Η Σύνοδος εξεπλήρωσε στόχους των ΗΠΑ;

Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΕΞΕΠΛΗΡΩΣΕ ΣΤΟΧΟΥΣ ΤΩΝ ΗΠΑ;

Με την λήξιν της Συνόδου της Κρήτης, η οποία εκόστισε 2.500.000 εκατομμύρια ευρώ (!) που ήλθαν από την Αμερικήν κατά δήλωσιν του υπευθύνου εις θέματα διοργανώσεως π. Αλεξ. Καρλούτσου, ανέκυψαν τα σοβαρώτερα προβλήματα. Εάν προ της Συνόδου αι αντιρρήσεις ήσαν εις θεολογικόν επίπεδον τώρα εξ αιτίας της εμμονής του Πατριαρχείου Κων/πόλεως κλυδωνίζεται συθέμελα η ενότης της Εκκλησίας.

Συγκλονιστικά είναι όσα εδήλωσεν ο Μητροπολίτης Βλαδιβοστόκ κ. Βενιαμίν περί της υποψίας ότι η Σύνοδος εξυπηρέτησε πολιτικούς σκοπούς των ΗΠΑ. Συμφώνως προς το Interfax  της 4ης Ιουλίου 2016:

«Το συνέδριον που προσφάτως συνεκλήθη εις την Κρήτην των αυτοκεφάλων Εκκλησιών, το οποίο σχεδιάστηκε ως Πανορθόδοξη Συν­οδος, είναι πιθανόν να έχει πολιτικούς στόχους, πιστεύει ο Μητροπολίτης Βενιαμίν του Βλαντιβοστόκ και Πριμόρσκ. «Υποψιάζομαι ότι η προετοιμασία της συνεδρίασης στην Κρήτη δεν αποσκοπούσε μόνο σε εκκλησιαστικά αλλά και πολιτικά συμφέροντα. Βλέπουμε ποιά ισχυρή επιρροή έχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Αμερικανοί ειδικοί παρέχουν ακόμη  και  βοήθεια  για  την  πρα­γματοποίηση του γεγονότος της Κρήτης», δήλωσε ο Μητροπολίτης σε συνέντευξή του στο Rus Derzhavnaya Ιουλίου.

Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Πατριάρχης Κύριλλος και η Σύνοδος έλαβαν «μία πολύ σοφή απόφαση», όταν αρνήθηκαν την αποστολή της αντιπροσωπίας της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Κρήτη. «Αλλά ακόμη και η απόφαση να μη συμμετάσχει στην λεγόμενη Πανορθόδοξη Σύνοδο αλλάξει στο μέλλον, είναι ιδιαίτερα σημαντικό για εμάς να είμαστε λογικοί, υπομονετικοί, ασκητικοί, όχι καταγγελτικοί η να προβαίνουμε σε βιαστικές δηλώσεις. Να μη στέλνουμε αναθέματα», είπε ο Μητροπολίτης Βενιαμίν, ο οποίος ήτο αντίθετος στη συμμετοχή της Ρωσικής Εκκλησίας στη Κρήτη.

«Κανείς δεν μας πιέζει να οπισθοχωρήσουμε από την Ορθόδοξη πίστη προς την αίρεση. Ας απέχουμε από κάθε κάλεσμα σε ανυπακοή και σχίσματα… Θεέ, σώσε μας από έριδες, διαφωνίες και αιρέσεις στην πολύπαθη χώρα μας», δήλωσε ο Μητροπολίτης. Πιστεύει ότι όχι μόνο οι απλοί πιστοί, αλλά και οι εκκλησιαστικές αρχές θα πρέπει να είναι «εν Χριστώ και σταθεροί στην πίστη μας, να μη την προδώσουν, να μη δώσουν αιτία για πειρασμό και διαίρεση μεταξύ των πιστών της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας».

Μήπως τώρα εξηγείται το γεγονός της εμμονής εις την πραγματοποίησιν της Συνόδου πάση θυσία; Μήπως τώρα εξηγείται δια ποι­­ον λόγον επιχειρούν να επιβάλουν τας αποφάσεις της;

Εχάθη η λογική!

Η Σύνοδος επεχείρησε προκαταβολικώς να δεσμεύση τας Τοπικάς Εκκλησίας ισχυριζομένη δια χειλέων του Πατριάρχου ότι αι αποφάσεις θα καθίσταντο υποχρεωτικαί δι’ όλους ακόμη και τους απόντας! Η επιβολή όμως αποτελεί παπικόν γνώρισμα και μόνον ένας «Πάπας της Ανατολής» θα ηδύνατο να αρθρώση τοιούτον λόγον. Αυτό εξώργισε τας απούσας Εκκλησίας και τώρα δηλώνουν όχι μόνον ότι δεν αναγνωρίζουν τας αποφάσεις αλλά αυτήν ταύτην την Σύνοδον ως Σύνοδον και τόσον η Εκκλησία της Ρωσίας, αποτελούσα το πέμπτον Πατριαρχείον της Πενταρχίας των Πατριαρχών, συμφώνως προς συνοδικόν γράμμα του Πατριαρχείου Κων/πόλεως, όσον και το παλαίφατον Πατριαρχείον Αντιοχείας, της πόλεως «μητρός των Χριστιανών», ονομάζουν αυτήν «Συν­έλευση»!

Είναι απολύτως κατανοητή η αντίδρασίς των καθώς αντίκειται εις την θεολογίαν και την κοινήν λογικήν η επιβολή μιας Συνόδου. Το Φανάρι εγνώριζε πολύ καλώς τι επρόκειτο να συμβή καθώς το ίδιον επιχείρημα εγείρουν και οι Αντιχαλκηδόνιοι εις το αίτημα αναγνωρίσεως ως Οικουμενικών των Συνόδων, εις τας οποίας δεν μετείχον, όμως επέλεξε συνειδητά να σκληρύνη την στάσιν του διακηρύτον επισήμως (εμμέσως απειλώντας) ότι όσοι και εις το παρελθόν δεν εδέχθησαν αποφάσεις κατέληξαν εις την αίρεσιν!

Πως όμως να δεχθούν αι Εκκλησίαι μίαν Σύνοδον, εις την οποίαν όχι μόνον δεν ήσαν παρούσαι, αλλά η οποία τους ηγνόησε και απεφάσισε δια ζητήματα που ήσαν φλέγοντα δια τας Εκκλησίας αυτάς, ως η λεγομένη «διασπορά»; Αν έπρεπε απ’ όλας τας Εκκλησίας κάποιαι να είναι παρούσαι δι’ αυτό το ζήτημα αυταί ήσαν οπωσδήποτε αι Εκκλησίαι της Αντιοχείας και Ρωσίας. Η Σύνοδος της Κρήτης όμως όχι μόνον ηδιαφόρησε, αλλά ελησμόνησε ότι αυταί εκπροσωπούν το ήμισυ των Ορθοδόξων! Και ως να μη έφθανε αυτό, η Σύνοδος με την σύγκλησίν της ώξυνε το εθνικιστικόν στοιχείον, το οποίον ήθελε δήθεν να καταδικάση, διότι αι Εκκλησίαι χαρακτηρίζουν την Σύνοδον ως «ελληνικήν», διότι αι Εκκλησίαι αι οποίαι μετέσχον ήσαν κατά βάσιν Ελληνόφωνοι η υποστηριζόμεναι κατά μεγάλον μέρος από τον Ελληνισμόν και έτσι απεκλείσθησαν Σλαβόφωνοι αλλά και Αραβόφωνοι.

Απεκλείσθη η Εκκλησία!

