Ανοιχτή επιστολή. Που με στέλνεις κ. Πρόεδρε;

AΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΠΟΥ ΜΕ ΣΤΕΛΝΕΙΣ κε ΠΡΟΕΔΡΕ;

Τώρα που κάθισε καλά στη χώρα η Οικονομική Κρίση, για την οποία πολλά ερωτηματικά διατυπώνονται, τα όλο πρόβλημα ξεσπάει πάνω στο κεφάλι των ασθενεστέρων τάξεων. Χρεωμένοι οι άνθρωποι από πρίν, έχοντας όμως μια ελπίδα, από τον όποιο μισθό έπαιρναν, προχωρούσαν με την ψυχή στο στόμα βέβαια, αλλά κάπως τάβγαζαν πέρα.

Τώρα; Τώρα τι γίνεται; Πως ξεπερνιούνται οι ποικίλες απαιτήσεις της ζωής και της καθημερινότητας; Σχεδόν όλα κόπηκαν στη μέση – μισθοί, επιδόματα, συντάξεις - και η απόγνωση σε πολλές οικογένειες χτυπά επιτακτικά την πόρτα. Τα συσσίτια αυξήθηκαν, έκανε την εμφάνισή του και το «ουραίον φαινόμενον», οι εκκλησίες κάνουν ό, τι μπορούν, στα σκουπίδια άνθρωποι ψάχνουν με αγωνία για κάποιο «τυχερό» και δε συμμαζεύεται η κατάσταση!

Νέος βιοπαλαιστής - με σύζυγο και δυό παιδιά - εργαζόμενος σε ιδιωτική εταιρεία έλεγε σε φίλο του με συγκρατημένο παράπονο: «μετά από 25 χρόνια δουλειάς από τα 800 € κατέβηκα στα 600! Τι να κάνω;»

Γυναίκα που συντηρεί σπίτι και σπουδάζει παιδί, εργαζόμενη σε «ευέλικτο» σχήμα ιδιωτικής εργασίας – 4ωρο – έπαιρνε 350 – 400 € και τάστελνε στο παιδί της. Τώρα; Τώρα πήγε στη χήρα μάννα της που παίρνει σύνταξη του ΟΓΑ. Η σύνταξη – πλην 100 € - πάει για τη «σπουδάζουσα νεολαία» και οι δύο γυναίκες - μάννα και γιαγιά - ζούνε το μήνα με τα 100 € και τα συσσίτια της Εκκλησίας.

Κι άλλα πολλά παραδείγματα, «ων ουκ έστιν αριθμός»!

Γιατί όμως έπρεπε να φτάσουμε σ΄ αυτή την κατάσταση; Πως ανεχτήκαμε τέτοια υποβάθμιση της ζωής και τέτοιο εξευτελισμό; Που είναι πλέον το μέλλον της νεολαίας και που πήγαν τα «περήφανα γηρατειά»; Οι άνθρωποι πένονται και πεινούν. Γογγύζουν, αγανακτούν, καταριούνται και υβρίζουν. Μια αλλαγή περιμένουν… Μέχρι πότε; Και μέχρι τότε τι θα κάνουμε κε Πρόεδρε; Που μας στέλνεις; Που στέλνεις τον καθένα χαμηλόμισθο και χαμηλοσυνταξιούχο;

· Στην ανεργία;

· Στην επαιτεία;

· Στην παρανομία; Στην φοροδιαφυγή;

· Στην αυτοκτονία και την αυτοπυρπόληση;

· Στη μετανάστευση στο εξωτερικό;

· Στην ανηθικότητα και στην πορνεία για να βγάλει το ψωμί του;

· Στην αναρχία και στη βία;

· Στο πεζοδρόμιο με τους αντιεξουσιαστές και τους κουκουλοφόρους;

· Στη σύνταξη των γονιών ή να γυρίσω στο χωριό;

· Στη μαύρη εργασία και στα αδήλωτα μεροκάματα;

· Στην κατάθλιψη; Στην απόγνωση;

· Στα συσσίτια των Ιερών Ναών;

· Στην Πρόνοια και τον Ερυθρό Σταυρό;

Γιατί με αναγκάζεις να γίνω κακός άνθρωπος; Δεν υπήρχε άλλος τρόπος; Έπρεπε να κάνουμε ό,τι μας είπαν οι ξένοι; Γιατί νάμαστε δούλοι και αιχμάλωτοι; Ήθελες τη σιωπή μου κε Πρόεδρε, στις αποφάσεις των ξένων κέντρων; Τη σιωπή του Νεκροταφείου, για να προχωρήσεις κάποιες αποφάσεις; Δε σου έφτανε η σιωπή του προκατόχου σου, ήθελες και τη σιωπή του «κυρίαρχου» λαού; Σου αρέσει, κε Πρόεδρε, να εξουσιάζεις πεθαμένους και σύ νάσαι ένας διορισμένος άρχοντας, που φεύγοντας αύριο, θα αφήσεις πίσω σου ερείπια; Στέρεψε η δεξαμενή της ελληνικής σοφίας, για να βρίσκαμε μια άλλη λύση;

Κι ένα άλλο: Γιατί τώρα όλα μαζί; Λένε ότι όπου πάει το ΔΝΤ δημιουργεί ένα Σόκ με ένα μπαράζ συνεχών και αλλεπάλληλων μέτρων σε βάρος του λαού. Είναι αλήθεια έτσι σχεδιασμένο όλο αυτό που βιώνουμε σήμερα; Γιατί τόση ταπείνωση στον περήφανο λαό μας; Δε φοβάσαι το ξύπνημα και τη θυελλώδη αντίδρασή του; Ξέρεις τι λέγει η Γραφή; «Σε μια στιγμή πέφτουν οι άρχοντες»! Μια σπίθα χρειάζεται για να εκραγεί το κοινωνικό ηφαίστειο! Ένα άνθρωπο περιμένει ο κόσμος να μπεί μπροστά! Ένα γεγονός που θα ανάψει τη θρυαλλίδα του μπαρουτόμυλου που λέγεται Ελλάδα. Υπάρχει και Θεός, κε Πρόεδρε! Και δεν ανέχεται άλλο να βλέπει «την κάκωσιν του λαού του».

Τι νόημα έχει τώρα η επιβολή της Κάρτας του Πολίτη; Τι νόημα έχει η συγγραφή της Νέας Βαλκανικής Ιστορίας και η γελοία σειρά του Σκάϊ για το 1821; Πές μου κε Πρόεδρε, πότε γεννήθηκε το Έθνος των Ελλήνων; Το 1821; Και πρίν τι ήμασταν;

Τι εξυπηρετεί τώρα η Τουρκική Γλώσσα στα σχολεία, τα τουρκικά σήριαλς στα κανάλια και η αναμενόμενη αποκαθήλωση των συμβόλων; Γιατί δεν αντιδράς, ούτε σύ ούτε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ούτε η έρημη η Εκκλησία; Ποιος θα μιλήσει επιτέλους; Γιατί δεν βγαίνουμε στους δρόμους να σε βοηθήσουμε, τουλάχιστον νάχεις να λές στους ξένους ότι είμαστε ατίθασοι, όπως έλεγε και η μεγάλη «αλώπηξ» της νεοεποχίτικης πολιτικής, ο Κίσσιγκερ;

Ακόμη δεν έχουμε καταλάβει τι γίνεται, κε Πρόεδρε…Πρέπει να ξέρει ιστορία κάποιος για να μάθει τον Έλληνα. Ένα μόνο θα σου πω: Το 1940 προ και μετά από τον Τορπιλλισμό του ευδρόμου «Έλλη» από τους Ιταλούς στην Τήνο (+15.8.1940), ενώ ξέραμε τα πάντα, κάναμε «ονική» υπομονή. Κλείσαμε το στόμα μας και τηρήσαμε «την πλέον αυστηράν ουδετερότητα»! Όμως στις 28 Οκτωβρίου δεν αντέξαμε άλλο. Ένα «ΟΧΙ» ακούστηκε και τινάχτηκε η ασφαλιστική δικλείδα της ελληνικής ψυχής και «τους πήρε και τους σήκωσε»! Όλους! Φοβάμαι - ή μήπως και περιμένω ; - λοιπόν την επόμενη μέρα!

Τώρα ασφαλώς δεν συνειδητοποιείς το κακό που γίνεται… Μια γεύση ίσως να πήρες, αν εμβάθυνες στα πρόσφατα γεγονότα της Νομικής. Μπορεί να κατάλαβες, τι κάνατε τόσα χρόνια με τους μετανάστες. Την ώρα που διαπραγματευόσασταν με τους τριακόσιους, σε όλα τα άτυπα 400 τζαμιά της Αττικής, οι ομόπιστοί τους προσεύχονταν και περίμεναν… Τι περίμεναν; Το σύνθημα, για να γίνει και η Αθήνα Αίγυπτος και κόλαση!

· Γιατί με πηγαίνεις στη αιματοχυσία και την καταστροφή;

· Γιατί με αναγκάζεις να αμυνθώ και να πάρω το νόμο στα χέρια μου;

· Γιατί με στέλνεις στην εθνική ντροπή, στην οικονομική εξαθλίωση;

· Γιατί να μη μπορώ αύριο να πάω στο νησί μου;

· Γιατί να μη μπορώ να πάω στην Παλιά Αθήνα με την οικογένειά μου;

· Γιατί με στέλνεις εκτός Ελλάδος και εκτός ζωής;

· Γιατί με στέλνεις στο θάνατο, κε Πρόεδρε; Γιατί;

Και οι Πνευματικοί της Ορθοδοξίας Πατέρες πως και δεν βλέπουν το ηθικό δίλημμα και την υπαρξιακή αγωνία, στην οποία μπήκαν πλέον τα παιδιά της Μάννας Εκκλησίας;

Και οι αθάνατοι Έλληνες, γιατί πεθάναν πριν από την ώρα τους;

Χριστιανική Εστία Λαμίας