Μὲ μέτρο στὶς σωματικές μας φροντίδες!

 

Μὲ μέτρο στὶς σωματικές μας φροντίδες!

 Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Εἶναι φορές, καλοί μου φίλοι, ποὺ παραμελοῦ­με τὶς πνευματικές μας ὑποχρεώσεις, γιὰ χάρη τῶν σωματικῶν. Γιὰ νὰ μὴν πῶ ὅτι αὐτὸ κυρίως κάνουμε!

  Λέμε γιὰ παράδειγμα: «Ἀντὶ νὰ πάω τὴν Κυριακὴ στὴν Ἐκκλησία, θὰ σηκωθῶ νωρὶς καὶ θὰ διαβάσω»! Ἢ «ἀντὶ νὰ πάω σ’ ἐκείνη τὴν πνευματικὴ συνάντηση (κατηχητικό, ὁμιλία κ.λπ.) καλύτερα εἶναι νὰ κάνω ἐκείνη τὴ δουλειὰ ἢ τὴν ἄλλη». Ἢ «ἀντὶ τῆς ἀνάγνωσης ἑνὸς ὠφέλιμου πνευματικοῦ βιβλίου, καλύτερα εἶναι νὰ ἑτοιμαστῶ γιὰ τὰ μαθήματα τῆς ἄλλης ἡμέρας».

  Καὶ τί παράξενο! Ἂν προσέξουμε καλὰ θὰ δοῦ­με ὅτι αὐτὴ ἡ φροντίδα μας γιὰ τὶς βιοτικὲς ἀνάγκες ποὺ ἔγινε σὲ βάρος τῶν πνευματικῶν μας ἀναγκῶν, τελικὰ δὲν ἔκανε καλύτερα καὶ τὰ βιοτικά μας πράγματα. Ὁ χρόνος ποὺ νομίζαμε ὅτι θὰ κερδίσουμε ἀφήνοντας τὶς πνευματικές μας ὑποχρεώσεις, ὄχι μόνο δὲν κερδήθηκε, ἀλλὰ χάθηκε πολλαπλάσια! Κάποιες φορές, μάλιστα, ὄχι μόνο δὲν εἴχαμε τὰ ἀποτελέσματα ποὺ θέλουμε στὶς βιοτικὲς ἐπιδιώξεις, ἀλλ’ αὐτὲς ἢ πῆγαν πίσω ἢ ἔγιναν ἀκόμη χειρότερες!

* * *

  Μοῦ ἔλεγε ἕνας γνωστός μου γιὰ ἕνα συμμαθητή του, ὁ ὁποῖος ἦταν μέτριος στὶς σχολικές του ἐπιδόσεις. Ἐκεῖ στὸ 15 μὲ 16 ἦταν συνήθως οἱ βαθμολογίες του. Κι ὅμως τὸ παιδὶ αὐτό, πέρασε στὴν Ἰατρικὴ Ἀθηνῶν, ἀποφοίτησε χωρὶς καμμιὰ καθυστέρηση μὲ «λίαν καλῶς», στὴ συνέχεια δημιούργησε μία ἄριστη πολύτεκνη οἰκογένεια, ἔγραψε πλῆθος ἀπὸ ἐπιστημονικὲς ἐργασίες καὶ κάνει λαμπρὴ καριέρα στὴ δουλειά του. Ὅλοι τὸν θαυμάζουν καὶ τὸν ρωτοῦν: «Μὰ πῶς τὰ προλαβαίνεις ὅλα;».

  Ὥς καὶ αὐτὸς ὁ γνωστός μου, ποὺ μοῦ τὰ διηγιόταν ὅλα αὐτά, τοῦ εἶπε: «Δημήτρη, στ’ ἀλήθεια ποῦ ἀποδίδεις αὐτὴ τὴν ἐπιτυχία σου; Σὲ θυμᾶμαι πολὺ καλὰ στὸ σχολεῖο, ἕνας μέτριος μαθητὴς ἤσουν!» Κι ἐκεῖνος τοῦ ἐξομολογήθηκε τὸ ἑξῆς: «Ἔτσι εἶναι, ὥσπου ἀνακάλυψα ὅτι μὲ τὸν ἐκκλησιασμό, τὴν προσευχὴ καὶ γενικὰ μὲ τὴν προτεραιότητα στὰ πνευματικὰ πράγματα, ὅλα ἀλλάζουν στὴ ζωή σου. Παίρνεις τέτοια εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεό, ποὺ τὰ βιοτικὰ πᾶνε ἀπὸ μόνα τους»!

