Μακαριότατε, πιστεύετε ότι ο Παπισμός ανήκει εις την διηρημένην Εκκλησίαν, ως λέγει ο Μεσσηνίας,ή είναι αίρεσις;

του Γεωργίου Ζερβού

ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος. Απεκόπη πλήρως από τον πιστόν λαόν. Τον περιφρονεί και τον αγνοεί. Ενεργεί ως εν Σώμα, το όποιον δεν «αφουγκράζεται» τας αγωνίας του πιστού λαού. Συμπεριφέρεται ως εν εξουσιαστικόν Σώμα, το οποίον αποφασίζει και διατάζει. Ο πιστός λαός απαιτεί την διακοπήν κάθε διαλόγου με τους Παπικούς. Ζητεί, εφ' όσον δεν διακόπτονται οι διάλογοι, τον καθορισμόν του πλαισίου με τα θέματα, τα οποία θα θιγούν και την στάσιν, την οποίαν θα τηρήσουν οι Έκπρόσωποι της Ορθοδόξου Εκκλησίας κατά την διάρκειαν των διαλόγων. Αξιώνει πολύ καλήν προετοιμασίαν των εκπροσώπων της Ορθοδοξίας εις τους Διάλογους. Απαιτεί εις αυτούς να συμμετάσχουν Επίσκοποι και Θεολόγοι με ισχυρόν Ορθόδοξον φρόνημα, με βαθείαν γνώσιν της Δογματικής και της Αγιοπατερικής Θεολογίας. Η Ιερά Σύνοδος έχει αντίθετον άποψιν. Διότι έχει καταληφθη από νοσηρόν εγωισμόν, ο οποίος δεν επιτρέπει εις αυτήν να ακούση την φωνήν του πιστού λαού, των αντιοικουμενιστών Ηγουμένων, Ιερομόναχων, έντιμων κληρικών, θεολόγων πανεπιστημίου και μέσης εκπαιδεύσεως. Δι΄ αυτήν ο παστός λαός και ο έντιμος ιερός κλήρος είναι οι υποτακτικοί, οι οποίοι οφείλουν υπακοήν. Ο Λουδοβίκος ΙΔ' της Γαλλίας και οι σύγχρονοι πολιτικοί διακηρύσσουν ότι το Κράτος δεν είναι οι πολίται αλλά αυτοί. Το ίδιο διακηρύσσει και το «αλάθητον» Βατικανόν. Εις την νοοτροπίαν των πολιτικών και του Βατικανού προσεχώρησε και η Ιερά Σύνοδος. Αύτη απεφάσισε να αποστείλη ως εκπρόσωπον της Εκκλησίας της Ελλάδος εις τον θεολογικόν Διάλογον μεταξύ Ορθοδοξων και Παπικών δια το Πρωτείον του Πάπα τον Μητροπολίτην Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομον, εν Μητροπολίτην, ο όποιος συναγωνίζεται τας προωθημένας οικουμενιστικάς θέσεις του Περγάμου κ. Ιωάννου Ζηζιούλα. Ο Μητροπολίτης έχει προκαλέσει τον πιστόν λαόν με τας θέσεις του περί διηρημένης Εκκλησίας. Μεταβαίνει εις τον διάλογον, ενώ αμφισβητείται ευθέως το Ορθόδοξον φρόνήμα του. Μεταβαίνει εις τον διάλογον, ενώ ο Μητροπολίτης Κυθήρων και ο Καθηγητής δογματικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Τσελεγγίδης, τον εγκαλούν δια τας θέσεις του και του υποδεικνύουν την μετάνοιαν, την συγγνώμην, και την ανάκλησιν των θέσεων του, διότι αύται αντιστρατεύονται τας θέσεις της Εκκλησίας ότι ο Παπισμός είναι αίρεσις. Μεταβαίνει εις τον διάλογον, ενώ αι θέσεις του αμφισβητούνται τόσον από Εκκλησιαστικάς εφημερίδας και έντυπα Ορθοδόξων Χριστιανικών Αδελφοτήτων όσον και από Εκκλησιαστικάς Ιστοσελίδας (Ιντερνετ). Θα υπερασπισθή ο Μεσσηνίας την Ορθοδοξίαν, όταν διακηρύσση ότι το πρόβλημα με τους Παπικούς ευρίσκεται εις το απλό ζήτημα της διαιρέσεως και όχι εις την αίρεσιν του Παπισμού. Δεν θα αναφωνήσωμεν ημείς ότι είναι ανάξιος ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας. Διότι εάν το πράξωμεν τότε θα πρέπει να αναφωνήσωμεν ότι είναι ανάξιοι και εκείνοι, οι όποιοι τον υπέδειξαν ως διάδοχον του μακαριστού Μητροπολίτου Μεσσηνίας κυρού Χρυσοστόμου, ο όποιος είχε μεγάλον σεβασμόν εις την Αγιοπατερικήν Θεολογίαν, ήτο εργάτης του Ευαγγελίου και κατεπολέμα τας αιρέσεις ποικιλοτρόπως. Δεν έχομεν τίποτα με το πρόσωπον του Μητροπολίτου Μεσσηνίας. Ελέγχομεν τας θέσεις του. Πιστεύομεν ότι είναι ακατάλληλος δια να εκπροσώπηση την Ορθόδοξον Εκκλησίαν, διότι με τας θέσεις του έχει κλονίσει τον πιστόν λαόν και τον έντιμον κλήρον.

Πιστεύομεν, επίσης, ότι η Ιερά Σύνοδος διαπράττει έγκλημα εις βάρος της Ορθοδοξίας. Εάν «αφουγκράζετο» τας αγωνίας του πιστού λαού και του εντίμου κλήρου δεν θα απεφάσιζε να ορίση τον Μεσσηνίας ως εκπρόσωπον της Εκκλησίας της Ελλάδος εις τον διάλογον μετά των Παπικών δια το Πρωτείον του Πάπα. Θα απέστελε μήνυμα ότι λαμβάνει τα μηνύματα και ότι τον αντικαθιστά με Επίσκοπον, ο όποιος ούτε κλονίζει τον πιστόν λαόν ούτε παίζει εις την θεολογικήν και «Εκκλησιαστικήν» αυλήν του Παπισμού. Ένας Αρχιεπίσκοπος και μία Ιερά Σύνοδος, πού αφουγκράζονται τον πιστόν λαόν και τον έντιμον κλήρον θα συνεκάλουν εκτάκτως την Ιεραρχίαν με θέμα την επιλογήν Επισκόπου-αντιπροσώπου με ακέραιον Ορθόδοξον φρόνημα εις τον Διάλογον Παπικών - Ορθοδόξων δια το Πρωτείον του Πάπα και τον καθορισμόν της στάσεως των εκπροσώπων της Ελλαδικής Εκκλησίας εις αυτόν. Ο Αρχιεπίσκοπος και η Ιερά Σύνοδος δυστυχώς θεωρούν ότι είναι δικαίωμα των να κάμνουν ό,τι θέλουν χωρίς να δίνουν λογαριασμόν εις ουδένα. Αυτό γίνεται με τα οικονομικά της Εκκλησίας. Αυτό γίνεται με την μεταπατερικήν Θεολογίαν. Αυτό γίνεται με την τρομακτικήν ανοχήν προς τας αιρέσεις. Αυτό γίνεται με την εκκοσμίκευσιν της Εκκλησίας. Αυτό γίνεται με τις κατατμήσεις και συντμήσεις των Ιερών ακολουθιών και των Ιερών Μυστηρίων. Αυτό γίνεται με τας Εκκλησιαστικός Σχολάς, τας οποίας οι άνθρωποι της Εκκλησίας εισηγήθησαν να κλείσουν και, αφού το επέτυχον, ήρχισαν αι διαμαρτυρίαι. Αυτό γίνεται με το μάθημα των Θρησκευτικών, την αλλαγήν του οποίου δεν εισηγείται το υπουργείον Παιδείας, άλλα η Διοικούσα Εκκλησία. Αυτό γίνεται με τα διαφορά σκάνδαλα τα όποια συγκαλύπτονται. Αυτό γίνεται με την άποδοσιν της Θείας Λειτουργίας εις την δημοτικήν γλώσσαν και την συγγραφήν Λειτουργίας με στοιχεία από τον Όμηρον.

