Πατριάρχης και Πάπας

Πατριάρχης και Πάπας

Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκη

Μετά από 50 χρόνια ξανασυναντήθηκαν στα Ιεροσόλυμα ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και ο Πάπας της Ρώμης. Βαρ­θολομαίος και Φραγκίσκος αγκαλιάστηκαν στις 25 Μαΐου, συνω­μίλησαν, συμπροσευχήθηκαν και προέβησαν σε μηνύματα ενότητας και ελπίδας.

• Και οι δυο εμφανίστηκαν ως διάδοχοι των αποστόλων Πέ­τρου (ο Πάπας) και Ανδρέα (ο Πατριάρχης). Ήσαν βέβαια καί σαρκικά αδέλφια οι δυο Απόστολοι. Αλλ' οι συναντηθέντες δεν εί­ναι αδελφοί «εν αληθεία».

Και ιστορικά κακώς λέγεται ο Πάπας διάδοχος του Πέτρου. Αν υπάρχη ένας απόστολος, στον οποίο η ιστορία, η Γραφή και η Θεολογία χρεώνει την Εκκλησία της Ρώμης, αυτός είναι ο Παύλος!

• Αλλά και εκκλησιαστικά δεν είναι αδελφοί οι δυο ηγέτες, α­φού δεν μπορούν να παρακαθήσουν στο ίδιο Τραπέζι του Θεού Πατέρα, στη Θεία Ευχαριστία. Αδελφοί, ως άνθρωποι, είναι˙ α­δελφοί, ως ισότιμα μέλη της εν Χριστώ αδελφότητας, της εν αλη­θεία αδελφότητας, δυστυχώς δεν είναι.

• Δεν καυχώμαστε βέβαια εμείς για την Ορθοδοξία μας. Κάποτε μάλιστα ανήκουμε στην κατηγορία «των την αλήθειαν εν αδικία κατεχόντων» (Ρωμ. α΄ 18). Ανήκουμε στην Εκκλησία της Αλήθειας, όπως η Αγία Γραφή αποκαλύπτει και όπως οι Πατέρες διατυ­πώνουν, αλλά στην πράξι η αλήθεια μας είναι μια απρόσεκτη ζωή, στη λατρεία μας μεγαλομανία και επίδειξις, στην ελπίδα μας υλισμός και καλοπέρασις.

• Από το άλλο μέρος βρίσκονται οι Παπικοί, που «ανθίστανται τή αληθεία» (Β΄ Τιμ. γ΄ 8). Στην απλότητα όμως και την ιερα­ποστολή έχουν οπωσδήποτε επιτεύγματα αξιομνημόνευτα.

Συγκρίνατε π.χ. ένα τυπικό παπικό επίσκοπο με έναν ουνίτη (δόλιο παπικό) επίσκοπο. Ο δεύτερος, επειδή φοράει τη μάσκα του ορθοδόξου, είναι ντυμένος ως... αυτοκράτορας (όπως οι δικοί μας!). Ο παπικός έχει μια λιτή στολή. Μήπως πρέπει στην α­πλότητα να τους μιμηθούμε;

• Το θέμα πάντως είναι πιό μέσα από τις στολές. Οι Παπικοί είναι αμετακίνητοι στις πλάνες τους. Επίσκοπός τους αποκάλεσε «στείρες τις αντιλήψεις» Ορθοδόξων, που πιστεύουν στην Αλήθεια της Μιας Εκκλησίας. Για τους Ορθοδόξους ένας τρόπος υπάρχει προσεγγίσεως με τους Παπικούς: Η αποστροφή και η επιστροφή.

• Αν οι Ρωμαικαθολικοί αποστραφούν τις αιρετικές τους δο­ξασίες και αν επιστρέψουν στα «πατρώα δόγματα», τότε θα μι­λάμε όχι για φιλοφρονήσεις, αλλά για το «έν φρονούντες». Δεν θα φωτογραφίζουμε εναγκαλισμούς αλλά θα ζήσουμε την ενσωμά­τωσι των πλανεμένων.

• Η ενότητα της κοινωνίας του Χριστού δεν μπορεί να είναι... δικέφαλος! Μπορεί μερικοί δικοί μας να προβάλουν το αλλόκοτο δικέφαλο πουλί, όμως η Κεφαλή της Εκκλησίας είναι μία (Εφεσ. δ΄ 15). Το σώμα της Εκκλησίας είναι ένα.

• Μπορεί ο Παπισμός να φέρεται ως διπλή εξουσία (θρη­σκευτική και κρατική), αλλ' η εξουσία του Χριστού είναι μία: η εξ­ουσία της αφέσεως των αμαρτιών.

• Στα Ιεροσόλυμα δυο είναι τα σημεία αναφοράς: Ο Σταύλος (η Θεότητα στην ευτέλεια) και ο Σταυρός (η Αγάπη στη θυσία). Αυτά τα δυο διαγράφουν παντελώς από το λεξιλόγιο των χριστιανών τις λέξεις Πρωτείο και Πρωτόθρονος.

• Στα 50 χρόνια μετά την πρώτη συνάντησι Πατριάρχου Κων­σταντινουπόλεως και Πάπα Ρώμης, τί κερδήθηκε; Εμμονή στην πλάνη από πλευράς Ρωμαιοκαθολικών, επικίνδυνα ανοίγματα από πλευράς Ορθοδόξων.

Και υπάρχει και ο... άλλος! Αυτός κερδίζει πολλά. Ο Διάβολος, με αφορμή αντικανονικές ενέργειες, εξωθεί σε σχίσματα, περισ­σότερα από όσα ήδη έχουμε! Θα προσεγγίζουμε τους Παπικούς και θα χάνουμε τους Ορθοδόξους;