Πορίσματα Ημερίδας «Σύγχρονη Παιδεία καὶ Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση»

«Σύγχρονη Παιδεία καὶ Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση»

 Μὲ τὸν τίτλο αὐτὸν διοργανώθηκε ἐπιτυ­χῶς ἀπὸ τὰ Ὀρθόδοξα Χριστιανικὰ Σωματεῖα Ἀθηνῶν ἡμερίδα τὴν Κυριακὴ 9 Φεβρουαρίου στὸ ξενοδοχεῖο τῶν Ἀθηνῶν Caravel. Μιὰ ἡμερίδα ποὺ κυριολεκτικὰ συν­τάραξε καὶ ἀφύπνισε συνειδήσεις ὡς πρὸς τὸ ἐπιχειρούμενο στὶς ἡμέρες μας ἔγκλημα ἀπὸ τοὺς ἐπιτελεῖς τῆς διεθνοῦς «Νέας Τάξης Πραγμάτων» κατὰ τῆς νεολαίας αὐτοῦ τοῦ τόπου, καθὼς καὶ αὐτῆς τῆς ὑποστάσεως τοῦ ἔθνους μας, μὲ τὴν ὅλως ἰδιαίτερη φυσιογνωμία του, τὶς ἄσειστες κληρονομικές του καταβολὲς καὶ τὴν ἑλληνορθόδοξη ταυτότητά του.

Ἡ ἡμερίδα περιλάμβανε ἕξι εἰσηγήσεις, μὲ εἰσηγητὲς ἀπὸ τὸν εὐρύτερο χῶρο τῆς παιδείας καὶ τῆς ἐπιστήμης. Ἐτέθησαν ὅλα τὰ θέματα ποὺ βρίσκονται τὴ στιγμὴ αὐτὴ στὴν αἰχμὴ τῶν ἐκπονουμένων ἀπὸ τὴν Πολιτεία ἐκπαιδευτικῶν προγραμμάτων: α) Οἰκογένεια καὶ τὰ νέα σχήματα ποὺ τείνουν νὰ ἐπιβληθοῦν, β) Σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγηση στὰ σχολεῖα τῆς πρωτοβάθμιας καὶ δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης, γ) Γλωσσικὴ στρέβλωση: αἴτια καὶ προοπτικές, δ) Τὸ φλέγον θέμα τῆς διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν, ε) Ἡ διαστρέβλωση τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας στὴ σύγχρονη Παιδεία. Τέλος, στ) ζητήθηκε ἡ χαμένη μας ἑλληνορθόδοξη ταυτότητα στὸ νέο σχολεῖο καὶ προτάθηκαν τρόποι δράσεως ἐνάντια στὴν προσπάθεια ἀποδομήσεως ὅλων αὐτῶν τῶν στοιχείων ποὺ συναποτελοῦν τὴν ἐθνικὴ ἰδιοπροσωπία μας.

Οἱ ἀξιόλογοι εἰσηγητές, μὲ τὶς ἐμπεριστα­τωμένες μὲ ἀδιάσειστα τεκμήρια εἰσηγήσεις τους (παρουσίαση προγραμμάτων σπου­δῶν, ἐγκυκλίων τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας κ.ο.κ.), ἔκρουσαν ἐπιτακτικὰ τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιὰ ὅλους μας. Μέσα σὲ παμ­πληθὲς ἀκροατήριο κάλεσαν ἐθνικὸ συναγερμό. Οἱ καιροὶ δὲν ἐπιτρέπουν πλέον οὔτε στιγμὴ τὸν ἐφησυχασμό. Καθίσταται ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη ἡ συστράτευση ὅλων μας στὸν ἀγώνα ὑπὲρ τῆς ἱστορικῆς συνέχειας αὐτοῦ τοῦ τόπου καὶ τῆς πνευματικῆς ὑποστάσεως τῆς νέας γενιᾶς. Ἡ ἐπίθεση εἶναι ἐνορχηστρωμένη καὶ προέρχεται ἀπὸ ὅλες τὶς κατευθύνσεις. Χτυπιοῦνται σύρριζα τὰ τιμιότερα τῆς φυλῆς μας, ὅ,τι μᾶς καθιστᾶ ἔθνος: ἡ γλώσσα μας, ἡ ἱστορία, ἡ πίστη, οἱ παραδεδομένες ἀπὸ αἰώνων ἀξίες, τὰ ἰδανικά μας, ἡ ἠθική, αὐτὴ ἡ ἴδια ἡ οἰκογένεια, τὸ κύτταρο τῆς κοινωνίας. Ἐπιπλέον ἡ ἀθρόα εἰσροὴ μεταναστῶν στὸ ἐσωτερικὸ τῆς χώρας, μουσουλμάνων στὴ συντριπτική τους πλειοψηφία, μὲ τὴν πολυτεκνία ποὺ τοὺς χαρακτηρίζει, παράλληλα μὲ τὴ δική μας ὑπογεννητικότητα καὶ τή μετανάστευση στὸ ἐξωτερικό, θὰ σημάνουν σὲ πολὺ λίγα χρόνια τὴ «διπολιτισμικότητα» σ᾿ αὐτὴ τὴ χώρα, χριστιανικὴ καί μουσουλμανική, καὶ τελικὰ θὰ μᾶς καταστήσουν μειονότητα στὴν ἴδια τὴν πατρίδα μας.

