Ο φόβος μπροστά στο πνεύμα του κόσμου (Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 7η Ιουλίου 2016

Ο ΦΟΒΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

       Πληθώρα κειμένων δημοσιεύτηκαν πριν, κατά τη διάρκεια και το πέρας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Άλλα από αυτά είχαν το χαρακτήρα της κριτικής και άλλα της στήριξης των προσυνοδικών κειμένων της. Άλλα είχαν το χαρακτήρα της ακρίβειας, της επιστημονικότητας και της σοβαρότητας και άλλα το χαρακτήρα του τυφλού φανατισμού και των ύβρεων.

      Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει το δημοσίευμα του θεολόγου κ. Γεωργίου Βλαντή, με τίτλο: «Ο ΦΟΒΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ», που αναρτήθηκε στο ιστολόγιο «ΑΜΗΝ», στις 11 Ιουνίου ε. ε. , παραμονές συγκλήσεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Με το άρθρο του αυτό ο συντάκτης θέλησε να «υπερασπίσει» την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, από τους «ανά την οικουμένη “ορθοδόξους” φονταμενταλιστές», από τις «λυσσαλέες (ενίοτε δελαπατρίδειες) ιαχές της μισαλλοδοξίας»!

     Κατ’ αρχήν να συστήσουμε στους αναγνώστες μας την «ταυτότητα» του κ. Γ. Βλαντή, διότι αυτό έχει μεγάλη σημασία για το «βαρυσήμαντο» άρθρο του. Διαβάζουμε στο υστερόγραφο του άρθρου του: «ο ορθόδοξος θεολόγος Γιώργος Βλαντής είναι Διευθυντής (geshaftsfuhner) του Συμβουλίου των Χριστιανικών Εκκλησιών της Βαυαρίας (ACK Bayern) και επιστημονικός συνεργάτης της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου». Ο εν λόγω θεολόγος τυγχάνει διευθυντικό στέλεχος των (πολλών) «Εκκλησιών» της Βαυαρίας. Όντας μέλος της «Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας», ταυτόχρονα τυγχάνει διευθυντής «Χριστιανικών Εκκλησιών», πέραν της Μίας Εκκλησίας, ήτοι της πανσπερμίας των αιρετικών κοινοτήτων της παραφθαρμένης χριστιανοσύνης της Δυτικής Ευρώπης! Παράλληλα ασκεί την επιστημονική του συνεργασία στην Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου, όπου έγινε και το γνωστό συνέδριο για την «μεταπατερική θεολογία». Αυτός ο ορθόδοξος θεολόγος των πολλών «Εκκλησιών»  κλήθηκε (αυτοβούλως;) να υπερασπισθεί την Ορθοδοξία, την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, και την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, από την «απειλή» των «ορθοδόξων φονταμενταλιστών». Αυτών, που θέλουν να μείνουν πιστοί στο γράμμα και το πνεύμα της Ορθοδοξίας. Αυτών που βλέπουν με θλίψη και ανησυχία τα πανταχόθεν καταδικασμένα οικουμενιστικά «ανοίγματα» προς τους αιρετικούς και τους αλλοθρήσκους! Αυτών οι οποίοι βιώνουν με αγωνία και πόνο ψυχής τις απόπειρες νοθεύσεως της ορθοδόξου πίστεως από τον σύγχρονο συγκρητιστικό τυφώνα και αντιστέκονται!

       Διαβάζοντας το κείμενο του κ. Γ. Βλαντή, αδυνατούμε να πιστέψουμε, πως χέρι ορθοδόξου θεολόγου, μπόρεσε να το συντάξει. Δίκην «Μεγάλου Ιεροεξεταστού», εξαπολύει μύδρους σε όσους «τόλμησαν» να εκφράσουν την ελεύθερη γνώμη τους. Να ασκήσουν το ορθόδοξο εκκλησιαστικό, αλλά και συνταγματικό τους δικαίωμα στην κριτική. Ένα ανελέητο υβρεολόγιο, το οποίο σπάνια συναντούμε στην εκκλησιαστική γραμματεία. Κάθε αντίθετη φωνή είναι απαγορευμένη, για εκείνον, και μόνο οι φωνές των ιθυνόντων του οικουμενισμού πρέπει να ακούγονται!

      Μάτια προσπαθήσουμε να βρούμε βάση για αντίκρουση θεολογικού λόγου στο κείμενό του, διότι η θεολογική πενία των επιχειρημάτων του σκιάζεται από τις απαράδεκτες ύβρεις, οι οποίες, πολλές από αυτές, ξεπερνούν και αυτά τα όρια της νομιμότητας!

         Σταχυολογήσαμε κάποιες από τις πολλές απαξιωτικές του φράσεις, για να καταλάβουν οι αναγνώστες μας το πνευματικό του επίπεδο. Οι ύβρεις απευθύνονται εναντίον όλων των ορθοδόξων πιστών (Επισκόπων, κληρικών, μοναχών, καθηγητών πανεπιστημίων, θεολόγων και απλών πιστών), οι οποίοι άσκησαν την νόμιμη και επιβεβλημένη, σύμφωνα με την άποψή τους, κριτική στα προσυνοδικά κείμενα και «τόλμησαν» να προτείνουν τροποποιήσεις. Εναντίον όσων «τόλμησαν» να οργανώσουν, να παραβρεθούν και να μιλήσουν σε ημερίδες για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο! Εναντίον όσων ήθελαν να είναι η Αγία κα Μεγάλη Σύνοδος «επόμενη τοις Αγίοις Πατράσι», δηλαδή όντως Αγία και Μεγάλη!

        Ιδού λοιπόν κάποια από τα «στολίδια» εναντίον όλων αυτών από τον ορθόδοξο θεολόγο κ. Γ. Βλαντή: Τα κείμενα τους (όλων αυτών) είναι «φτηνής θεολογικής αισθητικής, η οποία συγχέει το φανφαρολογείν με το ομολογείν την πίστη». Διοργανώθηκαν «εκδηλώσεις με προφανή φατριακά χαρακτηριστικά με μάλιστα με την ενεργό σύμπραξη επισκόπων, που συνειδητά προσβάλλουν το συνοδικό ήθος». Όλοι αυτοί «Θεολογικά, ηθικά και αισθητικά ανήκουν εξ’ ορισμού στο περιθώριο, Ανίκανοι να ζήσουν την Εκκλησία ως δρόμο, οι απανταχού της γης “ορθόδοξοι” φονταμενταλιστές είναι καταδικασμένοι να τη βιώνουν στο πεζοδρόμιο». Είναι «επίμονοι διάκονοι του ζόφου». Δεν είναι καλά στα μυαλά τους, καθ’ ότι «τα πλέον κραυγαλέα σχετικά παραληρήματα χρήζουν όχι θεολογικής αντίκρουσης, αλλά ψυχιατρικής αντιμετώπισης». Τους διακρίνει η «ασχετοσύνη και σε έναν εκκλησιολογικό αναλφαβητισμό». Διακρίνονται από «εξάρσεις του θυμικού των παραφρόνων και των αναλφαβήτων» και από «παγανιστική εμμονή σε έναν κύκλο αυτάρεσκης, ναρκισσιστικής επανάληψης». Τους αποκαλεί ειρωνικά ως «ελίτ των “θεουμένων”», οι οποίοι «βιώνουν με ψυχαναγκαστικό τρόπο και ναρκισσιστικώς αυτοεπιβεβαιούμενοι μια απολυτοποιημένη κατασκευή του παρελθόντος». Απορρίπτουν «ό, τι “καινόν” θέλει το Πνεύμα να πει στις Εκκλησίες» (sic!!!). «Οι “ορθόδοξοι” φονταμενταλιστές εκφράζουν έναν χριστιανισμό της αέναης επανάληψης … κατασκευάζουν εχθρούς για να αντέξουν τον ψυχαναγκασμό της παγανιστικής τους επαναληπτικότητας, για να είναι στοιχειωδώς σε κάποια κίνηση». Αυτό είναι ένα από τα πολλά λεκτικά «στολίδια» του, εναντίον όσων δεν συμφωνούν μαζί του! Εναντίον όσων δεν θα ήθελαν να είναι, όπως αυτός, διευθυντές «Εκκλησιών»!

      Όμως μέσα στο παραλήρημά του ομολογεί και ο ίδιος πως «η προετοιμασία της Συνόδου ήταν προβληματική. Τα κείμενα προς συζήτηση έχουν προφανείς αδυναμίες και ελάχιστα θα ελκύσουν τους ανθρώπους του σήμερα. Έλειψαν το θάρρος και η τόλμη και προκρίθηκαν η γραφειοκρατία και οι εκκλησιοπολιτικές ισορροπίες»! Ρωτάμε τον κ. Βλαντή: οι «ορθόδοξοι φονταμενταλιστές» τι περισσότερο έκαναν από το να ασκούν την κριτική τους σε αυτή την «προβληματική», όπως τη  αποκαλεί «προετοιμασία της Συνόδου»; Τι περισσότερο έκαναν από το να κριτικάρουν τα προσυνοδικά κείμενα, τα οποία και πάλι κατ’ αυτόν «έχουν προφανείς αδυναμίες και ελάχιστα θα ελκύσουν τους ανθρώπους του σήμερα»; Όταν ο ίδιος αποφαίνεται για την «προβληματική προετοιμασία της Συνόδου» και τις «προφανείς αδυναμίες των κειμένων», γιατί να μην ισχύουν και γι’ αυτόν τα «στολίδια» του, εναντίον των «ορθοδόξων φονταμενταλιστών»; Ποια είναι η δική του κριτική στις «προφανείς αδυναμίες» της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου; Γιατί αρκείται στην κριτική, όσων κάνουν κριτική στις «προφανείς αδυναμίες των κειμένων»; Γιατί στηλιτεύει με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο και ύφος, όσους κάνουν αυτό, που ο ίδιος δεν έκαμε;

       Ο κ. Γ. Βλαντής κάνει λόγο επίσης για «αρχιτέκτονες του σχεδίου τορπιλισμού της Συνόδου», χωρίς να διευκρινίζει αν μέσα σ’ αυτούς συμπεριλαμβάνονται και οι «ορθόδοξοι φονταμενταλιστές». Προφανώς ο κ. Γ. Βλαντής, δεν είναι επαρκώς ενημερωμένος. Ποιός αρνήθηκε στ’ αλήθεια την σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου; Κανένας! Ασκήθηκε καλόπιστη κριτική ως προς τον τρόπο της συγκλήσεως και την θεματολογία της και όχι για την σύγκλησή της. Ασκήθηκε κριτική κυρίως για το γεγονός της ευθείας αναγνωρίσεως των σχισμάτων και των αιρέσεων ως «εκκλησιών», αυτών, που διευθύνει ο κ. Γ. Βλαντής! Ασκήθηκε κριτική για την συνοδική κατοχύρωση του Οικουμενισμού, μέσω των ατέρμονων και απόλυτα αναποτελεσματικών θεολογικών διαλόγων και κύρια για την κατοχύρωση της συμμετοχής μας στο παναιρετικό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών»! Ασκήθηκε κριτική διότι δεν αναφέρεται πουθενά, τόσο στα προσυνοδικά, όσο και στα επίσημα κείμενα της Συνόδου οι λέξεις «αίρεση» και «αιρετικοί»! Ασκήθηκε κριτική διότι δεν καταδικάζονται οι υφιστάμενες αιρέσεις και δεν αξιολογούνται οι ατέρμονοι θεολογικοί διάλογοι πενήντα ετών! Τι έγινε τελικά, εξαφανίστηκαν οι αιρέσεις, ή η Εκκλησία δεν τις θεωρεί πλέον αιρέσεις; Φυσικά ισχύει το δεύτερο! Οι συνοδικά καταδικασμένες πλάνες του Παπισμού: φιλιόκβε, κτιστή χάρη, καθαρτήριο, άζυμα, πρωτείο, κλπ (Σύνοδοι 879-880, 1351, 1480, 1848, κλπ), του Προτεσταντισμού: αγιομαχία, άρνηση του αειπάρθενου της Θεοτόκου, εικονομαχία, κλπ. (Σύνοδοι: Γ΄ Οικουμενική, Ζ΄ Οικουμενική), του Μονοφυσιτισμού, του Μονοθελητισμού και Μονοενεργητισμού (Σύνοδοι: Δ΄ Οικουμενική, Ε΄ Οικουμενική, ΣΤ΄ Οικουμενική), δεν λογίστηκαν ως αιρετικές πλάνες και κακοδοξίες στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, αλλά χαρακτηρίστηκαν, με τον ανώδυνο χαρακτηρισμό, ως «ετερόδοξες» και επιβραβεύτηκαν με την αναγνώριση της ονομασίας τους ως «εκκλησίες»! 

      Δεν μας λέει ο κ. Γ. Βλαντής, αν ως «αρχιτέκτονες του σχεδίου τορπιλισμού της Συνόδου», χαρακτηρίζει και τα τέσσερα Πατριαρχεία (Αντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας και Γεωργίας), τα οποία αριθμούν τα ¾ των Ορθοδόξων πιστών και τα οποία δεν συμμετείχαν αιτιολογημένα στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο. Στις ανακοινώσεις τους δεν αναφέρεται η λέξη ματαίωση της Συνόδου, αλλά αναβολή, επανακαθορισμός της θεματολογίας, καταδίκη των συγχρόνων αιρέσεων και αποτροπή αναγνωρίσεως των αιρετικών ως «εκκλησίες»!

       Περαίνοντας την αναφορά μας στο κείμενο του κ. Γ. Βλαντή, διαπιστώνουμε, με θλίψη και ανησυχία, ένα σύγχρονο παράδοξο φαινόμενο: Οι θρασείς και αμετανόητοι αιρετικοί να απολαμβάνουν τιμών, φιλοφρονήσεων, πρωτοκαθεδριών, συμπροσευχών, και το χειρότερο: σοφιστική δικαιολόγηση των πλανών τους, ως δήθεν «διαφορετικές παραδόσεις», και αναγνώριση των «εκκλησιών» τους! Σε αντίθεση με τους ορθοδόξους, οι οποίοι στιγματίζονται ως «σκοταδιστές», «φανατικοί», «φονταμενταλιστές», «κήρυκες του μίσους», «αρνητές της χριστιανικής αγάπης», «ψυχοπαθείς», κλπ. ακόμη και ως «αιρετικοί»! Αναμφίβολα το κείμενο του κ. Γ. Βλαντή, φανερώνει περίτρανα αυτή την παραδοξότητα και δυστυχώς προμηνύει επερχόμενα δεινά για όσους θέλουν «ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού» (Β΄Τιμ.3,12), από τον «φόβο του πνεύματος του κόσμου»!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών