Επιτήρηση της Δημοκρατίας: Οι Μεγάλες Βρυξέλλες σε παρακολουθούν

Ο Νόμος για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες εξουσιοδοτεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ελέγχει τι λέγεται στους ψηφοφόρους στις εκλογές.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ισχυρίζεται ότι ο εκτεταμένος Νόμος για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες (ΝΨΥ), «θα παρέχει καλύτερη προστασία στους χρήστες και στα θεμελιώδη δικαιώματα στο διαδίκτυο».

Όπως πολύ συχνά συμβαίνει όταν αποκωδικοποιείς τα διφορούμενα λόγια της ΕΕ, αποδεικνύεται ότι ισχύει το αντίθετο. Ο Νόμος για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες είναι πραγματικά μια επίθεση στο πιο «θεμελιώδες δικαίωμα» όλων – την ελευθερία του λόγου. Και η Επιτροπή ετοιμάζεται να ασκήσει τις νέες της εξουσίες για να υπονομεύσει τη δημοκρατία για εκατομμύρια «χρήστες» — γνωστοί και ως λαοί της Ευρώπης.

Αποδεικνύεται ότι είναι η ευρωπαϊκή δημοκρατία που χρειάζεται «καλύτερη προστασία» – ενάντια στον Νόμο για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες και την τεχνοκρατία των Βρυξελλών.

Ο Νόμος για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες εξουσιοδοτεί την Επιτροπή να αστυνομεύει και να καταστέλλει τις απόψεις λαϊκιστικών και δεξιών κομμάτων που δεν προσαρμόζονται στην κοσμοθεωρία των Βρυξελλών, με το πρόσχημα της καταπολέμησης της «ρητορικής μίσους» και της «παραπληροφόρησης». Οι εκλογές που έγιναν αυτόν τον μήνα στη Σλοβακία χρησιμοποιούνται ως δοκιμαστική λειτουργία για το νέο καθεστώς λογοκρισίας στο διαδίκτυο. Οι εκλογές του επόμενου έτους για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι ο μεγαλύτερος στόχος.

Στο πλαίσιο του Νόμου για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες, η Επιτροπή έχει εκχωρήσει στον εαυτό της υπερβολικά πολλές εξουσίες για να αστυνομεύει το τι μας επιτρέπεται να πούμε, να δούμε ή να ακούσουμε στο διαδίκτυο. Οποιαδήποτε πολύ μεγάλη διαδικτυακή πλατφόρμα (VLOP) ή μηχανή αναζήτησης με περισσότερους από 45 εκατομμύρια χρήστες —όπως το Facebook, το YouTube, το Google και το Instagram— θα χρειαστεί να αφαιρέσει γρήγορα περιεχόμενο που έχει επισημανθεί ως παράνομο ή ρητορική μίσους ή παραπληροφόρηση. Θα πρέπει να ενεργήσουν ακόμη πιο γρήγορα για να λογοκρίνουν αναρτήσεις για τις οποίες διαμαρτύρονται φορείς που έχουν χαρακτηριστεί επίσημα ως «αξιόπιστες πηγές επισήμανσης παράνομου περιεχομένου».

Η μη συμμόρφωση θα μπορούσε να προκαλέσει σκληρές τιμωρίες από την Επιτροπή σε εταιρείες Big Tech, συμπεριλαμβανομένων προστίμων έως και έξι τοις εκατό των ετήσιων εσόδων τους παγκοσμίως —που εκτιμάται περίπου σε 16 δισεκατομμύρια δολάρια στην περίπτωση της Google. Αντιμέτωπες με την απειλή τέτοιων κυρώσεων, οι Big Tech είναι πιθανό να υιοθετήσουν μια προσέγγιση που απομακρύνει τον κίνδυνο – να λογοκρίνουν πρώτα και (ίσως) να θέτουν ερωτήματα αργότερα.

Το υλικό που στοχεύεται από τον Νόμο υπερβαίνει κατά πολύ το ήδη παράνομο υλικό, όπως η παιδική πορνογραφία ή τα τρομοκρατικά εγχειρίδια. Όπως λέει ένας ειδικός, «ο Νόμος για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες παραχωρεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή την εξουσία να καταστέλλει όχι μόνο το παράνομο περιεχόμενο, αλλά και το περιεχόμενο που θεωρεί ανεπιθύμητο επειδή φέρεται ότι είναι επιζήμιο για τον «δημόσιο διάλογο», τη δημόσια ασφάλεια, τη δημόσια υγεία και άλλα».

Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τέτοιες ευρείες κατηγορίες να εφαρμόζονται για να λογοκρίνουν οτιδήποτε, από την κριτική για τα lockdown και την υποχρεωτικότητα των εμβολίων («δημόσια υγεία») έως την αντίθεση στον οπλισμό της Ουκρανίας από την ΕΕ («δημόσια ασφάλεια») ή της έντονης προώθησης της τρανς ιδεολογίας («δημόσιος διάλογος»).

Δεν υπάρχει καμία πρόφαση εδώ για «ανεξάρτητη» ρύθμιση από κάποιο υποτιθέμενο ουδέτερο όργανο. Η μη εκλεγμένη, πολύ «αφυπνισμένη» Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που δεν λογοδοτεί σε κανένα, καυχιέται ότι θα είναι ο άμεσος ρυθμιστής των πλατφορμών Big Tech. Προσλαμβάνει περισσότερους από 100 υπαλλήλους για να διασφαλίσει ότι όλες οι αιρετικές θέσεις θα διαγράφονται.

Όπως πάντα στις συζητήσεις για την ελευθερία του λόγου, υπάρχουν δύο στενά συνδεδεμένα ζητήματα. Πού θα πρέπει να τραβήξουμε τη γραμμή; Και ποιος είναι εκείνος που θα την τραβήξει;

Ποιος θα αποφασίσει εάν μια ανάρτηση είναι απλώς αμφιλεγόμενη ή «παραπληροφόρηση» που πρέπει να αφαιρεθεί; Ποιος θα αποφανθεί για το αν κάποιος απλώς εκφράζει μια άποψη που κάποιοι θεωρούν προσβλητική ή προβάλλει «ρητορική μίσους» που πρέπει να φιμωθεί;

Ποιοι είναι αυτές οι «αξιόπιστες πηγές επισήμανσης παράνομου περιεχομένου» που θα προτείνουν αναρτήσεις για λογοκρισία – και γιατί πρέπει να τους εμπιστευόμαστε για να αποφασίζουν τι μπορούμε να δημοσιεύσουμε, να δούμε ή να ακούσουμε; Οι Ρωμαίοι ρώτησαν: «Ποιος παρακολουθεί τους φρουρούς;» Πρέπει να εκσυγχρονίσουμε αυτήν την ερώτηση. Ποιος ελέγχει τους ελεγκτές δεδομένων; Ποιος επισημαίνει εκείνους που επισημαίνουν το παράνομο περιεχόμενο;

Μην ξεγελιέστε από το γεγονός ότι δεν πρόκειται για την παραδοσιακή κρατική λογοκρισία. Το σύστημα έμμεσης λογοκρισίας του Νόμου για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες παραδίδει έναν άνευ προηγουμένου νόμιμο έλεγχο του Διαδικτύου στις Big Tech και, πίσω από αυτές, τη δύναμη στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Μπορεί να μην ζούμε κάτω από την τυραννία ενός καθεστώτος του Μεγάλου Αδερφού. Αλλά μην έχετε αυταπάτες, οι Μεγάλες Βρυξέλλες Σας Παρακολουθούν.

Αν δεν με πιστεύετε, ακούστε τι λένε οι ίδιοι για τον εαυτό τους. Ο Ευρωπαίος Επίτροπος Thierry Bretton «πετάχτηκε» πρόσφατα στη Silicon Valley για να «κατηχήσει» το αφεντικό της Meta, Mark Zuckerberg, και τον ιδιοκτήτη του X (πρώην Twitter), Elon Musk, σχετικά με την ανάγκη συμμόρφωσης με τους νέους κανόνες της ΕΕ. Ο Επίτροπος δήλωσε («με τον τρόπο του βασιλιά Λουδοβίκου XIV» όπως σχολίασε ο Δρ Norman Lewis), ότι «εγώ είμαι το όργανο επιβολής. Εκπροσωπώ το νόμο, που είναι η βούληση του κράτους και του λαού». Θα μπορούσαμε να σημειώσουμε ότι, όπως ο θρυλικός Γάλλος βασιλιάς, ούτε οι δισεκατομμυριούχοι της Silicon Valley ούτε οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών έχουν κερδίσει ποτέ ούτε μια ψήφο από τον «λαό» της Ευρώπης.

Πρόκειται για επίθεση όχι μόνο στην ελευθερία του λόγου αλλά και στη δημοκρατία. Η Επιτροπή έχει στο στόχαστρό της τις προσεχείς προεκλογικές εκστρατείες της Ευρώπης ως πρωταρχικό στόχο για λογοκρισία. Ο Επίτροπος Breton το διευκρίνισε τον Απρίλιο, διαμαρτυρόμενος ότι «κακόβουλοι παράγοντες εκμεταλλεύονται ενεργά διαδικτυακές πλατφόρμες για να διαστρεβλώσουν το περιβάλλον πληροφόρησης … ειδικά ενόψει εκλογών». Τόνισε τις ανησυχίες της ΕΕ σχετικά με «τον υβριδικό πόλεμο που συμβαίνει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης» ενόψει των γενικών εκλογών του Σεπτεμβρίου στη Σλοβακία και παραπονέθηκε για την έλλειψη εποπτών στο Facebook για να βοηθήσουν στον έλεγχο «της οικοδόμησης της γνώμης στη σλοβακική κοινωνία».

Όπως αναφέρεται στο The European Conservative, η ελίτ της ΕΕ θέλει να παρέμβει στις σλοβακικές εκλογές για να προσπαθήσει να εμποδίσει τον πρώην πρωθυπουργό Ρόμπερτ Φίκο και το επικριτικό για το ΝΑΤΟ κόμμα του, Smer, να κερδίσουν την εξουσία. Ένας πρώην σταλινικός που εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Τσεχοσλοβακίας μόλις τρία χρόνια πριν από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ο Φίκο μπορεί να μην μοιάζει με αυτό που όλοι έχουν στο μυαλό τους ως πρότυπο δημοκρατίας. Ωστόσο, οι Σλοβάκοι ψηφοφόροι θα πρέπει να είναι ελεύθεροι να κάνουν τη δική τους κριτική, χωρίς την παρέμβαση των «κακόβουλων παραγόντων» της ΕΕ και των αυταρχικών νόμων τους.

Και η Σλοβακία είναι μόνο η αρχή, μια δοκιμαστική πορεία για τη συστηματική χρήση του Νόμου για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες για την εποπτεία της διαδικτυακής συζήτησης γύρω από τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του επόμενου έτους. Οι Μεγάλες Βρυξέλλες έρχονται σύντομα κοντά σας σε ένα εκλογικό θέατρο.

Τα δημοκρατικά δικαιώματα και η ελευθερία του λόγου είναι πάντα αδιαχώριστες ελευθερίες. Η δημοκρατία έχει να κάνει με την επιλογή. Πώς μπορούμε να κάνουμε μια αιτιολογημένη επιλογή χωρίς να ακούσουμε τα επιχειρήματα όλων των πλευρών, είτε είναι προσβλητικά για κάποιους είτε όχι, σε μια ειλικρινή, χωρίς αποκλεισμούς συζήτηση;

Οι περιορισμοί στην ελευθερία του λόγου επιτίθενται στην ίδια τη βάση της δημοκρατίας: την ιδέα ότι οι άνθρωποι είναι ίσοι πολίτες που πρέπει να μπορούν να αποφασίζουν μόνοι τους. Ένας νόμος όπως ο Νόμος για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες αντανακλά την προκατάληψη ότι οι «απλοί άνθρωποι» είναι πολύ αδαείς, πολύ εύκολα χειραγωγούμενοι από δημαγωγούς, για να τους εμπιστεύονται για σημαντικές αποφάσεις. Θεωρείται ότι είναι παιδιά που πρέπει να καθοδηγούνται από τους ανώτερούς τους στις Βρυξέλλες, να τους υπαγορεύεται το πού να πάνε και τι να σκέφτονται από τις «αξιόπιστες πηγές επισήμανσης παράνομου περιεχομένου», προκειμένου να καταλήξουν στη «σωστή» απόφαση —όπως έχει αποφασίσει εκ των προτέρων ο κηδεμόνας τους, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Δεν χρειάζεται να είστε απόλυτοι υποστηρικτές της ελευθερίας του λόγου (όπως εγώ) για να δείτε τους κινδύνους του να αφήσουμε τις Μεγάλες Βρυξέλλες να κυβερνούν το Διαδίκτυο. Ο νόμος της ΕΕ για τις ψηφιακές υπηρεσίες προσβάλλει σοβαρά την ελευθερία του λόγου και τη δημοκρατία. Μην τους αφήσουμε να μας πουν ότι αυτό είναι παραπληροφόρηση.

europeanconservative

enromiosini