Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στο διήγημά του «Λαμπριάτικος ψάλτης» περιγράφει με ζωηρά χρώματα το αντορθόδοξο μένος των συγχρόνων του Νεοελλήνων: «Μη Θρησκευτικά προς Θεού! Το ελληνικόν έθνος δεν είναι Βυζαντινοί, εννοήσατε; Οι σημερινοί Έλληνες είναι κατ’ ευθείαν διάδοχοι των αρχαίων.Έπειτα εκπολιτίσθησαν, επροόδευσαν και αυτοί. Συμβαδίζουν με τα άλλα έθνη».
Μέσα σε λίγες γραμμές ο Παπαδιαμάντης δείχνει και το πρόβλημα του Νεοελληνικού κράτους. Ο σημερινός πόλεμος κατά του μαθήματος των Θρησκευτικών και της Ιστορίας είναι συνέχεια αυτών των αντιλήψεων.
Την απάντηση όμως την δίνει ο ίδιος ο Παπαδιαμάντης :«Αλλά ο Γραικύλος της σήμερον όστις θέλει να κάμη δημόσια τον άθεον ή τον κοσμοπολίτην, ομοιάζει με νάνον ανορθούμενον επ΄άκρων ονύχων και τανυόμενον να φθάση είς ύψος και φανή και αυτός γίγας. Το Ελληνικόν Έθνος, το δούλον, αλλ΄ουδέν ήττον και ελευθερον έχει και θα έχει δια παντός ανάγκην της θρησκείας του.
Το επ' εμοί, ενόσω ζώ και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω πάντοτε να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστό μου, να περιγράφω μετ' έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια Ελληνικά έθη. Εάν επιλάθωμαί σου, Ιερουσαλήμ, επιλησθείη η δεξιά μου, κολληθείη η γλώσσα μου τω λαρυγγί μου, εάν ου μη σου μνησθώ» Και συνεχίζει: «Ο πόθος της μωράς επιδείξεως, η μανία του κενά εκάστοτε λέγειν, η δοκησισοφία, ο τύφος και η οίησις άγουσιν εις τας συγχρόνους αθεϊστικάς θεωρίας».
Το δε αφήγημά του «Η κάλτσα της Νώενας» τελειώνει με το ερώτημα :
«Έως πότε θα είμεθα αχαρακτήριστοι Γραικύλοι;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου