Ενώπιον των ιστορικών του ευθυνών ο Αρχιεπίσκοπος. Δεν έχει το δικαίωμα να σιωπά δια κρίσιμα ανακύπτοντα ζητήματα.

Οφείλει να αναλάβη πρωτοβουλίας και με την βοήθειαν της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας να ανακόψη τας «επιχειρήσεις» νοθεύσεως της Ορθοδόξου Πίστεως και να λαβή σαφή θέσιν δια το Βάπτισμα των αιρετικών, την Μεταπατερικήν Θεολογίαν, την Μασωνίαν, τας θέσεις Ιεραρχών «Περί διηρημένης Εκκλησίας» και το Μάθημα των Θρησκευτικών.

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Αθηνών κ. Ιερώνυμος έχει αναλάβει αξιόλογους πρωτοβουλίας δια την καταπολέμησαν της πενίας εις την Ελλάδα. Κατά την διαθρησκειακήν διάσκεψιν, η οποία έγινε, περί την 20ήν Ιουλίου, εις τας Βρυξέλλας, με πρωτοβουλίαν του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως κ. Μπαρόζο, κατέθεσεν υπόμνημα, δια του οποίου προτείνει την ενίσχυσιν ενός Βαλκανικού Ορθοδόξου τόξου με σκοπόν την καταπολέμησιν της υλικής και πνευματικής πενίας. Εις το εσωτερικόν αναλαμβάνει πρωτοβουλίας δια την εφαρμογήν ενός πενταετούς προγράμματος δια του οποίου φιλοδοξεί να αντιμετώπιση τα προβλήματα των αδυνάμων πολιτών. Όλα αυτά είναι ωραιότατα και επιτρέπουν την επικοινωνιακήν προβολήν του Αρχιεπισκόπου. Η Εκκλησία, όμως, δεν έχει ως πρώτιστον αποστολήν της την φιλανθρωπίαν. Η αποστολή της είναι σωτηριολογική. Και προς την κατεύθυνσιν αυτήν οφείλει να αναλάβη παλλάς πρωτοβουλίας. Παραλλήλως θα πρέπει να λαβή, εντός του Αυγούστου, κρίσιμους αποφάσεις δια φλέγοντα ζητήματα, τα όποια αφορούν το Σώμα της Εκκλησίας. Τοιαύτα ζητήματα είναι:

1ον) Το μάθημα των Θρησκευτικών.

Πληροφορίαι υποστηρίζουν ότι η αρμοδία Συνοδική Επιτροπή ετοιμάζεται να προτείνη προς την Κυβέρνησιν την αλλοίωσιν του μαθήματος των Θρησκευτικών και την προσαρμογήν του εις τας απαιτήσεις των ψευδοπροοδευτικών. Ο Αρχιεπίσκοπος οφείλει να λαβή σαφή θέσιν. Διότι η αλλοίωσις του μαθήματος των Θρησκευτικών με ευθύνη της Διοικούσης Εκκλησίας ισοδυναμεί με έκπτωσιν από την Πίστιν, ενώ αναιρεί την Συνταγματικήν Αρχήν, η οποία ορίζει ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι η κρατούσα Εκκλησία. Υπενθυμίζομεν ότι η Διοικούσα Εκκλησία διέπραξε προσφάτως εν έγκλημα. Προέτεινε την συρρίκνωσιν ή και την κατάργησιν Εκκλησιαστικών Σχολείων. Και όταν άρχισαν να συρρικνώνωνται ή να καταργούνται ήρχισαν αι διαμαρτυρίαι. Ας μη επαναλάβη την διάπραξιν εγκλήματος χειρότερος μορφής, διότι αι διαμαρτυρίαι θα είναι πολύ δυναμικαί υπό κληρικών, λαϊκών και θεολόγων.

2ον) Ο θεολογικός Διάλογος μετά των Παπικών.

Τον Σεπτέμβριον μήναν θα έχωμεν επανάληψιν της διασκέψεως Ορθοδόξων-Παπικών δια το Πρωτείον του Πάπα. Η διάσκεψις είναι συνέχεια της διασκέψεως της Κύπρου, η οποία δεν έλαβε αποφάσεις εξ αιτίας της δυναμικής της «Ομολογίας Πίστεως» και των αντιδράσεων, αι οποίαι προεκλήθησαν. Εις την διάσκεψιν θα συμμετάσχουν Ορθόδοξοι Ιεράρχαι, οι όποιοι έχουν κλονίσει την εμπιστοσύνην του πιστού λαού και του εντίμου κλήρου με τας απόψεις, τας οποίας διετύπωσαν περί διηρημένης Εκκλησίας. Οι Ιεράρχαι ούτοι δεν είναι δυνατόν να εκπροσωπήσουν την Ορθόδοξον Εκκλησίαν. Οφείλουν ν' αντικατασταθούν. Δεν μας άφορα η προσωπική των συμπεριφορά ή ο εριστικός τρόπος με τον όποιον αντιδρούν. Μας ενδιαφέρει η υπεράσπισις της Πίστεως. Οι συγκεκριμένοι Ιεράρχαι έχουν επιτρέψει την καλλιέργειαν βάσιμων υποψιών ότι ενεργούν ως φερέφωνα του Παπισμού-Οικουμενισμού. Οι Ιεράρχαι αυτοί δεν είναι δυνατόν να εκπροσωπούν την Ορθόδοξον Ελλαδικήν Εκκλησίαν. Απώλεσαν την εμπιστοσύνην του πιστού Ορθοδόξου λαού. Ο Αρχιεπίσκοπος οφείλει να αναλάβη πρωτοβουλίας, με την ιδιότητα του Προέδρου της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου δια την αντικατάστασίν των με άλλους Αρχιερείς, οι όποιοι έχουν γνήσιον Ορθόδοξον φρόνημα, βαθυτάτην Εκκλησιαστικήν συνείδησιν και βαθείαν γνώσιν της Δογματικής. Η μη αντικατάστασις θα εντείνη τον προβληματισμόν και τας αντιδράσεις των πιστών. Παραλλήλως ο Αρχιεπίσκοπος οφείλει να διακήρυξη, εάν ισχύουν αι αποφάσεις της Ιεραρχίας συμφώνως προς τας οποίας αι όποιοι αποφάσεις δια το Πρωτείον του Πάπα δεν δεσμεύουν την Ορθόδοξον Εκκλησίαν της Ελλάδος.

3ον) Η Μεταπατερική Θεολογία.

Τα συμπεράσματα, τα όποια διετυπώθησαν υπό της Ακαδημίας θεολογικών Σπουδών της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος χαρακτηρίζονται ως εφιαλτικά δια την Εκκλησίαν υπό κληρικών, Επισκόπων, θεολόγων και λαϊκών. Εις μίαν εποχήν κατά την οποίαν οι Επίσκοποι και οι θεολόγοι ώφειλον ν' αφυπνίζουν ψυχάς, να παρηγορούν και να δίδουν λύσεις εις τα προβλήματα της κοινωνίας επιστρατεύοντας τον Πατερικόν λόγον, κάποια επίλεκτα μέλη της Εκκλησίας ζητούν την περιθωριοποίησιν των ξεπερασμένων και στερουμένων αγάπης Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ζητούν να είμεθα ως Ορθόδοξοι ανεκτικοί ως προς την αίρεσιν και διακηρύσσουν ότι την σωτηρίας δεν την προσφέρει μόνον η Ορθόδοξος Εκκλησία αλλά και άλλαι ομολογίαι. Η Ακαδημία της Ιεράς Μητροπόλεως Βόλου ουσιαστικώς διακηρύσσει θέσεις, αι οποίαι, συμφώνως με τα κρατούντα εις την Ορθοδοξίαν είναι ευθέως αιρετικοί. Αναμένομεν από τον Αρχιεπίσκοπον να φέρη εις το Σώμα της Ιεραρχίας τα συμπεράσματα της Ακαδημίας, να καλέση εις απολογίαν τον Μητροπολίτην Δημητριάδος, να γίνη συζήτησις, να καταδικασθούν αι θέσεις και ο Μητροπολίτης Δημητριάδος να ζήτηση συγγνώμην, άλλως να παραπεμφθή με το ερώτημα της καθαιρέσεως. Εάν αδιαφορήσουν ο Αρχιεπίσκοπος και η Ιεραρχία, θα είναι ωσάν να αποδέχωνται τας διακηρύξεις αυτού του θεολογικού φυτωρίου, το όποιον είτε θα υπάρχη εν ζωή ο «κακός σπορέας»-Μητροπολίτης Δημητριάδος είτε όχι θα σπείρη τον σπόρον του κακού εις τους κόλπους της Ορθοδοξίας. Εάν αδιαφορήσουν Αρχιεπίσκοπος και Ιεραρχία τότε, αργά ή γρήγορα, θα τεθή το ερώτημα: Αφού η αίρεσις διασφαλίζει την σωτηρίαν της ψυχής, διατί οι πιστοί να προσερχώμεθα εις τας Ορθοδόξους Εκκλησίας; Αντελήφθη ο Αρχιεπίσκοπος ότι η προαναφερομένη Ακαδημία της Ί. Μητροπόλεως Δημητριάδος εξισώνει την Αλήθειαν της Ορθοδοξίας με την πλάνην και μας λέγει ότι σώζουν όλαι αι «Εκκλησίαι»;