  Καὶ μὲ αὐτὸ θυμήθηκα ἕνα ἄλλο περιστατικὸ ποὺ διάβασα. Δύο καταστηματάρχες, πεθερὸς καὶ γαμπρός, διατηροῦσαν καταστήματα μὲ ροῦ­χα στὰ Λουτρὰ τῆς Αἰδηψοῦ στὴν Εὔβοια. Ὁ πεθερὸς κατηγοροῦσε τὸν γαμπρό του ὡς τεμπέλη, γιατί εἶχε τὸ μαγαζί του πάντοτε κλειστὸ τὶς Κυριακές, ἂν καὶ λόγω τῆς ἡμέρας ἡ κίνηση ἦταν μεγάλη! Ἐκεῖνος ὅμως προτιμοῦσε νὰ ἐκκλησιάζεται μὲ τὴν οἰκογένειά του καὶ νὰ κάνει τὴν ἡμέρα αὐτὴ ὅποιες ἀγαθοεργίες μποροῦσε.

  Ἐπειδὴ ἡ πίεση ἦταν ἀφόρητη ἀπ’ τὸν πεθερό, ὁ γαμπρὸς τοῦ εἶπε πὼς τὰ ὅποια κέρδη χάνει τὴν Κυριακή, ἐπειδὴ δὲν ἀνοίγει τὸ μαγαζί του, ὁ Θεὸς τοῦ τὰ δίνει τὶς ἄλλες ἡμέρες καὶ μάλιστα πολλαπλάσια. Τοῦ πρότεινε δὲ καὶ τὸ ἑξῆς πείραμα. Νὰ καταμετρήσουν τὶς εἰσπράξεις τους γιὰ ἕνα μήνα καὶ νὰ δοῦν τὸ ἀποτέλεσμα. Τότε μὲ ἔκπληξη ὁ πεθερὸς διαπίστωσε πὼς ὁ τζίρος τοῦ καταστήματος τοῦ γαμπροῦ του ἦταν διπλάσιος τοῦ δικοῦ του, ἂν καὶ τὸ δικό του κατάστημα ἦταν σὲ κεντρικότερο σημεῖο! Τότε συνειδητοποίησε ὅτι τελικὰ ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐκείνη ποὺ κάνει τὴ διαφορά!!!

* * *

  Ἀλλ’ ἀξίζει νὰ ἀναφέρουμε τρία περιστατικὰ καὶ ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο, στὰ ὁποῖα μάλιστα θαυματούργησε ὁ Χριστός.

  Τὸ πρῶτο εἶναι μὲ τὸν χορτασμὸ τῶν πέντε χιλιάδων ἀνθρώπων. Αὐτὸς ὁ λαός, ἄφησε τὶς ἀσχολίες καὶ τὶς δουλειές του ὅλες, καὶ πῆγε σ’ ἐρημικὸ τόπο, ἐκεῖ δηλαδὴ βρισκόταν ὁ Χριστός. Τόσο πολὺ τὰ ἄφησαν ὅλα, ὥστε δὲν εἶχαν μαζί τους τίποτα οὔτε καὶ γιὰ τὸ φαγητὸ τῆς ἡμέρας! Ὅταν ἦλθε πιὰ καὶ τὸ δειλινό, ναὶ τόσο πολὺ τὰ ἐγκατέλειψαν ὅλα γιὰ νὰ μείνουν μαζί Του, Ἐκεῖ­νος τοὺς φρόντισε καὶ δὲν τοὺς ἄφησε ἔτσι. Εὐλόγησε τὰ πέντε ψωμιὰ καὶ τὰ δύο ψάρια ποὺ εἶχαν ὅλα κι ὅλα οἱ μαθητές Του, τοὺς χόρτασε πλήρως κι ἔπειτα τοὺς ἄφησε νὰ φύγουν (βλ. Ματθ.14,13)

