Γεώργιος Ζερβός, Πριν πτωχεύσωμεν πνευματικώς, Μακαριώτατε

Πριν πτωχεύσωμεν πνευματικώς, Μακαριώτατε

του Γεωργίου Ζερβού

ΠΡΟ ΗΜΕΡΩΝ εἰσήλθομεν εἰς τὸ 2011. Τὰ πολιτικὰ μηνύματα πολλά. Ἄλλα αἰσιόδοξα, ἄλλα ἀπαισιόδοξα, ἀλλὰ ἰσορροπιστικά. Ἀπὸ τὰ μηνύματα αὐτὰ ἀπουσιάζει τὸ μήνυμα τῆς ἀνατάσεως καὶ τῆς Ἀναστάσεως τῆς Πατρίδος. Μηνύματα, ὅμως, ἔχομεν καὶ ὑπὸ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας. Πολλὰ ἐξ αὐτῶν ἀναλύουν τὰ αἴτια τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως καὶ τῆς πτώσεως τῆς κοινωνίας ἀπὸ πάσης ἀπόψεως. Ὑποδεικνύουν, ὀρθῶς, ὡς λύσιν σωτηρίας τὴν ἐπιστροφὴν εἰς τὸ Χριστὸν καὶ τὴν Ἐκκλησίαν. Μερικὰ ἐξ αὐτῶν εἶναι βαθύτατα πνευματικά, ἀφοῦ ἐπισημαίνουν τὴν ἅλωσιν τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ ἐπικινδύνους αἱρέσεις, ἀλλὰ καὶ τὴν ἅλωσιν τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ κατευθυνομένους «στρατοὺς» ἐξ ἀλλοδαπῆς μὲ σκοπὸν τὴν κατάργησιν τοῦ ὁμογλώσσου, τοῦ ὁμοθρήσκου, τῆς καινῆς παραδόσεως, τοῦ ὁμαίμου ὡς καὶ τοῦ Ἑλληνοχριστιανικοῦ πολιτισμοῦ. Τὸ 2011 εὑρίσκει τὴν Πατρίδα μας μὲ πολλὰ κοινωνικά, οἰκονομικά, θεσμικὰ καὶ ἐθνικὰ ἀδιέξοδα. Ὁ πολιτικὸς κόσμος, ὁ ὁποῖος ἐπρωταγωνίστησεν εἰς αὐτὰ τὰ ἀδιέξοδα παριστάνει τὸν «σωτῆρα» ἀφορίζων καὶ καταλογίζων εὐθύνας εἰς ὅλους τοὺς ἄλλους πλὴν ἑαυτοῦ. Παράλυτος ὁ λαὸς ἀποδέχεται τὰ πάντα, διότι δὲν ὑπάρχει πολιτικὴ καὶ πνευματικὴ δύναμις ἀντιστάσεως. Τὸ τραγικὸν διὰ τὸν Ἕλληνα καὶ τὴν Ἑλλάδα εἶναι ὅτι οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν πολιτικῶν δὲν πιστεύουν εἰς τὴν Πατρίδα, εἰς τὸν Θεόν, εἰς τὴν οἰκογένειαν ὡς καὶ εἰς ὅλα ἐκεῖνα τὰ κύτταρα, τὰ ὁποῖα ἐκράτησαν ὄρθιον τὸ Ἑλληνορθόδοξον γένος. Ἐὰν ἔζη ὁ μακαριστὸς Γέρων Θεόκλητος Διονυσιάτης θὰ ἀνεφώνη ἢ θὰ ἔγραφε ἐκ νέου πὼς ὅ,τι Ἑλληνικὸν καὶ Ὀρθόδοξον εὑρίσκεται ὑπὸ διωγμὸν εἰς τὴν Πατρίδα μας, ἡ ὁποία κατεκτήθη ὑπὸ τῶν λαθρομεταναστῶν–Μουσουλμάνων. Κάτι τὸ ὁποῖον εἶχε προβλέψει ὁ μακαριστὸς Γέρων εἰς ἀνύποπτον χρόνον μὲ ἄρθρον του εἰς τὸν «Ο.Τ.».