Το θέμα όμως του Παπισμού έχει σχέσιν με την Πίστιν μας. Γνωρίζομεν ότι αρκετοί από τους σημερινούς Συνοδικούς είναι φίλοι του Παπισμού. Εάν δεν εφοβούντο τας αντιδράσεις του πιστού λαού, ως συνέβη με την «Ομολογίαν Πίστεως», η οποία τους υπεχρέωσε να κάμνουν δηλώσεις «μετανοίας» ανοικτά θα συμπεριεφέροντο ως εκπρόσωποι του Παπισμού. Τόσον βαθειά η φιλοπαπική ιδεολογία των, ώστε με την στάσιν των να απορούν και οι Παπικοί.

Τόσον ο Αρχιεπίσκοπος όσον και η Ιερά Σύνοδος οφείλουν να γνωρίζουν ότι ο πιστός λαός και ο έντιμος κλήρος δεν θα αποδεχθούν την προδοσίαν της Πίστεως. Αι όποιοι συμφωνίαι δια το Πρωτείον του Πάπα θα ανατραπούν από τας αντιδράσεις του πιστού λαού και του εντίμου κλήρου. Οι Μητροπολίται, οι οποίοι θα αποδεχθούν ότι ο Πάπας είναι εντός της Εκκλησίας, ενώ δεν ευρίσκεται, θα θεωρηθούν ως κηρύσσοντες αίρεσιν. Υπενθυμίζομεν εις τον Αρχιεπίσκοπον και εις τους φιλοπαπικούς επισκόπους ότι ο πιστός λαός αντέδρασε προ αιώνων και ματαίωσε την ψευδοένωσιν της Φλωρεντίας, εκθέτων, τους προδότας της Πίστεως. Το ίδιον θα πράξη και τώρα. Αναμένει τας εξελίξεις και το νεύμα.

Αξιώνομεν από τον Αρχιεπίσκοπον και τους Συνοδικούς μεγαλύτερον σεβασμόν προς τον Άγιον Μάρκον τον Ευγενικόν, τον Μέγαν Φώτιον και άλλους αντιπαπικούς Αγίους και Όσιους της Εκκλησίας μας. Και δυστυχώς με τον Μεσσηνίας εις τον διάλογον δεν τους σέβονται. Καλούμεν παραλλήλως τον Αρχιεπίσκοπον να διακήρυξη ότι αι αποφάσεις, αι οποίαι θα ληφθούν από 19 έως 27 Σεπτεμβρίου εις την Βιέννην δια τον Πρωτείον του Πάπα δεν θα γίνουν αποδεκτοί υπό της Εκκλησίας της Ελλάδος. Τον καλούμεν τέλος, να εγκατάλειψη την διπρόσωπον στρατηγικήν: «Συμμετέχω εις τα αντιπατπκά συνέδρια, συμμετέχω, όμως, και εις τους διάλογους με Μητροπολίτας, τους οποίους αμφισβητούν καθηγηταί Πανεπιστημίων, ηγούμενοι, Ιερομόναχοι, Επίσκοποι, θεολόγοι, ο έντιμος κλήρος, ο πιστός λαός». «Δεν δύναται να είναι και με τον αστυφύλακα και με τον χωροφύλακα». Οφείλει εις τας δυσμάς του επιγείου βίου του να ομιλήση καθαρώς. Είναι με τους Προδότας της Πίστεως (Οικουμενικόν Πατριαρχείον και τους εν Ελλάδι φιλοπαπικούς Επισκόπους) ή είναι με τους Ιερούς Κανόνας και την Αλήθειαν της Ορθοδοξίας. Οφείλει, επίσης, να απάντηση: Πιστεύει ότι είναι αίρεσις ο Παπισμός ή κανονικόν μέλος της Εκκλησίας, ή οποία είναι διηρημένη ως υποστηρίζει ο Μεσσηνίας. Το ερώτημα απευθύνεται και εις την Ιεράν Σύνοδον. Από τας απαντήσεις θα εξαγάγωμεν πολλά συμπεράσματα δια την σύγχρονον ηγεσίαν της Εκκλησίας μας.

(Από την εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», 10/9/2010)

«Ζωηφόρος»