Κυριακή του Παραλύτου - Ο ιατρὸς των ψυχών και των σωμάτων μας

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ : Πράξ. θ΄ 32-42

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Ἰωάν. ε΄ 1-15

Ὁ ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων μας

«Ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει»

Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα εἴδαμε ὅτι ὁ Κύ­ριος ἐπισκέφθηκε ἕναν τό­­πο ὅπου ὑπῆρχε πολὺς πό­νος, τὴν «κολυμβήθρα» Βηθεσδά, μιὰ δεξαμενὴ δίπλα στὴν ὁποία παρέμεναν πολλοὶ ἄρρωστοι. Ἐκεῖ πρόσ­εξε ἕναν ἐγκαταλειμμένο ἄρρωστο ποὺ ἦ­ταν παράλυτος επὶ 38 χρόνια· τὸν πλησίασε καὶ μ᾿ ἕνα πρόσ­ταγμά Του τὸν θεράπευσε. Μὲ ἀφορμὴ αὐτὸ τὸ θαῦμα ἂς μελετήσουμε μιὰ πολὺ παρήγορη ἀλήθεια, ποὺ ἀκοῦμε καὶ σὲ Εὐχὴ τῆς θείας Λειτουργίας: ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι «ὁ ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν». 

1. Ὁ Κύριος εἶναι ὁ Ἰατρὸς τῶν σωμάτων μας

Εὐδόκησε ὁ Θεὸς νὰ ἀναπτύξει ὁ ἄνθρωπος τὴν ἐπιστήμη τῆς Ἰατρικῆς, ὥστε νὰ ἀνακουφίζεται ἢ καὶ νὰ θεραπεύεται ὁ ἀσθενής. Γι᾿ αὐτὸ καὶ προτρέπει: «Τίμα ἰατρόν… καὶ γὰρ αὐτὸν ἔκτισε Κύριος» (Σ. Σειρ. λη´ [38] 1). Νὰ ἀποδίδεις τιμὴ στὸ γιατρό, διότι πράγματι ὁ Θεὸς τὸν ἔκανε. Εἰδικὰ μάλιστα ἡ θαυμαστὴ πρόοδος τῆς Ἰατρικῆς τὶς τελευταῖες δεκαετίες εἶναι ἕνα μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ στὸ σύγχρονο ἄνθρωπο ποὺ ζεῖ ἀφύσικη καὶ ἀνθυγιεινὴ ζωή.

Τὴν ἰδιαίτερη ἄλλωστε συμπάθειά Του πρὸς τὸν ἀσθενὴ ἔδειξε ὁ Κύριος κατεξοχὴν στὴν ἐπὶ γῆς ζωή Του. Ποτὲ δὲν ἔδιωξε κανέναν ἄρρωστο, γιὰ κανένα δὲν ἀδιαφόρησε. Θεράπευσε ἀναρί­θμητους ἀσθενεῖς ποὺ ἔπασχαν ἀπὸ κάθε εἴδους ἀσθένεια καὶ Τὸν πλησίαζαν μὲ πίστη. Θεράπευσε καὶ τὸν παράλυτο τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς χωρὶς ἐκεῖνος νὰ Τοῦ τὸ ζητήσει, διότι ὁ Κύριος γνώριζε ὅτι «πολὺν ἤδη χρόνον εἶχε», ἦταν πολλὰ χρόνια ἄρρωστος, εἶχε ὠφεληθεῖ ἀπὸ τὴν ἀσθένειά του καὶ δὲν εἶχε κανένα νὰ τὸν βοηθήσει. Ὁ Κύριος γνωρίζει ὅλα τὰ βάσανά μας καὶ ἀναλόγως μᾶς βοηθάει.

Οἱ ἀρρώστιες εἶναι συνέπεια τῆς πτώσεως τοῦ ἀνθρώπου στὴν ἁμαρτία. Ὁ δὲ Κύριος τὶς θεράπευε ἐξουσιαστικά, ἀφοῦ μὲ τὴ σταυρική Του θυσία ἐπρόκειτο νὰ ἐξασφαλίσει τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἐφόσον θὰ θεράπευε τὴν αἰτία, τὴν ἁμαρτία, εἶχε τὴν ἐξουσία νὰ θεραπεύει καὶ τὴ συνέπεια, τὴν ἀρρώστια. Ἔτσι, ἐκπλήρωσε τὴν προφητεία: «Αὐτὸς τὰς ἀσθενείας ἡμῶν ἔ­λαβε καὶ τὰς νόσους ἐβάστασε» (Ματθ. η´ 17). Αὐτὸς πῆρε τὶς ἀσθένειές μας καὶ βάσταξε πάνω Του τὶς ἀρρώστιες μας.

