Ὅλοι οἱ πιστοὶ
θρηνήσαμε γιὰ τὴν καταστροφὴ ἀπὸ πυρκαϊὰ τῆς ἱστορικῆς Ἱ. Μονῆς τῆς Παναγίας τῆς
Βαρνάκοβας, ἰδίως δὲ τῆς ἐφεστίου καὶ θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Θεομήτορος, ποὺ ἔγινε
στάχτη ἀπὸ τὶς φλόγες. Κάποιοι μίλησαν γιὰ οὐράνια προειδοποίησι, γιὰ κάποιο νέο
κακό, ποὺ ἔρχεται στὴν Ἑλλάδα ἢ καὶ παγκοσμίως. Μὲ τὸν κατήφορο, ποὺ ἔχομε πάρει,
τίποτε δὲν ἀποκλείεται.
Μήπως, ὅμως, μὲ τὸ τραγικὸ αὐτὸ συμβὰν ἡ Παναγία μᾶς εἶπε
«δὲν σᾶς χρειάζονται οἱ θαυματουργὲς εἰκόνες μου, ὀλιγόπιστοι, ἐφόσον στὶς δύσκολες
στιγμὲς τὶς κλείσατε μέσα στοὺς ναούς, φοβούμενοι ἀκόμη καὶ νὰ ἀσπασθῆτε αὐτές,
μὴ τυχὸν καὶ κολλήσετε μικρόβια; Πολὺ μὲ λυπήσατε, ὅταν τὶς σκουπίζατε ἐπανειλημμένως
μὲ ἀπολυμαντικό. Ἦταν πολὺ προσβλητικὸ αὐτὸ δι’ ἐμέ. Παλαιότερα, ὅταν ὑπῆρχε πίστι
στὴν Ἑλλάδα, σκούπιζαν τὶς εἰκόνες μου μὲ βαμβάκι, γιὰ νὰ συλλέξουν ἅγιο μύρο
καὶ ἐθεραπεύονταν ὅλοι ὅσοι προσεύχονταν μὲ πίστι σ’ ἐμέ. Λησμονήσατε πόσες φορὲς
σᾶς εὐεργέτησα καὶ ἀμφιβάλλετε ὅτι ἔχω τὴν δύναμι νὰ ποιήσω ὅλες τὶς εἰκόνες
μου ν’ ἀναβλύσουν μύρο εὐῶδες, διὰ τοῦ ὁποίου θὰ ἄδειαζαν ὅλες οἱ ΜΕΘ καὶ θὰ
θεραπεύονταν ὅλοι οἱ ἀσθενεῖς;»
«Μανή, θεκέλ, φάρες»
Ὅλα τὰ εἴδαμε στὰ
δελτία εἰδήσεων, ἐκτὸς ἑνός, τῆς πλάστιγγας, ποὺ ἐκρέμασε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ μᾶς ζυγίσῃ
ἀπὸ τὸν οὐρανό, γιὰ νὰ ζυγίσῃ τὴν πίστι μας σ’ Αὐτόν. Καὶ μᾶς ζύγισε, μᾶς μέτρησε
καὶ μᾶς βρῆκε ἐλλιπεῖς. «Μανή, θεκέλ, φάρες» (Δαν. 5:25). Βρῆκε τὴν πίστι μας
λειψή, ὀλίγη, ὑποτονική. Φοβηθήκαμε τὸ ἀπειλητικὸ κῦμα τῆς πανδημίας, ὅπως ὁ Πέτρος
τὸν ἰσχυρὸ ἄνεμο, ἐνῶ περιπατοῦσε στὰ ταραγμένα νερὰ τῆς Γεννησαρέτ! Θὰ μπορούσαμε
νὰ παρομοιάσωμε τὴν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ καὶ μὲ τὴν ὑπηρέτρια ἐκείνη στὴν αὐλὴ
τοῦ ἀρχιερέως, ποὺ προκάλεσε τόσο φόβο στὴν καρδία τοῦ ἰδίου μαθητοῦ, ὥστε ν’ ἀρνηθῇ
τὸν ἀγαπημένο Διδάσκαλό του! Αὐτὸ ἐπράξαμε καὶ ἐμεῖς. «Παναγία Δέσποινα, λόγω
κορωνοϊοῦ, δὲν θὰ τελέσωμε τοὺς Χαιρετισμούς σου οὔτε θὰ ἑορτάσωμε ἐφέτος τὸν Εὐαγγελισμό
σου καὶ τὴν διὰ πρεσβειῶν σου ἀπελευθέρωσι τοῦ Ἔθνους μας», εἴπαμε στὴν προστάτιδα
τοῦ ἄλλοτε εὐσεβοῦς ἡμῶν Ἔθνους, Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ Ἀειπάρθενο Μαρία. «Χριστέ,
μεῖνε μόνος μέσα στοὺς ναούς, μεγαλοβδομαδιάτικα. Ἕνας παπάς, ἕνας ψάλτης καὶ ὁ
νεωκόρος εἶναι ἀρκετοὶ, γιὰ νὰ σοῦ κρατήσουν συντροφιὰ τὶς ἐπώδυνες ὧρες τῶν
φρικτῶν Παθῶν σου καὶ νὰ συγχαροῦν μαζί σου γιὰ τὴν λαμπροφόρο σου Ἀνάστασι.
Κατανόησε, σὲ παρακαλοῦμε, τὴν δύσκολη θέσι μας», εἴπαμε καὶ στὸν Λυτρωτὴ καὶ
Σωτῆρα μας, προσθέτοντας «Ἐμεῖς, Κύριε, μὲ τὰ ἐπιτεύγματα τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς
τεχνολογίας αἰσθανόμεθα παντοδύναμοι, ὅπως δὲ μᾶς πληροφοροῦν οἱ «εἰδικοί», εἴμεθα
αὐτάρκεις, ἔχομε ἐπάρκεια σὲ μάσκες, γάντια, ἀναπνευστῆρες καὶ χλωροκίνη, εἴμαστε
δὲ βέβαιοι ὅτι οἱ ἐρευνηταὶ θ’ ἀνακαλύψουν σύντομα φάρμακο καὶ ἐμβόλιο γιὰ τὴν
καταπολέμησι καὶ αὐτοῦ τοῦ ἰοῦ!»
Τὸ ὅτι μὲ τὸ κλείσιμο
τῶν ναῶν ἡ θεία χάρις, «ἡ τὰ ἀσθενῆ θεραπεύουσα καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα»,
ἔμεινε ἀπρόσιτη καὶ ἀνενεργός, ὁ δὲ πιστὸς λαός μας στερημένος τῆς ὑψίστης αὐτῆς
οὐρανίου εὐεργεσίας εἶναι ἀδιάφορο στοὺς κοσμικῶς φρονοῦντες ἄρχοντές μας. Μὴ γίνουμε
καὶ ὅλοι «θρησκόληπτοι»!
Ἀπαραίτητος
διευκρίνισις
Μὲ αὐτά, ποὺ γράφουμε,
δὲν ἀμφισβητοῦμε τὴν ἐπιστήμη οὔτε τὴν ἀναγκαιότητα γιὰ λῆψι προληπτικῶν μέτρων
γιὰ τὴν ἀντιμετώπισι μιᾶς πανδημίας. Νομίζομε, ὅμως, ὅτι κάποιοι ὑπερέβησαν κάποια
ὅρια καὶ πέρασαν κάποιες κόκκινες γραμμές. Ἆραγε, τέτοιες ὠμὲς παρεμβάσεις καὶ
συγκαταβάσεις εἰς τὰ τῆς πίστεως θὰ δέχεται ἐσαεὶ μὲ τὸν ἴδιο φόβο καὶ ἀτολμία ὁ
πιστὸς Ἑλληνορθόδοξος λαός;
Εἶναι ἡ ὑγεία ὑπεράνω
ὅλων;
Τὸ «ὑγεία πάνω ἀπ’
ὅλα» ἔγινε γιὰ τοὺς νεοέλληνες δόγμα πίστεως! Καὶ τὸ πιστεύσαμε. Καὶ ἔγινε συνώνυμο
μὲ τὴν εὐχὴ «χρόνια πολλά», ποὺ ἀνταλλάσσουμε στὶς ἑορτές μας, μία εὐχή, ποὺ εἶναι
τόσο ἀντίθετη πρὸς τὴν Ὀρθόδοξο χριστιανικὴ παράδοσι, διδασκαλία καὶ φιλοσοφία.