Ἡ εὐθύνη τῆς διοικούσης Ἐκκλησίας γιὰ ὅλα αὐτά, καθὼς καὶ τῆς σημερινῆς Κυβερνήσεως, εἶναι τεράστια. Ὅμως καθόλου μικρότερη καὶ τοῦ καθενός μας, ἂν μάλιστα δείξουμε ἐπικίνδυνη νωθρότητα καὶ ἐφησυχασμό. Ὥρα κρίσεως γιὰ ὅλους. Οἱ στιγμὲς εἶναι κατεξοχὴν κρίσιμες γιὰ τὴν ἐθνική μας ὑπόσταση. Ἂς τὸ καταλάβουμε πρὶν εἶναι ἀργά: Ἔχουμε πολυμέτωπο πόλεμο. Ἂς βρεθοῦμε στό μετερίζι τῆς συνειδήσεώς μας ἕτοιμοι γιὰ νέους ἀγῶνες. Ἡ Πατρίδα τὸ καλεῖ!

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ

Στίς μέρες μας ἐπιχειρεῖται μία ἄνευ προηγουμένου ἀποδόμηση ὅλων ἐκείνων τῶν παραδοσιακῶν θεσμῶν καί ἀξιῶν πού συνιστοῦν τήν πολιτισμική φυσιογνωμία μας ὡς ἔθνους καί μᾶς ταυτοποιοῦν ἱστορικά καί ἐθνικά. Ἡ ἐπίθεση εἶναι ἐνορχηστρωμένη καί προέρχεται ἀπό ὅλες τίς κατευθύνσεις. Χτυπιοῦνται σύρριζα τά ὅσια καί ἱερά τῆς φυλῆς μας: ἡ γλώσσα, ἡ ἱστορία, ἡ πίστη, τά ἰδανικά, ἡ ἠθική, αὐτή ἡ ἴδια ἡ οἰκογένεια. Ἐπιπλέον ἡ ἀθρόα εἰσροή μεταναστῶν στή χώρα μας, μουσουλμάνων στή συντριπτική τους πλειοψηφία, μέ τήν πολυτεκνία πού τούς χαρακτηρίζει, παράλληλα καί μέ τή δική μας ὑπογεννητικότητα καί τό δημογραφικό πρόβλημα, σείουν τά θεμέλια τῆς ἱστορικῆς συνέχειας καί ὕπαρξης αὐτοῦ τοῦ τόπου.

Τόν τελευταῖο καιρό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας μαζί καί μέ τό Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς προσπαθεῖ νά ἀλλοιώσει τόν ὀρθόδοξο χριστιανικό χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στά σχολεῖα. Οἱ πρόσφατες ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, πού κρίνουν ἀκατάλληλα καί ἐπικίνδυνα τά νέα προγράμματα σπουδῶν, συνιστοῦν φρένο στίς ἐπιδιώξεις τῶν συντελεστῶν τῆς Νέας Παγκόσμιας Τάξης Πραγμάτων, πού ἀπεργάζονται καί τή μετατροπή τῆς χώρας μας σέ ἀνοιχτό πολυπολιτισμικό κράτος. Δυστυχῶς ὅμως δέν διαφαίνεται πλήρης συμμόρφωση ἐκ μέρους τοῦ Ὑπουργείου μέ τίς ἀποφάσεις αὐτές, ὁπότε καί χρειάζεται συνεχής ἐπαγρύπνηση καί ἀγώνας διαρκείας, προκειμένου νά ἀποτραποῦν τά σχέδια ὅλων αὐτῶν τῶν ἀποδομητῶν τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς ἀγωγῆς στό σχολεῖο. Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν βρίσκεται σήμερα στίς ≪Θερμοπύλες≫ τῆς δικῆς του ἱστορίας.

