Αβελτηρία και αμοραλισμός

Αβελτηρία και αμοραλισμός

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

Είναι πρόδηλον ότι η προπαγάνδα ως έκφανση της εν γένει πολιτικής ψυχολογίας, συνιστά μία τεχνική μέθοδο αγωγής των μαζών, κατατείνουσα ανυπερθέτως, εις την δημιουργία, ενός νέου  τύπου ανθρώπου, τον προσφιλή  «μαζανθρώπο», ο οποίος θα ενεργεί ως μέρος μίας αγελαίας μάζας με βοσκηματώδη τρόπον του σκέπτεσθαι, απολύτως εξανδραποδισμένο εις τους ηθικούς αυτουργούς της ποδηγέτησής του.

Κατά αυτόν τον τρόπο δεσπόζει, η επιβεβλημένη, εξ ορισμένων διευθυντηρίων,  προκρούστεια και  καθεστωτική «πολιτική της ορθότητας», δια της οποίας εξοβελίζεται και διώκεται απηνώς όποιος αντιφρονεί, λογοκρίνεται όποιος διαφωνεί και διώκεται ποινικώς όποιος υγιώς και ειρηνικώς αντιδρά κατά της επικρατησάσης  μονοτροπίας του οιονεί σήμερον αυθεντικού «Σιδηρούν Παραπετάσματος»

Η μονομερής υπεράσπιση και η  φαρισαϊκή τάση του Σύριζα, δήθεν δια τον υπέρμετρο σεβασμό προς το θρησκευτικό συναίσθημα των παράνομων μεταναστών, περί του «χοιρινού και του αλκοόλ»,  παρασιωπώντας, εν ταυτώ, τις λοιπές πτυχές των κινδύνων που επάγεται το ακανθώδες τούτο φαινόμενο (της αθρόας μεταναστεύσεως) δια την κοινωνία και την πατρίδα μας, μόνον θυμηδία προξενεί.

Η μεροληπτική συμπεριφορά των, έγκειται ότι ουδείς εκ των εξωνημένων τούτων έμμισθων συστημικών φερεφώνων, δεν επέδειξε ανάλογη ευαισθησία δια τις νηστείες των Χριστιανών Ορθοδόξων, εν Ελλάδι, μολονότι ρητώς κατοχυρώνεται εκ του Συντάγματος εις το άρθρο 3, ότι η Ορθοδοξία καθίσταται η κρατούσα θρησκεία, τουναντίον δε, αφενός βάλλουν την Εκκλησία μας, με βέβηλους και ανίερους χαρακτηρισμούς, απαξιώντας συλλήβδην την πίστη μας, ως σκοταδισμό, και αφετέρου καθίστανται διαπρύσιοι κήνσορες, σχεδόν ζηλωτές απόλυτου σεβασμού προς το θρησκευτικό συναίσθημα των αλλοθρήσκων Μουσουλμάνων, όπου η θρησκεία τους πόρρω απέχει από το φιλειρηνικό πνεύμα της Ορθοδόξου Παραδόσεως.

Η διακριτική αυτή παρέμβαση συμβαίνει και εις την λοιδορία της περιφοράς του Επιταφίου, εν Ελλάδι, κατά την Μ. Παρασκευή, εξ ορισμένων γκρουπούσκουλων, ή μεμονωμένων αυτοαποκαλουμένων προοδευτικών, πλην όμως ουδείς εκ των δήθεν ακραιφνών, κατ’ επίφαση Δημοκρατών, και ευαισθητοποιημένων «Συριζαίων» δεν παρενέβη, δια την στηλίτευση της Ιεροσύλου τοιαύτης πράξεως, της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

Ως εκ τούτου λοιπόν, αποδεικνύεται εμπράκτως ότι, οι προρρηθέντες πολιτικοί, καθίστανται σε διατεταγμένη υπηρεσία ως συνεργοί προς την διάβρωση των θεσμών, την υπόρρητη διάδοση του αφελληνισμού και απροκάλυπτη, ποινικοποίηση του έθνους.

Η νοσηρή αυτή ολοκληρωτική και φασίζουσα νοοτροπία αποδυναμώσεως της συμπαγείας της Ελληνικής κοινωνίας και αποσαρθρώσεως του ιστού της, υπό των εθνομηδενιστών, αποβλέπει εις την υφαρπαγή της Ελλάδας και την προϊούσα αντικατάσταση του  πληθυσμού της, την στιγμή την οποία ο Έλλην, καθεύδει τον νήδυμον ύπνο, όντας αφιονισμένος έναντι των ιθυνόντων αυτών νοών της  ήδη αποκρυσταλλωμένης και διαχύτως επιστρατευμένης προπαγάνδας εις την κοινωνία, της όποιας οι πολίτες έχουν ακουσίως πληγεί, όντες θύματά της.

Συνελόντι ειπείν : «..όταν οι άνθρωποι θέλουν το κακό, του δίνουν όψη ν’ αρέσει, του δίνουν λόγια χρυσά, που νικούν, με την πειθώ, με το ψέμα, όταν οι άνθρωποι διαφιλονικούν την σάρκα σου και το αίμα….»  («Υποθήκαι» Καρυωτάκης).