Ο Προφήτης Ηλίας (Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμία)

         ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

   ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 20 Ἰουλίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ

1. Σήμερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν μνήμη ἑνός μεγάλου προφήτου, τοῦ προφήτου Ἠλία τοῦ «Θεσβίτου». Λέγεται ἔτσι, γιατί καταγόταν ἀπό τήν Θεσβών τῆς Γιλεάδ, τῆς πέραν τοῦ Ἰορδάνου χώρας. Ὁ προφήτης αὐτός ἔμεινε ζωηρά χαραγμένος στήν καρδιά τοῦ λαοῦ, γι᾽ αὐτό καί στήν Παλαιά Διαθήκη ἔχουμε πέντε διηγήσεις1 γιά τόν προφήτη Ἠλία, οἱ ὁποῖες προέρχονται ἀπό τό στόμα τοῦ λαοῦ. Γι᾽ αὐτό καί οἱ πέντε αὐτές διηγήσεις δέν περιέχουν θεωρητική διδασκαλία, ἀλλά περιστατικά καί θαύματα ἀναφερόμενα στόν προφήτη. Ἀλλά καί τόν μεγαλύτερο ἔπαινο στόν προφήτη Ἠλία τόν Θεσβίτη τόν ἔκανε μετά ἀπό πολλά χρόνια πάλι ὁ λαός. Ὅταν, ἀγαπητοί μου, ὁ λαός τῆς Παλαιστίνης ἄκουε τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό νά κηρύττει καί νά θαυματουργεῖ, ἔκπληκτοι γιά ὅσα ἄκουαν καί ἔβλεπαν, ἔλεγαν: Ποιός εἶναι αὐτός; Μήπως εἶναι ὁ Ἠλίας; (Βλ. Λουκ. 9,19).

2. Λυπᾶμαι, ἀδελφοί μου χριστιανοί, γιατί δέν ἔχω τόν χρόνο σέ ἕνα σύντομο λειτουργικό κήρυγμα νά μιλήσω καί γιά τίς πέντε αὐτές διηγήσεις τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τίς ἀναφερόμενες στόν προφήτη Ἠλία. Ὀλίγα μόνο θά πῶ ἀπό αὐτές καί θά τελειώσω σύντομα τόν λόγο. Τό μήνυμα τοῦ προφήτου πού ἑορτάζουμε σήμερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, εἶναι ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀπό παλαιά ὁ δαίμονας αὐτός μπλεκόταν στά πόδια τῶν πιστῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ, γιά νά τούς νοθεύσει τήν σωστή πίστη καί λατρεία σ᾽ Αὐτόν. Στά χρόνια τοῦ προφήτου γιά τόν ὁποῖο μιλᾶμε, ἀγαπητοί μου, μέ τήν πολιτική τοῦ βασιλιᾶ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ κράτους Ἀχαάβ, ἀλλά καί τῶν προηγουμένων του βασιλιάδων, εἴχαμε ἰσχυρό τό ρεῦμα τοῦ συγκρητισμοῦ στήν χώρα τοῦ Θεοῦ. Καί ἀπό τό ρεῦμα αὐτό τῶν ἀσεβῶν βασιλέων παρασυρόμενος ὁ λαός ἀνεμείγνυε τήν λατρεία τοῦ Γιαχβέ μέ τήν λατρεία τῶν ξένων θεῶν καί μάλιστα μέ τήν λατρεία τοῦ Βάαλ. Ὅλοι οἱ ἀγῶνες, ὅλη ἡ διδασκαλία τοῦ προφήτου Ἠλία, ἦταν σ᾽ αὐτό ἀκριβῶς τό θέμα: Ἤ ὁ Γιαχβέ ἤ ὁ Βάαλ. Καί τά δύο δέν χωροῦν! Εἶναι «σάν νά κουτσαίνετε καί μέ τά δυό τά πόδια» (Γ´ Βασ. 18,21), ἔλεγε στούς Ἰσραηλῖτες ὁ προφήτης. Καί ἐπειδή τό κακό προερχόταν ἀπό τόν ἄρχοντα, ὁ ἀτρόμητος προφήτης δέν δίστασε νά παρουσιαστεῖ ἐνώπιόν του καί νά τόν ἀποκαλέσει «διαφθορέα τοῦ Ἰσραήλ» (Γ´ Βασ. 18,17-18). Γιά νά ἀποδείξει δέ τήν ἀλήθεια τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, τοῦ Γιαχβέ, ὁ προφήτης Ἠλίας, ἀγαπητοί μου, πρότεινε νά ἀνεβοῦν ὅλοι, αὐτός καί οἱ προφῆτες τοῦ Βάαλ καί ὁ λαός, στό Κάρμηλο ὄρος. Ἐκεῖ ὁ προφήτης ἔκανε ἕνα μεγάλο θαῦμα: Ἔβαλε φωτιά στό νερό! Ἀκοῦστε: Στήθηκαν δύο θυσιαστήρια, ἕνα τοῦ Γιαχβέ καί ἕνα τοῦ Βάαλ. Ἡ συμφωνία ἦταν: Σ᾽ ὅποιο θυσιαστήριο πέσει φωτιά ἀπό τόν οὐρανό, ἐκείνου ὁ Θεός εἶναι ἀληθινός. Φώναζαν οἱ ἱερεῖς καί οἱ προφῆτες τοῦ Βάαλ στόν θεό τους ὧρες πολλές, γιά νά τούς στείλει φωτιά, ἀλλά τίποτε. Ἦρθε ἡ ὥρα νά προσευχηθεῖ ὁ Ἠλίας. Ὤ, ἡ προσευχή τῶν ἁγίων! Κάνει θαύματα. Γιά νά μή νομίσουν οἱ ἄλλοι ὅτι ὁ προφήτης Ἠλίας ἔχει προσανάμματα κρυμμένα στό θυσιαστήριό του καί ἀπό αὐτά ἄναψε ἡ φωτιά, ζήτησε κουβάδες νερό καί τούς ἔριξε στήν βάση του. Ἔγινε ποτάμι ἀπό νερό. Μετά γονάτισε καί προσευχήθηκε στόν Γιαχβέ νά ᾽ρθεῖ φωτιά στό δικό του θυσιαστήριο. Καί πραγματικά ὁ οὐρανός ἔστειλε φωτιά καί κατέφαγε τίς πέτρες, τά ξύλα καί αὐτό τό νερό, τό ποτάμι νερό, πού ἦταν στήν βάση τοῦ θυσιαστηρίου (Γ´ Βασ. 18,33-38). Ναί! Ὁ προφήτης Ἠλίας ἔβαλε φωτιά στό νερό! Καί αὐτό τό θαῦμα τοῦ προφήτου, ἀδελφοί μου χριστιανοί, τό ἐπαναλαμβάνει ὁ ἱερεύς, ὅταν τελεῖ τό βάπτισμα. Στήν κολυμβήθρα εἶναι νερό ἀπό τήν βρύση καί ὁ ἱερέας παρακαλεῖ τόν Θεό νά στείλει στό νερό τῆς κολυμβήθρας τό Ἅγιό Του Πνεῦμα. Τό Ἅγιο Πνεῦμα ὅμως εἰκονίζεται μέ φωτιά καί σάν γλῶσσες φωτιᾶς ἦλθε τήν Πεντηκοστή στούς μαθητές. Τό βλέπουμε καί ἐδῶ λοιπόν ὅτι τά γεγονότα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης προτυπώνουν καί προεικονίζουν τήν Καινή Διαθήκη.

3. Εἶναι πολλά αὐτά, πού θά μποροῦσα νά σᾶς ἔλεγα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, γιά τόν προφήτη Ἠλία πού ἑορτάζουμε σήμερα. Νά σᾶς ἔλεγα γι᾽ αὐτόν ὅτι ἔγινε ἀναχωρητής καί περπατάρης μέχρι ψηλά τό ὄρος Χωρήβ (Γ´ Βασ. 19,8 ἑξ.) καί μέχρι πέρα τήν Σιδώνα (Γ´ Βασ. 17,9 ἑξ.) καί ὅτι ὁ Θεός τόν ἔτρεφε μέ ἕνα κόρακα πού τοῦ ἔφερνε κομμάτι κρέας γιά φαγητό (Γ´ Βασ. 17,4-6). Ἀλλά ξέρουμε ὅτι ὁ κόρακας ἁρπάζει καί δέν δίνει. Ὅταν ὅμως ὁ Θεός τό πεῖ, ὁ κόρακας δίνει καί δέν ἁρπάζει! Ἔτσι καί στήν κοινωνία μας εἶναι μερικοί ἄνθρωποι κοράκια πού ὅλο ἁρπάζουν καί καταβροχθίζουν. Ἀλλά ἄν τούς φωτίσει ὁ Θεός, ἄν τούς ἔλθει ἡ θεία Χάρη, θά ἀλλάξουν τήν ἁρπακτική τους μανία καί θά γίνουν ἐλεήμονες καί θά τρέφουν τά φτωχαδάκια καί τούς προφῆτες τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἦταν ὁ Ἠλίας. Θά σᾶς ἔλεγα ἀκόμη γιά τήν θεοπτία του στό Χωρήβ, ὅπου διδάχτηκε ὅτι ὁ Θεός εἶναι στήν λεπτή αὔρα καί ὄχι στόν σεισμό (Γ´ Βασ. 19,11-13). Σάν νά ἤθελε νά τοῦ πεῖ ἡ θεοπτία αὐτή ὅτι πρέπει νά εἶναι φιλάνθρωπος στόν ἀγώνα του καί μαζί μέ τήν ὀξύτητα νά ἔχει καί τήν ἀγάπη. Ἀλλά τελειώνοντας θέλω νά σᾶς πῶ γιά τόν «θάνατό» του. Δέν πέθανε, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ὁ Ἠλίας. Ἅρμα πυρός τόν ἅρπαξε, μπροστά στά μάτια τοῦ μαθητοῦ του Ἐλισαίου καί ἀναλήφθηκε στόν οὐρανό (Δ´ Βασ. 2,10-12). Δύο ἄνθρωποι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης δέν πέθαναν, ἀλλά μετατέθηκαν: Ὁ Ἐνώχ καί ὁ Ἠλίας. Γιατί δέν πέθανε ὁ Ἠλίας; Μοῦ ἀρέσει ἡ ἑρμηνεία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Τρόπον τινά καί ὁ Θεός θαύμασε τόν Ἠλία γιά τούς ἀγῶνες του. Σάν νά τοῦ εἶπε: «Πώ, πώ! Τί εἶσαι ἐσύ! Ἐσένα σέ χρειάζομαι. Σέ χρειάζομαι γιά τά χρόνια τοῦ Ἀντιχρίστου»! Καί πῆρε, χριστιανοί μου, ὁ Θεός αὐτό τό ὀξύ προφητικό βέλος καί τό ἔκρυψε στήν φαρέτρα Του! Καί στά χρόνια τοῦ Ἀντιχρίστου, πού ἡ δράση του θά εἶναι φοβερή, γιατί θά ἔχει παραπλανήσει προηγουμένως μέ τόν Οἰκουμενισμό καί τίς ἄλλες αἱρέσεις τήν ἀνθρωπότητα, τότε ὁ Θεός θά βγάλει ἀπό τήν φαρέτρα του (!) τόν προφήτη Ἠλία, γιά νά πολεμήσει τόν Ἀντίχριστο καί γιά νά κηρύξει μετάνοια στόν λαό, γιά νά σωθοῦν. Ἔτσι ἔχουμε τήν προφητεία τήν εὑρισκόμενη στόν τελευταῖο χρονολογικά προφήτη, στόν προφήτη Μαλαχία. Λέγει ὁ Θεός: «Ἰδού Ἐγώ ἀποστελῶ ὑμῖν Ἠλίαν τόν Θεσβίτην πρίν ἤ ἐλθεῖν τήν ἡμέραν τοῦ Κυρίου τήν μεγάλην καί ἐπιφανῆ, ὅς ἀποκαταστήσει καρδίαν πατρός πρός υἱόν καί καρδίαν ἀνθρώπου πρός τόν πλησίον αὐτοῦ, μή ἐλθών πατάξω τήν γῆν ἄρδην» (Μαλ. 4,4-5).

Ἄς μᾶς δώσει ὁ Θεός τήν Χάρη Του, ἀδελφοί μου χριστιανοί, γιά νά εἴμαστε ἀσυμβίβαστοι μέ τήν ἁμαρτία καί τά ὄργανα τοῦ κακοῦ καί νά ἔχουμε τό ἀγωνιστικό φρόνημα τοῦ προφήτου Ἠλία, ἀναμεμειγμένο ὅμως μέ τήν ἀγάπη καί τήν ταπείνωση, γιά νά πολεμοῦμε, ὁ καθένας μέ τόν τρόπο του, τά Βάαλ τῆς συγχρόνου ἐποχῆς μας, καί νά κηρύττουμε τόν Ἰησοῦ Χριστό ὡς τόν μόνο ἀληθινό Θεό καί ὅτι ἡ σωτηρία ὑπάρχει μόνο στήν ἁγία Του ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ΑΜΗΝ.

Μέ πολλές εὐχές

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας