Το τελειότερον αγαθόν εις τον κόσμον

Ποιό είναι το μεγαλύτερο αγαθό στον κόσμο; Όλοι το γνωρίζουμε: Είναι ο Χριστός. Γιατί; Λέγει ο Άγιος Νικόδημος:

·      -   Είναι το φως του κόσμου και μας το είπε: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου· ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ᾽ έξει το φως της ζωής» (Ιωαν. η, 12).

Με πιο απλά λόγια λέγει ο Κύριος: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου. Όποιος θα με ακολουθήση δεν θα περπατήση στο σκοτάδι, αλλά θα έχη μέσα του το ζωηφόρο και πνευματικό φως, που προέρχεται από την αληθινή ζωή, Τον Θεό.

·         -Είναι ο Σωτήρας μας. «ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ος εστι Χριστός Κύριος» (Λουκ. β, 11), δηλαδή γεννήθηκε σήμερα για σας Σωτήρας, ο οποίος είναι ο Θεός και Κύριος.

·       - Είναι ο Υιός του Θεού. «Ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα» (Ματθ. γ´ 17). Δηλαδή. Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπημένος, εις το οποίον ευηρεστήθην (ο εκλεκτός μου).

·         -Ο Κύριός μας είναι το παν για μας. Είναι ο πλάστης και δημιουργός μας. Η ζωή μας και η ψυχή μας. Διότι μας αγάπησε τόσο πολύ. Γι᾽ αυτό και όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας δόθηκαν ψυχή τε και σώματι στον Χριστό. «Ζω δε ουκέτι εγώ. ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2, 20).

Ο Άγιος Αχμέτ (3 Μαΐου) ήταν Μωαμεθανός και στο επάγγελμα αρχιλογιστής. Είχε ως δούλες δύο χριστιανές Ορθόδοξες γυναίκες από την Ρωσία. Η μία ήταν νέα στην ηλικία και η άλλη γρια. Κάθε φορά που πήγαινε η γρια στην Εκκλησία, έφερνε αντίδωρο και αγιασμό, τα οποία έδινε στην νέα.

Όταν όμως συνέβαινε αυτό, ο Αχμέτ καταλάβαινε να βγαίνη από το στόμα της νέας μια απερίγραπτη ευωδία. Πολλές φορές την ρωτούσε τι έπαιρνε και ευωδίαζε τόσο πολύ. Αυτή βέβαια απαντούσε ότι πράγματι εκτός από το αντίδωρο και τον αγιασμό δεν έπαιρνε τίποτε άλλο.

Έτσι λοιπόν μία ημέρα από περιέργεια πήγε στην Εκκλησία του Πατριαρχείου, διότι στην Κωνσταντινούπολη ζούσαν, και παρηκολούθησε την θεία Λειτουργία.

Εκεί, χάριτι θεία, είδε κάτι που τον ξάφνιασε. Είδε, δηλαδή τον ιερέα να στέκεται πάνω από την γη, ολόφωτος, τον δε Πατριάρχη να ευλογή τον λαό και από τα δάχτυλά του να βγαίνουν ακτίνες φωτός, που φώτιζαν τις κεφαλές των Χριστιανών και όχι την δική του.

Αυτό το είδε πολλές φορές και τότε χωρίς αμφιβολία πίστεψε και βαπτίσθηκε.

Όταν αργότερα συναντήθηκε με τους τούρκους άρχοντες, κάποιος ρώτησε το εξής: «Ποιό είναι το σπουδαιότερο αγαθό στον κόσμο;»

Τότε ο Αχμέτ με όση δύναμη είχε φώναξε: «Η πίστη στον Χριστό».

Ύστερα από αυτήν την ομολογία, έλαβε και το στεφάνι του μαρτυρίου.

·        - Τι λέγει ο Μέγας Βασίλειος.

Το τελειότατο αγαθό είναι αυτός ο Θεός, τον Οποίο δεν θα στερηθούν όλοι που Τον ζητούν με πόθο. Μη λοιπόν κανείς αμόρφωτος που δεν διακρίνει μεταξύ της έννοιας του αγαθού και του κακού, μου ονομάζει αγαθό εκείνο που έχει πρόσκαιρη απόλαυση και εξαφανίζεται μαζί με τη φθορά του σώματος. Εκείνος που κατεβάζει στην τάξη του αγαθού τον υλικό πλούτο και τα σωματικά προτερήματα, αποδίδει το όνομα το σεμνό και που αρμόζει σε μόνο τον Θεό σε πράγματα ευτελή και ανάξια λόγου και συγχρόνως θα περιπέση σε δυσχερέστατη αντίθεση. Γιατί η θα πη ότι οι Απόστολοι, επειδή δεν ζήτησαν τον Κύριο, δεν πέτυχαν τα υλικά αγαθά. Η εάν ζητούν και δεν επιτυγχάνουν αυτών των αγαθών, θα κατηγορήση αυτή τη Γραφή που λέγει ότι οι εκζητούντες τον Κύριον δεν θα στερηθούν κανενός αγαθού. Αλλ᾽ οι άγιοι και ζητούσαν με πόθο τον Κύριο και δεν στερούνταν της κατανοήσεως αυτού που ζητούσαν, ούτε στερήθηκαν των αγαθών που βρίσκονται στην αιώνια ανάπαυση. Περί εκείνων κυρίως θα μπορούσε να λεχθή το «παντός αγαθού». (Απ᾽ την Ομιλία του «ΕΙΣ ΤΟΝ ΛΓ´ ΨΑΛΜΟΝ»)

Ορθόδοξος Τύπος,05/02/2016