24 Ιουλ 2015

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Μετὰ παρρησίας καὶ ἀκατακρίτως



Μετὰ παρρησίας καὶ ἀκατακρίτως
ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ µας εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι πού µ παρρησία διατυπώνουν τήν ἄποψή τους γιά διάφορα ἐκκλησιαστικά θέµατα καί εἰδικότερα, γιά τήν παναίρεση τοῦ οἰκουµενισµοῦ. ∆υστυχῶς, στόν οἰκουµενισµό πρωτοστατοῦν µεγαλόσχηµοι κληρικοί, οἱ ὁποῖοι συχνά κραδαίνουν τό σπαθί τῆς τιµωρίας, γιά νά ἐπιβάλουν στούς πιστούς τήν ὑπακοή στίς ἀπαράδεκτες ἐπιλογές τους καί νά «καλλιεργήσουν» στούς ζηλωτές τήν εὐσέβεια πού οἱ ἴδιοι στεροῦνται! Μέ δεδοµένη τήν τακτική τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀρχόντων καί τήν ἔλλειψη στοιχειώδους δηµοκρατικῆς εὐαισθησίας καί µολογιακοῦ φρονήµατος, τί πρέπει νά κάνει συνειδητός χριστιανός; Τό ἐρώτηµα εἶναι εὔλογο καί καίριο. Καί ἡ ἀπάντηση εὔκολη. Ἐκεῖνος πού ὄντως πιστεύει καί ἀγωνίζεται κατά Θεόν, δέν ὑπολογίζει τίς ἀπειλές τῶν ἐνόχων. Ὁ ἴδιος δέν ζητάει ἀπό κανένα καµιά προσωπική βοήθεια, δέν ἐπιζητεῖ τήν ἀναγνώριση ἀπό τούς ἄλλους, δέν ἐπιδιώκει τήν προώθησή του κάπου, ἀλλά ἁπλά ἀνησυχεῖ γιά τήν πορεία τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγµάτων καί ἐπιθυµεῖ τή βελτίωσή τους.

 Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τούς κληρικούς, οἱ ὁποῖοι συνήθως ἀντιµετωπίζουν τήν ἐνόχληση ἤ καί τήν ὀργή τῶν ἐπισκόπων τους, οἱ ὁποῖοι θέλουν νά τούς φιµώσουν γιά νά µή ἀκούγονται φωνές διαφορετικές ἀπό τή…. σιωπή τους! Ἀλλά καί γιά νά µή χαλάει ἡ εἰκόνα, νά µή δηµιουργεῖται ἡ ἐντύπωση στούς ἄλλους ἐν Χριστῷ ἀδελφούς ὅτι δέν ἐλέγχουν τήν κατάσταση καί ἀφήνουν τούς ζηλωτές νά διαφοροποιοῦνται καί νά παρακινοῦν τούς ἁπλούς ἀνθρώπους σέ «ἀσεβεῖς» ἐνέργειες.
Γιά τούς περισσότερους ἀρχιµανδρίτες βέβαια δέν χρειάζεται νά πῶ κάτι, ἁπλούστατα δέν ὑπάρχει παρρησία, ἀφοῦ περιµένουν ἀνυπόµονα πότε θά γίνουν ἐπίσκοποι, γιά νά πραγµατοποιηθεῖ τό ὄνειρό τους, πού εἶναι καί µοναδικός σκοπός τῆς ζωῆς τους. Ἡ ὁµολογία πίστεως καί ἡ ἀντίδρασή τους στούς οἰκουµενιστές γι᾿ αὐτούς δέν ἔχουν ἰδιαίτερη ἀξία. Ἀλήθεια, ἔχουν φωνή αὐτοί οἱ ἄνθρωποι; Ἔχουν εὐαισθησία καί θάρρος νά µιλήσουν γιά τήν παν- αίρεση τοῦ οἰκουµενισµοῦ καί νά διαφωνήσουν µέ τούς πρωτεργάτες του; Κατά τά ἄλλα εἶναι θεοφοβούµενοι καί πνευµατικοί καί ὁδηγοῦν τά πνευµατικά τους τέκνα στήν κατά Χριστόν ζωή! Ἔχουν ὅµως ἕτοιµο καί τόν περιφρονητικό τους λόγο γιά τούς διαφορετικούς κληρικούς, πού τούς διακρίνει ἡ παρρησία καί ἐλέγχουν τίς αἱρετικές ἀποκλίσεις καί τήν περιφρόνηση τῶν ἱερῶν κανόνων καί τῆς παράδοσης τῆς Ἐκκλησίας ἐκ µέρους τῶν οἰκουµενιστῶν.
    Αὐτά πού γράφω τώρατά ἔχω ξαναγράψει πολλές φορές- ἐνοχλοῦν µερικούς ἀδελφούς, ὄχι γιατί δέν περιγράφουν µ ἀκρίβεια τήν πραγµατικότητα, ἀλλά γιατί ἀποκαλύπτουν εὐρύτερα τή θλιβερή πραγµατικότητα, ἐνῶ θά ἔπρεπε, κατ᾿ αὐτούς, νά εἶναι γνωστή µόνο ἐν οἴκῳ. Καί αὐτό γιά νά µή χαλάσει ἡ ὡραία εἰκόνα, πού προβάλλεται µέ περισσή ὑποκρισία. ∆ηλαδή, τά δυσάρεστα καί σκανδαλώδη νά σκεπάζονται καί τά ὑποκριτικά καί παραπλανητικά νά προβάλλονται πρός ὠφέλειαν τῶν πιστῶν! Σηµειώνω ἕνα σχετικό περιστατικό. Μιά φορά εἶχα στείλει µερικά βιβλία µου σέ µιά ἡγουµένη, µετά ἀπό παραγγελία της καί σέ λίγες µέρες µοῦ ἐπέστρεψε τά µισά, γιατί εἶχε διαπιστώσει ὅτι σέ ἐκεῖνα ἤλεγχα ἐπισκόπους καί κληρικούς, κάτι πού γιά τήν ὁσιωτάτη ἦταν ἀπαράδεκτο. Καί µέ παρακαλοῦσε νά τίς στείλω ἄλλα βιβλία, ἀκίνδυνα. Φυσικά ἀνταποκρίθηκα ἀµέσως, ἀλλά µέ ἀρνητικό τρόπο. Τίς ἐπέστρεψα τά χρήµατα, γιά νά ἠρεµήσει ἡ συνείδησή της. ∆υστυχῶς, ἔτσι σκέφτονται πολλοί ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας. ∆ηµοσίως δέν λένε τίποτα, ψιθυρίζουν ὅµως πολλά καί κάνουν περισσότερα πού εἶναι ἀπαράδεκτα καί τά ὁποῖα, ἐάν περιέγραφε κάποιος, θά ἐξόργιζε τούς ἀναγνῶστες ὄχι γιατί τά ἔγραψε, ἀλλά γιατί συµβαίνουν. Ἀλλά ἄς µή δώσω συνέχεια. Ἐπιστρέφω στό θέµα µου.
    ἀείµνηστος Φώτης Κόντογλου σέ ἐπιστολή του πρός λατινίζοντα µητροπολίτη τό 1965, ἔγραψε καί κάτι προσωπικό πού ἔχει σχέση µ τά ὅσα ἀναφέρω ἐδῶ καί εἶναι ἐξόχως διδακτικό: «Αἱ ἀντιλήψεις µου δύναµαι νά βεβαιώσω ὅτι δέν ὀφείλονται εἰς ἐλατήρια µισαλλοδοξίας ἀγνοίας, ἀλλ᾿ εἰς βαθεῖαν πίστιν καί γνῶσιν τοῦ µυστηρίου τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν ὁποίαν ἔσχον, χάριτι Θεοῦ, παιδιόθεν, ἐξ ἧς ἀναβρύει πρός αὐτήν βαθυτάτη ἀγάπη καί σεβασµός, πιστούµενος διά µιᾶς ζωῆς θυσιῶν καί ἀγώνων, καταδικασάντων µε εἰς ἀκτηµοσύνην ἑκουσίαν, καθ᾿ ὅν χρόνον θά µοί ἦτο εὐχερές νά ἀποκτήσω πολλά χρήµατα, δεδοµένου ὅτι πλουσιοδότης Κύριος ἐπροίκισε µ, τόν ἀνάξιον, διά πολλῶν προσόντων, ἐξ ἐκείνων ἅτινα ἐξασφαλίζουν ἐπιτυχίαν ὑλικήν, καί φήµην, ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ τῷ ἀπατεῶνι» (Φωτίου Κόντογλου, Ἀντιπαπικά, 1993, σελ. 19). Μακάρι κάποτε νά ἀποκτήσουµε τήν ἀρετή τῆς παρρσίας καί νά ἐγκαταλείψουµε τή δειλία τοῦ ψιθύρου καί τήν ἐνοχή τῆς κατάκρισης.

Ορθόδοξος Τύπος, 24/07/2015

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Προσφάτως ένας πεπαρρησιασμένος κληρικός, ο π.Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, ενεργώντας με αίσθημα αυξημένης ποιμαντικής ευθύνης αλλά και αγάπης προς τη διαρκώς προδιδόμενη Ορθοδοξία, παρουσίασε σε ένα εκλεκτό συγγραφικό του πόνημα, την αντιοικουμενιστική πτυχή της προσωπικότητας του νεοφανούς οσίου Παισίου.
Ε λοιπόν, τι ήταν να το κάνει αυτό;
Κάποιοι φιλοπατριαρχικοί κάλαμοι ξιφούλκησαν εναντίον του με το φαιδρό αιτιολογικό ότι με το προαναφερθέν σύγγραμμά του πολεμά το πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως και τον πατριάρχη Βαρθολομαίο! Και εξαπέλυσαν εναντίον του μία εμπαθή και αήθη επίθεση που, σε κάποιες εκδηλώσεις και μορφές της, εισήλθε και στην περιοχή της φαιδρότητας.
Ένιοι, μάλιστα, εξ αυτών "ενέπλεξαν", τρόπον τινά, στην όλη υπόθεση και το μητροπολίτη Πατρών, στην περιφέρεια του οποίου δραστηριοποιείται ποιμαντικά ο εκλεκτός κληρικός, του οποίου την παρέμβαση, εμμέσως πλην σαφώς, ζήτησαν.
Βλέπουμε, τοιουτοτρόπως, αδελφοί ότι και στις χαλεπές μας ημέρες ζηλωτές και "τω πνεύματι ζέοντες" κληρικοί, με αξιοθαύμαστη παρρησία και αψηφώντας τις
λυσσαλέες αντιδράσεις των υπεναντίων, αρθρώνουν πεπαρρησιασμένο αντιοικουμενιστικό λόγο, καθιστάμενοι, κατ αυτόν τον τρόπο, σύγχρονοι ομολογητές της Ορθοδοξίας και αντικείμενα θαυμασμού, τιμής και αγάπης απ την πλευρά του πιστού λαού!
Λ.Ν.
υ.γ.Ο μητροπολίτης Πατρών πρέπει να αισθάνεται υπερήφανος που ο π.Αναστάσιος διακονεί στην περιφέρειά του θεοφιλώς.

Ανώνυμος είπε...

Μπραβο στο αρθρο σας πατερ! Θυμηθηκα ενα ποιματακι που το εχω στη βιβλιοθηκη μου να το διαβαζω.
Ειναι του Οσιου Μελετιου του Ομολογητου.

Δεν υπαρχουν αλλοι λογοι να εκφρασω αυτα που πιστευω!

''Ουκ εστι τις θεοφιλης εως ενος ουκ εστι.
Παντες ομου σφαδαζουζι κατα της αληθειας.
Ει δε τις εστιν ευσεβης ,αλλα τη γλωσση μονη,
Εν λογοις μονοις ευσεβει,ταις π ρ α ξ ε σ ι ν
Προσπταιων.
Αλλ''Ο Θεος ως που φησιν Βασιλειος ο Μεγας [χρησιμοποιει αλλον πατερα της Ορθοδοξιας,τον Μ.Βασιλειο]


Ουδενα παντως ευσεβειν εξ ημισειας θελει....

Του καταγγελλειν απασι θεσμους Ευαγγελιων.
Και του διδασκειν λογικως τας προσταγας
Του κτιστου.
Κατα πολυ λαμπροτερον,σεμνοτερον,και
Κ ρ ε ι τ τ ο ν ,
Το π ε ρ ι κ λ ε ι ε σ θ α ι φ ρ ο υ ρ α ι ς
ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΣΜΟΙΣ ΠΡΟΣΟΜΙΛΕΙΝ
ΥΠΕΡ ΑΥΤΗΣ
ΠΑΝΤΟΙΟΙΣ.
-----
Υπαρχει αραγε μονον ελλειψη γνωσης,
Η και φοβος;
Την ευχη σας!

Ανώνυμος είπε...

Ο Χριστιανος πρεπει μονο φοβο Θεου να εχει,διοτι αυτος ο φοβος ειναι σωτηριος, και οχι ο φοβος υψιλα ισταμενων εκκλησιατικων και πολιτικων αρχοντων.
Τα εκατομυρια των μαρτυρων δεν εδειλιασαν εναντι των τυρανων ,αλλα ομολογησαν με παρρησια και εμειναν πιστοι μεχρι θανατου και απεκτισαν δια του μαρτυριου σωτηριαν αιωνιον επειδη ειχαν πιστι και ως καρπο της πιστεως το φωτισμο και τη δυναμι του Αγιου Πνευματος.
Με φωτισμο του Αγιου Πνευματος ομολογησαν ενωπιον λαου και αρχοντων και ενδυναμουμενοι εν Χριστο υπεμειναν μαρτυρια.
Το θεμα ειναι, αν σημερα εχουμε πιστι κληρος και λαος, η ειμαστε χλειαρη στην πιστι και γιαυτο δεν εχουμε θαρρος για ομολογια της πιστεως και δυναμι για να υπομενουμε μαρτυρια. Γιαυτο εχουμε πτωσεις και ητες, γιαυτο αλωνιζει η παναιρεσι του οικουμενισμου και καθε πλανη.

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com