Ἐπιπλέον συνέστησε εἰδικὸ ἱερὸ Μυστήριο γιὰ τὶς ἀσθένειες, τὸ ἅγιο Εὐχέλαιο, μὲ τὸ ὁποῖο λαμβάνουμε τὴ θεραπεία ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἀσθένεια, ἂν εἶ­ναι πρὸς τὸ συμφέρον τῆς ψυχῆς μας, καὶ ὁπωσδήποτε λαμβάνουμε πλούσια Χάρι καὶ οὐράνια παρηγοριά.

2. Ὁ Κύριος εἶναι ὁ Ἰατρὸς καὶ τῶν ψυχῶν μας

Ὁ Θεὸς ὅμως ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν ὑγεία ὄχι μόνο τοῦ σώματος ἀλλὰ καὶ τῆς ψυχῆς. Ποιὰ εἶναι ἡ ἀσθένεια τῆς ψυχῆς; Ἡ ἁμαρτία. Ὁ Κύριος τὴν θεράπευσε μὲ τὸ ἀπολυτρωτικό Του ἔργο: μὲ τὴν ἄφθαστη διδασκαλία Του, μὲ τὸ πανάγιο παράδειγμά Του ἀλλὰ κυρίως, ὅπως ἤδη εἴπαμε, μὲ τὴ σταυρική Του θυσία. Κατεξοχὴν ὁ Ἐσταυρωμένος εἶναι ὁ Ἰατρὸς τῶν ψυχῶν μας. «Τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ… καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας», ἀναφωνεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος (Α´ Ἰω. α´ 7).

Ἵδρυσε δὲ ὡς μοναδικὸ ἰατρεῖο ψυχῶν τὴν Ἐκκλησία, ὅπου πνέει ζωογόνος ἀέρας ὑγείας, ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει τὴ δύναμη νὰ θεραπεύει κάθε ἄρρωστη ψυχή, ἀκόμη καὶ νὰ ἀνασταίνει τὴν πνευματικὰ νεκρὴ ψυχή. Τί ἀνακούφιση μᾶς χαρίζει τὸ φιλάνθρωπο Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως! Καὶ τί ζωὴ καὶ πλήρωμα ζωῆς τὸ ἅγιο Ποτήριο τῆς Θείας Κοινωνίας!

Ἀλλὰ καὶ ὅλα ὅσα συμβαίνουν στὴ ζωή μας, οἱ χαρὲς καὶ οἱ λύπες, εἶναι θεραπευτικὰ μέσα, φάρμακα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, φάρμακα γλυκὰ καὶ φάρμακα πικρά. Δὲν εἶναι ὑπερβολὴ νὰ ποῦμε ὅτι ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν καθένα μας ἔχει ὡς κύριο σκοπὸ τὴ θεραπεία τῆς ψυχῆς μας, δηλαδὴ τὴ σωτηρία, τὸν ἐξαγιασμό της.

Ὅλα συμβάλλουν στὴν ὑγεία τῆς ψυ­χῆς μας, ἀρκεῖ νὰ τὸ θελήσουμε κι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, ἀρκεῖ νὰ συνεργασθοῦμε μὲ τὸν Ἰατρὸ καὶ ν᾿ ἀκούσουμε τὴ συμβουλή Του, τὴ συμβουλὴ ποὺ ἔδωσε στὸ θεραπευμένο παράλυτο σήμερα: «Μηκέτι ἁμάρτανε»!

***

Πόσο φιλάνθρωπος εἶναι ὁ Κύριός μας! Ἁμαρτήσαμε, Τὸν περιφρονήσαμε. Ἐκεῖνος ὅμως μᾶς συμπάθησε στὸ κατάντημά μας. Ἐξαιτίας τῆς ἀποστασίας μας εἰσῆλθαν στὴ ζωή μας οἱ ἀρρώ­στιες, καὶ δὲν ἀδιαφόρησε γιὰ τὸν πόνο καὶ τὴν ταλαιπωρία μας! Ἀλλὰ τὶς χρησιμοποιεῖ ὡς πολύτιμα παιδαγωγικὰ μέσα τῆς ψυχῆς μας, μᾶς χαρίζει δύναμη γιὰ νὰ τὶς ὑπομένουμε, καὶ τρόπους γιὰ νὰ θεραπευόμαστε ἀπὸ αὐτές! Εἶναι ὁ ἀχώριστος σύντροφος καὶ συμπαραστάτης μας στὶς ὧρες τοῦ πόνου, μέχρις ὅτου μᾶς ὁδηγήσει στὴ Βασιλεία Του, ὅπου δὲν θὰ ὑπάρχει οὔτε ἁμαρτία οὔτε ἀσθένεια καὶ πόνος, ἀλλὰ ἁγιότητα, ἀφθαρσία καὶ ἀθανασία.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”