Τὸ 2010 εὑρίσκει τὴν Χώραν μας ὑπὸ πνευματικὴν καὶ ἐκκλησιαστικὴν «ξήρανσιν». Αἱ αἱρέσεις ἁλωνίζουν εἰς ὁλόκληρον τὴν Ἑλλάδα ἄνευ ἀντιστάσεως τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας, μὲ ἐξαίρεσιν τὴν ἀντίστασιν ὡρισμένων Ἱεραρχῶν, οἱ ὁποῖοι διακρίνονται διὰ τὴν πνευματικότητά των καὶ τὴν ἀγάπην των διὰ τὴν διδασκαλίαν τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία εἰς τὴν μεγάλην της πλειοψηφίαν εἶναι ξένη πρὸς τὰ μεγάλα προβλήματα τῆς κοινωνίας, τῆς νεολαίας καὶ τῆς Πατρίδος. Εἰς τὰς ἐργασίας της ἀσχολεῖται μὲ ἐκθέσεις ἰδεῶν, πεπραγμένων, συναντήσεων κ.λπ. Κυριολεκτικῶς γελᾶ ὁ κόσμος καὶ ἰδιαιτέρως ἡ νεολαία, ἡ ὁποία παρακολουθεῖ καθημερινῶς τὸ διαδίκτυον καὶ διαπιστώνει ὅτι δὲν ὑφίστανται θέσεις διὰ κρίσιμα ζητήματα τῆς κοινωνίας καὶ τοῦ γένους. Ἔκπληξις ἀπετέλεσεν τὸ φυλλάδιον «Πρὸς τὸν Λαὸ», διὰ τοῦ ὁποίου κατήγγειλεν ὅτι ἡ Χώρα εὑρίσκεται ὑπὸ οἰκονομικὴν κατοχήν. Ἀλλὰ καὶ δι᾽ αὐτὸ τὸ φυλλάδιον, τὸ ὁποῖον ἱκανοποίησε τὸν πιστὸν λαόν, Μητροπολῖται διεχώρησαν, ἐκ τῶν ὑστέρων, τὴν θέσιν των καταγγέλλοντες ὅτι δὲν ἐγνώριζον τὸ περιεχόμενον τοῦ φυλλαδίου καὶ ἄλλα ἠχηρᾶ. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία, μὲ ἐξαίρεσιν ὡρισμένους Ἱεράρχας, ἔχει χαράξει τὴν γραμμὴν τῆς ἀφωνίας. Ἡ γραμμὴ αὐτὴ δὲν ἐκπορεύεται ἀπὸ θεολογικὴν θέσιν, ἀλλὰ ἀπὸ ἀδυναμίαν στρατηγικῆς. Ἡ γραμμὴ αὐτὴ εἶναι καταστρεπτική, διότι αὕτη δὲν ἐξημερώνει τοὺς ἀθέους ἢ πλανεμένους Χριστιανοὺς πολιτικούς. Ἀπεναντίας, ἐκλαμβάνουν τὴν σιωπὴν ὡς ἀδυναμίαν τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας καὶ κάμνουν σαρωτικὰς ἐπιθέσεις ἐναντίον της. Ὁ Πρωθυπουργὸς καὶ ἡ κυβέρνησις παρὰ τὰς πολὺ καλάς των σχέσεις μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον καὶ Ἐπισκόπους (τοῦ κλίματος τοῦ κυβερνῶντος κόμματος) προωθοῦν:

1ον) Τὸν χωρισμὸν Κράτους–Ἐκκλησίας.

2ον) Τὴν κατάργησιν τῆς μισθοδοσίας τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου.

3ον) Τὴν ἀποκαθήλωσιν τῶν ἱερῶν εἰκόνων καὶ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐκ τῶν δημοσίων σχολείων.

4ον) Τὴν κατάργησιν τῆς πρωϊνῆς προσευχῆς εἰς τὰ σχολεῖα, τοῦ ἐκκλησιασμοῦ τῶν μαθητῶν καὶ τῶν μαθητριῶν.

5ον) Τὴν κατάργησιν τοῦ σημερινοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καὶ τὴν ἐπιβολὴν τοῦ μαθήματος τῆς θρησκειολογίας.

6ον) Τὴν ἀποβολὴν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀπὸ τὸ Ἐθνικὸν Σύμβολον, τὴν σημαίαν.

7ον) Τὴν συρρίκνωσιν καὶ συγχώνευσιν Ἱερῶν Μητροπόλεων (κατὰ δήλωσιν Βουλευτοῦ τοῦ ΠΑΣΟΚ).

8ον) Τὴν βαρεῖαν φορολογίαν τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ ἤδη ἐζητήθη ἡ φορολόγησις φιλοπτώχου ταμείου καὶ μάλιστα ἀναδρομικῶς.

9ον) Τὴν διαγραφὴν τῆς προσφορᾶς τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸ γένος τῶν Ἑλληνορθοδόξων ἐκ τῶν σελίδων τῆς ἱστορίας.

10ον) Τὴν κατασκευὴν Τζαμιῶν εἰς ὁλόκληρον τὴν Χώραν μὲ πρωτοβουλίαν τοῦ Κράτους, τῶν Δήμων καὶ τῶν Περιφερειαρχῶν

11ον) Τὴν ἀνατροπὴν ὑπὲρ τῆς Τουρκίας τοῦ στάτους κβὸ εἰς τὴν Θράκην.

Καὶ 12ον) Τὴν νομιμοποίησιν τῆς ὁμοφυλοφιλίας διὰ τῆς… πλαγίας ὁδοῦ.

Ἐκτός, ὅμως, ὅλων τῶν προαναφερομένων, ὑπάρχουν καὶ ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα εὑρίσκονται εἰς τὸ προσκήνιον καὶ διὰ τὰ ὁποῖα δὲν ὑφίσταται συνολικὴ θέσις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου. Ἕν τοιοῦτον θέμα εἶναι ἡ στάσις κεντροαριστερῶν Δημάρχων καὶ Δημοτικῶν Συμβούλων κατὰ τὴν ὁρκωμοσίαν των. Εἴτε ἠρνήθησαν νὰ ὁρκισθοῦν θρησκευτικῶς, εἴτε ἐπέπληξαν τοὺς Ἱεράρχας καὶ τοὺς κληρικούς, εἴτε ὑπέδειξαν εἰς Ἀρχιερεῖς ὅτι ὁ νόμος δὲν προβλέπει ὁρκωμοσίαν ὑπὸ Ἀρχιερέων καὶ Κληρικῶν ὡς ἔπραξαν εἰς βάρος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γορτυνίας καὶ Μεγαλοπόλεως. Οἱ Δήμαρχοι καὶ Δημοτικοὶ σύμβουλοι προσέβαλον τὸν Ἑλληνικὸν λαόν, ὁ ὁποῖος εἰς τὴν συντριπτικὴν πλειοψηφίαν του πιστεύει εἰς τὸν Θεόν, εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν προσφορὰν τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καὶ τῶν Ἐπισκόπων εἰς τὸ γένος. Ἐὰν ἐλάμβανον θέσιν προεκλογικῶς εἶναι βέβαιον ὅτι πολλοὶ ἐξ αὐτῶν δὲν θὰ εἶχον ἐκλεγῆ. Τὴν ἐκκλησίαν ὑπερασπίσθη κατὰ τρόπον μοναδικὸν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίας. Τὴν στάσιν του «ἐξύμνησαν» ἀντιοικουμενισταὶ Μητροπολῖται εἰς τὰ κηρύγματά των. Οἱ ἄλλοι ἐσιώπησαν, προφανῶς διότι ὁ Σεβ. Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως ὡμίλησε διὰ ἱστορίαν, διὰ τὴν προσφορὰν τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸ γένος καὶ εἰς τοὺς ἐθνικοαπελευθερωτικοὺς ἀγῶνας καὶ ἐστράφη ἐναντίον ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι προωθοῦν τὴν ἀθεΐαν εἰς ἕνα Κράτος, εἰς τὸ ὁποῖον ἡ πορεία τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἶναι συνυφασμένη μὲ τὴν πίστιν του. Εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Γόρτυνος ἐκτυπήθη ἡ Ἐκκλησία. Δὲν θὰ ἔπρεπεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος «τοῦ ὑπουργικοῦ συμβουλίου» νὰ συγκαλέση ἐκτάκτως τὴν Διαρκῆ Ἱερὰν Σύνοδον καὶ νὰ λάβη θέσιν ἐναντίον τῶν ἀθέων καὶ τῆς ἀθεΐας, ἡ ὁποία εἶναι μία ἐλαχίστη μειοψηφία εἰς τὴν Χώραν μας καὶ εἶναι σεβαστὰ τὰ δικαιώματά της; Μὲ ποῖον δικαίωμα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἡ ΔΙΣ παριστάνουν τοὺς θεατὰς εἰς τὴν μεγαλυτέραν ἐπίθεσιν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας; (Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἠσθάνθη τὴν πικρὰν γεῦσιν ἐκ τῆς συμπεριφορᾶς τοῦ Δημάρχου καὶ τῶν ἀθέων Δημοτικῶν συμβούλων τοῦ Δήμου Ἀθηναίων. Ἐκλήθη διὰ νὰ ὁρκίση τὸν νέον Δήμαρχον· οὗτος μὲ τὴν «παρέαν» του ἠρνήθη καὶ τελικῶς ὥρκισε μόνον ὁρισμένους Δημοτικοὺς Συμβούλους. Οἱ ἄλλοι, ὀπαδοί, ἀνεγέρσεως Τζαμιῶν καὶ συστηματικοὶ πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας μας ὡρκίσθησαν πολιτικῶς).

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ἐσιώπησε. Δὲν ἠκολούθησε τὸ παράδειγμα τοῦ Γόρτυνος. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ περὶ αὐτὸν ὀφείλουν νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν καταστρεπτικὴν γραμμὴν τῆς ἀφωνίας. Αὕτη μεταφράζεται, ὑπὸ τῶν φίλων τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ὡς ἀδυναμίαν. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι νὰ ὁδηγεῖται καὶ ἡ Ἐκκλησία πρὸς ἧττας, ἂν καὶ ὡρισμέναι εἶναι δεδομέναι. Τὴν ἀδυναμίαν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἔχουν διαπιστώσει πολλοὶ Μητροπολῖται καὶ διὰ αὐτὸ ἤρχισαν νὰ ὁμιλοῦν δημοσίως καὶ νὰ λαμβάνουν θέσιν τόσον διὰ τὰ προβλήματα τοῦ λαοῦ ὅσον καὶ διὰ πνευματικὰ θέματα. Οὐδέποτε ὡμίλουν τόσοι πολλοὶ Μητροπολῖται κατὰ τὰ τελευταῖα εἴκοσι ἔτη καὶ μάλιστα διὰ κρίσιμα ζητήματα τῆς κοινωνίας καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ κρίσις προσφέρεται διὰ μεγαλυτέραν «ἔξοδον Ἱεραρχῶν εἰς τὴν Κοινωνίαν», διὰ τὴν διαφώτισιν τοῦ λαοῦ καὶ τὴν προβολὴν τοῦ λόγου τῆς Ἐκκλησίας διὰ τὴν ἀντιμετώπισιν τῆς Κρίσεως. Αὐτὸ ὀφείλει νὰ τὸ ἀντιληφθῆ καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. Ἐδῶ ὀφείλομεν νὰ μεταφέρωμεν τὴν θέσιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ἡ ὁποία λέγει: Ἐὰν οἱ Ἀρχιερεῖς ἠκολούθουν τὸ παράδειγμα τῶν Μεγάλων Πατέρων καὶ ἤλεγχον τὴν διαφθορὰν ἀρχόντων καὶ ἀρχομένων, τὴν τρυφηλὴν ζωὴν καὶ τὴν χλιδὴν τῶν Ἀρχόντων ἢ τὰς ἀδικίας εἰς βάρος τοῦ λαοῦ, δὲν θὰ εἶχε φθάσει ἡ Χώρα εἰς τὸ σημερινὸν κατάντημα.

Τὸ 2011 εὑρίσκει ὅμως τὴν θρησκευτικὴν κατάστασιν τῆς Χώρας μας ἀπελπιστικήν, μὲ προσωπικὴν εὐθύνην τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τοῦ συνόλου τῆς Ἱεραρχίας. Αἱ αἱρέσεις ἁλωνίζουν κυριολεκτικῶς. Τὸ σύνολον τῶν Ἱεραρχῶν καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος σιωποῦν. Σπανίως λαμβάνουν θέσιν καὶ αὐτὴ εἶναι ὑποτονική. Ὡρισμένοι Ἱεράρχαι κάμνουν αὐτό, τὸ ὁποῖον προστάζει τὸ συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλὰ αὐτοὺς τοὺς ἀπομονώνουν καὶ τοὺς χλευάζουν ἄλλοι Ἱεράρχαι, οἱ ὁποῖοι μὲ τὰ «παπαγαλάκια» των εἰς τὸν τύπον, τὰ ΜΜΕ καὶ εἰς τὰς διαφόρους ἱστοσελίδας (Ἴντερνετ) τοὺς ἐμφανίζουν ὡς «ἀκραίους φονταμενταλιστάς», καὶ ἐξστρεμιστάς.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος «τρέμει» κυριολεκτικῶς νὰ ἀντισταθῆ εἰς τὸ Φανάρι εἰς θέματα Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἀντιπαπισμοῦ. Μὲ ἀποτέλεσμα ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νὰ ἄγεται καὶ νὰ φέρεται ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενιστικοῦ ἅρματος τοῦ Φαναρίου, τὸ ὁποῖον προκαλεῖ μεγάλας ἀντιδράσεις εἰς τὸν πιστὸν λαὸν καὶ τὸν ἔντιμον κλῆρον. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἔφθασεν εἰς τὸ σημεῖον νὰ μὴ δύναται νὰ ἐλέγξη Συνοδικῶς τοὺς Μητροπολίτας Πρεβέζης καὶ Δημητριάδος διὰ τὴν ἀπόδοσιν τῶν Ἱερῶν μυστηρίων εἰς τὴν Δημοτικὴν Γλῶσσαν (παρὰ τὴν ἀπαγόρευσιν τῆς ΔΙΣ) ὡς καὶ διὰ τὰς αἱρετικὰς θέσεις τῆς Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου. Φοβᾶται νὰ θέση τὸ θέμα εἰς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας, διότι οἱ συγκεκριμένοι Μητροπολῖται εἶναι τοῦ κλίματος τοῦ Φαναρίου.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ὡς πρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ὀφείλει νὰ ἀλλάξη τακτικὴν καὶ Στρατηγικήν. Οἱ «σύντροφοί» του εἰς τὴν Πολιτείαν τὸν ἐπρόδωσαν. Ὁ πιστὸς λαὸς διαπιστώνει ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος δὲν προσφέρει τίποτε εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ εἰς τὸν λαόν.

Αὐτὸ τὸ πιστεύουν καὶ Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι «ὁμαδοποιοῦνται» μὲ σκοπὸν τὴν διαδοχήν του, ἐν καιρῷ. Ἕνας Ἀρχιεπίσκοπος ὅμως δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ εἶναι ἄφωνος διὰ τὰ οἰκονομικὰ καὶ κοινωνικὰ προβλήματα τοῦ λαοῦ, διὰ τὰ ἐθνικὰ θέματα, διὰ τὴν παιδείαν, διὰ τὴν διαφθοράν, καὶ τὴν σπατάλην, διὰ τὴν διάρρηξιν τῶν θεσμῶν, τῶν Νόμων καὶ τῶν θησαυροφυλακίων τῆς Χώρας. Ὀφείλει νὰ ἀψηφίση ὅλα τὰ κόμματα καὶ ὅλους τοὺς πολιτικοὺς καὶ νὰ σταθῆ ὑπεράνω ὅλων αὐτῶν κάνοντας διαρκῆ ἔλεγχον τῆς ἀνεντιμότητος καὶ τῆς ἀνηθικότητος τῶν πολιτικῶν ἐξουσιαστῶν καὶ καταθέτων προτάσεις. Ἕνας Ἀρχιεπίσκοπος δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ μένη ἄφωνος εἰς τὴν συστηματικὴν προσπάθειαν Κυβερνήσεως καὶ Κομμάτων διὰ τὴν ἐγκατάστασιν ἀθέου Λαϊκοῦ Κράτους, μὲ τὴν κρατοῦσαν Ἐκκλησίαν «Τσαλακωμένην» καὶ περιθωριοποιημένην, ἄνευ θέσεως καὶ λόγου εἰς τὴν κοινωνίαν. Ἕνας Ἀρχιεπίσκοπος δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ σιωπᾶ εἰς τὴν γενικωτέραν ἐπίθεσιν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία συνοδεύεται, συνήθως, ἀπὸ συκοφαντίας εἰς βάρος της. Ὀφείλει νὰ ἀλλάξη γραμμή· δὲν πείθει. Διευκολύνει μὲ τὴν γραμμὴν του (ἀθελήτως ἢ ἠθελημένως) τοὺς πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι θέλουν μίαν Ἑλλάδα ἀποχριστιανοποιημένην.

Ἐὰν δὲν ἀλλάξη «γραμμὴν» καὶ συνεχίζει τὰς ὑποχωρήσεις τόσον ἔναντι τῆς πολιτείας ὅσον καὶ ἔναντι τοῦ Φαναρίου (θέματα παπισμοῦ, οἰκουμενισμοῦ, μεταπατερικὴ θεολογία) ὁ πιστὸς λαὸς θὰ ἀναφωνήση: Ἐπὶ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου ἐπτωχεύσαμεν πνευματικῶς καὶ ἐκκλησιαστικῶς. Ἂς ἀλλάξη λοιπὸν γραμμήν, ὅπως τὸ ἀπαιτεῖ ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ ἔντιμος Κλῆρος.

Από την εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», Αριθμός Φύλλου 1861, 7/1/2011

Ζωηφόρος