Ὁ χρόνος δὲν γιατρεύει τὸν πόνο, ἁπλῶς μαθαίνουμε νὰ τὸν κουβαλᾶμε

Ὁ χρόνος δὲν γιατρεύει τὸν πόνο, ἁπλῶς μαθαίνουμε νὰ τὸν κουβαλᾶμε

~ Τοῦ Ἀρχιμ. Βαρλαὰμ Μετεωρίτου

Πολλοὶ πιστεύουν πὼς ὁ χρόνος λειτουργεῖ ὡς θεραπευτής, σβήνοντας σιγά-σιγά τὰ σημάδια τοῦ συναισθηματικοῦ πόνου.

Ὁ χρόνος οὔτε χάνεται, οὔτε κερδίζεται, ἁπλὰ ὑπάρχει καὶ ῥέει ἀενάως. 

Καὶ ἐνῷ ὁ χρόνος κυλᾶ, ῥέει καὶ χάνεται ἀσταμάτητα, ἡ οὐλὴ τῆς ψυχῆς μένει χαραγμένη. Ὁ συναισθηματικὸς πόνος, σὰ φάντασμα, στοιχειώνει, ὑπενθυμίζοντας τὴν πληγή. Ἡ θεραπεία δὲν ἔρχεται μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου, ἀλλὰ μὲ τὴν εἰλικρινῆ συνάντηση μὲ τὸ δάκρυ.

Ὁ χρόνος, ὄντας οὐδέτερος, δὲν θεραπεύει ἀπὸ μόνος του, ἁπλᾶ μᾶς μαθαίνει νὰ συνυπάρχουμε μὲ τὰ σημάδια, νὰ τὰ ἐνσωματώνουμε στὴν ἱστορία μας καὶ νὰ προχωρᾶμε.

Ἀντὶ νὰ ἀγνοοῦμε, καταπιέζουμε ἢ νὰ θάβουμε τὸν πόνο, ὀφείλουμε νὰ τὸν ἀγκαλιάσουμε, νὰ ἔρθουμε σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴν οὐσία του. Νὰ σταματήσουμε, νὰ ἀφουγκραστοῦμε, νὰ νιώσουμε, νὰ δώσουμε φωνὴ σὲ αὐτὸ τὸ κομμάτι τοῦ ἑαυτοῦ μας ποὺ πονᾷ. Νὰ ἀφήσουμε τὰ συναισθήματα νὰ κυλήσουν, ἔστω καὶ ἂν πονᾶνε.

Καὶ ξέρετε γιατί;

Γιατὶ κανένα μας συναίσθημα δὲν μπορεῖ νὰ θαφτῇ ζωντανό!

Ἀκούγοντας μὲ προσοχὴ τὰ μηνύματα ποὺ φέρνουν τὰ δυσάρεστα συναισθήματα, ἀνοίγουμε τὸν δρόμο γιὰ τὴν ἴαση. Ξεδιπλώνοντας τὶς σκέψεις καὶ τὰ βιώματα ποὺ κρύβονται πίσω ἀπὸ τὸν πόνο, ἔρχεται ἡ ἀνακούφιση καὶ ἡ ἀπελευθέρωση.

Ἡ ἀγάπη, σὰ βάλσαμο, ἀγγίζει τὶς πληγές. Ἀκόμα καὶ τὶς πιὸ βαθιές, αὐτὲς ποὺ τρομάζουν μὲ τὴν ἄβυσσο ποὺ ἀνοίγουν. Μέσα ἀπὸ τὴν τρυφερὴ ἀγκαλιὰ τῆς ἀγάπης, ἡ πληγὴ κλείνει, γίνεται νέκταρ καὶ μαλακώνει, χάνει την αἰχμηρότητά της καὶ ἡ ψυχὴ ἀναγεννιέται.

Ὁ χρόνος, λοιπόν, δὲν θεραπεύει. Μᾶς μαθαίνει, ὅμως, νὰ κουβαλᾶμε τὸν πόνο. Νὰ τὸν ἐνσωματώνουμε στὴν ὕπαρξή μας, χωρὶς νὰ μᾶς καθορίζῃ. Νὰ τὸν κάνουμε κομμάτι τῆς ἱστορίας μας, χωρὶς νὰ μᾶς πνίγῃ.

Ἡ οὐλὴ μένει, ναί. Ἀλλὰ γίνεται σημάδι ἀνθεκτικότητας, μαρτυρία τῆς δύναμης ποὺ κρύβουμε μέσα μας. Μιὰ δύναμη ποὺ ἄνθισε μέσα ἀπὸ τὸ δάκρυ, ποὺ ἄντεξε στὸν πόνο, ποὺ βρῆκε τὴν ἀγάπη.

Μὴν φοβᾶστε τὰ συναισθήματά σας. Ἀφῆστε τα νὰ ῥέουν, ἀφῆστε τα νὰ σᾶς ἀγγίξουν. Μέσα ἀπὸ τὴν εἰλικρινῆ συνάντηση μαζί τους, ἔρχεται ἡ λύτρωση, ἔρχεται ἡ γαλήνη. Ἡ ἀγάπη γιατρεύει, ἡ ἀγάπη δυναμώνει, ἡ ἀγάπη φωτίζει ἀκόμα καὶ τὰ πιὸ σκοτεινὰ μονοπάτια τῆς ψυχῆς.