Το άλλο ερώτημα το όποιον θα τεθή θα είναι: Αφού η Ακαδημία των θεολόγων ζητεί την περιθωριοποίησιν της Πατερικής Θεολογίας, η οποία είναι δημιούργημα της ασκητικής ζωής, της ταπεινώσεως, της προσευχής και του Αγίου Πνεύματος, διατί οι πιστοί να επικαλούνται το Άγιον Πνεύμα, αφού αμφισβητείται ουσιαστικώς υπό της Ακαδημίας της Ι. Μητροπόλεως; Πριν τεθούν τα ερωτήματα υπό του πιστού λαού, ο Αρχιεπίσκοπος οφείλει να φέρη το σοβαρώτατρν αυτό θέμα εντός της Ιεραρχίας. Και εάν αποφυγή να το φέρη, τότε έχουν χρέος να το φέρουν οι Ιεράρχαι με γνήσιον το Ορθόδοξον φρόνημα. Δεν ωφελεί να συζητούν το θέμα παρασκηνιακούς, να αναγνωρίζουν τους κινδύνους και να αποφεύγουν να το φέρουν εις την Ιεραρχίαν. Ουδέν ίδρυμα της Εκκλησίας μας επιτρέπεται να διδάσκη την αίρεσιν και να διακηρύσση ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι ισόκυρος με την Εκκλησίαν της πλάνης.

4ον) Αι μεταφράσεις των Ιερών Μυστηρίων, ακολουθιών και της θείας Λειτουργίας. Το θέμα οφείλει να επαναφέρη ο Αρχιεπίσκοπος ή μέλη της Ιεραρχίας ενώπιον της Ι. Συνόδου της Ιεραρχίας. Η πρόσφατος απόφασίς της, συμφώνως προς την οποίαν απαγορεύεται η μετάφρασις, δεν τηρείται υπό δύο ή τριών Μητροπολιτών, με αποτέλεσμα τον σκανδαλισμόν του πιστού λαού. Ή αι αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου τηρούνται ή όχι. Ο Αρχιεπίσκοπος από την εποχήν κατά την οποίαν ήτο Μητρ. Θηβών διακήρυσσε την αγάπην του εις την άριστον λειτουργίαν του Συνοδικού συστήματος. Δυστυχώς, επί των ήμερων του, τρεις Μητροπολίται δεν εφαρμόζουν την απόφασιν της Ί. Συνόδου. Αι διαμαρτυρίαι των πιστών είναι μεγάλαι. Αλλά δεν λαμβάνονται υπ΄ όψιν υπό των Μητροπολιτών, οι όποιοι ως άλλοι πολιτικοί εξουσιασταί διακηρύσσουν, εμμέσως πλην σαφώς, ότι η Εκκλησία είναι αυτοί (οι πολιτικοί διακηρύσσουν ότι το Κράτος δεν είναι ο λαός κ.λπ αλλά αυτοί). Με άλλους λόγους έχομεν την δικτατορίαν του δεσπότου, ο όποιος έχει το δικαίωμα να εισαγάγη καινοτομίας, να σκανδαλίζη τον πιστόν λαόν, να τον διχάζη και ταυτοχρόνως να τέλη τα Μυστήρια και να καλή τον πιστόν λαόν εις υπακοήν. Με ποίον δικαίωμα καταργούν την τάξιν εις την Εκκλησίαν, ανατρέπουν την παράδοσιν, σκανδαλίζουν τους πιστούς, αδιαφορούν δια τας αντιδράσεις και επιμένουν εις τας προκλήσεις των; Εξελέγησαν Μητροπολίται δια της επιφοιτήσεως του Άγιου Πνεύματος ή αποκλειστικώς δια της φατρίας και της ίντριγκας; Υπάρχουν πολλοί τρόποι δια να σταματήσουν τον σκανδαλισμόν του πιστού λάου. Άλλα οι τρόποι αυτοί δεν υπηρετούν το συμφέρον της Εκκλησίας. Δι' αυτό ο Αρχιεπίσκοπος και η Ιεραρχία οφείλουν να τερματίσουν την ανωμαλίαν και τον σκανδαλισμόν του πιστού λάου. Άλλωστε η συντριπτική πλειοψηφία των Ιεραρχών διαφωνεί με τας ενεργείας των τριών. Πριν αρχίση η δημόσια αποδοκιμασία των τριών Μητροπολιτών ας φροντίσουν Αρχιεπίσκοπος και Ιεραρχία να τους επαναφέρουν εις την τάξιν. Έχει δε αποδειχθή ότι αι καινοτομίαι και η εκκοσμίκευσις της Εκκλησίας διώχνουν τους πιστούς από Αυτήν.

5ον) Η Μασωνία.

Με αφορμήν την εκδίκασιν της προσφυγής του Μητροπολίτου Πειραιώς, δια της οποία ζητείται η διάλυσις των τεκτονικών Μεγάρων και όλων των Μασωνικών Στοών, ο Αρχιεπίσκοπος οφείλει να αναλάβη πρωτοβουλίαν δια την έκδοσιν ψηφίσματος υπό της Ιεραρχίας δια του οποίου θα καταδικάζεται η Μασωνία ως θρησκεία, η οποία υπηρετεί τον Σατανισμόν. Με τον τρόπον αυτόν θα διάλυση τα νέφη, τα όποια προκαλούνται από φήμας ότι μέλη της Ιεραρχίας είναι και μέλη Μασωνικών Στοών. Δια ένα μέλος της υπάρχουν και μαρτυρίαι Ορθοδόξων πιστών. Η έκδοσις ενός ψηφίσματος διαλύει όλα τα νέφη και την λάσπην, η οποία εκπορεύεται υπό της Μασωνίας. Ως γνωστόν η Μασωνία διαδίδει ότι έκαστον επίλεκτον μέλος της Κοινωνίας είναι μέλος της. Το αυτό πράττει και με κοιμηθέντα μέλη της Εκκλησίας. Όσον δια το μέλος της Ιεραρχίας, το όποιον έχει στενάς επαφάς μετά της Μασωνίας, οφείλομεν να προσευχηθώμεν δια να εγκατάλειψη τα Μέγαρα του Εωσφόρου. Ίσως τον βοηθήση η έκδοσις και ενός εμπεριστατωμένου ψηφίσματος υπό της Ιεραρχίας.

6ον) Το κήρυγμα.

Αυτό είναι ανύπαρκτο. Και οπού γίνεται δεν έχει βάθος. Ημπορεί να είναι δια παράδειγμα, ολίγον κοινωνικόν και εκφοβιστικόν (μας τιμωρεί ο Θεός δια τας αμαρτίας μας), αλλά είναι άνευ ουσίας, ενώ δεν έχει τίποτα από τον λόγον των Πατέρων της Εκκλησίας μας. Οι Πατέρες της Εκκλησίας ήσαν ελεκτικοί. Ήλεγχον τας αδυναμίας, τα πάθη, την χλιδήν, την σπατάλην, την φιληδονίαν, την τρυφηλήν ζωήν, τας αδικίας εις βάρος του λαού. Σήμερον δεν έχομεν τοιούτον έλεγχον. Άλλα δεν έχομεν και κήρυγμα με προεκτάσεις. Το θέμα πιστεύομεν ότι οφείλει να απασχόληση την Ιεραρχίαν και τον Αρχιεπίσκρπον. Οι πιστοί διψούν δια πνευματικήν τροφήν. Άλλα δυστυχώς δεν την ευρίσκουν. Έπρεπε να υπάρχη, διότι αι αιρέσεις αλωνίζουν. Και μάχη εναντίον των αιρέσεων υπό πολλών Μητροπολιτών δεν γίνεται. Υπάρχει ανοχή προς την αίρεσιν. Προτείνομεν την έκδοσιν απλών φυλλαδίων, τα όποια να μοιράζωνται εις τας ενορίας και παρουσιάζουν εν περιλήψει το καταστροφικόν έργον εκάστης αιρέσεως και τους τρόπους αντιμετωπίσεως των. Παραλλήλως το Ραδιόφωνον της Εκκλησίας εις συνεργασίαν με τους τοπικούς Εκκλησιαστικούς Ραδιοφωνικούς σταθμούς να κάμνη συστηματικόν, μεθοδευμένον και συντονισμένον αντιαιρετικόν αγώνα. Προς τούτο θα πρέπει να επιστράτευση όλους τους αρίστους και άξιους πνευματικούς.

7ον) Η βαρεία βιομηχανία των Μυστηρίων.

Αρχιεπίσκοπος και Ιεραρχία οφείλουν να λάβουν μέτρα δια το φαινόμενον αυτό, το όποιον προκαλεί τον λαόν και διασύρει την Εκκλησίαν. Η βαρεία βιομηχανία των Μυστηρίων να επιτρέπεται μόνον δια την συγκέντρωσιν χρημάτων, τα όποια θα διατίθενται εις εκκλησιαστικά φιλανθρωπικά ιδρύματα και εις αδύναμους συμπολίτας μας.

8ον) Η Εκκλησία να αναλάβη την Εκκλησιαστικήν Εκπαίδευσιν,

ως το προέτεινε προσφάτως ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος δια υπομνήματος του.

9ον) Η Νεκρανάστασις της Ενορίας.

Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος ως Μητροπολίτης Θηβών είχε κάμνει πολλάς προτάσεις δια την νεκρανάστασιν της Ενορίας. Εζήτει να λειτουργούν σχεδόν όλο το 24ωρον οι Ιεροί Ναοί (οπού υπάρχουν δύο και τρεις ιερείς), ώστε να ημπορή ο πιστός να καταφεύγη εις τους Ί. Ναούς και να ζητεί την πνευματικήν και πάσαν άλλην βοήθειαν υπό των Ιερέων.

10ον) Λειτουργική αναγέννησις.

Όποιος παρακολουθήσει τον διάλογον του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου μετά των οικουμενιστών οπαδών της εκκοσμικεύσεως της Εκκλησίας και ενασχολούμενων με την λειτουργικήν ανανέννησιν της Εκκλησίας δέχεται ισχυρότατον κλονισμόν από τας απόψεις τας οποίας διατυπώνουν και αι οποίαι προσεγγίζουν τας θέσεις των προτεσταντών. Κατά τραγικήν σύμπτωσιν κάποιοι εξ αυτών των σκανδαλοποιών, οι όποιοι είναι ξένοι με την Ορθοδοξίαν, την οποίαν γνωρίζει ο λαός μας από της γεννήσεως του, γράφουν εις τα έντυπα της Εκκλησίας και καταθέτουν απόψεις και προβληματισμούς, οι όποιοι γεννούν την καχυποψίαν. Ο διάλογος, τον όποιον αναπτύσσουν τον τελευταίον καιρόν με τον Ναυπάκτου αναδεικνύει την επικινδυνότητα των. Ημείς πολεμώμεν από δεκαετιών την εκκοσμίκευσιν της Εκκλησίας και την Λειτουργικήν Αναγέννησιν, διότι αύται είναι τελικώς εις βάρος της Εκκλησίας, της Ορθοδοξίας, των Μυστηρίων της κ.λπ. Οφείλει ο Αρχιεπίσκοπος να φέρη το ζήτησα όχι εις την Συνοδικήν Έπιτροπήν αλλά εις την Ιεραρχίαν. Διότι η Ορθοδοξία νοθεύεται απ΄ αυτών, οι οποίοι ασχολούνται με την Λειτουργικήν Αναγέννησιν. Όλοι αυτοί δεν έπρεπε να έχουν βήμα εις τα επίσημα έντυπα και εις τον Ραδιοφωνικών σταθμόν της Εκκλησίας. Ελπίζομεν να εύρη την δύναμιν ο Αρχιεπίσκοπος και να σταματήση τας δυνάμεις αυτάς. Άλλως θα ταυτισθή με την νόθευσιν της Ορθοδόξου Πίστεως και την άλωσιν της Εκκλησίας υπό δυνάμεων, αι οποίαι αρχίζουν να εργάζωνται δια την Ορθοδοξίαν και εις το τέλος την υπονομεύουν.

11ον) Το Βάπτισμα.

Τας τελευταίας ημέρας υπό κληρικού της Ι. Αρχιεπισκοπής πληροφορούμεθα δια άρθρου του εις το περιοδικόν «Εφημέριος» της Εκκλησίας ότι αι βαπτίσεις των αιρετικών είναι έγκυρες. Ο π. Κουμαριανός, εφημέριος του Αγ. Νικολάου Ρηγίλλης, της Ι. Αρχιεπ Αθηνών, γράφει:

«Το πρόβλημα αυτό έχει και σοβαρές δογματικές διαστάσεις. Η πίστη σε ένα Βάπτισμα είναι άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως. Το Βάπτισμα δίδεται μία και μόνη φορά στην ζωή του κάθε ποτού. Και επειδή αυτό ακριβώς αποτελεί θεμελιώδη και αρχαιότατη διδασκαλία της Εκκλησίας, γι' αυτό η Εκκλησία ήταν πάντα φειδωλή και επιφυλακτική στην καθιέρωση κανόνων, πού θα επέβαλαν επανάληψη Βαπτίσματος.

Ακόμη και αιρετικούς προσερχόμενους από αιρέσεις, πού έθιγαν καίρια βασικά κεφάλαια της πίστεως (όπως π.χ. το Τριαδικό δόγμα) η Εκκλησία τους απεδέχθη δια Χρίσματος μόνον, προφανώς επειδή είχε τηρηθεί λεκτικά ο ορθός τύπος του Βαπτίσματος στο όνομα της Αγίας Τριάδος παρά το γεγονός ότι η ορθή λεκτική διατύπωση συνδεόταν με μία αιρετική και ανορθόδοξη ερμηνεία! Τόση ήταν η φροντίδα της Εκκλησίας να τελεσθεί το Βάπτισμα μία και μόνο φορά στη ζωή ενός άνθρωπου!».

Η θέσις αυτή νοθεύει την Ορθοδοξίαν. Αρκεί να υπενθυμίσωμεν ότι πολλοί Χριστιανοί ευρισκόμενοι εις πλάνην επικαλούνται το Άγιον Πνεύμα. Αυτό τί σημαίνει ότι είναι γνήσιοι Χριστιανοί; Δεν θα ανοίξομεν διάλογον μετά του πατρός Κουμαριανού. Αλλά θα ζητήσομεν από τον Αρχιεπίσκοπον και την Ιεραρχίαν να μας ειπούν διατί αυτά, τα όποια απηγορεύοντο μέχρι πρότινος, επιτρέπονται σήμερον. Πιστεύουν πράγματι εις την Ορθοδοξίαν ως την παρέλαβαν υπό των Πατέρων της Εκκλησίας ή έχουν συμβιβασθή με την θεολογίαν του Περγάμου κ. Ζηζιούλα και με το Φανάρι, το όποιον εις το όνομα της «Ενώσεως» καταπατά τους Ιερούς Κανόνας; Θυμίζομεν εις τον Αρχιεπίσκοπον και τους Ιεράρχας μας το κείμενον του Μεγάλου Αθανασίου, ο όποιος εθεώρησε την όρθην πίστιν ως απαραίτητον δια την εκπλήρωσιν ενός γνησίου βαπτίσματος. Αυτό έχει ως έξης:

«Δια τούτο γουν και ο Σωτήρ ουκ απλώς ενετείλατο βαπτίζειν, αλλά πρώτον φησί, Μαθητεύσατε είθ' ούτω. Βαπτίζετε εις όνομα Πατρός, και Υιού, και αγίου Πνεύματος, ιν' εκ της μαθήσεως η πίστις ορθή γένηται, και μετά πίστεως η του βαπτίσματος τελείωσις προστεθή. Πολλοί γουν και άλλαι αιρέσεις λέγουσαι τα ονόματα μόνον, μη φρονούσαι δε ορθώς, ως είρηται, μηδέ την πίστιν υγιαίνουσα έχουσαι, αλυσιτελές έχουσι και το παρ' αυτών διδόμενον ύδωρ, λειπόμενον ευσέβεια ή λυτρούσθαι».

Βεβαίως είχε κάμνει και πολλάς αλλάς προτάσεις, τας οποίας δεν υλοποίησεν. Οφείλει να ξαναθυμηθή όσα έλεγε και να τα υλοποίηση.

Εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», 6/8/2010, Αριθ. Φύλλου 1843. Άρθρο του Γεωργίου Ζερβού

Από:Ζωηφόρος