Μεσαιωνική λογοκρισία, Αστυνομία της σκέψεως και Σταλινοφασιστικές πρακτικές φίμωσης της ελευθερίας του λόγου.

Μεσαιωνική λογοκρισία, Αστυνομία της σκέψεως και Σταλινοφασιστικές πρακτικές φίμωσης της ελευθερίας του λόγου.

Σκοταδισμός και Ποινικοποίηση του στοχάζεσθαι.

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

Οι ερπύστριες της ιδιότυπης δικτατορίας της πολιτικής ορθότητας, παρενέβησαν αυτήν την φορά εκκωφαντικώς δια στόματος του νυν Υπουργού Μεταφορών, ο οποίος διέταξε στυγνά και με αντιδημοκρατικό τρόπο την αποκαθήλωση των αφισών, του κινήματος «Αφήστε με να ζήσω» επειδή αποδείκνυε επιστημονικά και ενημέρωνε, ότι η άμβλωση, συνεπάγεται την δολοφονία του εμβρύου.

Η αφίσα αυτή, ασφαλώς ενόχλησε του Σταλινοφασίστες της Αριστεράς, ήτοι τους απάνθρωπους θιασώτες της πολιτικής διαστροφής, της ανωμαλίας, της ισοπέδωσης και της ασχήμιας, τους πασιδήλως ιδεολογικά τρομοκράτες, οι οποίοι ανυπερθέτως φοβούνται τον δυναμικό πλουραλισμό αντιλήψεων, την δημοκρατική διακίνηση ιδεών και την αντίστοιχη διάδοση στοχασμών, οι οποίοι μισούν την ζωή και επιβιώνουν παρασιτικά, δια της ακραίας βίας, της φαλκίδευσης της ελεύθερης σκέψης των πολιτών, και δια της εξουδετέρωσης των αντιφρονούντων.

Οι δικτάτορες της σκέψης και διαπρύσιοι κήρυκες της ιδεολογικής ανερμάτιστης και φαιδρής χρεωκοπημένης ιδεοληψίας της Αριστεράς έσυραν προφανώς εις το άλογο και ανεδαφικό παραλήρημά τους τον νυν Υπουργό Μεταφορών, ο οποίος, κατόπιν της διαμαρτυρίας των ανυπόληπτων αριστερών, διέταξε ως άλλως Χίτλερ να αποκαθηλωθούν οι εντελώς σύννομες και καθόλα επιστημονικά τεκμηριωμένες αφίσες οι οποίες εις τα πλαίσια του άρθρου 14 του Συντάγματος διέδιδαν τους στοχασμούς και τους προβληματισμούς του προαναφερθέντος κινήματος αναφορικώς προς το χρονικό σημείο το οποίο δημιουργείται η ανθρώπινη ζωή και τι σημαίνει, η, εν τοις πράγμασι, βίαιη διακοπή της κυήσεως.

Η εκστρατεία αυτή, ήταν απολύτως θεμιτή με επιστημονικό τρόπο ενημέρωνε τους πολίτες δίχως να υβρίζει, να προπαγανδίζει ή να στρέφεται κατά της υφιστάμενης νομοθεσίας η οποία κατοχυρώνει απρόσκοπτα το δικαίωμα της  εκάστης γυναίκας να δράσει αυτόβουλα, αυτόνομα και κατά το δοκούν, καθ’ υπαγόρευση της συνειδήσεώς της αλλά και των πεποιθήσεων της δια το ζέον τούτο ζήτημα.

Η επονείδιστη αυτή στάση του Υπουργού, μας παραπέμπει εις τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, επιβολής σιγής εις τους αντιφρονούντες προς άμεση εξουδετέρωσή τους, ο οποίος έδρασε απεριφράστως ως δικτάτωρ, αστυνομεύοντας τον πλουραλισμό των απόψεων και ποινικοποιώντας εσχάτως το δικαίωμα διαφορετικής επιστημονικής έκφρασης, υπό τους πολίτες.

Το κραυγαλέο αυτό ολοκληρωτικό ατόπημα εξοβελισμού των αφισών επειδή αφενός αντέδρασαν τα ανυπόληπτα απομεινάρια του Στάλιν και εξ ετέρου επειδή προσκρούει εις την άνωθεν επιβεβλημένη καθεστωτική πολιτική ορθότητα, δημιούργησε αλγεινές εντυπώσεις εις την κοινωνία, διότι η παρούσα κυβέρνηση, ούσα ανερμάτιστη και φοβική ως προς την «αυθεντία» και την υπερεκτίμηση της αποτυχημένης αριστερής παρακμιακής ρητορικής, έσπευσε να ακρωτηριάσει κατ’ ουσίαν τον δημόσιο διάλογο.

Η πρακτική αυτή εξομοιώνεται ευθέως με τους εκτοπισμούς, τους βασανισμούς των αντιρρησιών προς το καθεστώς, το κάψιμο των βιβλίων και τις δυσμενείς μεταθέσεις των μη συμμορφούμενων προς το καθεστώς, πρόκειται εν άλλος λόγοις δια μία σύγχρονη ποινικοποίηση του ελεύθερου φρονήματος να στοχαστεί κανείς κατά βούληση, επικαλούμενος την ύπαρξη του πολιτεύματος της Δημοκρατίας.

Η ενέργεια αυτή, απετέλεσε κόλαφο εις τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες όπως κατοχυρώνονται ρητώς τόσο εις το Σύνταγμα όσο και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, θεμελιώδη δηλαδή αγαθά, τα οποία εις την Πατρίδα μας κατ’ επίφαση τηρούνται, απλώς τα σφετερίζεται και τα προβάλλει ιδίως η αριστερά κατά το δοκούν, ενώ εις την πράξη, το μόνο το οποίο επιδιώκει είναι η κεκαλυμμένη επιβολή της ιδικής της άποψης και η συκοφάντηση και εξάρθρωση οιασδήποτε άλλης γνώμης, η οποία αντιβαίνει τεκμηριωμένα προς την ιδική της.

Την ημέρα εκείνη της αποκαθηλώσεως των αφισών, επλήγη εκ βάθρων η δημοκρατία, εβλήθη η ελευθερία της σκέψεως, υπεσκάφθη η νομιμότητα, ετρώθη η λογική, κατίσχυσε ο απολυταρχισμός και η βίαιη επιβολή της ιδεοληψίας της αριστεράς με την άμεση συνέργεια της παρούσης κυβερνήσεως.

Η επαίσχυντη αυτή πράξη ωμής και ιταμής παρεμβάσεως προς την ελευθερία του λόγου συνιστά μία βάρβαρη ενέργεια προδήλως ασυμβίβαστη προς τον κοινοβουλευτισμό, μία ενέργεια η οποία όζει φασισμό και δημιουργεί αλγεινές εντυπώσεις, ενώ συνάμα πυορροεί την οπισθοδρόμηση της παρούσης κυβερνήσεως η οποία, εκ του αποτελέσματος ταυτίζεται πλήρως με τις κτηνώδεις αντιλήψεις της σκοταδιστικής αριστεράς, η οποία κατά συναυτουργία με τα υπερεθνικά, ολοκληρωτικά υπερεθνικά εντεταλμένα, εν Ελλάδι, δήθεν παρατηρητήρια της Νέας Τάξης πραγμάτων, ενσπείρουν συλλήβδην την μισαλλοδοξία και καταργούν ανενδοιάστως ομού την ανθρώπινη λογική, καταρρακώνοντας τις αξίες της ελευθερίας του λόγου, της σκέψεως και του διαλόγου, μολύνοντας βδελυρώς κατά αυτόν τον τρόπο, το μυστήριο της ανθρώπινης ζωής.

Η κυβέρνηση η οποία σύρεται από την αριστερά εις την ελλιπή αστυνόμευση με νηπιώδεις ποινικές διώξεις εις τους εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, επιδεικνύει ανοχή προς τους εγκάθετους μισθοφόρους καταληψίες των Πανεπιστημίων, οι  οποίοι, με εμφανή πολιτική και συστημική κάλυψη, έχουν καταλύσει κάθε ψήγμα Δημοκρατίας και νομιμότητας, μεταλλάσσοντας το ακαδημαϊκό άσυλο, από δικαίωμα ελευθερία λόγου, σε βιομηχανία μολότοφ και εργαστήρι παραγωγής οργανωμένου εγκλήματος, χάριν δήθεν προοδευτισμού και ριζοσπαστισμού κατά της κοινωνίας και της εξουσίας.

Η ψοφοδεής λοιπόν κυβέρνηση, καθίσταται έμμεσος αυτουργός προς όλα αυτά τα οποία βιώνουμε σήμερα, όταν σήμερον επιβάλλεται μονομερώς η φασίζουσα άποψη της αριστεράς και απαγορεύεται άνευ αντιλογίας και αμελλητί η διαφορετική άποψη περί της ζωής, ενώ επί καθημερινής βάσεως καθιστάμεθα, εκόντες άκοντες, μάρτυρες και κοινωνοί, παράλογων θεαμάτων και απάνθρωπων καταστάσεων, απορρεουσών  εκ της πολύφερνης αριστεράς.

Ο παροιμιώδης ενδοτισμός της παρούσης κυβέρνησης έναντι της αποτυχημένης απελθούσης κυβερνήσεως της αριστεράς σημαίνει ότι ταυτίζεται πλήρως με τις πρακτικές της και ενδύεται δήθεν ένα διαφορετικής υφής θνησιγενές προσωπείο, η φερόμενη δηλαδή αριστερά η οποία  αγκαλιάζει μονομερώς ότι η Παγκοσμιοποίηση επιτάσσει όπως την κατάφωρη κατακρεούργηση της κοινής λογικής περί των πολιτικών τεκταινομένων, το στενό εναγκαλισμό με το Ισλάμ, την κατασυκοφάντηση όμως της Ορθοδόξου παραδόσεως μας,  την κατά το δοκούν υπεράσπιση της ελευθερίας της γυναίκας, όμως την παρασιώπηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων της κατά περίσταση, ακόμη την υποστήριξη του εποικισμού της πατρίδας μας, την διακριτική μεταχείριση των Ελλήνων εις βάρος των μεταναστών, τον άφατο και καθολικό αφελληνισμό, την προκλητική υποστήριξη των μεταναστών και την άρδην απαξίωση των Ελλήνων, επίσης την συντεταγμένη οικονομική υποστήριξη των μεταναστών και την εσκεμμένη οικονομική εξαθλίωση των Ελλήνων δια της περικοπής των μισθών εν συνδυασμώ προς την λυσσώδη επιβολή καταδιωκτικών μέτρων εις βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων κ.α.

Προφανώς οι ιθύνοντες νόες και οι εντολείς και των παρόντων κυβερνόντων προέρχονται από τα ίδια διευθυντήρια εξ αυτού του λόγου σπεύδουν ευθύς αμέσως να υιοθετήσουν άνευ χρονοτριβής ότι τους υπαγορεύει ο παραλογισμός της πολιτικής ορθότητας προφανώς επί ποινή εκπτώσεως εκ του θώκου των.

Η απογοήτευσις καθίσταται διάχυτος να ζούμε σε μία χώρα όπου δεν κυβερνιέται από ανθρώπους που ενδιαφέρονται δια την Ελλάδα, δια την Ιστορία, δια την γλώσσα, δια τον πολιτισμό, δια την Ορθοδοξία, αλλά ιδίως από ανθρώπους οι οποίοι είναι διπρόσωποι, δίγλωσσοι και υποκριτές, διότι κατ’  ουσίαν δεν ενδιαφέρονται δια την πρόοδο της κοινωνίας, δια την εξέλιξη της δημοκρατίας, μα προεχόντως και κυρίως, δια το μυστήριο της ίδιας της ζωής.

Η μεροληπτική μεταχείριση των κοινωνικών ζητημάτων φρονώ ότι καθίσταται άμεσα αντιληπτή προς άπαντες, διότι υποστηρίζεται από το καθεστώς της πολιτικής ορθότητας, εις το οποίο συνομολογούν ομοθυμαδόν τα περισσότερα από τα κοινοβουλευτικά κόμματα, τούτο σημαίνει ότι εάν εις την αφίσα αντικατοπτρίζονταν μία εικόνα σχετικώς με την ζωή των μεταναστών ή τις έμφυλες ταυτότητες, αντιλαμβάνεστε τι θα συνέβαινε από τα Μ.Μ.Ε, από τα διάφορα δήθεν κινήματα δια τα δικαιώματα κτλ.

Εν κατακλείδι, το καμουφλαρισμένο κατεστημένο αποτελεί τον σύγχρονο Δούρειο ίππο του ολοκληρωτισμού, εις τα δίκτυα του οποίου παγιδεύονται διάφοροι αφελείς πολίτες, με αποτέλεσμα να διασπείρεται η σύγχυση, η αναρχία και εν τέλει ο ανθρώπινος πόνος, διότι συνελόντι ειπείν :

το αλλοτριομορφοδίαιτο πρόσωπο του κατεστημένου των κοσμο-εξουσιαστών και των «αρχιτεκτόνων» του σύμπαντος, περιάπτεται ποικίλους κίβδηλους ιδεολογικούς μανδύες δια να επιβληθεί βέβηλα εις τις συνειδήσεις και να πειθαναγκάσει τις μάζες κάμπτοντας παρελκυστικώς όποιες ενδεχομένως αντιστάσεις τους, ότι δήθεν πρεσβεύει το «Καλό»