  Τὸ ἴδιο ἐπαναλήφθηκε καὶ μὲ τὸν χορτασμὸ τῶν τεσσάρων χιλιάδων ἀνθρώπων. Σ’ αὐτὴ τὴν περίπτωση «ὁ Ἰησοῦς κάλεσε τοὺς μαθητές Του καὶ τοὺς εἶπε: Σπλαγχνίζομαι αὐτὸ τὸν κόσμο. Τρεῖς ἡμέρες τώρα εἶναι μαζί μου καὶ δὲν ἔχουν τί νὰ φᾶνε. Καὶ δὲν θέλω νὰ τοὺς διώξω νηστικούς, γιὰ νὰ μὴ ἀποκάμουν στὸ δρόμο» (Ματθ.15,32) Δέστε τί ἐγκατάλειψη τῶν βιοτικῶν πραγμάτων ποὺ εἶχε κάνει καὶ αὐτὸς ὁ λαός. Ἄφησαν τὶς δουλειὲς καὶ τὶς ἀσχολίες τους ὄχι γιὰ κάποιες ὧρες, ἀλλὰ γιὰ τρεῖς ἡμέρες καὶ μάλιστα χωρὶς νὰ ἔχουν καὶ τροφή, προκειμένου νὰ εἶναι μαζὶ μὲ τὸν Χριστό. Καὶ πόσο δὲν τοὺς φρόντισε κι αὐτοὺς ὁ Χριστὸς μὲ ἐκεῖνα τὰ ἑπτὰ ψωμιὰ καὶ τὰ λίγα ψάρια τῶν μαθητῶν Του!

  Καὶ τὸ τρίτο εἶναι μὲ τὴ συγκύπτουσα. Αὐτὴ ἡ γυναίκα ἦταν κυρτωμένη καὶ δὲν μποροῦσε νὰ ἰσιώσει καθόλου τὸ σῶμα της γιὰ 18 ὁλόκληρα χρόνια! Κι ὅμως δὲν κάθισε στὸ σπίτι της μὲ τὸ μεγάλο αὐτὸ πρόβλημα ὑγείας ποὺ εἶχε, ἀλλὰ πῆγε στὴ συναγωγή. Ἐκεῖ τὴ βρῆκε ὁ Χριστός. Καὶ τί ἔκανε Ἐκεῖνος; Χωρὶς αὐτὴ νὰ Τοῦ ζητήσει τὸ παραμικρό, Ἐκεῖνος, ἐπειδὴ εἶδε ὅτι φρόντιζε γιὰ τὰ πνευματικά της καθήκοντα, τῆς ἔκανε κάτι καὶ χωρὶς νὰ τὸ περιμένει μάλιστα. Τὴν θεράπευσε! Διαβάζουμε στὸ Εὐαγγέλιο: «Ὅταν τὴν εἶδε ὁ Ἰησοῦς, τὴ φώναξε καὶ τῆς εἶπε: Γυναίκα, ἀπαλλάσσεσαι ἀπ’ τὴν ἀρρώστια σου» (βλ. Λουκ.13, 10-17). Πόσο τὴ φρόντισε καὶ τὴν ἀντάμειψε κι αὐτὴν ὁ Χριστὸς γι’ αὐτὴ τὴν ἐπιλογὴ καὶ τὴν προτεραιότητα ποὺ εἶχε!

Ἔτσι ἀποδεικνύεται περίτρανα ὅτι ὁ Χριστὸς κάνει πράξη αὐτὸ ποὺ μᾶς εἶπε: «Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴ βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προσ­τεθήσεται ἡμῖν» (Ματθ. 6,33).

* * *

Κατόπιν αὐτῶν ἔρχεται ὁ ἱ. Χρυσόστομος νὰ μᾶς τονίσει τοῦτα τὰ ὑπέροχα:

● «Πράγματι, τέτοιος εἶναι ὁ Θεός. Ὅταν δεῖ ὅτι δὲν εἴμαστε προσκολλημένοι στὰ βιοτικά, τότε κι αὐτὰ μᾶς τὰ δίνει. Ὅταν δεῖ ὅτι προτιμοῦμε τὰ πνευματικά, τότε μᾶς δίνει καὶ τὰ σαρκικά».

● «Τέτοια εἶναι ἡ φύση τῶν πραγμάτων. Αὐτὸς ποὺ προτιμᾶ τὰ γήινα ἀντὶ τῶν πνευματικῶν θὰ στερηθεῖ καὶ τὰ μὲν καὶ τὰ δέ. Αὐτὸς ὅμως ποὺ ἐπιθυμεῖ τὰ οὐράνια, θὰ ἐπιτύχει ὁπωσδήποτε καὶ τὰ ἐπίγεια».

● «Γίνεται ἡ ἡμέρα κακὴ καὶ καλὴ ὄχι ἀπ’ τὴ φύση της, γιατί δὲν διαφέρει ἡ μία ἡμέρα ἀπ’ τὴν ἄλλη, ἀλλὰ ἀπ’ τὴ δική μας φροντίδα ἢ ἀμέλεια. Ἂν πράττεις τὴ δικαιοσύνη, ἡ ἡμέρα σου θὰ γίνει καλή. Ἂν πράττεις τὴν ἁμαρτία ἡ ἡμέρα σου θὰ εἶναι πονηρὴ καὶ γεμάτη κόλαση».

Τονίζει καὶ ὁ Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος: «Σ’ αὐτὸν ποὺ φροντίζει γιὰ τὰ πνευματικὰ πράγματα, ἢ ἔστω γιὰ ἕνα ἀπ’ αὐτά, τὰ σωματικὰ τοῦ προσφέρονται στὴν ὥρα τους καὶ κατὰ τὶς ἀνάγκες του». Τί εὐλογία!

* * *

  Λέγεται πὼς στὴν πρώην Σοβιετικὴ Ἕνωση, στὴν ὁποία γιὰ λόγους ἰδεολογικοὺς εἶχαν καταργήσει τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς, διαπιστώθηκε μεγάλη πτώση τῆς παραγωγικότητας, ὁπότε καὶ τὴν ἐπανέφεραν!

Τὸ ἴδιο ἔγινε καὶ μὲ τὴ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση. Αὐτή, γιὰ νὰ καταργήσει τὴν Κυριακή, καθιέρωσε ὡς ἀργία τὴν δεκάτη ἡμέρα!!! Πίστευαν, μάλιστα, ὅτι ἔτσι θὰ εἶχαν καί… μεγαλύτερη παραγωγή! Νάτη ἡ πρώτη ἀποτύπωση τῆς… λογικῆς τῶν ἀγορῶν! Γρήγορα, ὅμως, ἀναθεώρησαν τὶς ἀπόψεις τους, γιατί αὐτὸ ποὺ πέτυχαν ἦταν ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο!!!

Καὶ τί θυμίζει αὐτό; Μὰ τοῦτο ποὺ τονίζει καὶ πάλι ὁ Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος: «Ἐκεῖνος ποὺ φροντίζει γιὰ τὰ σωματικὰ πέραν ἀπ’ τὸ ἀναγκαῖο, ἐκπίπτει τοῦ Θεοῦ, ἔστω καὶ ἀκουσίως»!

* * *

  Στ’ ἀλήθεια ποῦ καταλήγουμε; Πὼς οἱ ἐπιτυχίες στὴ ζωή μας ἔρχονται, ὅταν φροντίζουμε τὰ πνευματικά μας πράγματα. Καὶ μάλιστα κατὰ ἄμεση προτεραιότητα. Καὶ μὲ ἀφοσίωση. Γιατί, ἁπλούστατα, τότε καὶ μόνο προσελκύουμε τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπολαμβάνουμε ὅλες Του τὶς εὐλογίες. Δοκιμάστε το καὶ θὰ δεῖτε…

Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος