Ο Αναστάς Ιησούς και οι ταγοί μας.

Ο ΑΝΑΣΤΑΣ ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΓΟΙ ΜΑΣ.

«Ἡ Ἑλλάδα βιώνει μία ἀδιάκοπη πολιτικὴ Μεγαλοβδομάδα καί, δίχως ἡγεσία, δὲν πρόκειται νὰ ἀναστηθεῖ…»

Οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ θεωροῦν τὴν Κυριακὴ τῆς Ἀναστάσεως ὡς τὴν πιὸ χαρμόσυνη ἡμέρα τοῦ ἔτους. Γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ σημαντικότερη στὸ ἑορτολόγιο, ἐπειδὴ ὑπάρχει ἀκλόνητη ἡ πίστη ὅτι ἀναστήθηκε ὁ Κύριος. Αὐτὴ ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡ σφραγίδα σωτηρίας ποὺ προσφέρει ὁ Χριστὸς στὴν ἀνθρωπότητα – ἂν ἐκείνη τὴ θελήσει καὶ ζήσει κατὰ τὰ διδάγματά Του.

.               Ἡ νίκη ἐπὶ τοῦ θανάτου δὲν εἶναι τύχη, ἀλλὰ ἐπιλογή. Κάθε πιστὸς μπορεῖ νὰ εἰσέλθει στὸ βασίλειο τῆς ἀφθαρσίας καὶ τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθοῦς ζωῆς. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς εἶναι ἀνίκητη, γιατί στὴν κεφαλὴ τῆς ἔχει τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, τὸν Χριστό, ποὺ ἦλθε πρὸς ἐμᾶς γιὰ νὰ ἀναλάβει τὰ βάρη μας καὶ νὰ θυσιαστεῖ ὑπὲρ ἠμῶν. Αὐτὸς εἶναι ὁ δρόμος τοῦ Ἀρχηγοῦ, ὁ μαρτυρικὸς καὶ ὁ σωτήριος. Δὲν θὰ μποροῦσε Ἐκεῖνος ποὺ χώρισε τὸν χρόνο πρὶν καὶ μετὰ ἀπὸ τὴν ἔλευσή Του στὴ Γῆ νὰ πράξει διαφορετικά. Ἔτσι ἔχει ἀντέξει, ἐπικρατήσει καὶ ἀνθήσει ἡ Ἐκκλησία μας στὴν πάροδο τῶν αἰώνων: μὲ τὴν αὐτοθέλητη προσφορὰ τῆς ζωῆς τοῦ Ἑνὸς γιὰ τὴ σωτηρία ὅλων.

.               Σὲ πολιτικὸ ἐπίπεδο, δὲν ὑπάρχουν πρόσωπα ποὺ νὰ μποροῦν νὰ πείσουν -ἔστω γιὰ βραχὺ χρονικὸ διάστημα- ὅτι εἶναι ἐνάρετα καὶ πρόθυμα νὰ προβοῦν σὲ ἐλάχιστες θυσίες γιὰ τὸ καλό της πατρίδας. Ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ἐπικεφαλῆς, τὸν Χριστό, ἀλλὰ ἡ Πολιτεία μας εἶναι ἀκέφαλη. Τυπικά, οἱ προβλεπόμενες θέσεις εὐθύνης πληρώνονται ἀπὸ ἐκλεγμένους καὶ μή, ἀλλὰ οὐσιαστικὰ παραμένουν κενές.

.               Δὲν ὑφίστανται προσωπικότητες ποὺ χαίρουν γενικῆς ἐκτίμησης γιὰ τὸ ἐνάρετο τοῦ βίου τους, τὶς γνώσεις τους, τὴν ἀγάπη τους γιὰ τὸν λαὸ καὶ τὸ ἔθνος, τὴν εὐσέβειά τους, τὸν σεβασμό τους στὶς παραδόσεις καὶ τὸν πολιτισμό μας καὶ τὴν ἐπάρκειά τους στὴ διαχείριση τῶν κοινῶν ὑποθέσεων.

.               Τὸ πολιτικὸ προσωπικὸ βρίθει ἀπὸ λίαν προβληματικὲς περιπτώσεις. Δὲν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι ποὺ διαφημίζουν τὴν ἀθεΐα τους καὶ τὴν ἔλλειψη συναισθηματικῆς καὶ θεωρητικῆς σύνδεσης μὲ ὅ,τι συνέχει τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία. Ὁ ἰδεολογικός τους πυρήνας εἶναι μαρξιστικὸς ἢ νεοφιλελεύθερος στὴ μία του ὄψη καὶ  νεοταξικός, ἀμερικανικοῦ τύπου στὴν ἄλλη.  Ὁτιδήποτε ἑλληνικὸ τὸ θεωροῦν «ἐθνικιστικὸ» καὶ μολύνουν μὲ τὶς ἰδεοληψίες τοὺς τὴ δημόσια σφαίρα. Οἱ συγκρούσεις νεοφιλελεύθερων καὶ μαρξιστῶν πολιτικῶν εἶναι πάντοτε ἐπιφανειακὲς καὶ προσχηματικές. Οὐσιαστικά, συμφωνοῦν στὴ μετατροπὴ τῆς Ἑλλάδας σὲ πολυεθνική, ἄθρησκη, ἀποχριστιανοποιημένη καὶ ἀφελληνισμένη κουρελού.

.               Στοὺς προαναφερθέντες πρέπει νὰ συνυπολογιστοῦν καὶ οἱ ἐπιτήδειοι μαφιόζοι, σεσημασμένοι ἀπατεῶνες πολιτικάντηδες, ποὺ θησαυρίζουν τάζοντας, κλέβοντας καὶ ὑφαρπάζοντας τὴ λαϊκὴ ψῆφο. Ἡ Ἑλλάδα βιώνει μία ἀδιάκοπη πολιτικὴ Μεγαλοβδομάδα καί, δίχως ἡγεσία, δὲν πρόκειται νὰ ἀναστηθεῖ…

Χρόνια πολλά!

Ομοθυμαδόν