ΓΕΝΕΣΙΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ
«Χαῖρε, δι’ ἧς ἡ χαρά ἐκλάμψει»· ὄντως ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ γέννησις τῆς Θεοτόκου Μαρίας, χαράν ἐμήνυσε πᾶσῃ τῇ οἰκουμένῃ. Ρήσεις σοφῶν καί προφητεῖες ἁγίων προφητῶν προετύπουν προφανῶς ἐπ’ ἐσχάτων ἐσομένην Θεοῦ γεννήτριαν.
«Ὁ κατέχων τόν γῦρον τῆς γῆς, ὡς Θεός, ἐν ταῖς σαῖς ἀγκάλαις Ἁγνή περιέχεται, περιγραφή τοῦ σώματος, ὁ τῇ θείᾳ μορφῇ ἀπερίγραπτος». «Ἡ ρομφαία τόν πρίν, ἡ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς ἡμᾶς χωρίσασα, νῦν στρεφομένῃ ὑποδέχεται τούς σημανθέντας τῷ αἵματι, τῷ ἐκ πλευρᾶς τοῦ Υἱοῦ σου, προελθόντι· Πανάμωμε, εὐλογημένη, ἡ Θεόν σαρκί κυήσασα», ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας. Αὐτόν τόν Κύριον, οἱ Ἄγγελοι καί οἱ ἄνθρωποι ἀνυμνοῦμε καί ὁμολογοῦμε σέ τήν Πανύμνητον Θεοτόκον, ἑορτάζοντες σήμερον τήν Παναγίαν Σου γέννηση.
Καθώς λοιπόν οἱ προφητεῖες προετύπουν τήν γέννησιν τῆς Θεομήτορος, ἔτσι καί ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ προαναγγελόταν μυστικά ἀπό παλαιές γενεές καί κανείς ποτέ δέν συμφιλιώθηκε μέ τόν Θεόν χωρίς τήν δύναμιν τοῦ Σταυροῦ, ὅπου σήμερα Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως, ἑορτάζομε.
Ἀκριβῶς ἐδῶ, ἁγία γερόντισσα, γνωρίζομε καί τήν μεγάλη προσφορά τῆς ἑορτῆς τῶν γενεθλίων τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας, τήν μεσιτεία Της. Προφανῶς, ὅσο ζούσαμε μετά τήν παράβαση, ζούσαμε στήν ἁμαρτία καί τήν σαρκική ζωή, στήν κατάρα(ἁρά). Ἐπειδή «ἡ σάρκα ἐπιθυμεῖ ἀντίθετα πρός τό πνεῦμα καί τό πνεῦμα ἀντίθετα ἀπό τήν σάρκα»[1], πῶς θά μποροῦσε νά ἀνανεωθεῖ καί νά συμφιλιωθεῖ ὁποιοσδήποτε μέ τόν Τριαδικό Θεό κατά τό πνεῦμα χωρίς νά καταργηθεῖ ἡ ἁμαρτία καί ἡ ζωή κατά σάρκα; Τοῦτο δέ εἶναι ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου· δηλαδή ἡ κατάργηση τῆς ἁμαρτίας.
Φρονοῦμε λοιπόν καί ἡ γέννησις τῆς Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας καί ὁ Τίμιος Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, ἦταν ἀνάμεσα στούς Προπάτορες καί στούς Προφῆτες καί πρίν πραγματοποιηθεῖ ἀκόμη ἡ ἐπαγγελία, διότι ἐνεργεῖτο σ’ αὐτούς τό μυστήριον τόσον τῆς Παναγίας, ὅσον καί τό μυστήριον τῆς σωτηρίας διά τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ.
«Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ, χριστιανῶν ἡ ἐλπίς, πεπλανημένων ὁδηγέ, χειμαζομένων λιμήν, ἐν πολέμοις νῖκος, οἰκουμένης ἀσφάλεια, νοσούντων ἰατρέ, νεκρῶν ἡ ἀνάστασις, ἐλέησον ἡμᾶς».
Καί λοιπόν, γιά νά ποῦμε τώρα ἐκεῖνο τό θεολογικό, «γιά ἐμᾶς σοφός, δέν εἶναι ὁ σοφός μέ τούς λόγους, οὔτε ἐκεῖνος πού ἔχει εὔστροφη γλώσσα, ἀλλά ψυχή ἀπαίδευτη, σάν τούς τάφους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ ἀπό ἔξω εἶναι ὅλο εὐπρέπεια μέσα εἶναι γεμάτη ἀπό σαπίλα τῶν νεκρῶν καί καλύπτουν πολύ δυσωδία[2], ἀλλά αὐτός πού ἐπιβεβαιώνει τό ἀξιόπιστο τῶν λόγων μέ τή ζωή του, καί τό ἀκαλλώπιστο τῶν λόγων τό ἐξωραΐζει μέ τά ἕργα»[3].
Κατά συνέπεια μή σοῦ φαίνεται παράδοξον τό ὅτι πρόκειται διά τήν σωτηρία πάντων τῶν ἀνθρώπων, ἡ σημερινή ἑορτή τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου καί τά προεόρτια τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ.
Διότι τόσον πολύ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον τῶν ἀνθρώπων, ὥστε μᾶς χάρισε τήν Ἀειπάρθενον Μαρία, τήν ἔχουσα τά δευτερεῖα τῆς Ἁγίας Τριάδος· παρέδωκεν δέ, εἰς θάνατον τόν μονάκριβον Υἱόν Του, διά νά μή χαθεῖ εἰς αἰώνιον θάνατον, κάθε ἕνας πού πιστεύει εἰς Αὐτόν, τόν Κύριον καί Θεόν, Ἰησοῦν Χριστόν, ἀλλά νά ἔχει ζωήν αἰώνιον.
Φρονοῦμε, ἀδελφοί, ὅτι σκοπός ὅλων ἐκείνων πού ζοῦν σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἶναι νά εὐαρεστήσουν τόν Χριστό καί Θεό μας, νά ἐπιτύχουν τήν συμφιλίωση μέ τόν Πατέρα, μέσῳ τῆς μετοχῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί μέ αὐτόν τόν τρόπον νά κερδίσουν τήν σωτηρία τους. Ἀνώφελος καί ἄ-χρηστος, θά εἶναι κάθε ἄλλος τρόπος ζωῆς, ὁ ὁποῖος δέν ὁδηγεῖ σ’ αὐτόν τόν σκοπόν καί στόχον καί δέν ζητάει τή μεσιτεία τῆς Παναγίας.
Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε σάρκα[4], ἀπό τά ἄχραντα αἵματα τῆς Παναγίας Θεοτόκου Μαρίας καί ἀφοῦ ἑνώθηκε ὑποστατικά μέ τήν ἀνθρώπινη φύση μας καί ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος -χωρίς ἁμαρτία-, ὡς τέλειος Θεός τήν ξανάπλασε καί τήν θέωσε. Καί ἔτσι, ἀφοῦ ἀνακαίνισε στόν Ἑαυτό Του ὁλόκληρο τόν ἄνθρωπο, ἀπό παλιό τόν ἔκανε νέο.
Ἄν λοιπόν δοκιμασμένοι στούς κόπους τῶν ἀρετῶν καί προκαθαρμένοι μέ τά δάκρυα τῆς μετανοίας καί ἐξομολογήσεως, τότε ὁ διττός Λόγος μέ τίς δύο φυσικές Του δυνάμεις -τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου-, ἀναμειγνύεται μέ πραότητα μαζί μας καί μᾶς μεταποιεῖ ὁλόκληρους σύμφωνα μέ τόν Ἑαυτό Του.
Στόν Ἰησοῦ Χριστό, ἡ Λατρεία, στήν Θεοτόκο Ἀειπάρθενο Μαρία, ἡ τιμή εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
[1](Γαλάτ. 5, 17)
[2](Ματθ. 23, 27)
[3](Γρηγ. τοῦ Θεολόγου, λόγος 16, 2 PG936D-937A)
[4](Ἰωάν. 1, 14)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου