Παιδεία καὶ Προσευχή

Παιδεία καὶ Προσευχή

∆ὲν ὑπάρχει µεγαλειωδέστερος συνδυασµὸς τῆς προσευχῆς µὲ τὴν παιδεία. Ἐφ’ ὅσον παιδεία σηµαίνει συνειδητὴ προσπάθεια, γιὰ νὰ καταστεῖ ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνο, ποὺ ὀφείλει νὰ εἶναι, «κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁµοίωσιν Θεοῦ» καὶ προσευχὴ εἶναι ἡ λογικὴ ἐπικοινωνία τοῦ ψυχοσωµατικοῦ ὄντος, δηλαδὴ τοῦ ἀνθρώπου µὲ τὸν ∆ηµιουργό Του, καθίσταται κατανοητὸν ὅτι ὑφίσταται οὐσιώδης σχέση καὶ στενὸς σύνδεσµος µεταξὺ παιδείας καὶ προσευχῆς.

   Ἐν προκειµένῳ ὑπάρχει µία ἀλληλοπεριχώρηση. Ὁ δεχόµενος τὴν παιδεία ταυτόχρονα δέχεται καὶ τὴ φιλοθεΐα. «Ὁ τοίνυν τῷ ὄντι φιλόσοφος, καὶ φιλόθεος ἂν εἰκότως καλοῖτο» (Θεοδωρή- του Κύρου, PG 151:2c).

Ὡστόσο συχνὰ νοµίζουµε ὅτι µπορεῖ νὰ σταθεῖ ἀπὸ µόνη της ἡ γνώση χωρὶς τὴν πίστη. Ἀλλ’ ἡ ψυχὴ δὲν ἱκανοποιεῖται µονοδιάστατα. Ἀναζητεῖ τὸ «πλήρωµα τοῦ Θεοῦ» (Ἐφεσ. 3:20), ἄλλως ἡ ξηρὴ γνώση φέρει ἀλλοτρίωση αὐτοῦ τούτου τοῦ ἤθους τοῦ ἀνθρώπου. Συνελόντ' εἰπεῖν παιδεία καὶ προσευχὴ ὅ,τι τὸ ἄριστον. Ἐὰν συνεπῶς, τὴν πολιτιστικὴ παιδεία ἑνὸς λαοῦ τὴν κατεργάζεται ἡ ἀληθὴς παιδεία, τότε τὸ σκεπτικὸ γιὰ µία ἐκπαιδευτικὴ κοινότητα χωρὶς τὴν προσευχὴ προφανῶς δὲν κινεῖται στὴ σωστὴ κατεύθυνση. Ἀλλ’ οἱ Ἕλληνες γνωρίζουν, ἔχουν παιδεία. Γι’ αὐτὸ ἰσχύει: «µὴ µέταιρε ὅρια αἰώνια ἅ ἔθεντο οἱ πατέρες σου» (Παροιµ. 22:28).

Ἀρχιµ.Χρυσόστ.Παπαθανασίου Ἱεροκήρυξ Καθεδρ.Ἱ.Ν. Ἀθηνῶν

Ορθόδοξος Τύπος, 08/07/2016