Προφητεία και ποίηση

Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Στη Βουλή των εφήβων πρόσφατα ειπώθηκαν και λόγοι σοβαροί και αγωνίας για την κοινωνία που ζουν τα παιδιά μας σήμερα. Πέρα από μία ιδιαίτερη συναισθηματικότητα και επίδραση από τα καθημερινώς λεγόμενα, τόνισαν την ενοχλητική υποκρισία των μεγάλων. Φαίνεται πως ακόμη τα παιδιά έχουν μια καλή αγωνία για το αύριο, αφού τους κουράζει πολύ το σήμερα και δεν τους εμπνέει. Έγιναν νύξεις ότι σκοπός της ζωής μόνος δεν είναι ο ευδαιμονισμός. Πονούν για την κίβδηλη ζωή που μεγαλώνουν. Αντιδρούν στα προσωπεία, τις φρούδες υποσχέσεις, την επικρατούσα αναξιοκρατία.

Είναι γεγονός πως ο κόσμος μας σήμερα πάσχει από μία ανούσια ζωή, με κατασκευάσματα φθοράς, με παρανοϊκές καταστάσεις, με ανόητες απεραντολογίες. Η επικρατούσα χαύνωση φαίνεται βολεύει τους κρατούντες. Βρίσκουν ωραίες δικαιολογίες ώστε να μη αντιδρά, αντιλέγει και κρίνει κανείς. Θέλουν μόνο επευφημούντες χειροκροτητές. Θεωρείσαι ύποπτος αν αντιδράσεις. Αν ψάχνεις την αλήθεια ονομάζεσαι ανόητος, περίεργος. Όταν καταθέτεις διαφορετικό λόγο χαρακτηρίζεσαι ξεροκέφαλος, παράξενος, ιδιότροπος και εξυπνάκιας. Το μόνο που ενδιαφέρει είναι να είσαι σίγουρα από τους ημέτερους, από τους δικούς μας και ας είσαι ό,τι να ’ναι.

Κυριαρχούν το συμφέρον, η ασυνειδησία και η κραιπάλη. Μόνο ένας προφήτης και ένας ποιητής θα μπορούσαν να καταθέσουν λόγο φλογερό, ακέραιο, ατόφιο, γνήσιο και δυνατό στην κατιούσα πορεία του τόπου. Οι προφήτες όμως λιθοβολήθηκαν και οι ποιητές κοιμούνται μακάρια. Αν κάποιος κάτι πει χαρακτηρίζεται αμέσως φαιδρός και όλα σύντομα τελειώνουν. Ο αέρας όμως φέρνει μία δυσωδία. Στα γραφεία ουρές για μια θέση εργασίας παρακαλώντας, ικετεύοντας, κολακεύοντας, εκλιπαρώντας. Ελπίζουν κάτι από τα κανακέματα, τα φιλοδωρήματα, τις υποχωρήσεις.

Μόνο ένας προφήτης και ένας ποιητής μπορεί να δει βαθιά, να κρίνει δίκαια, να εξακριβώσει την αλήθεια, να μιλήσει για το μέλλον, να φανερώσει τους πρωταίτιους του κακού, άφοβος, ατρόμητος, αγέρωχος. Δεν φοβάται το νέο λιθοβολισμό. Καταθέτει με τόλμη, πόνο και αγάπη μόνο τη μονάκριβη αλήθεια, την ορθότητα, την ακεραιότητα, την ιερότητα και ωραιότητα της αθωότητας.

Όπως λέει ο ποιητής Γεώργιος Διλμπόης: “Τα βάθη του Θεού στα βάθη σου. Ναός και λάμπει. Ας μπόραγε το πνεύμα σου να μαντρωνόταν ασκητής στον Άθωνα. Τώρα ξυπνάς, ξεσπά στα σπλάχνα τρέλα οργής. Το αργό χειρουβικό, χρυσοκλωστή η φωνή, ντύνει το φως. Συνάλλαγμα της πίστης η ταπείνωση. Όχι για αντάλλαγμα καταβαράθρωσης”. Έτσι, αλήθεια, είναι. Ένας πόνος ήρεμος υπάρχει για τον τόπο μας. Δεν τον αφήνουμε να γίνει άγριος. Εδώ καίγονται τα πάντα και οι πολιτικοί μας μαλώνουν για θέσεις και ψήφους. Έχουν άδικο να τους καταφρονούν οι προδομένοι και κοροϊδεμένοι πολίτες; Η σοφία είναι ταπεινή και αρχοντική. Η ταπείνωση είναι σοφή και ηρωική. Άσοφοι και υπερήφανοι κατάντησαν τον τόπο ανοχύρωτο. Η φρονιμάδα, η σύνεση, η λογική, η τιμιότητα έχουν από καιρό απομακρυνθεί. Λυπούμεθα βαθύτατα, πενθούμε σοβαρά. Κανείς δεν μας ακούει, μας προσπερνούν και μας χαμογελούν συγκαταβατικά ή ειρωνικά. Δεν πειράζει. Εμείς θα συνεχίσουμε όσο μπορούμε. Όχι σε μία στείρα και ανόητη αντιπολιτευτική αντίδραση, αλλά σε μία επισήμανση απαραίτητη των καιρών.

Χρειάζεται απαραίτητα υπεύθυνος, έγκυρος, γνήσιος προφητικός και ποιητικός λόγος. Όχι ερασιτεχνών, φαντασιόπληκτων, πονηρών μελλοντολόγων και πρόχειρων στιχοπλόκων, αλλά ανθρώπων του υψηλού πνεύματος και της αμόλυντης σοφίας. Η αρετή, το κάλλος, η αλήθεια κι η γνησιότητα θα σώσουν τον κόσμο. Οι προφήτες και ποιητές να πουν γατί ζούμε, πώς να ζούμε και πώς να μη ζούμε. Δεν αξίζει να ζούμε για τίποτε. Η προφητεία και η ποίηση να έλθουν στο προσκήνιο. Δεν είναι λίγοι που πονά η ψυχή τους και ο πόθος της αγωνίας τους ζητά λύτρωση. Η προφητεία θα φέρει μετάνοια και η ποίηση λύτρωση. Προφητείες παλαιές και νέες, ποιήματα παραδοσιακά και μοντέρνα. Προφήτες χθεσινοί και σημερινοί. Ποιητές γέροι και νέοι, του σήμερα και του αύριο. Η προφητεία και η ποίηση μπορεί να είναι μια ύστατη λύση, φίλοι μου.

Καλό φθινόπωρο.

«Μακεδονία»12/09/2010/