Οπωσδήποτε δεν σταματά εκεί το σχεδιασμένον ανοσιούργημα που διεπράχθη από τους ιθύνοντας, αλλά προχωρεί βαθύτερα. Δεν έχει καταστή ακόμη εναργές -ούτε καν εις πολλούς αντιοικουμενιστάς- ότι δια της συγκλήσεως απεκλείσθη η ΕΚΚΛΗΣΙΑ! Τι εννοούμε; Ως κατέστη γνωστόν αι συμμετοχαί Επισκόπων έφθασαν μόλις και μετά βίας τας 156! Αποτελεί ιστορικόν χαμηλόν, εάν συγκρίνη κανείς με τας Οικουμενικάς Συνόδους, εις τας οποίας εστόχευε αυτή η Σύνοδος, όταν εσχεδιάζετο από τον μασόνο κυρόν Αθηναγόρα. Η Β  Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, η Οικουμενική Σύνοδος με τους ολιγοτέρους Επισκόπους, είχε μόνον 150 Ορθοδόξους και 30 υποστηρικτάς του αιρετικού Μακεδονίου. Επομένως περισσοτέρους από εκείνους της Κρήτης! Εκείνη όμως είχε συγκληθή ως τοπική και όχι ως Πανορθόδοξος! Η δικαιολογία ευρέθη ευκόλως εις χείλη πολλών ότι δεν ήτο δυνατόν να συγκληθή Σύνοδος με 1.000 Επισκόπους. Όμως το Φανάρι επιμελώς απέκρυψεν ότι τα προηγούμενα έτη είχε συγκαλέσει επισήμους παγκοσμίους συν­αντήσεις Ορθοδόξων, αι οποίαι απετέλουν κατά μίαν έννοιαν «πρόβες» της Μ. Συνόδου, εις τας οποίας ο αριθμός συμμετεχόντων υπερέβαινε τα 1.000 άτομα. Επομένως με συμμετοχήν μόνον 156 Ιεραρχών δεν απεκλείσθη το σύνολον της Εκκλησίας προς χάριν μιας ελίτ με φιλονεωτεριστικά χαρακτηριστικά; Όχι μόνον απεκλείσθη, αλλά δεν ελήφθησαν υπ’ όψιν ούτε καν τα υπομνήματα προσωπικοτήτων (ακόμα και φιλοοικουμενιστών π.χ. υπόμνημα περί της ιεραποστολής 15 επιστημόνων), ιδιαιτέρως δε της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους και όσα μεμονωμένως απέστειλαν Ιεραί Μοναί! Το χείριστον ήτο ότι ενεκρίθη εις την Σύνοδον κείμενον, όπου αναφέρεται ότι «η διατήρησις της γνησίας ορθοδόξου πίστεως διασφαλίζεται μόνον δια του συνοδικού συστήματος, το οποίον ανέκαθεν εν τη Εκκλησία απετέλει την ανωτάτην αυθεντίαν επί θεμάτων πίστεως και κανονικών διατάξεων» αποκλείοντες τοιουτρόπως τον λαόν του Θεού, καθώς εξαιρούν αυτόν από την έννοιαν της συνοδικότητος της Εκκλησίας!

Όλοι ευχαριστημένοι!

Δυστυχώς δια την κατάστασιν αυτήν εμφανίζονται πολλοί ευχαριστημένοι. Οι Ιεράρχαι που συμμετείχον έμειναν ευχαριστημένοι, διότι τους εδόθη ο λόγος. Έδωσε κανείς όμως ουσιαστικώς σημασία εις τα όσα είπον η απλώς εκαλλιεργήθη η ψευδαίσθησις ότι έχουν και αυτοί παρουσία; Η παρουσία ήτο μόνον διακοσμητική, καθώς απεστερήθησαν του δικαιώματος ψήφου. Είναι ως κάποιος ο οποίος αποστερείται εις την δημοκρατίαν των πολιτικών του δικαιωμάτων: υπάρχει μεν ως άτομον αλλά όχι ως πολίτης, δηλ. αναλογικώς όχι ως Ιεράρχαι. Οι Προκαθήμενοι έμειναν ευχαριστημένοι, διότι ισχυροποίησαν τας θέσεις των, καθώς είναι θελκτική η θεωρία περί «πρώτου» εις την Ορθοδοξίαν. Πολλοί εκ των αντιοικουμενιστών έμειναν και αυτοί ευχαριστημένοι, επειδή υπήρξαν απειροελάχιστοι Ιεράρχαι, οι οποίοι δεν υπέγραψαν. Έσπευσαν μάλιστα να τους ονομάσουν «νέους Μάρκους Ευγενικούς» χωρίς να διερωτηθούν αν οι συγκεκριμένοι Ιεράρχαι εστήριξαν απολύτως δια της παρουσίας, των λόγων και την υπογραφής των (εις τα υπόλοιπα κείμενα) την Σύνοδον, δηλ. την ενωτικήν σύγκλισιν της Ορθοδοξίας με τον Παπισμόν, η οποία δεν εξαρτάται από την υπογραφήν ενός κειμένου η από την υιοθέτησιν ενός όρου, αλλά από την αλλοίωσιν του φρονήματος και της κανονικότητος εις την Εκκλησίαν. Έχει γίνει αντιληπτή η προϊούσα βατικανοποίησις;

Ηττημένη η Εκκλησία της Ελλάδος

Συγκεκριμένως δια την Εκκλησίαν της Ελλάδος η Σύνοδος αυτή υπήρξε μία πανωλεθρία. Μία Εκκλησία με περί τους 80 Μητροπολίτας, με την βαθυτέραν θεολογικήν παιδείαν, η οποία στηρίζει υλικώς και εμψύχως το Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως, δεν επέτυχεν ώστε να επικρατήσουν αι τροποποιήσεις. Διαφωνούμε ότι αι τροποποιήσεις θα έδιδαν λύσιν, διότι τα ίδια τα θέματα ήσαν απαράδεκτα και δεν έπρεπε να συγκληθή καν η Σύνοδος. Ακριβώς, επειδή επεκράτησεν η άποψις ότι ήσαν αρκεταί αι τροποποιήσεις δι’ αυτό τελικώς επήλθε ναυάγιον… Το πρώτον ζήτημα εις το οποίον ηττήθη η Εκκλησία της Ελλάδος ήτο η υιοθέτησις της ορολογίας του «προσώπου». Δεν εμβαίνομεν εις την ουσίαν του ζητήματος, απλώς εις το ότι η τροποποίησις που επροτάθη δεν έγινε δεκτή αλλά «πέρασε» η γραμμή του Σεβ. Περγάμου. Η δευτέρα ήττα ήτο εις το ζήτημα των Μητροπόλεων της Βορείου Ελλάδος, δια το οποίον έλαβε μίαν μόνον ανακλητήν -ανά πάσαν ώραν και στιγμήν- προφορικήν διαβεβαίωσιν του σημερινού Πατριάρχου. Είναι όντως σπουδαί­ον ότι κατεγράφη εις τα πρακτικά; Και των αιρετικών αι απόψεις είναι καταγεγραμμέναι εις τα πρακτικά των Συνόδων. Η τρίτη ήττα ήτο ότι δεν υπήρξε καμία καταδίκη δια τον Παπικόν Έξαρχον που προσφάτως εγκατεστάθη εις τας Αθήνας και πλέον οργώνει όλην την Ελλάδα, καθιστάμενος και αυτός «πάσης Ελλάδος»! Την «διαφήμισίν» του έχει αναλάβει ιστοσελίδα που υπεστήριξε με κάθε τίμημα την Σύνοδον. Η τετάρτη ήττα ήτο ότι δεν εθίγει το ζήτημα των Μητροπόλεων των Δωδεκανήσων. Ο Πατριάρχης απηξίωσε να συμπεριλάβη εις την αντιπροσωπίαν κάποιον από τας νήσους αυτάς, αλλά αυτό δεν απησχόλησε κανένα! Τα μέρη αυτά παραμένουν αποκομμένα από τον γενικόν συντονισμόν της Εκκλησίας της Ελλάδος αλλά και ανυπεράσπιστα, όταν π.χ. παραδίδεται εις την Πάτμον ένας ναός εις τους Παπικούς! Βεβαίως, η Σύνοδος δεν κατεδέχθη να ασχοληθή ούτε με την Αγίαν Σοφίαν Κωνσταντινουπόλεως θα ησχολείτο με ένα Ναόν; Αν η Πάτμος ανήκε εις την Εκκλησίαν της Ελλάδος θα ησχολείτο! Η πέμπτη ήττα ήτο ότι ο Πατριάρχης ανεκηρύχθη εις κριτήν των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών εις περίπτωσιν αποδόσεως αυτονομίας! Αυτό ελησμόνησαν οι παρόντες ότι δεν σχετίζεται μόνον με τας «Νέας Χώρας» αλλά και με τα Δωδεκάνησα και με την Κρήτην… Μία ακόμη ήττα ήτο ότι με το κλείσιμον την Συνόδου επεσφραγίσθη και πάλιν η θεολογία του Σεβ. Περγάμου εις το κείμενον με τας διαχριστιανικάς σχέσεις που αναφέρει: «η Ορθόδοξος Εκκλησία αποδέχεται την ιστορικήν ονομασίαν των μη ευρισκομένων εν κοινωνία μετ’ αυτής άλλων ετεροδόξων χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών»). Η διατύπωσις απηχεί πλήρως τα όσα είχε υπεστηρίξει ο Σεβ. Περγάμου εις την σύναξιν του Φαναρίου την 1ην Σεπτεμβρίου 2015.

Πως πρέπει να κινηθή ο αγών;

Μία σύγχυσις παρατηρείται εις τους αντιοικουμενιστάς με άλλους να προτείνουν την αποτείχισιν η διαδηλώσεις και άλλους να επαναλαμβάνουν τα επιχειρήματα τα προ της Συνόδου. Πρώτον, απαιτείται ψυχραιμία, διότι η Σύνοδος και αι αποφάσεις της ως αντικανονικαί θα εκπέσουν. Δεύτερον, εκτός του ότι αι αντιπροσωπεύσεις είναι αντικανονικαί, πρέπει να τεθή επιτακτικώς εις την Ιεραρχίαν της Εκκλησίας της Ελλάδος το ερώτημα αν οι 25 Επίσκοποι που συμμετείχαν έπραξαν το καθήκον τους, εκείνο δια το οποίον έλαβαν σχετικήν εντολήν. Δεν είναι δυνατόν να αποστέλεται αντιπροσωπία και εκείνη να αποφασίζη κατά το δοκούν η κατά τας πιέσεις… Τρίτον, κανείς δεν έθεσε το ερώτημα αν μετά τας συνεχείς παραιτήσεις Ιεραρχών κατά τον αρχικόν ορισμόν μελών της αντιπροσωπίας, που συμφώνως προς κάποια δημοσιεύματα έφθασαν τους 12, η αντιπροσωπία είναι έγκυρος. Ως ενθυμούμεθα ο Μακαριώτατος είχεν είπει ότι επιθυμεί να έχη μαζί του τους επαΐοντας. Την επομένην φοράν πάλι τους ιδίους θα λάβη μαζί; Οι υπόλοιποι είναι η δεν είναι επαΐοντες; Τέταρτον, ως επισήμως ανεκοινώθη θα ακολουθήσουν και επόμεναι παρόμοιοι σύνοδοι με σκοπόν να καταστούν μόνιμος θεσμός. Ενώ το Φανάρι είναι ένα βήμα μπροστά κανείς δεν ασχολείται δια την αποτροπήν της επερχομένης! Εις την επομένην Σύνοδον, όπου δεν θα υπάρχη κείμενον περί διαχριστιανικών σχέσεων (εκτός αν προκύψη αίφνης), επιτρέπεται η αντικανονικότης να κραταιωθή; Ο οικουμενισμός δεν πηγάζει από την αντικανονικότητα; Δεν πρέπει πρωτίστως να καταπολεμηθή αυτή; Πέμπτον, ποία η θέσις των αντιοικουμενιστών εις περίπτωσιν που επιβεβαιωθή αυτό το οποίον έγραψεν ο κ. Απόστολος Λακασάς εις την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της 26ης Ιουνίου 2016: «Η Μόσχα εκτιμάται ότι θα επιχειρήσει να οργανώσει “αντισύνοδο”, πιθανότατα ακόμη και μέσα στο 2017», λέει στην «Κ» εκκλησιαστικός παράγοντας». Ακόμη και τότε θα προτιμηθή το «μαρτυρικό» Φανάρι έστω και αν η πλέον μαρτυρική Αντιόχεια συνταχθή με την Ρωσίαν; Έκτον, δεν έχει αντιληφθή κανείς την σπουδαιότητα, τας θεολογικάς προεκτάσεις και την σύνδεσιν του εκκρεμούς ζητήματος των «Νέων Χωρών» με τον Οικουμενισμόν. Μας προεκάλεσεν απορίαν ο θαυμασμός με τον οποίον υπεδέχθησαν Ιεράρχαι τη διπλωματικήν υπεκφυγήν του Φαναρίου. Ας προβληματισθούν όλοι και θα επανέλθωμεν.

Τέλος, εις το προηγούμενον φύλλον του Ο.Τ. ανεφέρθημεν εις την εμπλοκήν της πολιτικής εις την οικουμενιστικήν Σύνοδον. Κανείς δεν ενημερώθη ότι «Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και προσωπικά ο αρμόδιος υφυπουργός, Γιάννης Αμανατίδης, κατέβαλαν κάθε προσπάθεια προς την πλευρά της Ρωσίας προκειμένου να μεταπειστεί η Ρωσική Εκκλησία και να προσέλθει… κατόπιν ειδικών εντολών του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, αλλά και συνολικά η ελληνική κυβέρνηση κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου να στεφθεί με επιτυχία αυτή η διοργάνωση» (ΕΠΙΚΑΙΡΑ 24.06.2016). Το γεγονός ότι κατά την επίσκεψιν του Πατριάρχου της Ρωσίας εις το Άγιον Όρος ο Πατριάρχης της Κων/πόλεως παρέμεινεν εις την έδραν του, δια να συναντήση τον κ. Κ. Μητσοτάκην, ο οποίος τας επομένας ημέρας έλαβε μέρος εις την λέσχην Μπίλντεμπεργκ πέρασεν απαρατήρητον; Αυτά δεν προβληματίζουν τους αντι-οικουμενιστάς δια την πηγήν και τον τρόπον αναχαιτήσεως του οικουμενισμού;

Ορθόδοξος Τύπος,08/07/2016