Αστυνομία σκέψης

Αστυνομία σκέψης

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

Είναι πρόδηλον ότι το ο Ἐλλην «μαζάνθρωπος» άγεται και φέρεται από την ανιστόρητη προπαγάνδα του εκάστοτε «αυθεντικό συστήματος», το οποίο επιθυμεί να χειραγωγήσει την κοινή γνώμη, εμφυτεύοντας υπούλως και τεχνηέντως τις ιδικές του  ανεδαφικές ψυχικές παραδοχές και εν γένει στάσεις προς μία συγκεκριμένη αναληθή πολιτική κατεύθυνση.

Η πανθομολογουμένως αποτυχημένη γενιά του πολυτεχνείου, έχει ήδη επιβάλλει τους ιδικούς της κανόνες του χάους, μία διττά υποκριτική γενιά  η οποία γαλουχήθηκε με μία αριστερεπώνυμη συνθηματολογική ρητορική και εξ αυτής αναρριχήθηκε καταλαμβάνοντας καίριες θέσεις εις τον εν γένει δημόσιο βίο.

Η πρωτοκαθεδρία συμμετοχής του κ. Τσίπρα εις την πηδαλιούχηση της πορείας του Πολυτεχνείου την 17η Νεομβρίου, καταδεικνύει εύγλωττα ακριβώς την «υπερρεαλιστική» παρακμιακή αποσύνθεση και την σχιζοφρένεια της Ελλαδικής κοινωνίας, καθ’ ήν στιγμήν, ο ηγέτης ενός δοκιμασμένα αποτυχημένου δήθεν αριστερού κόμματος εις την εξουσία το οποίο, εναγκαλίσθηκε με την εξουσία, ψηφίζοντας αντιλαϊκούς νόμους, απεμπολώντας τις αριστερές ευαισθησίες δια τα εργατικά ζητήματα, ενστερνιζόμενο πλήρως νεοφιλελεύθερα μέτρα, εφαρμόζοντας επαχθή  μνημόνια πλήττοντας την μικρομεσαία τάξη, παρά ταύτα, γίνεται εισέτι αποδεκτός από την ευρεία μάζα της «επαναστατικής» αριστεράς.

Το ίδιο κόμμα υποδαυλίζει, προφανώς ελλείψει ιδεολογίας, τις καταλήψεις εις τα πανεπιστήμια καλώντας τους φοιτητές να καταστρατηγήσουν την νομιμότητα περί του ασύλου, αποβλέποντας ωμά εις την καλλιέργεια του κοινωνικού μηδενισμού και του χάους, δίχως ουδένα κοινωνικό όραμα και πολιτική στόχευση.

Η απερίφραστη διεκδίκηση, κεκαλυμμένη ή και πανηγυρική του Σύριζα, καθίσταται η καθοιονδήποτε τρόπο νομή της εξουσίας, εξ ού και η ποδηγέτηση της αγελαίας μάζας των οιονεί φοιτητών, κατ’ ουσίαν των  εγκάθετων «κομματανθρώπων», Δούρειων ίππων του Σύριζα, προς τον απροκάλυπτο πλέον βανδαλισμό και ακραίο εκβαρβαρισμό των πανεπιστημίων.

Το απύθμενο θράσος του ολοκληρωτικού αυτού κόμματος, πλην όμως ιδεολογικώς αποτελματωμένου, δέον όπως αναχαιτισθεί από την συνειδησιακή αφύπνιση του λαού, ο οποίος οφείλει να το καταδικάσει ανεκκλήτως, δια τις επαίσχυντες αντιδημοκρατικές πράξεις του, εις βάρος της κοινωνικής συνοχής, της δημοσίας ασφαλείας αλλά και κατά των θεμελιωδών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, των πολιτών όπου καθυβρίζει και στιγματίζει οιονδήποτε αντιφρονούντα προς την επονείδιστη ανθελληνική και ξενόδουλη στάση του.

Εν κατακλείδι, η επανάκτηση της ιδιότητας μας ως πολίτες και όχι ως «αμνοί» έγκειται εις την όξυνση της κριτικής μας σκέψης και ανάγεται εις την βούλησή μας να  αντιπαραβάλλουμε τα πολιτικά γεγονότα συνθετικά και να εξάγουμε γόνιμα ορθολογιστικά συμπεράσματα, αντιπαρερχόμενοι τις έξωθεν αλλότριες επιρροές υπό των εξωνημένων Μ.Μ.Ε, καταλύοντας τοιουτοτρόπως την ωσεί αστυνομία της σκέψεώς μας και αίροντας δια το μέλλον την ποινικοποίηση του δημόσιου λόγου.