Ἐπιπλέον τά τελευταῖα χρόνια προωθοῦνται ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας προγράμματα Ὁλοκληρωμένης Σεξουαλικῆς Ἐκπαίδευσης, προκειμένου αὐτή νά ἐνταχθεῖ ὡς αὐτοτελές μάθημα στό σχολικό πρόγραμμα τῆς Πρωτοβάθμιας καί Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης. Ἡ λεπτομερής ὅμως ἐξέταση τοῦ περιεχομένου τῶν προγραμμάτων αὐτῶν ἀποδεικνύει ὅτι πρόκειται γιά ἐξώθηση τῶν παιδιῶν στήν ἐλευθεριότητα, τίς ἀμφισβητούμενες σεξουαλικές ἐπιλογές, τήν ἄμβλωση, τήν ἱκανοποίηση τῆς γενετήσιας ἐπιθυμίας ἀπό πολύ μικρή ἡλικία. Ὡς ἐκ τούτου τά προτεινόμενα προγράμματα κρίνονται παντελῶς ἀκατάλληλα γιά σύναψη ὑγιῶν σχέσεων καί μελλοντική δημιουργία ὑγιοῦς, σταθερῆς οἰκογένειας, σύμφωνα μέ τίς παραδόσεις τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τή διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Καλοῦνται οἱ γονεῖς νά ἀγωνιστοῦν μέ ὅλα τά νόμιμα μέσα πρός ἀποσόβηση τῶν προγραμμάτων αὐτῶν.

Συναφής εἶναι καί ἡ κατάσταση μέ τή διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῆς Ἱστορίας σύμφωνα μέ τά νέα προγράμματα σπουδῶν γιά ὅλες τίς τάξεις. Διαστρέβλωση, σκόπιμη νόθευση καί παραποίηση τοῦ περιεχομένου της, πού ὑπαγορεύεται ἀπό τή νέα παγκοσμιοποιημένη θεώρηση τῆς ἱστορίας καί τίς νέες ≪ἀνοιχτές≫ πολυπολιτισμικές κοινωνίες. Πρακτικές ὅμως πού ἀφενός ἐλέγχονται σαφῶς ὡς ἀντισυνταγματικές καί ἀφετέρου συνεπάγονται τόν πλήρη ἀφελληνισμό τῆς νεολαίας τῆς πατρίδας μας. Τά ἐγχειρίδια τῆς Ἱστορίας πρέπει νά ὑπηρετοῦν τόν σκοπό τῆς ἐθνικῆς μνήμης καί αὐτογνωσίας. Ἡ ἀποδόμηση στίς συνειδήσεις τῶν παιδιῶν τῆς ἱστορικῆς τους ταυτότητας θά ὁδηγήσει σέ μεταβολή τῆς ἱστορικῆς πορείας τοῦ Ἔθνους μέ κίνδυνο τελικοῦ ἀφανισμοῦ.

Ἡ παρεχόμενη ἀπό τό Κράτος παιδεία ὀφείλει ἐκ τοῦ Συντάγματος νά εἶναι ἐθνική (λέξη πού ἐδῶ καί χρόνια ἔχει ἀπαλειφθεῖ ἀπό τόν τίτλο τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας) καί νά ἀναπτύσσει τή θρησκευτική μας ταυτότητα, καθώς αὐτό θωρακίζει ἀντίστοιχα τή Δημοκρατία, τήν ἐδαφική μας ἀκεραιότητα καί τήν κοινωνική συνοχή. Πρός τοῦτο μέγιστη εἶναι καί ἡ εὐθύνη τῆς Οἰκογένειας στή σύγχρονη Παιδεία. Ἡ ἑλληνική οἰκογένεια ὀφείλει νά ἀναλάβει τή διδασκαλία τῆς Ἀλήθειας παντοῦ, τόσο στά σχολεῖα ὅσο καί στά σπίτια, μέ τήν ἐπιμελημένη κατάθεσή της στίς ψυχές τῶν παιδιῶν. Ἡ ἱστορία, ὁ πολιτισμός, ἡ πίστη μας νά ἐμπνέονται καί νά περνοῦν βιωματικά ἀπό τούς γονεῖς πρός τά παιδιά τους. Ὥρα εὐθύνης γιά ὅλους. Οἱ στιγμές εἶναι κατεξοχήν κρίσιμες γιά τήν ἐθνική μας ὑπόσταση. Ὅλοι μας νά ἀρθοῦμε στό ὕψος τῶν περιστάσεων, μέ εὐθύνη γιά τήν ἱστορική συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ.