Ἀθεράπευτα ἄθεος!

Ἀθεράπευτα ἄθεος!

τοῦ ἱεροκήρυκος ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

.                 Ὁ ἄθεος εἶναι ἐλεύθερος; Θά ἦταν τόσο ἐλεύθερος, ὅσο θά ἦταν ἐλεύθερο τό ἄστρο, πού κάνει μόνο του διαστημικό ταξίδι χωρίς νά πειθαρχῆ στό νόμο τῆς παγκοσμίου ἔλξεως καί σέ τόσους ἄλλους φυσικούς νόμους!

.                 Ἄν τά ἄψυχα λειτουργοῦν ἐπί τῇ βάσει φυσικῶν νόμων, τούς ὁποίους οὕτε κατασκεύασαν οὕτε κατανοοῦν, πολύ περισσότερο οἱ ἄνθρωποι, τά λογικά ὄντα, λειτουργοῦν ἐπί τῇ βάσει φυσικῶν καί ἠθικῶν νόμων.

Πολλοί ἀπό τούς λειτουργικούς νόμους ὑπερβαίνουν τή λογική καί τήν ἀνθρώπινη ἐπιστήμη. Εἴμαστε ὅμως βέβαιοι, ὅτι ἰσχύουν, διότι βλέπουμε τά ἀν­υπέρβλητα καί ἀνεξήγητα ἐπιτεύγματά τους. Εἶναι ἀπερινόητοι. Καί κατά τοῦτο βρίσκονται στόν ἄβατο (γιά τή λογική) χῶρο, πού καλεῖται μυστήριο.

Μέ τή «λογική» τοῦ ἀθέου δέν γίνεται νά ἐξηγηθοῦν πράξεις ἀγάπης, θυ­σίας, προσφορᾶς, ἡρωισμοῦ, μαρτυρίου. Πολύ περισσότερο δέν μπορεῖ νά ἐξηγη­θῆ ή διαχρονικότητα τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἡ μοναδικότητα τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ πάντοτε ὑπερέχουσα ἐπικαιρότητα τοῦ Προσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τό νά διακηρύττη κανείς, ὅτι εἶναι ἄθεος, εἶναι μέν ἐξ ὑποκειμένου δικαίωμά του, ἐξ ἀντικειμένου ὅμως δέν σημαίνει ὅτι ὁπωσδήποτε εἶναι άθεος. Ἡ ἀθεΐα δέν εἶναι απιστία, ἀλλ’ οὕτε καί ἐλευθερία. Εἶναι ἐξάρτησις, εἶναι ἀφροσύνη, εἶναι νοητική καί ψυχική ἀσθένεια. Καί κατά τοῦτο σωστά ἀποκαλῆ «ἀθεράπευτο ἄθεο» τόν ἑαυτό του ὁ νέος ὑπουργός τῶν Οἰκονομικῶν κ. Βα­ρουφάκης.

Μερικές ἀπό τίς διακηρύξεις αὐτοπαρουσιάσεως, ὅπως σέ σχετική ἱστο­σελίδα μπορεῖ κανείς νά δῆ, εἶναι οἱ ἑξῆς:

Εἶμαι ἀθεράπευτα ἄθεος.

Εἶμαι φιλελεύθερος κομμουνιστής.

Εἶμαι τραγικά κακός.

Εἶμαι ἐλευθερόφρων κομμουνιστής.

Εἶμαι ὁ νέος ὑπουργός Οἰκονομικῶν.

Μέ ἕναν ἄρρωστο, καί μάλιστα «ἀθεράπευτο», δέν μπορεῖ κανείς ν’ ἀντιπαρατεθῆ. Μπορεί ὅμως νά θυμίση καί σ’ αὐτόν καί σέ ἄλλους τῆς ἴδιας καταστάσεως, ὅτι τή γροθιά τῆς ἀθεΐας τήν ὕψωσαν πολλοί, καί μέ πολύ με­γαλύτερη θρασύτητα. Ὅλοι ὅμως «συνεποδίσθησαν καί ἔπεσαν». Ὁ Θεός μένει ὁ ἐνδοξαζόμενος στούς αἰῶνες.

Ὁ ἄθεος ὑψώνει τό ἀνάστημά του, τό νανικό ἀνάστημα τοῦ ὀρθολο­γισμοῦ, ὑπεράνω τοῦ Ὑπέρ λόγον, τοῦ ὑπερβατικοῦ Θεοῦ, τοῦ Μυστηρίου τῆς θεϊκῆς δυνάμεως καί ἀγάπης. Κρίμα! Ἀδικεῖ τόν ἑαυτό του.

.                 Ὑπέρ τόν κ. Βαρουφάκη, ὡς ἄθεος (καί ὑπέρθεος!) θέλησε νά ἀνυψώση κάποτε τόν ἑαυτό του ὁ βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ. Τό δικό του «ἐγώ» καί τό δικό του ἄγαλμα διέταξε νά προσκυνήσουν ὅλοι! Καί στά τρία Παιδιά, στούς Τρεῖς Παῖδες, πού ἔμειναν ἀλύγιστοι, μίλησε ἡ ὑπερφίαλη ἀθεΐα του μέ τά ἐξῆς λόγια:

—Ἄν δέν μέ προσκυνήσετε, τούτη τή στιγμή θά σᾶς ρίξω στό καμίνι τῆς φωτιᾶς. Καί τότε «τίς ἐστι θεός, ὅς ἐξελεῖται ὑμᾶς ἐκ τῶν χειρῶν μου;». Ποιός θεός; Ὑπάρχει θεός, πού θά σᾶς γλυτώση ἀπό τά χέρια μου;… (Δαν. γ´ 13-18).

Καί ὁ μέν Ναβουχοδονόσορ βεβαιώνει μετά ἀπό λίγο, ὅτι ὑπάρχει Θεός, πού ἔσωσε τούς Τρεῖς Παῖδες, καί ἀναφωνεῖ: «Εὐλογητός ὁ Θεός τοῦ Σεδράχ, Μισάχ καί Ἀβδεναγώ» (Δαν. γ´ 28). Ὁ κ. Βαρουφάκης ἆραγε καί οἱ ἄθεοι «σύν­τροφοί» του, θά βεβαιωθούν ὅτι ὑπάρχει ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Θεός, πού ἔγινε ἄνθρωπος γιά τή σωτηρία ὅλων;

.                 Ἐμεῖς εὐχόμαστε νά μήν εἶναι ἀνίατος ἡ νόσος τους, ἡ ἀθεΐα τους, ὄχι γιατί τούς φοβόμαστε, ἀλλά γιατί εἰλικρινά τούς ἀγαπᾶμε.