Η ιστορία και τα λάθη στο Σκοπιανό ζήτημα

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΣΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ ΖΗΤΗΜΑ

Τα γεωπολιτικά συμφέροντα των Μπολσεβίκων (αρχικά)  και της Δύσης (αργότερα)  «έθρεψαν» το ψέμα του Τίτο

Από τον Σάββα Καλεντερίδη

Είναι σε όλους γνωστό ότι μακεδονικό έθνος και μακεδονική γλώσσα ιστορικά δεν υφίστανται. Απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε ένα λογοτεχνικό έργο στη «μακεδονική» γλώσσα ακόμα και τον 19ο αιώνα, όπως και αντίστοιχες αναφορές σε «μακεδονικό» έθνος.

Οι πρώτες αναφορές σε «σλαβομακεδονικό» έθνος παρατηρούνται στα τέλη του 19ου, αρχές 20ού αιώνα, σε κλειστές συνωμοτικές ομάδες που δραστηριοποιήθηκαν στην περιοχή του σημερινού κράτους των Σκοπίων, χωρίς να είναι ως σήμερα γνωστό ποια δύναμη ήταν ο «ιθύνων νους» αυτού του εγχειρήματος.

Πάντως, οι προσπάθειες που έγιναν για τον έλεγχο της περιοχής της Μακεδονίας, του σημερινού κράτους των Σκοπίων και της σημερινής ΝΔ Βουλγαρίας, στις αρχές του 20ού αιώνα και συγκεκριμένα από το 1904-1908, από την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, τη Σερβία και τη Ρουμανία, ΜΟΝΟ από ελληνικής πλευράς ονομάστηκαν Μακεδονικός Αγώνας. Κι αυτό γιατί αφορούσαν τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν κυρίως από την Εκκλησία αλλά και από τις ένοπλες ομάδες που συγκροτήθηκαν από ντόπιους Μακεδόνες, Κρητικούς, Μανιάτες και Κυπρίους, να εξουδετερώσουν τη δράση ένοπλων Βουλγάρων κομιτατζήδων, που δρούσαν με απώτερο στόχο την ένταξη των πληθυσμών στη Βουλγαρική Εξαρχία, για να είναι πιο εύκολη στη συνέχεια η προσάρτηση της περιοχής στο βουλγαρικό κράτος, δεδομένου ότι ήταν πλέον θέμα χρόνου η διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Στον Μακεδονικό Αγώνα η δράση των Βουλγάρων κομιτατζήδων εξουδετερώθηκε και, όταν ακολούθησαν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, η Οθωμανική Αυτοκρατορία αποχώρησε από τη Βαλκανική, η Βουλγαρία ηττήθηκε και η περιοχή της Μακεδονίας με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου (1913) ενσωματώθηκε στην ελληνική επικράτεια, με τα σύνορα της Ελλάδας να φθάνουν ως τον Νέστο ποταμό. Η Θράκη δόθηκε στη Βουλγαρία και παρέμεινε υπό βουλγαρική κατοχή ως το 1920 και αφού η Βουλγαρία είχε βρεθεί και πάλι στο πλευρό των ηττημένων στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Υπάρχουν διάφορες αναφορές σε διάφορα έντυπα ότι στη συνθήκη του Βουκουρεστίου η «γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας» διαμοιράστηκε ως εξής: Το 51% του εδάφους της πήρε η Ελλάδα, το 39% η Σερβία (σημερινή ΠΓΔΜ), το 9,5% πήρε η Βουλγαρία κι ένα 0,5% του εδάφους πέρασε στην Αλβανία. Ανέτρεξα στο επίσημο κείμενο της συνθήκης και πουθενά δεν αναφέρεται η Μακεδονία ως γεωγραφικός όρος, ούτε τα πιο πάνω ποσοστά. Αν τελικά είναι έτσι, μάλλον πρόκειται για επιχείρηση εξαπάτησης των Ελλήνων, για να «καταπιούν» πιο εύκολα τη… λύση που θα τους σερβίρουν.

Οσον αφορά τη Μακεδονία ως γεωγραφικό όρο, αυτή δεν εκτεινόταν πέραν της γραμμής που διαγράφουν τα όρη Βαρνούς - Βόρας - Τζένα - Κερκίνη, στην κορυφογραμμή των οποίων εκτείνεται η συνοριακή γραμμή της Ελλάδας με τα Σκόπια και τη Βουλγαρία.

Πότε λοιπόν άρχισε η «φιλολογία» για μακεδονικό έθνος και μακεδονική γλώσσα;

Στα τέλη της δεύτερης δεκαετίας του 20ού αιώνα, μετά την επικράτηση των Μπολσεβίκων στη Ρωσία, άρχισε να δημιουργείται η ιδέα της δημιουργίας μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας, για να εξυπηρετηθούν γεωπολιτικά συμφέροντα και ισορροπίες της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

Για να αντιληφθούν οι πολιτικοί μας σε τι λάθη έχουν υποπέσει και τι ετοιμάζονται να υπογράψουν, όταν τέθηκε το θέμα αυτό, ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ που είδαν τον κίνδυνο που ελλοχεύει εναντίον της Ελλάδας σε περίπτωση αναγνώρισης μιας τεχνητής μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας, διαφώνησαν και καρατομήθηκαν, μέχρι που επικράτησε στο ΚΚΕ η εισαγόμενη άποψη της δημιουργίας ενός κίβδηλου έθνους και γλώσσας.

Ακολούθησε η δημιουργία από πλευράς Τίτο της «Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας», που είχε διπλό στόχο. Αφενός να εγγράψει υποθήκες για τη διεκδίκηση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης και αφετέρου να αποκρούσει τις βουλγαρικές βλέψεις, δεδομένου ότι οι Σλάβοι των Σκοπίων μιλούν βουλγαρικά και θεωρούνται Βούλγαροι από τη Σόφια, εξ ου και ο αγώνας των κομιτατζήδων. Η Ελλάδα τότε δεν αντέδρασε, γιατί ήταν σε εξέλιξη ο αδελφοκτόνος πόλεμος ως το 1949.

Την επομένη του αδελφοκτόνου πολέμου η Ελλάδα, δεμένη «σφιχτά» στο άρμα των ΗΠΑ και της Αγγλίας, ούτε που διανοήθηκε να αντιδράσει εναντίον αυτής της επιλογής του Τίτο, ο οποίος πλέον ήταν ένας άτυπος σύμμαχος και εξισορροπητικός παράγων στη ΝΑ Ευρώπη, απέναντι στη Σοβιετική Ενωση.

Ετσι, αυτό το ψέμα μεγάλωσε, ως το 1991, που διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία και η ομόσπονδη «Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» έγινε ανεξάρτητο κράτος και μέλος των Ηνωμένων Εθνών με το όνομα FYROM.

Τότε έγινε το καθοριστικό λάθος από την τότε κυβέρνηση αλλά και από όσες ακολούθησαν. Εγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τη βούληση των Ελλήνων πολιτών, άρχισαν να υποχωρούν μπροστά σ’ αυτό το απίστευτο ψέμα της δημιουργίας πλαστής εθνικής ταυτότητας και γλώσσας, υπέγραψαν μια άθλια «Ενδιάμεση Συμφωνία», έβαλαν ως κόκκινη γραμμή τη σύνθετη ονομασία erga omnes, που σημαίνει τρέχα γύρευε, και φτάσαμε σήμερα να τα δίνουμε όλα, καταπίνοντας το ψέμα.

Στο επόμενο άρθρο θα αναφερθούμε στην επιχείρηση χειραγώγησης των πολιτών της Ελλάδας που είναι σε εξέλιξη.

Ως τότε, καλή προετοιμασία για το συλλαλητήριο.

dimokratianews,20.01.2018