Ὁ πόθος, ὅμως, τοῦ ἀληθινοῦ καὶ συνειδητοῦ χριστιανοῦ ἦταν πάντοτε ὁ οὐράνιος
Παράδεισος, ἡ κληρονομία μεριδίου τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἡ ταχεῖα συνάντησι μὲ
τὸν Χριστό. Ἐμεῖς τρέμουμε καὶ τὴν ἰδέα ἀκόμη τοῦ θανάτου καὶ σταυροκοπούμεθα
καὶ κτυποῦμε ξύλα στὸ ἄκουσμά του! Πηγαίνουμε στὰ μοναστήρια, ἀλλὰ δὲν διδασκόμεθα
ἀπὸ τὴ ζωὴ τῶν μοναχῶν, κάποιοι ἐκ τῶν ὁποίων ἔχουν ἀνοίξει τὸν τάφο τους ἔξω ἀπὸ
τὸ καλύβι τους μὲ τὰ ἴδια τους τὰ χέρια! Ἡ μνήμη θανάτου νομίζουμε ὅτι εἶναι μόνο
γι’ αὐτούς, ὄχι καὶ γιὰ ἐμᾶς τοὺς κολλημένους, ὅπως τὰ στρείδια στὰ βράχια, στὴν
γήινη αὐτὴ χαμοζωή! «Ζωὴ σ’ ἐμᾶς», λέμε μετὰ τὶς κηδεῖες καὶ τὰ μνημόσυνα, κάποιοι
δὲ ἄλλοι κοσμικοὶ τύποι καὶ ἄπιστοι εὔχονται νὰ εἶναι ἐλαφρὺ τὸ χῶμα, ποὺ θὰ
σκεπάσῃ τὸ ἁμαρτωλὸ σαρκίο ἑνὸς κοιμηθέντος φίλου των! Ὤ, ταλαίπωροι ἄνθρωποι!
Οἱ ψυχὲς τοῦ κεκοιμημένων ὑφίστανται φρικτὸ τελωνισμὸ ἀπὸ μοχθηροὺς δαίμονες
μετὰ τὸν σωματικὸ θάνατο καὶ σεῖς, ἀντὶ νὰ εἰπῆτε ἕνα «Κύριε, ἐλέησον» γι’ αὐτές,
ἀσχολεῖσθε μὲ τὸ βάρος τοῦ χώματος ποὺ θὰ σκεπάσῃ τὰ φέρετρά τους! Σπανίως,
σπανιώτατα ἀκούγεται ἡ εὐχὴ «ὁ Θεὸς νὰ τὸν/τὴν ἀναπαύσῃ» ἀπὸ τεθλιμμένους
συγγενεῖς καὶ φίλους! Καὶ ζοῦμε μὲ τὴν ψευδαίσθησι ὅτι εἴμεθα χριστιανοί! Πόσο ἀπατώμεθα!
Ὁ Χριστὸς συνέστησε «Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην
αὐτοῦ» (Ματθ. 6:32-33), ἀλλ’ ἐμεῖς ὡς πρῶτο αἴτημα στὶς προσευχές μας θέσαμε τὴν
σωματικὴ ὑγεία μας!
Ὑγεία πάνω ἀπ’ ὅλα,
λοιπόν. Πάνω καὶ ἀπὸ τὸν Ὕψιστο Θεό; Ναί! Βάσει τοῦ νέου αὐτοῦ δόγματος κλείσαμε
τοὺς ναοὺς καὶ ἀπαγορεύσαμε τὴν θεία Λατρεία καὶ Εὐχαριστία τὶς μεγαλύτερες ἡμέρες
τῆς χριστιανοσύνης.
Δὲν ἀναρωτώμεθα
τί θὰ ὠφελήση τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν δὲν ἀσθενήσῃ ποτέ στὴ ζωὴ του, οὔτε κἂν ἀπὸ
κρυολόγημα, ἢ ἐὰν γίνῃ μακροβιώτερος καὶ ἀπὸ τὸν Μαθουσάλα καὶ ἀποθάνῃ ἀμετανόητος
καὶ ἀνεξομολόγητος καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;
Ἦταν ὁ κορωνοϊὸς
πιὸ θανατηφόρος τῆς πυρηνικῆς ἀκτινοβολίας;
Ὅπως εἶχαν διαδώσει
τὰ ΜΜΕ, μετὰ τὸ πυρηνικὸ ἀτύχημα στὸ Τσερνομπὶλ τῆς Οὐκρανίας, τὰ ἐπίπεδα ἀκτινοβολίας
σὲ ὅλη τὴν εὐρύτερη περιοχὴ ἦταν πολὺ ὑψηλά. Οἱ εἰδικοί, ὅμως, γιὰ τὶς μετρήσεις
καὶ τὴν τήρηση τῶν ἀναγκαίων μέτρων εἶχαν διαπιστώσει κατάπληκτοι ὅτι ἐπὶ 25 χρόνια
ὅλη ἡ περιοχή, ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο, ἦταν μολυσμένη, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἐκκλησία τοῦ
Προφήτη Ἠλία, ἡ ὁποία καὶ γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἦταν καὶ ὁ μόνος ναὸς ποὺ ἐπιτρεπόταν
νὰ λειτουργῆ ἐντὸς τῆς ζώνης ἀποκλεισμοῦ. Ὁ δὲ πρόεδρος τῆς οὐκρανικῆς Ἕνωσης
Τσερνομπὶλ Γιούρι Ἀνδρέγιεφ εἶχε δηλώσει: «Ἀκόμα καὶ στὶς πιὸ κρίσιμες ἡμέρες
τοῦ 1986, ἀμέσως μετὰ τὸ ἀτύχημα, ἡ γύρω περιοχὴ τῆς ἐκκλησίας τοῦ Προφήτη Ἠλία
ἦταν καθαρὴ ἀπὸ τὴν ἀκτινοβολία, χωρὶς νὰ χρειάζεται νὰ ἀναφέρω ὅτι ἡ ἴδια ἡ ἐκκλησία
ἦταν ἐπίσης καθαρή»!
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ
γεννᾶ δύο ἀμείλικτα ἐρωτήματα:
1.Τί ἦταν αὐτό,
ποὺ κράτησε τὴν ἐκκλησία καὶ τὴν γύρω περιοχὴ καθαρὴ ἀπὸ τὴν ραδιενέργεια; Ἡ ἐπιστήμη
ἢ ἡ προηγμένη οὐκρανικὴ τεχνολογία; Καὶ ἡ ἀπάντησι εἶναι, φυσικά, ὅτι ἐπρόκειτο
περὶ θαύματος.
2.Αὐτός, ποὺ διεφύλαξε
τὴν ἐκκλησία τοῦ Προφήτη Ἠλία στὴν Οὐκρανία ἀπὸ τὴν ραδιενέργεια, δὲν ἠδύνατο νὰ
διαφυλάξῃ καὶ τοὺς ὀρθοδόξους ναοὺς καὶ τοὺς ἐντὸς αὐτῶν πιστοὺς ἀπὸ τὸν
κορωνοϊό; Δὲν ἀπευθύνουμε τὸ ἐρώτημα σὲ ἀθέους καὶ ἀπίστους. Τὴν ὀρθὴ ἀπάντησι
δύνανται νὰ δώσουν ἡ Ἁγία Γραφή, οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡ δισχιλιετὴς Ἱ.
Παράδοσι: Ἀσφαλῶς ὁ Θεὸς τῶν χριστιανῶν, «ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος», ἠδύνατο νὰ
διαφυλάξῃ καὶ τοὺς ὀρθοδόξους ναοὺς καὶ τοὺς ἐντὸς αὐτῶν πιστοὺς ἀπὸ τὸν
κορωνοϊό. Αὐτός, ἄλλωστε, ἦταν ἐκεῖνος, ποὺ μὲ τὴν θεία χάρι καὶ πρόνοιά του βοήθησε
τὴν Ἑλλάδα νὰ κατορθώσῃ τὰ γνωστὰ θαυμαστὰ ἀποτελέσματα στὴν καταπολέμησι τοῦ ἰοῦ.
Ἂς μὴ καυχᾶται, λοιπόν, κανεὶς κυβερνητικὸς ἢ λοιμωξιολόγος, ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ κάθε
ἐπιτυχία νὰ ἔχωμε ὅλοι στὸν νοῦ μας τὸν ἀδιάψευστο λόγο τοῦ Χριστοῦ «χωρὶς ἐμοῦ
οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδὲν» (Ἰωὰν. 15:5).
Ορθόδοξος Τύπος
Δείτε σχετικά και :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου