Αποχαιρετώντας ένα ακόμη έτος

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΕΤΟΣ

            Ο άνθρωπος απεχθάνεται την σε βάρος του κριτική στο έπακρο. Απεχθάνεται επίσης την αυτοκριτική. Έτσι πορεύεται ζώντας με τη διαρκή ψευδαίσθηση ότι ακολουθεί τον ορθό δρόμο και αναμένει την επιβεβαίωση από το μέλλον. Ο ισχυρός εμμένει στις απόψεις του, τις οποίες προβάλλει, αλλά και επιβάλλει, ως επαΐων, ο αδύνατος αποδέχεται τις απόψεις του ισχυρού μη θέλοντας να διαφοροποιηθεί από τους πολλούς, οι οποίοι έχουν παραδοθεί αμαχητί στις κυριαρχούσες απόψεις. Μάλιστα ασκεί την αυθυποβολή στην ψευδαίσθηση ότι όλα πάνε καλά ακόμη και όταν οι επιπτώσεις από τις ποικίλες κρίσεις τον πλήττουν προσωπικά.

            Τί το ιδιαίτερο παρουσίασε το έτος, που μας αποχαιρετά; Οι αναλυτές θα παρουσιάσουν τα πλέον σημαντικά, κατά την εκτίμησή τους, συμβάντα, θα τονίσουν πώς αυτά θα επηρεάσουν τις μελλοντικές εξελίξεις, θα καθησυχάσουν τους όποιους ανησυχούν βεβαιώνοντας ότι όλα βαίνουν καλώς και θα διανείμουν αδαπάνως ελπίδες και αισιοδοξία. Ας εξετάσουμε κάποια συμβάντα.

            Η δράση του δολοφονικού στρατού του χαλιφάτου στη Μέση Ανατολή ασφαλώς θα προβληθεί ως το γεγονός της χρονιάς. Όχι βέβαια επειδή αυτός ο στρατός των φανατικών δολοφόνων ευτέλισε στο έπακρον την ανθρώπινη ζωή, ισοπέδωσε οικισμούς και κατέστρεψε μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς, αλλά επειδή τελικά εστράφη και κατά των προνομιούχων πολιτών όχι μόνο αιχμαλωτίζοντας και εκτελώντας κατά τελετουργικό τρόπο κάποιους από αυτούς, αλλά επιφέροντας το θάνατο άλλων με τρομοκρατικά κτυπήματα στον μητροπολιτικό χώρο των πρώην αποικιοκρατικών χωρών, οι πολίτες των οποίων είχαν την πλήρη διαβεβαίωση των κρατούντων για την ασφάλειά τους. Ασφαλώς, καθώς είναι ακόμη νωπές οι εντυπώσεις από τα γεγονότα του Παρισιού, καθώς ματαιώνονται εκδηλώσεις και οι πολίτες τρέπονται σε άτακτη φυγή, απομακρυνόμενοι από τα σημεία, στα οποία εκδηλώνεται βία, οι αναλυτές θα σχολιάσουν: Όλα έχουν πλέον αλλάξει και δεν θα είναι όπως πριν. Το ίδιο έλεγαν μετά την επίθεση κατά των διδύμων πύργων στη Νέα Υόρκη, γεγονός, που έδωσε αφορμή και μάλιστα και δικαίωμα (!) στις ΗΠΑ να εξαπολύσουν πολέμους για την πάταξη της «τρομοκρατίας» προβάλλοντας εμμέσως πλην σαφώς τον κάθε μουσουλμάνο ως εν δυνάμει τρομοκράτη! Και ενώ παραμένουν αναπάντητα ερωτήματα γύρω από το συμβάν εκείνο, για τους λίγους, έστω, πολίτες του κόσμου και επιμένουν να σκέπτονται και να μην αποδέχονται τα όσα οι ισχυροί προβάλλουν και επιβάλλουν, μέσω των ασφυκτικά ελεγχομένων μέσων «ενημέρωσης», επιχειρείται να διατηρηθεί επίκαιρο το ιδεολόγημα της νεωτερικότητας και στη συνέχεια της νέας τάξης πραγμάτων ότι δηλαδή όλες οι συγκρούσεις στο διάβα της ιστορίας είχαν χαρακτήρα θρησκευτικό! Κανείς αναλυτής δεν θα σχολιάσει, γιατί ο Άσαντ δεν ανετράπη εντός 24 ωρών, αφού οι πολίτες της χώρας του ήσαν κατά 70% σουνίτες. Κανείς δεν θα επισημάνει ότι τον στρατό των δολοφόνων, υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, στηρίζουν ολόθερμα οι πλέον φιλοδυτικές σουνιτικές χώρες Σαουδική Αραβία, Κατάρ και Τουρκία.

Κανείς δεν θα υπομνήσει στους Γάλλους ιθύνοντες ότι εκώφευαν, όταν λάμβαναν μηνύματα από χριστιανούς της Συρίας, που τους ενημέρωναν ότι οι αντικαθεστωτικοί τους σφάζουν. Και όχι μόνο εκώφευαν, αλλά έκαναν και τα «στραβά μάτια», όταν Γάλλοι πολίτες έσπευδαν να καταταγούν στον στρατό των δολοφόνων. Κανείς άλλωστε δεν έθεσε το ερώτημα στους «υπέρμαχους» των ελευθεριών Αμερικανούς, γιατί οι χριστιανοί του Ιράκ μειώθηκαν κατά 1 εκατομμύριο μετά την «απελευθέρωσή» τους. Κανείς δεν θα επισημάνει τον θρήνο των απλήστων κερδοσκόπων εκ της καταστροφής από τους Ρώσους με βομβαρδισμό τουλάχιστον 500 βυτίων, που μετέφεραν το ληστεμένο από τους τζιχαντιστές στη Συρία και στο Ιράκ πετρέλαιο, στην Τουρκία και από εκεί στις αγορές της Δύσης, η οποία επωφελείται στο έπακρον από την πτώση της τιμής του μαύρου χρυσού (στη χώρα μας ελάχιστα το αντιληφθήκαμε), καθώς πέραν των εμφανών ωφελημάτων αναμένει και το άλλο, της οικονομικής κατάπτωσης της μισητής Ρωσίας, η οποία δαπανά για τους βομβαρισμούς, εγείρει το μένος των φανατικών μουσουλμάνων και βλέπει τα έσοδά της από την πώληση υδρογονανθράκων να μειώνονται σοβαρά. Έτσι οι πολλοί στρεβλά ενημερωμένοι θα εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι αντιπαραθέσεις στον πλανήτη είναι θρησκευτικής φύσεως. Η νέα τάξη πραγμάτων θα επιτείνει τον επηρεασμό της προς την κατεύθυνση της επικράτησης της θρησκείας της, ενός συγκρητισμού στα μέτρα του συστήματος, και οι άπληστοι πλουτοκράτες θα σωρεύουν το χρήμα στις τράπεζές τους.

            Συναφές προς το ανωτέρω είναι και το θέμα των προσφύγων. Οι κρατούντες σε αγαστή συνεργασία προς τα μέσα «ενημέρωσης» είχαν καλλιεργήσει στο έπακρο το ιδεολόγημα των πολυπολιτισμικών κοινωνιών. Έτσι προωθούσαν τόσο στα σχολεία, όσο και στην κοινωνία το πνεύμα της ειρηνικής συνύπαρξης προσώπων διαφορετικών πολιτιστικών στοιχείων! Ποιοι; Αυτοί, που προκαλούν διαρκώς συρράξεις για οικονομικά οφέλη και οι άλλοι, που, με το αζημίωτο, παραπληροφορούν την κοινή γνώμη, το ζαλισμένο κοπάδι. Αυτοί, που απομυζούν τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους των φτωχών και καταφρονεμένων, τους θέλουν δίπλα τους, ως ισότιμους πολίτες, στις μητροπολιτικές χώρες!  Και έγιναν οι πρόσφυγες, και κοντά σ’ αυτούς οι μετανάστες, εκατοντάδες χιλιάδες συμφοριασμένων, που διακινδυνεύουν τη ζωή τους, για να επιβιώσουν, όσοι το καταφέρουν! Και έπεσαν οι μάσκες του ανθρωπισμού και της ανεκτικότητας έναντι του διαφορετικού πολύ σύντομα. Τα σύνορα ξαναέκλεισαν, η Τουρκία, κύριος διακινητής των δυστυχούντων, με το αζημίωτο, επιβραβεύεται και η χώρα μας δέχεται από «εταίρους» και «συμμάχους» διαρκώς επικρίσεις για την ανεπάρκειά της. Και εμείς υπόδουλοι στους ισχυρούς του χρήματος, και συνεπώς της εξουσίας, παραπαίουμε μη θέλοντας να χάσουμε την απόλαυση να πλήττουν την εθνική μας αξιοπρέπεια (τι είναι αυτό;), να μας ληστεύουν μέσω των δανειακών μας «υποχρεώσεων» και να απεργάζονται τη φτωχοποίηση μεγάλου πλήθους των συμπολιτών μας.

            Με τα συμβαίνοντα στη γειτονιά μας πού διάθεση να ασχοληθούμε με κάποια άλλα «ασήμαντα». Ασφαλώς δεν μειώθηκαν οι θάνατοι παιδιών από πείνα και ελαφρές ασθένειες, που ξεπερνούν ετησίως τα 10 εκατομμύρια. Αλλά ο άνθρωπος είναι οικονομικό «αγαθό» εν πλήρει επαρκεία για τον δυτικό homo economicus. Μόνο στην πατρίδα μας καταδικάζουμε σε θάνατο πριν από τη γέννηση κατ’ ελάχιστον 200.000 υπάρξεις ή, αλλοιώς, εξαρτήματα του σώματος της κυοφορούσας μάνας. Τώρα για τους άλλους, το 1 δισεκατομμύριο περίπου, που δεν έχουν πρόσβαση στο πόσιμο νερό, όλα θα τακτοποιηθούν στο εγγύς μέλλον. Οι ηγέτες έλαβαν πρόσφατα, στο Παρίσι πάλι, σημαντικές αποφάσεις!   

Και εμείς εμμένουμε στις θέσεις, που εκφράζουν τα μέσα ενημέρωσης της διαπλοκής και προσδοκούμε από το νέο έτος καλύτερες ημέρες. Έχουμε και εμείς επί τέλους εύρει τον δρόμο της κοινωνικής «απελευθέρωσης», όπως έδειξε ο πρόσφατα ψηφισθείς νόμος, ο αντικείμενος προς τον νόμο του Θεού. Γιατί να μην αισιοδοξούμε ότι όλα θα πάνε καλά; Το μέλλον είναι η μόνη υπερβεβαιότητα των ανθρώπων χωρίς Θεό (Αλμπέρ Καμύ)!  

                                                     «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»