Βιβλιοκρισία ή ομολογίας έπαινος, για το βιβλίο «Ορθοδοξία και Ισλάμ» του Αρχιμ. Γεωργίου (Καψάνη)

Βιβλιοκρισία ή ομολογίας έπαινος, για το βιβλίο «Ορθοδοξία και Ισλάμ» του Αρχιμ. Γεωργίου (Καψάνη)

Του θεολόγου, Βασίλειου Χαραλάμπους

Το βιβλίο «Ορθοδοξία και Ισλάμ» (Κριτική προσέγγισις του ακαδημαϊκού διαλόγου υπό το φως των Αγίων Πατέρων) του Αρχιμ. Γεωργίου Γρηγοριάτου (Καψάνη), της Ιεράς Μονής Γρηγορίου, έγινε μεγάλης χαράς πρόξενος, όταν το πρωτοδιάβασα. 

Μελετώντας κανείς το μικρό αλλά μεγάλο σε σπουδαιότητα, βιβλίο του μακαριστού Αρχιμ. Γεωργίου Γρηγοριάτου «Ορθοδοξία και Ισλάμ» (Κριτική προσέγγισις του ακαδημαϊκού διαλόγου υπό το φως των Αγίων Πατέρων), διαπιστώνει την εξαιρετική παρατήρηση ότι «το κίνητρο των Αγίων για διάλογο με το Ισλάμ είναι η χριστοκεντρική αγάπη προς τους αλλοπίστους.  Ποτέ η αγάπη αυτή δεν ήταν ανθρωποκεντρική».  Επίσης τα κριτήρια του διαλόγου Ορθοδοξίας με το Ισλάμ «θεμελιώνονται στην πίστη των Ορθοδόξων στον Τριαδικό Θεό, στην θεότητα του Ιησού Χριστού και στο μυστήριο της Εκκλησίας ως σώματος του Χριστού». 

Στον  πρόλογο  αναφέρεται στο λυπηρό γεγονός,  της συγγραφής από  Αρχιεπίσκοπο της Ορθοδόξου Διασποράς, «Ορθόδοξης» κατήχησης, στην οποία δέχεται τη θεωρία των κλάδων (μη αναφέροντας το όνομα του Αρχιεπισκόπου, πρακτική την οποία θα ακολουθήσω παρακάτω σε ένα θέμα που προσωπικά με έχει λυπήσει πολύ) καθώς και στην τρισσήν τουλάχιστον αναφορά του μακαριστού Πατριάρχου Αλεξανδρείας Παρθενίου, ο οποίος χαρακτήρισε τον Μωάμεθ ως «προφήτη» και το κοράνι «άγιο».  Το λυπηρό  τούτο, του χαρακτηρισμού του κορανίου ως «αγίου» δυστυχώς το ακούσαμε πρόσφατα και από άλλα  αρχιερατικά χείλη. 

Αναφέρεται επίσης στο ολίσθημα του Σεβασμιωτάτου Ελβετίας Δαμασκηνού, ότι δηλαδή «κατά βάθος, μια Εκκλησία ή ένα τέμενος…αποβλέπουν στην ίδια στην ίδια πνευματτική καταξίωση του ανθρώπου».  Το λυπηρόν  τούτο  ο μακαριστός πατέρας Γεώργιος, το χαρακτήρισε «σχετκοποίηση της Πίστεως».  Κάτι ανάλογο με την απαράδεκτη ρήση του πρώην προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια ότι «το Πάσχα και το Ραμαζάνι είναι αδέλφια δίδυμα».   Κανένας των Επισκόπων στην Κύπρο,  δεν σχολίασε τη συγκρητιστική και απαράδεκτη φράση τούτη.  Σιωπή απαράδεκτη  τήρησαν  και οι λαλίστατοι των Επισκόπων εις τα ΜΜΕ, ο καθένας φυσικά για τους δικούς του λόγους.

Μεγάλη θλίψη δοκίμασα, διαβάζοντας κείμενο συνέντευξης Επισκόπου της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κύπρου, από τη σχετική ιστοσελίδα της Μητροπόλεως την οποίαν ποιμαίνει, στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρει την απαράδεκτη φράση ότι «Τι ωραία θα ήταν οι Ελληνοκύπριοι να ήξεραν το κοράνι.  Τι λέει ο Μωάμεθ για τον Ιησού Χριστό, για την Παναγία.  Πολύ σπουδαία πράγματα αυτά, αλλά δεν τα ξέρουν…».   Τέτοια χαρά αυτός που φρονεί Ορθοδόξως δεν την επιθυμεί.  Θα χαρούμε διαβάζοντας την αίρεση απωλείας την οποίαν εισήγαγεν ένας ψευδοπροφήτης;   Ο Απόστολος Πέτρος μας λέγει «έσονται ψευδοδιδάκαλοι και ψευδοπροφήται, οίτινες παρεισάξουσιν αιρέσεις απωλείας» (Β΄Πέτρου. 2,1)

Η κορανική διδασκαλία λέγει περίπου ότι και ο αιρεσιάρχης Άρειος.  Να προσθέσουμε ότι η πλανεμένη αναφορά του κορανίου για τον Ιησού Χριστό, ήταν και η αιτία που ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, λέγει για το Ισλάμ στο «Περί αιρέσεων» ΡΑ΄  «Έστι δε και  μέχρι του νυν κρατούσα λαοπλάνος θρησκεία των Ισμαηλιτών πρόδρομος ούσα του Αντιχρίστου».

Την  ίδια πλάνη με την κορανική αναφορά για τον Χριστό, συναντά κανείς και στην διαδασκαλία των Χιλιαστών, των λεγομένων «μαρτύρων του Ιεχωβά».  Χαρακτηριστικό των δύο αυτών πλανών είναι η άρνηση της Θεότητας του Ιησού Χριστού.

Χαρακτηριστική επίσης είναι η αναφορά  π. Γωργίου Φλωρόσκυ,   ότι υφίσταται χάσμα μεταξύ της ευσεβείας της λατρευούσης Εκκλησίας και της «θεολογίας» ορισμένων θεολόγων (κληρικών και λαϊκών) που θεολογούν ερήμην και αντίθετα προς αυτή, επιφέροντας σύγχυση στο πλήρωμα της Εκκλησίας.

Αναφέρεται επίσης ο μακαριστός Γέροντας, στο συγκρητιστικό ολίσθημα του διαθρησκειακού ορθοδοξο-ισλαμικού διαλόγου.   Η διαπίστωση  του μακαριστού Γέροντος ότι «προωθούνται τρόποι προσεγγίσεως των Ορθοδόξων με Μουσουλμάνους βασιζόμενοι σε ένα διαθρησκειακό συγκρητισμό», μας λυπεί.  Προτάσσεται λανθασμένα  το ελάσσον του μονοθεϊσμού, το οποίο καταρρίπτεται από τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, ο οποίος χαρακτηρίζει τη μονοπρόσωπη μονοθεΐα του Ισλάμ «κεκρυμμένη αθεΐα».

Επιλογικά ας αναφέρουμε ξανά, την προλογική προτροπή του μακαριστού Γέροντος Γεωργίου «Καιρός μαρτυρίας και ομολογίας».