήσουν τις δυτικές πλειοψηφίες προς την αποδοχή αυτού του άνευ προηγουμένου τύπου ψηφιακής ταυτότητας.

Είναι προφανές ότι στον τομέα της υγείας, μια τέτοια ψηφιακή ταυτότητα δεν θα μπορούσε να περιοριστεί στην επιβεβαίωση της απουσίας του Covid-19. Δεν υπερβάλλουμε ότι θα μπορούσε στο μέλλον να χρησιμοποιηθεί για να υποδείξει σε κάποιον τον εξαντλητικό και εξατομικευμένο κατάλογο αγαθών και υπηρεσιών που θα δικαιούται, με βάση την κατάσταση της υγείας του ανά πάσα στιγμή.

Πολλά επιχειρήματα έχουν προβληθεί εδώ κατά ενός δελτίου υγείας. Εναπόκειται στον καθένα να κάνει ό, τι είναι δυνατόν για να αποτρέψει τη θέσπισή του. Πρέπει να συνεχιστεί ο αγώνας για τη διατήρηση των υπολειμμάτων ελευθερίας στη Δύση. Πρέπει να απορρίψουμε τις ελευθεροκτόνες τάσεις του κράτους.

*Σουηδός φιλελεύθερος, κάτοικος Γαλλίας, συνεργάτης του Ινστιτούτου le Ludwig von Mises.

Μετάφραση από https://www.contrepoints.org/2021/03/09/392739-pourquoi-il-faut-sopposer-a-un-pass-sanitaire